Με αυτό το κριτήριο η κυβέρνηση δεν ακουμπάει «ούτε τρίχα» του ιδιωτικού τομέα Υγείας, ενώ χάνονται ζωές από την έλλειψη υγειονομικών και ΜΕΘ. Με το ίδιο κριτήριο φορτώνει στο λαό την ευθύνη ακόμα και για τη διάγνωση της νόσου, με τα «self tests», αντί για εξαντλητική ιχνηλάτηση με ευθύνη του κράτους, με συχνά και δωρεάν τεστ, ειδικά εκεί που αποδεδειγμένα κυκλοφορεί ο ιός, δηλαδή στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και αλλού. Εγκληματική και κυνική είναι η πολιτική θωράκισης των κερδών, που αντιμετωπίζει την πανδημία ως ευκαιρία για νέες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και μέτρα στήριξης του κεφαλαίου για να ανακάμψει από την κρίση, φορτώνοντας τα βάρη στο λαό.

Τρία σενάρια για την εξέλιξη της ανεργίας μέχρι το τέλος του χρόνου καταγράφει μελέτη της ΓΣΕΒΕΕ και του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, υπολογίζοντας ότι τα μέτρα συγκράτησης της εγγεγραμμένης ανεργίας που πάρθηκαν μέσα στην πανδημία (αναστολές συμβάσεων και άλλα) θα αρχίσουν σταδιακά να αποσύρονται ή να εφαρμόζονται πιο στοχευμένα σε «δυναμικούς» κλάδους και «βιώσιμες» επιχειρήσεις. Το πρώτο σενάριο προβλέπει εκτίναξη της ανεργίας στο 29,3%, με 1.350.000 ανέργους στο τέλος του 2021, ποσοστό μεγαλύτερο και από το 27,5%, ιστορικό υψηλό της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης. Θυμίζουμε ότι τον Δεκέμβρη του 2019 η στατιστική ανεργία ήταν στο 16,5% (770.000 άτομα) και παρέμεινε περίπου σ' αυτά τα επίπεδα το 2020. Δύο ακόμα σενάρια της ίδιας μελέτης προβλέπουν ποσοστό ανεργίας 18,9% (870.000 άτομα) και 22,6% (1.040.000) στο τέλος του χρόνου, ανάλογα με τον αριθμό των επιχειρήσεων που θα βάλουν λουκέτο μόλις αποσυρθεί το πλέγμα των μέτρων «στήριξης», που για χιλιάδες μικροεπαγγελματίες δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να κλωτσάει λίγο πιο μπροστά το τενεκεδάκι των συσσωρευμένων υποχρεώσεων, φορτώνοντάς τους και νέα βάρη, που τους οδηγούν τελικά στο λουκέτο. Οι προβλέψεις αυτές, που ακούγονται πλέον με κυνισμό και από κυβερνητικά χείλη, δείχνουν πως οι συνέπειες της βαθιάς οικονομικής κρίσης, στην οποία η πανδημία επέδρασε καταλυτικά, δεν έχουν ακόμα εκδηλωθεί σε όλη τους την έκταση για τους εργαζόμενους και το λαό, που συνεχίζει να πληρώνει με διάφορους τρόπους την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Και επειδή ο λογαριασμός που γράφεται είναι βαρύς, χρειάζεται οργάνωση, ετοιμότητα και κλιμάκωση της πάλης για να επιστραφεί στον αποστολέα του.

Ενα ολόκληρο «πανηγύρι» έχει στηθεί τις τελευταίες μέρες από την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία, με αφορμή το «Ταμείο Ανάκαμψης». Και τι δεν γράφουν! Για «νέους ενάρετους κύκλους», για την «ευκαιρία μιας γενιάς», για πάνω από 150 «εμβληματικά έργα» και «επενδύσεις» που «θα μεταμορφώσουν την Ελλάδα» και πάει λέγοντας. Δεν χρειάζεται βέβαια να είναι κανείς «οραματιστής» για να δει τι σημαίνουν όλα αυτά για το λαό. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα της «εμβληματικής» συμφωνίας για τα ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική, που ψηφίστηκε στη Βουλή, δίνει μια ιδέα. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της ανανέωσης και το πρώτο που έσπευσαν να κάνουν οι εργολάβοι της «Ελληνικός Χρυσός» ήταν οι απολύσεις συνδικαλιστών και η προσπάθεια να χτυπήσουν το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μεταλλείων και Λατομείων Βορείου Ελλάδας. Δίπλα λοιπόν στο ζεστό χρήμα από τα κρατικά και ευρωπαϊκά ταμεία, δίπλα στις προκλητικές διευκολύνσεις και τα προνόμια, δίπλα στην ασυλία που προσφέρει το Σύνταγμα στους «επενδυτές» και που όλοι μαζί (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) φυλάνε ως κόρη οφθαλμού, έρχεται να προστεθεί το σάρωμα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, προκειμένου να μην ακούγεται τσιμουδιά στους χώρους δουλειάς. Ειδικά μπροστά στις «ανατροπές του αιώνα» που ετοιμάζει η κυβέρνηση, με αιχμή τη 10ωρη δουλειά. Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσουν στην οργάνωση του αγώνα. Η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, με μέτρα στήριξης του κεφαλαίου και νέες αντεργατικές ανατροπές, πάει χέρι - χέρι με την καταστολή και την παρεμπόδιση της συλλογικής οργάνωσης και δράσης, πρώτα απ' όλα στους χώρους δουλειάς, εκεί που παράγονται τα κέρδη μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης.