Την επαναφορά της χώρας στο «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο» αλλά και τη σημασία των περιβόητων «αντίμετρων» επιχείρησε να εξηγήσει στη Βουλή την περασμένη Τρίτη ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γ. Σταθάκης, και η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερο παράδειγμα για να αποκαλύψει το πώς η κυβέρνηση «αμπαλάρει» συμφωνίες και μέτρα για λογαριασμό του κεφαλαίου ως ...φιλολαϊκά μέτρα. Τι είπε; Οτι με τη μάσκα της «ενίσχυσης της απασχόλησης» η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει «πληθώρα μέτρων, τα οποία περιλαμβάνονται στα αντίμετρα, όπως είναι η κάλυψη του μισθολογικού κόστους έως και 50% στον ιδιωτικό τομέα για νέες προσλήψεις επιστημόνων και άλλων κατηγοριών εργαζομένων, και μια σειρά από πρόσθετα μέτρα, τα οποία θα ενισχύσουν αυτήν την προσπάθεια». «Αποκάλυψε» δηλαδή εκείνο που ο κόσμος έχει τούμπανο: Οτι ακόμα και τα περιβόητα «αντίμετρα», που θα δίνονται μόνο και αν πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα, θα είναι βασικά νέες ενισχύσεις στο κεφάλαιο, όπως οι επιπλέον επιδοτήσεις στους επιχειρηματίες για τσάμπα εργαζόμενους! Αλλη μια απόδειξη γιατί ο λαός δεν πρέπει ούτε στιγμή να «χάψει» τα κυβερνητικά παραμύθια ότι θα δει άσπρη μέρα όταν το κεφάλαιο ανακάμψει...

Ως «μια σοβαρή πρωτοβουλία της κυβέρνησης» υποδέχτηκε η «Εφημερίδα των Συντακτών» το νομοσχέδιο για τον εξωδικαστικό μηχανισμό, με το οποίο, όπως λέει, «δίνεται η δυνατότητα σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες να ρυθμίσουν τα χρέη τους στις Τράπεζες και το Δημόσιο (...) και αναμένεται να δώσει ώθηση στην ελληνική οικονομία». Ποια είναι η πραγματικότητα; Οτι το νομοσχέδιο αυτό κάθε άλλον παρά τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ αφορά, καθώς, όπως διευκρίνισε ο υπουργός Οικονομίας, απευθύνεται σε επιχειρήσεις που ανάμεσα σε άλλα θα πρέπει να έχουν τρία συναπτά έτη κερδοφορίας. Προϋπόθεση βέβαια που δεν πληροί κανένας μικρός ΕΒΕ, πόσο μάλλον οι αυτοαπασχολούμενοι, που θα συνεχίζουν να παλεύουν για όσο αντέχουν με την κατάργηση του αφορολόγητου, τη φορολογία του 26% από το πρώτο ευρώ, το χαράτσι επιτηδεύματος κ.ο.κ. Αντίθετα, εκείνο που προσπαθεί να ρυθμίσει το νομοσχέδιο, είναι η - κατά το δυνατόν ελεγχόμενη - απαξίωση κεφαλαίων που δυσκολεύουν την καπιταλιστική ανάκαμψη, ώστε να ανοίξουν νέα «πεδία» και να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα κεφάλαια των υπόλοιπων «βιώσιμων» καπιταλιστικών επιχειρήσεων και επιχειρηματικών ομίλων. Αλλά και για να μην «απομυζούν» προνόμια και ζεστό χρήμα οι «επιχειρήσεις - ζόμπι», όπως επανειλημμένα έχει απαιτήσει ο ΣΕΒ. Μάλιστα, για τις επιχειρήσεις που θα χαρακτηριστούν «βιώσιμες», το νομοσχέδιο προβλέπει μια μεγάλη γκάμα «διευκολύνσεων», όπως διαγραφή χρεών προς εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτά, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις...

Από την ομιλία Τσίπρα στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και τη συζήτηση που έγινε εκεί, είναι φανερό ότι θα επιστρατεύσουν κάθε μέσο για να σερβίρουν την αντιλαϊκή συμφωνία στο λαό και να αμβλύνουν τις αντιδράσεις στα νέα μέτρα. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση προβάλλει εντατικά το επιχείρημα ότι με την ολοκλήρωση της συμφωνίας «θα αναδειχθεί ακόμη περισσότερο ο ρόλος της χώρας ως πυλώνας σταθερότητας, ενώ ταυτόχρονα θα ενισχυθεί η γεωπολιτική της σημασία στην ευρύτερη περιοχή μας, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο επικίνδυνων πολεμικών συγκρούσεων και διακρατικών διενέξεων». Τις προάλλες, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, ανέφερε σε συνέντευξή του για το ίδιο θέμα ότι «είμαστε σε μια περίοδο μεγάλης αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή που οξύνεται - δείτε τι έγινε στην Αίγυπτο και αναρωτιέμαι και τι θα γίνει μετά το δημοψήφισμα στην Τουρκία... Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ακόμα περισσότερο πόλος σταθερότητας, με όφελος γεωπολιτικό και οικονομικό για τη χώρα και πρέπει να τρέξουμε γι' αυτό». Η επιχειρηματολογία τους έχει διπλό σκοπό: Από τη μια, να πείσει το λαό ότι πρέπει να λέει κι «ευχαριστώ» στην κυβέρνηση, που επιδιώκει τη σταθερότητα με την αντιλαϊκή της πολιτική μέσα κι έξω από τη χώρα. Κι από την άλλη, παρουσιάζει ως κίνητρο για αποδοχή αυτής της πολιτικής την αναβάθμιση της χώρας στο πεδίο των σκληρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που μόνο κινδύνους και νέες απειλές προμηνύουν για τα λαϊκά στρώματα...