Παρασκευή 28 Μάρτη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σκόπιμος παραλογισμός

«Oμως η λογική λέει ότι, ακόμα και αν κυβερνήσει τη χώρα το KKE, πολιτική στους κυβερνώντες θα συνεχίσει να υπαγορεύει το "σύστημα": Διότι οι μαρξιστές και το "σύστημα" έχουν κοινή βιοθεωρία, τον Iστορικό Yλισμό - την ίδια τη Σοβιετική Yπερδύναμη τη συνέτριψε η δυναμική της καταναλωτικής βουλιμίας. Oταν μοναδικό "νόημα" (αιτία και σκοπός) της επιβίωσης, αποκλειστική χαρά ζωής, είναι η καταναλωτική αυταξία, οποιαδήποτε ιδεολογική λεοντή κι αν ενδυθεί ο ιστορικο-υλιστικός μηδενισμός, το πολιτικό αποτέλεσμα δεν αλλάζει» (Χρ. Γιανναράς, «Καθημερινή», 23/3/2014).

Εχουμε και λέμε:

Πρώτον. Το ΚΚΕ θα κυβερνήσει, με την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην εξουσία, άρα το «σύστημα» θα έχει αλλάξει....

Δεύτερον. Η Σοβιετική Ενωση ανατράπηκε όταν άρχισε να εφαρμόζει κανόνες της αγοράς και όχι επειδή επιδίωκε να ικανοποιήσει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Τρίτον. Είναι προκλητικό στις σημερινές συνθήκες που οι ολοένα αυξανόμενες υλικές και πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων όχι μόνο δεν μπορούν να ικανοποιηθούν αλλά υποτιμούνται παραπέρα, ακριβώς επειδή σκοπός της παραγωγής είναι το καπιταλιστικό κέρδος «χορτάτοι καθηγητάδες» να μιλάνε για να κατακεραυνώνουν τον «καταναλωτισμό»...

Ο «παραλογισμός» του εν λόγω καθηγητή επιδιώκει να δώσει φιλοσοφική κάλυψη στις συνθήκες εξαθλίωσης και ανέχειας που επιβάλλει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης σε μάζες εργαζομένων, αναμασώντας τα επιχειρήματα των παπάδων του μεσαίωνα, που οι ίδιοι, ζώντας στη χλιδή, έκαναν υποδείξεις για την αξία της εγκράτειας στους φτωχούς... απόδειξη του πόσο «μπροστά» είναι η σύγχρονη αστική σκέψη.

Τι διαφορετικό λέει η κυβέρνηση;

Η κρίση δεν είναι καπιταλιστική οικονομική κρίση και μάλιστα γενικευμένη στην ΕΕ και αλλού, αλλά είναι ντόπια και αφορά στη διαχείριση, είπε και ελάλησε ο Γ. Δραγασάκης του ΣΥΡΙΖΑ. Να τι είπε στους Γερμανούς βουλευτές - μέλη της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Βουλής, που βρίσκονται στην Ελλάδα με επικεφαλής τον Πρόεδρό της κ. Gunther Krichbaum. «Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η κρίση είναι δική μας, ότι πρέπει να κάνουμε βαθιές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στη λειτουργία του κράτους, στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, αλλά για να τα κάνουμε αυτά, πρέπει να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα του χρέους και της λιτότητας, δεν μπορούμε να τα κάνουμε σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης» (...) «να διαβεβαιώσετε τον γερμανικό λαό ότι θα έχετε στην Ελλάδα μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία υποστηρίζει τον τερματισμό της λιτότητας και την έξοδο από την κρίση μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης». Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις στη γερμανική αστική τάξη. Διακηρύσσει αναδιαρθρώσεις στο κράτος και τη φορολογία σε όφελος του κεφαλαίου, υπόσχεται πάταξη της διαφθοράς ως αιτία των ελλειμμάτων και των χρεών! Αλήθεια, τι διαφορετικό λέει και κάνει η κυβέρνηση σ' αυτά; Οχι τυχαία τα χτεσινά «Νέα» επικρότησαν αυτές τις δηλώσεις Δραγασάκη από το πρωτοσέλιδό τους!

