«Μπορεί η κυβέρνηση να μην "κινδυνεύει" με το δημοψήφισμα αυτό - αφού χρειάζεται να εγκριθεί η πρόταση από 180 βουλευτές -, ωστόσο διατρέχει έναν ακόμη σοβαρότερο κίνδυνο: Να φανεί ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, μαζί με τους ανεξάρτητους βουλευτές, βρίσκονται πολύ κοντά στο σημείο να συγκροτήσουν το μπλοκ των 120 βουλευτών που απαιτούνται για να μπλοκάρουν την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Μ' άλλα λόγια, από την πρωτοβουλία του Αλ. Τσίπρα για δημοψήφισμα περί τη ΔΕΗ και από τους υποστηρικτές - βουλευτές που θα συγκεντρώσει, η κυβέρνηση θα κινδυνεύσει να βρεθεί αντιμέτωπη με την προεξοφλημένη διάλυση της Βουλής, όταν έρθει η ώρα για την εκλογή του Καρ. Παπούλια στην Ηρώδου Αττικού» («Αυγή», 4/7/2014). Είναι καθαρό ότι το θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η ΔΕΗ αλλά οι συμμαχίες που θα τον φέρουν στην κυβέρνηση. Γι' αυτό αναζητά στήριξη της πρότασής του για δημοψήφισμα για τη «μικρή ΔΕΗ», ενώ δεν αμφισβητεί την πολιτική απελευθέρωσης της Ενέργειας που την επιβάλλει.

«Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι και ένα εκατομμύριο "αόρατοι" εργαζόμενοι των 400 ευρώ τον μήνα: Το αποτέλεσμα της πρόσθεσης είναι καταθλιπτικό - αλλά και απολύτως διαφωτιστικό για την αγορά εργασίας στη χώρα μας. Η ελληνική εργασιακή ζούγκλα είναι μοναδική περίπτωση σε όλη την Ευρώπη: Λόγω της τεράστιας ανεργίας, οι εργαζόμενοι έχουν γίνει αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης - είναι χαρακτηριστικό ότι δύο στους τρεις μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα είναι πλέον "αόρατοι" εργαζόμενοι, χωρίς δικαιώματα και με αμοιβές πείνας. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή από την πολιτεία» (απόσπασμα από κύριο άρθρο της εφημερίδας «Τα Νέα»). Αραγε, τους έπιασε ο πόνος τους αστούς για τη δυστυχία και την εξαθλίωση των εργαζομένων; Παρόλο που στηρίζουν την αντιδραστική πολιτική που προκαλεί αυτά τα φαινόμενα; Τους ενδιαφέρει να βρουν τρόπους να διαχειριστούν τέτοια φαινόμενα, που δεν είναι ελληνική εξαίρεση αλλά ισχύουν σε όλη την ΕΕ, έχοντας ταυτόχρονα ως στόχο μια «στοιχειώδη» ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος για να τονωθεί η λαϊκή κατανάλωση και κατά συνέπεια η πώληση εμπορευμάτων, υπηρεσιών κ.λπ. Δεν λυπούνται λοιπόν το λαό.

«"Εσύ είσαι ρε αυτός που λέει αυτά για την Αριστερά;" Ποια "αυτά"; Αυτά που γράφει στην "Καθημερινή"; Τα άλλα που γράφει στα βιβλία του για τον Εμφύλιο; Οι αιτίες του φαινομένου είναι σαφώς πολιτικές. Οφείλονται στην πλήρη και άκριτη εξιδανίκευση της Αριστεράς και των "αγώνων" της, κάτι που ξεκίνησε με τη Μεταπολίτευση» (Στ. Κασιμάτης στην «Καθημερινή», 3/7/2014). Οι προβοκάτσιες γίνονται λίπασμα στην επίθεση των αστών ενάντια στο κίνημα, στην ταξική πάλη, σε τελευταία ανάλυση ενάντια στην Ιστορία του ΚΚΕ. Οι πρόθυμοι δημοσιολόγοι τους, σαν τον προαναφερθέντα, μαζί με τις εφημερίδες τους, είναι πάντα σε ετοιμότητα να γράψουν τέτοιες αθλιότητες, ενώ ξέρουν ότι πρόκειται για προβοκάτσια. Και έχουν στόχο: Να περάσουν στην ψυχολογία των εργαζομένων το φόβο και την απέχθεια στους αγώνες, στο εργατικό κίνημα, επομένως την αποστράτευση, τη χειραγώγηση και την υποταγή.