Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, το Σαββατοκύριακο υπήρξε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων που λιβάνιζαν την τηλεργασία. «Ηρθε η ευκαιρία να ξεφύγουμε από το 9 με 5 στο γραφείο», έλεγε σε ένα από αυτά μια ειδική «σύμβουλος στρατηγικής εργασιακού χώρου», επιχειρηματολογώντας ότι με την τηλεργασία «μπορεί ο ίδιος ο εργαζόμενος να οργανώνει το χρόνο του ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες της δουλειάς», δηλαδή ανάλογα με τις ανάγκες του αφεντικού. Το πιο προκλητικό όμως είναι ο ισχυρισμός της εργοδοσίας ότι οι «υγειονομικοί κίνδυνοι» είναι αυτοί που επιβάλλουν τη δουλειά - λάστιχο εξ αποστάσεως! Παριστάνουν ότι τους έπιασε ο πόνος για την υγεία των εργαζομένων, την ίδια ώρα που στους χώρους δουλειά τα μέτρα προστασίας είναι ανύπαρκτα, ενώ και η ΕΕ ταξινόμησε ως «χαμηλό» τον κίνδυνο του κορονοϊού στην εργασία, απαλλάσσοντας την εργοδοσία ακόμα και από τα πιο στοιχειώδη μέτρα προστασίας! Για τέτοιο θράσος μιλάμε και για τέτοια υποκρισία, στην προσπάθειά τους να περιφρουρήσουν και να μεγαλώσουν την κερδοφορία τους...

Η Ελλάδα θα είχε τη συνδρομή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ «σε περίπτωση απειλής» από την Τουρκία, με βάση τις ρήτρες που υπάρχουν στις δύο ιμπεριαλιστικές συμμαχίες; Αυτό ήταν το ερώτημα που κλήθηκε να απαντήσει σε συνέντευξή του ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Αλ. Διακόπουλος, και η απάντηση που έδωσε έχει ενδιαφέρον: «Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο της ΕΕ υπάρχει η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής βάσει του άρθρου 42.7 της Συνθήκης της Λισαβόνας και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ υπάρχει η συλλογική άμυνα βάσει του άρθρου 5. Θεωρώ όμως αδιανόητο να χρειαστεί να επικαλεστούμε τα άρθρα αυτά έναντι οποιασδήποτε χώρας - μέλους της Συμμαχίας που φιλοδοξεί να έχει εταιρική σχέση με την ΕΕ, γιατί αν γίνει, η χώρα αυτή θα αποκόψει τις σχέσεις της με τη Δύση».

Είναι αποκαλυπτικό ότι το κριτήριο απέναντι στην Τουρκία είναι το συμφέρον της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, μέσα στο οποίο εντάσσεται και το συμφέρον της ελληνικής αστικής τάξης. Δηλαδή να μην αποκόψει η Τουρκία τις σχέσεις της με τη «Δύση» και αντίστροφα, να μην τις δυναμώσει με τους ανταγωνιστές των ΑμερικανοΝΑΤΟικών! Με άλλα λόγια, η παραμονή της Τουρκίας στο «δυτικό στρατόπεδο» αποτελεί κυρίαρχη επιδίωξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με την οποία συντάσσονται η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα. Αλλωστε, ανεξάρτητα από το τι θα επικαλεστούν ή όχι οι ελληνικές κυβερνήσεις, είναι δεδομένο ότι για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ η Τουρκία θεωρείται ένας πολύτιμος σύμμαχος, που δεν πρέπει να χαθεί. Το γεγονός αυτό δίνει αέρα στα πανιά των τουρκικών προκλήσεων και αμφισβητήσεων, οι οποίες αξιοποιούνται στο «μεγάλο παζάρι» για διευθετήσεις στην ευρύτερη περιοχή, που συμπεριλαμβάνουν και τα Ελληνοτουρκικά. Από την άλλη, φανερώνει ότι επίλυση των Ελληνοτουρκικών με κριτήριο τα συμφέροντα των λαών δεν μπορεί να υπάρξει εντός του πλαισίου του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είτε με κοσμοπολίτικες, δήθεν «φιλειρηνικές», είτε με εθνικιστικές θέσεις.