Με τον ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί τη ΝΔ και αντίστροφα για το ποιος είναι «πιο διχαστικός», συνεχίζεται αυτές τις μέρες ο δικομματικός καβγάς. Η μεν κυβέρνηση προσάπτει στη ΝΔ «εμφυλιοπολεμικό λόγο», αξιοποιώντας την τακτική της να χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει, κάτι που βολεύει και τους δύο ώστε να στέλνουν «την μπάλα στην εξέδρα». Η δε ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι δεν έχει «συναινετικό» λόγο και ότι ετοιμάζει μάλιστα «πολιτικές διώξεις», εννοώντας τις υποθέσεις διαφθοράς, τις οποίες προσάπτουν σε στελέχη της οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κ.λπ. Κάπως έτσι «τσουλάει» η ψευτοαντιπαράθεσή τους. Βεβαίως, μια άλλη ανάγνωση του «ποιος φταίει περισσότερο για τον "διχαστικό λόγο"» θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι και δα τόσα εκείνα που χωρίζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση... Οτι η περιβόητη «συναίνεση» είναι εφικτή, αν λείψουν ορισμένες «διχαστικές αιχμές» και «ακραίες απόψεις» εκατέρωθεν, κάτι που είναι φανερό ότι απασχολεί τα αστικά επιτελεία, όπως έδειξε και η χτεσινή παρέμβαση του ΣΕΒ, που σημειώνει με νόημα πως οι ηγεσίες των αστικών κομμάτων «οφείλουν να αντιληφθούν ότι η μεταμνημονιακή περίοδος της οικονομίας απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη υπευθυνότητα από όση επέδειξαν κατά τη διάρκεια των μνημονίων».