Εχουμε και λέμε:

Πρώτον. Το ΚΚΕ θα κυβερνήσει, με την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην εξουσία, άρα το «σύστημα» θα έχει αλλάξει....

Δεύτερον. Η Σοβιετική Ενωση ανατράπηκε όταν άρχισε να εφαρμόζει κανόνες της αγοράς και όχι επειδή επιδίωκε να ικανοποιήσει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Τρίτον. Είναι προκλητικό στις σημερινές συνθήκες που οι ολοένα αυξανόμενες υλικές και πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων όχι μόνο δεν μπορούν να ικανοποιηθούν αλλά υποτιμούνται παραπέρα, ακριβώς επειδή σκοπός της παραγωγής είναι το καπιταλιστικό κέρδος «χορτάτοι καθηγητάδες» να μιλάνε για να κατακεραυνώνουν τον «καταναλωτισμό»...

Ο «παραλογισμός» του εν λόγω καθηγητή επιδιώκει να δώσει φιλοσοφική κάλυψη στις συνθήκες εξαθλίωσης και ανέχειας που επιβάλλει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης σε μάζες εργαζομένων, αναμασώντας τα επιχειρήματα των παπάδων του μεσαίωνα, που οι ίδιοι, ζώντας στη χλιδή, έκαναν υποδείξεις για την αξία της εγκράτειας στους φτωχούς... απόδειξη του πόσο «μπροστά» είναι η σύγχρονη αστική σκέψη.

Η κρίση δεν είναι καπιταλιστική οικονομική κρίση και μάλιστα γενικευμένη στην ΕΕ και αλλού, αλλά είναι ντόπια και αφορά στη διαχείριση, είπε και ελάλησε ο Γ. Δραγασάκης του ΣΥΡΙΖΑ. Να τι είπε στους Γερμανούς βουλευτές - μέλη της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Βουλής, που βρίσκονται στην Ελλάδα με επικεφαλής τον Πρόεδρό της κ. Gunther Krichbaum. «Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η κρίση είναι δική μας, ότι πρέπει να κάνουμε βαθιές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στη λειτουργία του κράτους, στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, αλλά για να τα κάνουμε αυτά, πρέπει να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα του χρέους και της λιτότητας, δεν μπορούμε να τα κάνουμε σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης» (...) «να διαβεβαιώσετε τον γερμανικό λαό ότι θα έχετε στην Ελλάδα μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία υποστηρίζει τον τερματισμό της λιτότητας και την έξοδο από την κρίση μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης». Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις στη γερμανική αστική τάξη. Διακηρύσσει αναδιαρθρώσεις στο κράτος και τη φορολογία σε όφελος του κεφαλαίου, υπόσχεται πάταξη της διαφθοράς ως αιτία των ελλειμμάτων και των χρεών! Αλήθεια, τι διαφορετικό λέει και κάνει η κυβέρνηση σ' αυτά; Οχι τυχαία τα χτεσινά «Νέα» επικρότησαν αυτές τις δηλώσεις Δραγασάκη από το πρωτοσέλιδό τους!

Ο Σπύρος Τζόκας, συντονιστής του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας την εναλλακτική πρόταση του κόμματος για την Αυτοδιοίκηση, μίλησε για «επεξεργασία σχεδίων τοπικής ανάπτυξης με προτεραιότητα το κοινωνικό όφελος και όχι "ανταγωνιστικές" στις επιχειρηματικές δραστηριότητες του δήμου». Το ρεπορτάζ, με τίτλο «Προτεραιότητα το κοινωνικό όφελος», στην «Αυγή» (25/3/2014). Ενα το κρατούμενο, λοιπόν, για τον ΣΥΡΙΖΑ, η Τοπική Διοίκηση, πρέπει να αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα, να λειτουργεί η ίδια ως επιχείρηση, αλλά και υπέρ της επιχειρηματικής δράσης που θα «υπηρετεί την κοινωνία»! Είναι η ίδια λογική περί συνύπαρξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα. Οπου συνυπάρχουν, ωφελημένος βγαίνει πάντα ο ιδιωτικός σε βάρος του δημόσιου. Τι διαφορετικό λένε, άραγε, τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου; Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι η Ρένα Δούρου είπε: «Η Αυτοδιοίκηση χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ για να γίνει έπαλξη αντίστασης και ελπίδας». Μετά τα όσα είπε ο Σπ. Τζόκας υπέρ ποιανού και ενάντια σε ποιον θα γίνει έπαλξη και ελπίδα αντίστασης η «Αυτοδιοίκηση», αφού δε θα εναντιώνεται αλλά θα υπηρετεί επιχειρηματικές δραστηριότητες; Αλλη μια κοροϊδία...

«Τα μεγάλα προβλήματα της εποχής υπερβαίνουν την κλίμακα του έθνους - κράτους (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει από τους δανειστές την έναρξη διαπραγματεύσεων για νέα δανειακή σύμβαση, από μηδενική βάση. Σ' αυτό το πλαίσιο, θα διεκδικήσουμε: Την αναδρομική απευθείας αναχρηματοδότηση των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, έτσι ώστε τα αντίστοιχα ποσά να εξαιρεθούν από το δημόσιο χρέος των χωρών μας. Την πραγματοποίηση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για "Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος". Ενα ευρωπαϊκό σχέδιο επενδύσεων για την ανάπτυξη» (Αλ. Τσίπρας, στο συνέδριο, που διοργανώθηκε από το Ιδρυμα «Rosa Luxemburg» και το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», με θέμα «Η Αριστερά στην κυβέρνηση. Τι, γιατί και πώς;»).

Πράγματι, νοιάζεται για τους μονοπωλιακούς ομίλους στο πλαίσιο της διεθνούς καπιταλιστικής αγοράς. Λέει ότι, για να εφαρμοστεί η στρατηγική του, την οποία παρουσιάζει και ως φιλολαϊκή, χρειάζονται αλλαγές όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε Ευρωζώνη και ΕΕ. Αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης που διεκδικούν μεγάλα τμήματα του κεφαλαίου, αναζητώντας τρόπους μείωσης του κρατικού χρέους και εξασφάλιση κεφαλαίων για επενδύσεις. Πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων για την ανταγωνιστικότητα. Και στις αόριστες υποσχέσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού...