Οπως μας ενημερώνει το υπουργείο Εργασίας, στις αρχές του επόμενου μήνα σκοπεύει να διενεργήσει διαγωνισμό «για την εκπόνηση μελέτης (σ.σ. κόστους 72.570 ευρώ) και την υποβολή, εντός τριμήνου, μέτρων πολιτικής (...) Στο πλαίσιο της μελέτης, θα καταγραφούν όλες οι μορφές της απλήρωτης εργασίας, οι καθυστερήσεις καταβολής των δεδουλευμένων που σε κάποιες περιπτώσεις (μη πληρωμή επί 6μηνο) οδηγούν σε επίσχεση εργασίας, καθώς και τα προβλήματα "καλύψεων" όσων μένουν χωρίς απασχόληση (π.χ. με ξαφνικά λουκέτα) και δεν μπορούν να λάβουν επίδομα ανεργίας, καθώς δεν θεωρούνται απολυμένοι». Βάζοντας κάτω τις ημερομηνίες, προκύπτει ότι το πόρισμα αυτής της μελέτης θα είναι έτοιμο κοντά στα τέλη του επόμενου χρόνου. Προφανώς, η κυβέρνηση θα χρειαστεί κι άλλο χρόνο για να μελετήσει το πόρισμα και στη συνέχεια να καταλήξει σε κάποια μέτρα - ασπιρίνες, ανάλογα βέβαια και με την πορεία των δημοσιονομικών. Επομένως, όσοι βρίσκονται σήμερα «υπ' ατμόν» σε ό,τι αφορά την καταβολή του μισθού ή όσοι έχουν να λαμβάνουν αποζημιώσεις και επιδόματα λόγω απόλυσης ή πτώχευσης της εταιρείας όπου εργάζονταν, καλούνται από την κυβέρνηση να κάτσουν σε στάση αναμονής, όσο θα ...μελετάει την περίπτωσή τους. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση κοροϊδεύει εργαζόμενους και ανέργους. Καμιά μελέτη δεν χρειάζεται για να καταγράψει την άθλια κατάσταση στην αγορά εργασίας. Αν βάλουν κάτω τις καταγγελίες που έχουν κάνει οι εργαζόμενοι και τα ταξικά συνδικάτα στο υπουργείο, έχουν μια αναλυτικότατη εικόνα της κατάστασης και μάλιστα χωρίς να πληρώσουν φράγκο. Κι αν θέλουν πραγματικά να ανακουφίσουν αυτούς τους ανθρώπους, ας υιοθετήσουν τις προτάσεις του ταξικού κινήματος. Ολα τα άλλα είναι προσχήματα, για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.

Oκτώ στους δέκα Ελληνες δεν θα πάνε διακοπές φέτος το καλοκαίρι. Αυτό δείχνει σχετική έρευνα του ΙΚΑ και απ' ό,τι φαίνεται δεν απέχει από την πραγματικότητα. Επιπλέον και αυτοί που θα καταφέρουν να πάνε μειώνουν τη διάρκεια των διακοπών τους, με το 42% να υπολογίζει πως θα «δραπετεύσει» για ξεκούραση μόνο 4 μέρες, ενώ μόλις το 1% προγραμματίζει διακοπές 20 ημερών. Οπως ήταν αναμενόμενο, η βασική αιτία που δεν επιτρέπει στη συντριπτική πλειοψηφία να εξασφαλίσει λίγες μέρες διακοπών είναι οι οικονομικοί λόγοι, ενώ ακόμα 13%, εξαιτίας της επαγγελματικής και εισοδηματικής αστάθειας.

Βέβαια, η κατάσταση αυτή δεν είναι καινούρια, κάθε χρόνο χειροτερεύει, αφού μαζί με όλα τα εργασιακά δικαιώματα, την υψηλή ανεργία, την άγρια φορολογία από το αστικό κράτος, η εργατική - λαϊκή οικογένεια χάνει και το δικαίωμα ακόμα και σε λίγες μέρες αναψυχής και ξεκούρασης. Κατά τ' άλλα, η κυβέρνηση και το κεφάλαιο, μαζί και τα παπαγαλάκια τους στα αστικά μέσα ενημέρωσης, για το μόνο που νοιάζονται και για το μόνο που μιλάνε και γράφουν, είναι ο αριθμός των ξένων τουριστών που θα έρθουν στη χώρα μας, προφανώς γιατί θεωρούν ότι οι γηγενείς εργαζόμενοι είναι άνθρωποι «δεύτερης κατηγορίας». Είναι όμως και αυτό μια πρόσθετη απόδειξη πως στην «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται και διαφημίζουν δεν έχουν θέση ούτε τα εργασιακά δικαιώματα, ούτε το δικαίωμα σε διακοπές. Ο τουρισμός για τον οποίο ενδιαφέρονται δεν χωράει μέσα του την εργατική - λαϊκή οικογένεια και τις ανάγκες της.

Η «Αυγή της Κυριακής» δεν κρατιόταν σχετικά με το νέο «τσουνάμι της αλλαγής» που θα ερχόταν με αφορμή τις επαναληπτικές εκλογές στην Ισπανία και την άνοδο της νέας σοσιαλδημοκρατίας, της συμμαχίας των «Ποδέμος» με τη συμβιβασμένη «Ενωμένη Αριστερά». Θαυμάστε ...γλαφυρότητα: «...από τις παλίρροιες για την Υγεία και την Παιδεία, την αξιοπρέπεια και την εργασία, ένα τσουνάμι διαμαρτυρίας και προοπτικής θα πνίξει στις κάλπες τον βάρβαρο νεοφιλελευθερισμό του Ραχόι, αποδεικνύοντας ότι στον καιρό της κρίσης υπάρχει μια μόνη διέξοδος και αυτή λέγεται Αριστερά, παρά τα διαφορετικά της ονόματα, κόμματα και πρόσωπα στην Ισπανία, τη γειτονική Πορτογαλία ή την απόμακρη Ελλάδα». Ολος αυτός ο λυρισμός για να προβληθεί το «παραμύθι» της φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού. Στο έργο της χειραγώγησης η κυβερνητική φυλλάδα έχει όντως διαπρέψει. Μόνο που και η ελληνική πραγματικότητα της συνέχισης της αντιλαϊκής πολιτικής, του τρίτου «αριστερού» μνημονίου, είναι εδώ και πεισματάρικα την διαψεύδει. Το δε αποτέλεσμα των ισπανικών εκλογών, όπου η νέα σοσιαλδημοκρατία των «Ενωμένοι Μπορούμε» δεν νίκησε την παλιά των Σοσιαλιστών για να γινόταν καλύτερα το παζάρι της «αριστερής» χειραγώγησης, δεν πτοεί την «Αυγή», που συνεχίζει να καλλιεργεί αυταπάτες περί του «νέου που θα διώξει το παλιό». Πάντως, για τους λαούς είναι καιρός να σταματήσουν να παραμυθιάζονται και να οδηγήσουν την πάλη τους σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.