Δε χάνει ευκαιρία η συγκυβέρνηση, για να «διαφημίσει» την «αποφασιστικότητά» της να εμπλέξει τη χώρα βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που «τρέχουν» από ΕΕ και ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή, μεταξύ άλλων με το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Σε ανακοίνωσή του για την αιματηρή ένοπλη επίθεση της περασμένης Παρασκευής σε εστιατόριο της πρωτεύουσας του Μάλι, Μπαμάκο, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν περιορίστηκε στην καταδίκη του γεγονότος, αλλά έσπευσε να υπογραμμίσει ότι «η αποτρόπαια και βάρβαρη επίθεση αυτή δεν πρόκειται, ωστόσο, να μειώσει την αποφασιστικότητα των ευρωπαϊκών χωρών να πράξουν ό,τι είναι δυνατό για να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία κάθε είδους, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη».

Ασπάζονται, δηλαδή, τα ίδια προσχήματα (περί «τζιχαντιστών», «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» κ.τ.λ.) που χρησιμοποιούν οι ευρωατλαντικές λυκοσυμμαχίες, για να δικαιολογούν τις επεμβάσεις τους, όχι βέβαια μόνο στο Μάλι (όπου ήδη «τρέχουν» οι ευρωενωσιακές επιχειρήσεις EUTM Mali και EUCAP Sahel Mali), αλλά συνολικά στη Βόρεια και την Υποσαχάρια Αφρική, στη Μέση Ανατολή και σε «οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη» τούς «καλούν» τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους.

Το ερώτημα βέβαια - εν μέσω σχεδιασμών ΝΑΤΟ και ΕΕ και για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή - είναι το εξής: Αν η προηγούμενη συγκυβέρνηση, μεταξύ άλλων, συμμετείχε με αποστολή πυρομαχικών στη «συμμαχία των προθύμων» για τη νέα ιμπεριαλιστική επιχείρηση στη Μέση Ανατολή και, ταυτόχρονα, «καυχιόταν» για το γεγονός ότι το ευρωενωσιακό στρατηγείο στη Λάρισα επελέγη ως κέντρο συντονισμού της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (λειτουργία που συνεχίστηκε «κανονικότατα» και μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη), η νέα κυβέρνηση, που δηλώνει ανοιχτά και χωρίς περικοκλάδες «αποφασισμένη» για «καταπολέμηση της τρομοκρατίας κάθε είδους, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη», πόσο πιο βαθιά θα εμπλέξει το λαό και τη χώρα;

Για πολλοστή φορά ανοίγει - μέσω διαρροών και δημοσιευμάτων - το ενδεχόμενο συγχώνευσης του ΟΚΑΝΑ με το ΚΕΘΕΑ. Ξεκινώντας με την υπενθύμιση ότι η παραπάνω συγχώνευση αποτελούσε πάγιο στόχο των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να διευκρινίσουμε βασικά ζητήματα. Ο ΟΚΑΝΑ λειτουργεί κατά κύριο λόγο προγράμματα χορήγησης υποκατάστατων. Το ΚΕΘΕΑ έχει αποκλειστικά και μόνο «στεγνά» προγράμματα απεξάρτησης.

Πρόκειται για δύο διαφορετικές φιλοσοφίες, ακόμη και στο τι σημαίνει θεραπεία. Στο ΚΕΘΕΑ, μέσα από την ενεργητική και συλλογική συμμετοχή ο θεραπευόμενος πετυχαίνει αλλαγές, δεν είναι ένας παθητικός δέκτης μιας θεραπείας κατά την οποία κάθεται και περιμένει να γίνει καλά. Πρόκειται για μια δυναμική διαδικασία όπου ο καθένας ανακαλύπτει τις δυνάμεις του και τον εαυτό του μέσα σε μια ομάδα, χωρίς να παίρνει ούτε ασπιρίνη. Τίποτα δεν του χαρίζεται στην κοινότητα, όλα τα κερδίζει. Στα προγράμματα χορήγησης υποκατάστατων του ΟΚΑΝΑ γίνεται συντήρηση, δηλαδή ο εξαρτημένος περιμένει σε μια ουρά να πάρει το νόμιμο ναρκωτικό. Είναι ένας νόμιμος και μόνιμος χρήστης, απόλυτα ελεγχόμενος. Τα επιμέρους αλλά καθοριστικής σημασίας ερωτήματα είναι πολλά. Στους εφήβους, που έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται η χορήγηση υποκατάστατων, σε περίπτωση συγχώνευσης με ποιου είδους προσέγγιση θα γίνεται θεραπεία; Τη στιγμή που πυκνώνουν τα αιτήματα για απεξάρτηση από την κάνναβη, από τη μεθαδόνη, τη βουπρενορφίνη τι εξυπηρετεί μια τέτοια συγχώνευση; Λειτουργεί ή όχι υπονομευτικά στην απεξάρτηση; Ακυρώνει ή όχι την πρόθεση χιλιάδων νέων να δώσουν τη μάχη για να ελευθερωθούν από τα ναρκωτικά;

Μόνο έκπληξη δεν προκαλεί μια τέτοια συγχώνευση από τη σημερινή κυβέρνηση. Εξάλλου, οι θέσεις της για το ζήτημα των ναρκωτικών είναι γνωστές, αντιεπιστημονικές κι επικίνδυνες.