Η φαιδρότητα με την οποία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να υπερασπιστούν την επιστράτευση του γνωστού αντικομμουνιστή Μαραντζίδη ως «ιθύνοντα νου» της προεκλογικής τους καμπάνιας έχει ενδιαφέρον. «Ζητήσαμε τη συνεργασία ενός κορυφαίου πολιτικού επιστήμονα, ο οποίος θα βοηθήσει με την αναλυτική του ικανότητα», έλεγε μέσα στην αμηχανία του ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σε τηλεοπτικό σταθμό. Η αλήθεια είναι ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά το τελευταίο διάστημα, δείχνει ιδιαίτερη «αναλυτική ικανότητα» στο ξέπλυμα κάτι τέτοιων τύπων. Ειδικά ο συγκεκριμένος, που έχει πάρει «εργολαβία» στην Ελλάδα τη θεωρία των «δύο άκρων», που δικαιολογεί τη δράση των ταγματασφαλιτών και λοιδορεί το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, εμφανίζεται στην προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ λίγες μέρες μετά τα χαριεντίσματα του αρχηγού του ακόμα και με ορφανά του Κασιδιάρη προς άγρα ψήφων. Τώρα, για να υπερασπιστούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τον Μαραντζίδη, λένε για παράδειγμα ότι πρόκειται για «μία φωνή που, αν την είχαμε ακούσει νωρίτερα, ενδεχομένως να μας είχε βοηθήσει». Επειδή όμως όσοι αισθάνονται πραγματικά αριστεροί και προοδευτικοί, τον έχουν ακούσει τον Μαραντζίδη «απ' την καλή και την ανάποδη» όλα αυτά τα χρόνια, ήρθε η ώρα να γυρίσουν οριστικά την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ που τον ξεπλένει ξεδιάντροπα, επιβεβαιώνοντας ότι στην περίπτωσή του μετά τον πάτο υπάρχει κι άλλος ...πάτος.

Εκανε ή δεν έκανε σαρδάμ η υποψήφια του ΠΑΣΟΚ, όταν έλεγε για νέους φόρους στους επαγγελματίες; Μ' αυτό ασχολούνταν χτες τα προπαγανδιστικά επιτελεία της ΝΔ (που παρουσιάζεται περίπου ως ο «προστάτης» των επαγγελματιών), του ΠΑΣΟΚ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει να «αποκηρύσσει» τις δηλώσεις Κατρούγκαλου για το ίδιο περίπου θέμα. Τι κρύβουν όλοι τους; Τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στην ΕΕ και στο μεγάλο κεφάλαιο και οι οποίες αποτυπώνονται στην πρόσφατη Εκθεση της Κομισιόν. Αυτές δηλαδή για «εισαγωγή προκαταβολής φόρου, διεύρυνση της φορολογικής βάσης (...) αναθεώρηση της τρέχουσας φορολογικής δομής για τους αυτοαπασχολούμενους και ενίσχυση της φορολογικής συμμόρφωσης με την επέκταση της χρήσης των ηλεκτρονικών πληρωμών». Ολα αυτά περιγράφουν ένα νέο φορολογικό πογκρόμ για τους ήδη χρεωμένους μέχρι τον λαιμό επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, με έναν στους δύο να έχει τουλάχιστον μία ληξιπρόθεσμη οφειλή. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, μάλιστα, τα παραπάνω αποτελούν και αντικείμενο σχετικής «μελέτης» του ΙΟΒΕ για το πώς θα εφαρμοστούν. Αλλωστε, παρά τα προπαγανδιστικά παραμύθια, οι αυτοαπασχολούμενοι θυμούνται καλά πως όλα τα προηγούμενα χρόνια, με νόμους όλων των κυβερνήσεων, καταργήθηκε το αφορολόγητο, διευρύνθηκαν και μονιμοποιήθηκαν τα «αντικειμενικά κριτήρια», ψηφίστηκε το χαράτσι του «τέλους επιτηδεύματος» κ.ο.κ. Και επειδή καμία έκπληξη δεν περιμένει τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ την επόμενη μέρα, μπορούν οι ίδιοι να κάνουν την έκπληξη, με ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ στο πλευρό τους.

Κάτι ...ταμπούρλα κυβερνητικής προπαγάνδας ακούγονται από χτες, με αφορμή την έναρξη του προγράμματος κοινωνικού τουρισμού 2023 - 2024, που φέτος κατά «προεκλογική» τύχη αναμένεται να λειτουργήσει έναν μήνα νωρίτερα (1η Ιουλίου, αντί για 1η Αυγούστου). Παρά τους διθυραμβικούς τόνους, όμως, και το πρόγραμμα αυτό, όπως και τα προηγούμενα, συνεχίζει να κινείται στην πεπατημένη των περικοπών και της υπονόμευσης του δικαιώματος των εργατικών - λαϊκών οικογενειών στις διακοπές και στην αναψυχή. Ετσι, οι 300.000 επιταγές που θα δοθούν δεν αντιστοιχούν ούτε στο 10% των μισθωτών και των ανέργων, χωρίς να υπολογίσουμε ότι στους δικαιούχους συμπεριλαμβάνονται και άλλα μέλη της οικογένειας (παιδιά). Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία μισθωτών και ανέργων θα «πεταχτεί» έξω από το πρόγραμμα, με κάθε λογής εισοδηματικούς «κόφτες», που βάζουν τον πήχη στα όρια της στατιστικής φτώχειας, ενώ εξαιρούνται και τα 2,5 εκατομμύρια των συνταξιούχων. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 2011 το κονδύλι για τον κοινωνικό τουρισμό ήταν στα 62,5 εκατ. ευρώ, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι 35 εκατ. Οι δικαιούχοι ήταν 570.000 και οι μέρες διανυκτέρευσης 7, αντί για 6 που είναι τώρα. Κυρίως όμως πρόκειται για πρόγραμμα που χρηματοδοτείται εξολοκλήρου από τις εισφορές των μισθωτών, χωρίς ο κρατικός προϋπολογισμός να βάζει ούτε ένα ευρώ! Χώρια που το χρηματικό ποσό των επιταγών είναι σταγόνα στον ωκεανό του πραγματικού κόστους μιας βδομάδας διακοπών για μια λαϊκή οικογένεια, ακόμα κι αν συμπεριληφθεί στους ...τυχερούς, που ούτως ή άλλως θα αναγκαστούν στη συνέχεια να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη.