Θερμή υποδοχή στον ελληνικό Τύπο, που τις παρουσίασε ως «συστάσεις στην Τουρκία να μειώσει την ένταση», έτυχαν και οι δηλώσεις του Αμερικανού βοηθού υφυπουργού Εξωτερικών για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, Μάθιου Πάλμερ, για τα Ελληνοτουρκικά. Μιλώντας σε διαδικτυακή εκδήλωση δεξαμενής σκέψης, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι οι ΗΠΑ «συνεργαζόμαστε με τους συμμάχους και τους εταίρους μας για την προώθηση του διαλόγου, για την προώθηση της υπεύθυνης διαχείρισης των τομέων που καταγράφονται διαφωνίες και για την άμβλυνση των σημείων τριβής πριν εξελιχθούν σε κρίσεις», προσθέτοντας πως «αυτό δεν είναι νέο ζήτημα. Αυτό είναι κάτι με το οποίο ασχολούμαστε για πολλά χρόνια, και μερικά από αυτά τα σημεία τριβής υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό». Αλήθεια, με τόση ...έγνοια των Αμερικανών για τις «τριβές» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, πώς γίνεται μετά από τόσα χρόνια να κλιμακώνονται και να μην εκτονώνονται οι διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις της γείτονα σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο; Είναι τουλάχιστον αστείο και προκλητικό να εμφανίζονται οι ΗΠΑ ως «θεματοφύλακας» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, τη στιγμή που με δικές τους πλάτες πολλαπλασιάζονται και επεκτείνονται οι «γκρίζες» ζώνες, με τελευταίο παράδειγμα τα νότια της Κρήτης και τον Εβρο. Και βέβαια, οι πρώτοι που εξωραΐζουν τον ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Ελληνοτουρκικά είναι η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, που προσπαθούν και μ' αυτόν τον τρόπο να κρύψουν τις ευθύνες τους για τη σημερινή κατάσταση, παρουσιάζοντας ως μονόδρομο και μάλιστα προς το συμφέρον του λαού την εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Σύμφωνα με στοιχεία στον Τύπο, η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας από τα λαϊκά νοικοκυριά αυξήθηκε στη διάρκεια της καραντίνας μέχρι και 10%, εξαιτίας της παραμονής της οικογένειας στο σπίτι και των αυξημένων αναγκών για τηλεκπαίδευση, τηλεργασία, ψυχαγωγία κ.τ.λ. Υπολογίζεται μάλιστα ότι ένα μέσο νοικοκυριό στην Αθήνα υποχρεώθηκε να ξοδέψει από την 1η Μάρτη έως τις 4 Απρίλη σχεδόν 40% περισσότερα χρήματα από όσα θα δαπανούσε χωρίς καραντίνα, ενώ σε περιοχές με ψυχρότερο κλίμα, όπως στα Γιάννενα και στο Καρπενήσι, το έξτρα κόστος ήταν ακόμα υψηλότερο, φτάνοντας σε απόλυτες τιμές τα 110 ευρώ για έναν μήνα! Τα κόστη αυτά επιβάρυναν τους ήδη ξεχειλωμένους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, πολύ περισσότερο που σε χιλιάδες νοικοκυριά μπήκε αυτό το διάστημα ένας μισθός για ενάμιση μήνα, όσο ήταν δηλαδή το 800άρι της αναστολής σύμβασης. Μεγαλύτερα έξοδα και μικρότερο εισόδημα σημαίνουν μάνι μάνι «τρύπες» που δύσκολα θα καλυφθούν, αφού για να γίνει αυτό, θα πρέπει να περιοριστούν άλλα αναγκαία έξοδα, να κόψει δηλαδή το λαϊκό νοικοκυριό κι από τα πιο στοιχειώδη. Μιλάμε άλλωστε για οικογενειακούς προϋπολογισμούς στο «όριο», αν σκεφτεί κανείς ότι περίπου 550.000 νοικοκυριά είχαν απλήρωτους λογαριασμούς στη ΔΕΗ το Φλεβάρη του 2020, ενώ χιλιάδες ακόμα ζουν χωρίς ρεύμα. Κι όλα αυτά στην Ελλάδα, που αν πιστέψουμε την κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα και τα επιτελεία τους, αναδεικνύεται σε «ενεργειακό κόμβο» και αναβαθμίζει τη θέση της στην «ενεργειακή σκακιέρα» της περιοχής...

Νέους φόρους, «για να εξοφλήσουν το χρέος της ανάκαμψης από τις συνέπειες της πανδημίας», αναζητούν τα κράτη - μέλη της ΕΕ, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ευρωπαϊκό Τύπο, επιβεβαιώνοντας ότι ο λογαριασμός για τα μέτρα και τις επιδοτήσεις στο κεφάλαιο που τώρα ανακοινώνονται, γράφεται και σβήνεται πολλές φορές, πριν η λυπητερή αποσταλεί συστημένη στον λαό. Τι μελετάνε; Μεταξύ άλλων, έναν νέο φόρο για τα πλαστικά απόβλητα σε επίπεδο ΕΕ, αύξηση των τιμών στο σύστημα εμπορίας εκπομπών άνθρακα αλλά και επιβολή φορολογίας σε βιομηχανικά προϊόντα έντασης άνθρακα. Ο τελευταίος κρίκος και αυτής της νέας φορολογικής αλυσίδας δεν είναι άλλος από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που θα κληθούν να πληρώσουν ακόμα ακριβότερα το ρεύμα που καταναλώνουν και τα άλλα προϊόντα που αγοράζουν, αν δεν είναι τόσο «πράσινα», όσο ορίζουν οι κανονισμοί της ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση, είτε έμμεσα, με αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που συνοδεύουν τα κονδύλια για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, είτε άμεσα, με νέους φόρους και περικοπές στους κρατικούς προϋπολογισμούς, αυτοί που στοχοποιούνται, για μια ακόμη φορά, να πληρώσουν την κρίση είναι οι λαοί. Στο χέρι τους είναι να μην το επιτρέψουν!