Βεβαίως, συναίνεση υπάρχει στα ουσιαστικά, σε αυτά δηλαδή που ιεραρχεί ψηλά το κεφάλαιο για τις ανάγκες της κερδοφορίας του. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι και οι δύο, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, εφάρμοσαν με απόλυτη συνέπεια τα μνημόνια, ενώ κανένας τους δεν αμφισβητεί τους (μετα)μνημονιακούς στόχους συνέχισης των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, τις ευρωΝΑΤΟικές σημαίες που σηκώνουν όλο και πιο ψηλά για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» κ.ο.κ. Αποτυπώνεται επίσης στη σύνθεση της κυβέρνησης μετά τον ανασχηματισμό. Αλλωστε, όπως έγραψε και ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Παππάς στο διαδίκτυο, πλέον «δεν είναι απαραίτητο να διαφωνούμε για το μέλλον με αυτούς που διαφωνούσαμε για το παρελθόν». Ας μη θολώνει λοιπόν το λαϊκό κριτήριο από τις υστερικές κραυγές και την ψευτοπόλωση ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, μπροστά στο κύριο, που είναι η στρατηγική τους σύγκλιση.

Πριν από λίγες μέρες, ένας νέος άνδρας πέθανε από έμφραγμα, ενώ οδηγούσε στην Εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας, επειδή το Κέντρο Υγείας στα Καμένα Βούρλα, όπου κατέφυγε όταν βρισκόταν σε εξέλιξη το επεισόδιο, δεν λειτουργούσε λόγω έλλειψης προσωπικού. Την περασμένη Δευτέρα, 27/8, μια 48χρονη γυναίκα έχασε τη ζωή της στο Μαργαριτάρι Θεσπρωτίας, επειδή το Κέντρο Υγείας που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το σπίτι της εφημερεύει μόνο τις ζυγές μέρες του μήνα (!) λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ τις μονές υπάρχουν γιατροί μόνο μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Η ...ατυχία της συγκεκριμένης γυναίκας ήταν ότι ασθένησε σε μονή μέρα του μήνα και μετά τις 3 μ.μ., με αποτέλεσμα να μην έχει την άμεση φροντίδα που θα μπορούσε να της σώσει τη ζωή. Οπως και να 'χει, είναι τουλάχιστον εξοργιστικό εν έτει 2018 να χάνονται ζωές μ' αυτόν τον τρόπο, όταν η επιστήμη της Ιατρικής έχει κάνει τεράστια άλματα και θα αρκούσε η έγκαιρη επέμβαση των γιατρών για να σωθούν οι δύο νέοι άνθρωποι. Επιβεβαιώνεται μέσα κι απ' αυτά τα τραγικά παραδείγματα η γύμνια του συστήματος, όπου ακόμα και η ζωή του λαού μετριέται με όρους «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, με αποτέλεσμα να μένουν ακάλυπτες από το κράτος ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, όπως η πλήρης στελέχωση και λειτουργία μιας μονάδας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που θα μπορούσε κυριολεκτικά να σώσει ζωές.

Η είδηση έρχεται από τη Ρωσία: Ο Βλ. Πούτιν ανακοίνωσε ότι η ηλικία συνταξιοδότησης των γυναικών πρέπει να ανέβει στα 60 χρόνια από τα 55 που είναι σήμερα, ζητώντας την «κατανόησή» τους, και επικαλούμενος - τι άλλο; - τη «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά και το «υψηλό προσδόκιμο ζωής» των Ρώσων. Με δυο λόγια, 30 χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, και με τις τεράστιες σημερινές δυνατότητες της παραγωγής, της επιστήμης και της τεχνολογίας, στη Ρωσία και σε όλο τον κόσμο, οι καπιταλιστικές κοινωνίες όχι μόνο κοιτάνε ...με το κιάλι όλα όσα είχαν κατακτήσει οι λαοί οικοδομώντας το σοσιαλισμό, αλλά σημαίνουν για τους εργαζόμενους πορεία ολοταχώς προς τα πίσω. Ξεβρακώνοντας ταυτόχρονα και τους απολογητές των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, που όπου σταθούν κι όπου βρεθούν μιλάνε για την τάχα «μεγαλύτερη περίοδο ευημερίας» που ζει η ανθρωπότητα, προκειμένου να προσδώσουν τα χαρακτηριστικά του αιώνιου και να ξεπλύνουν το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που υπερασπίζονται. Αποκαλύπτεται ταυτόχρονα, μέσα από κάθε τέτοιο παράδειγμα, ότι την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών τους οι εργαζόμενοι και οι λαοί μπορούν να την πετύχουν μόνο με την ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής και την οικοδόμηση της νέας, σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας - διδαγμένοι και από τα λάθη και τις παραλείψεις της πρώτης απόπειρας - και όχι με τα «χίλια και ένα» πρόσωπα διαχείρισης του σάπιου καπιταλισμού.