Ετσι, λοιπόν, οι μύχιες σκέψεις τους βγαίνουν σιγά - σιγά στον αφρό. «Προβλήματα δεκαετιών» θέλουν να λύσουν οι σαρωτικές ανατροπές σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που εισηγούνται ΕΕ και ΔΝΤ και συζητά μαζί τους η κυβέρνηση; Μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς τη «λύση» που θα δοθεί σε αυτά τα προβλήματα, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ και του κεφαλαίου για ανατροπές δικαιωμάτων. Στο μόνο πρόβλημα, στην πραγματικότητα, που θέλουν να απαντήσουν με την αφαίρεση όσων απέμειναν στους εργαζόμενους, είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Στη λύση του αποδεικνύεται ότι είναι αφοσιωμένος σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ και γι' αυτό είναι μέρος του προβλήματος που βιώνουν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.

Χρόνια τώρα, όποτε η εκάστοτε κυβέρνηση ετοιμαζόταν να πάρει αντιλαϊκά μέτρα, πάντα στο όνομα του πατριωτισμού και της σωτηρίας - των κεφαλαιοκρατών - ξεμύτιζαν οι διαφωνούντες και οι εκ των έσω αντιπολιτευόμενοι. Σήμερα, ακριβώς επειδή οδεύουμε προς νέα αντιλαϊκή συμφωνία, εμφανίζονται πάλι οι τυπικές φράσεις που συνοδεύουν παραδοσιακά τις κυβερνητικές αναγγελίες των πιο βάρβαρων μέτρων: «Γκρίνια στο εσωτερικό της κυβέρνησης», «πληθαίνουν οι εσωκομματικές αντιδράσεις», «κίνδυνος για τη συνοχή και τη σταθερότητα», «σκληραίνει τη στάση της η "Αριστερή Πλατφόρμα"» και άλλα τέτοια γραφικά. Στόχος είναι να συντηρείται η ελπίδα και η αυταπάτη σε τμήμα του λαού ότι υπάρχει περιθώριο να αλλάξει η κυβερνητική πολιτική και να αποφύγει τα χειρότερα αν στρατευτεί με το τάδε ή δείνα στρατόπεδο εντός του κυβερνητικού κόμματος, ή αν ακολουθήσει τον εκάστοτε διαφωνούντα, που δυσαρεστημένος έφτιαξε νέο σχήμα για να διορθώσει το παλιό. Βέβαια, ποτέ δε δικαιώθηκαν τέτοιες προσδοκίες, παρά μόνο έδιναν πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση για να συνεχίζει ανενόχλητη το έργο της. Κάπως έτσι πέρασαν πέντε χρόνια από την έναρξη της κρίσης: Με διάφορες ενδοκυβερνητικές κόντρες και το λαό αντί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να χάνει έδαφος εναποθέτοντας τις ελπίδες του στους διαφωνούντες και τους επόμενους διαχειριστές, ενώ η επίθεση σε βάρος του κλιμακωνόταν.

Στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ) έθεσε το παρακάτω ψήφισμα: «Με απόφασή του, το ΕΤΑΠ ΜΜΕ μετέφερε μέρος των ταμειακών του διαθέσιμων στον ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας, προκειμένου να αξιοποιηθούν από την κυβέρνηση μεταξύ άλλων και για την εξυπηρέτηση των κρατικών δανείων. Συγκεκριμένα, η διοίκηση μετέφερε στην ΤτΕ 15 εκατ. ευρώ, από τα συνολικά 75 εκατ. ευρώ που είναι τα ταμειακά διαθέσιμα του ΕΤΑΠ ΜΜΕ. Καταγγέλλουμε αυτή την απόφαση και καλούμε τη διοίκηση του ΕΤΑΠ ΜΜΕ να την ανακαλέσει. Η πικρή εμπειρία από το PSI στα αποθεματικά του ΕΔΟΕΑΠ επιβάλλει να απεμπλακεί τώρα το ΕΤΑΠ ΜΜΕ και κάθε ασφαλιστικός Οργανισμός από τα παιχνίδια μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών. Προτείνουμε τα ταμειακά διαθέσιμα να αξιοποιηθούν για την αύξηση του επιδόματος ανεργίας και την επέκταση του χρόνου παροχής στους χιλιάδες ανέργους του κλάδου». Η πλειοψηφία στο ΔΣ δεν το έθεσε σε ψηφοφορία, επικαλούμενη διαδικαστικούς λόγους και το παρέπεμψε να καταχωρηθεί στα πρακτικά... Δηλαδή, το πέταξε στα αζήτητα. Εκεί που η πλειοψηφία πετάει και τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζόμενων δημοσιογράφων.

Θέματα που κυριολεκτικά τσακίζουν ήταν τα θέματα στα οποία εξετάστηκαν προχτές οι μαθητές της Γ' Λυκείου στα Μαθηματικά Θετικής και Τεχνολογικής Κατεύθυνσης. Η διάρθρωση των θεμάτων και τα επιμέρους ερωτήματα κινήθηκαν πολύ μακριά από τα παραδείγματα, τις εφαρμογές και το πνεύμα των ασκήσεων του σχολικού βιβλίου - το οποίο εξάλλου υπολείπεται αυστηρού θεωρητικού υπόβαθρου - προάγοντας την απομνημόνευση «μεθόδων» και αποσπασματικών ιδιοτήτων γύρω από τις πιο σημαντικές έννοιες του Διαφορικού Λογισμού.

Η λογική που διέπει την επιλογή των θεμάτων είναι ιδιαιτέρως αντιεπιστημονική, επί της ουσίας προάγει τη στείρα αναπαραγωγή του γνωστικού πεδίου της μαθηματικής επιστήμης, ενώ εδραιώνει την ψευδή αντίληψη περί «απαιτητικού» και «δύσκολου».

Στο τελευταίο συμβάλλει άλλωστε και η Ελληνική Μαθηματική Εταιρία που, με ανακοίνωσή της, σχολιάζει - σφυρίζοντας αδιάφορα - το μεγάλο βαθμό δυσκολίας των θεμάτων, χωρίς να θίγει για μια ακόμα φορά την ουσία. Και η ουσία είναι πως ο τρόπος εξέτασης του μαθήματος των Μαθηματικών λειτουργεί ως στρόφιγγα για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση, θέτοντας στο διαχωρισμό εισακτέων και βαθιά κοινωνικά - ταξικά κριτήρια, αφού οι μαθητές προκειμένου να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις των Πανελληνίων υποχρεώνονται να παρακολουθήσουν μαθήματα στα φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης. Ενώ, λοιπόν, το οικογενειακό εισόδημα δέχεται τεράστια επιβάρυνση, οι φροντιστηριούχοι «τρίβουν» τα χέρια τους, παρά τις ευχές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για κατάργηση της παραπαιδείας...