Τζούφια έπαλξη φρούδα ελπίδα

Ο Σπύρος Τζόκας, συντονιστής του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας την εναλλακτική πρόταση του κόμματος για την Αυτοδιοίκηση, μίλησε για «επεξεργασία σχεδίων τοπικής ανάπτυξης με προτεραιότητα το κοινωνικό όφελος και όχι "ανταγωνιστικές" στις επιχειρηματικές δραστηριότητες του δήμου». Το ρεπορτάζ, με τίτλο «Προτεραιότητα το κοινωνικό όφελος», στην «Αυγή» (25/3/2014). Ενα το κρατούμενο, λοιπόν, για τον ΣΥΡΙΖΑ, η Τοπική Διοίκηση, πρέπει να αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα, να λειτουργεί η ίδια ως επιχείρηση, αλλά και υπέρ της επιχειρηματικής δράσης που θα «υπηρετεί την κοινωνία»! Είναι η ίδια λογική περί συνύπαρξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα. Οπου συνυπάρχουν, ωφελημένος βγαίνει πάντα ο ιδιωτικός σε βάρος του δημόσιου. Τι διαφορετικό λένε, άραγε, τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου; Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι η Ρένα Δούρου είπε: «Η Αυτοδιοίκηση χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ για να γίνει έπαλξη αντίστασης και ελπίδας». Μετά τα όσα είπε ο Σπ. Τζόκας υπέρ ποιανού και ενάντια σε ποιον θα γίνει έπαλξη και ελπίδα αντίστασης η «Αυτοδιοίκηση», αφού δε θα εναντιώνεται αλλά θα υπηρετεί επιχειρηματικές δραστηριότητες; Αλλη μια κοροϊδία...

Τα μονοπώλια πάνω απ' όλα

«Τα μεγάλα προβλήματα της εποχής υπερβαίνουν την κλίμακα του έθνους - κράτους (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει από τους δανειστές την έναρξη διαπραγματεύσεων για νέα δανειακή σύμβαση, από μηδενική βάση. Σ' αυτό το πλαίσιο, θα διεκδικήσουμε: Την αναδρομική απευθείας αναχρηματοδότηση των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, έτσι ώστε τα αντίστοιχα ποσά να εξαιρεθούν από το δημόσιο χρέος των χωρών μας. Την πραγματοποίηση της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για "Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος". Ενα ευρωπαϊκό σχέδιο επενδύσεων για την ανάπτυξη» (Αλ. Τσίπρας, στο συνέδριο, που διοργανώθηκε από το Ιδρυμα «Rosa Luxemburg» και το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», με θέμα «Η Αριστερά στην κυβέρνηση. Τι, γιατί και πώς;»).

Πράγματι, νοιάζεται για τους μονοπωλιακούς ομίλους στο πλαίσιο της διεθνούς καπιταλιστικής αγοράς. Λέει ότι, για να εφαρμοστεί η στρατηγική του, την οποία παρουσιάζει και ως φιλολαϊκή, χρειάζονται αλλαγές όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε Ευρωζώνη και ΕΕ. Αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης που διεκδικούν μεγάλα τμήματα του κεφαλαίου, αναζητώντας τρόπους μείωσης του κρατικού χρέους και εξασφάλιση κεφαλαίων για επενδύσεις. Πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων για την ανταγωνιστικότητα. Και στις αόριστες υποσχέσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1868 Γεννιέται ο Μαξίμ Γκόρκι (πραγματικό όνομα Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ).

1871 Οι εξεγερμένοι εργάτες ανακηρύσσουν επίσημα την Κομμούνα του Παρισιού. Για πρώτη φορά στην Iστορία της ανθρωπότητας η κρατική εξουσία πέρασε, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα, στα χέρια του προλεταριάτου, της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Για τη συντριβή της, η αστική τάξη της Γαλλίας συμμάχησε ακόμα και με τον «εχθρό» της, τη γερμανική αστική τάξη (με την οποία βρισκόταν σε πόλεμο), έτσι ώστε από κοινού να κατασφάξουν την εξεγερμένη εργατική τάξη του Παρισιού, που αποτελούσε τον πραγματικό εχθρό. Η Κομμούνα που ίδρυσαν οι εργάτες του Παρισιού έζησε μόνον 72 μέρες, αλλά η σημασία της για τον παραπέρα απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης ήταν τεράστια. «Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους» (Καρλ Μαρξ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία»).

1926 Μέσα σε συνθήκες άγριας καταστολής του εργατικού κινήματος (δικτατορία Θεόδωρου Πάγκαλου) συνέρχεται το 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.

1933 Η Εργατική Βοήθεια υποβάλλει υπόμνημα στη Βουλή και στην κυβέρνηση για τη χορήγηση γενικής αμνηστίας στους αγωνιστές, δεσμώτες στις φυλακές και στις εξορίες.

1950 Πεθαίνει ο Μητροπολίτης Χίου Ιωακείμ, που την περίοδο της Κατοχής συντάχθηκε με το ΕΑΜ.

1957 Αναγγέλλεται από τους Βρετανούς η απελευθέρωση του Μακαρίου από τις Σεϊχέλες, όπου κρατούνταν εξόριστος.

1964 Πεθαίνει ο κομμουνιστής ποιητής Φώτης Αγγουλές. Γεννημένος στη Χίο έρχεται σε επαφή με το κομμουνιστικό κίνημα από τις αρχές της δεκαετίας του 1930. Με την Κατοχή, καταφεύγει στη Μέση Ανατολή, όπου τον Απρίλη του 1944 συλλαμβάνεται για την ΕΑΜική του δράση από τους Αγγλους και μαζί με άλλους κομμουνιστές κλείνεται σε φυλακή της Παλαιστίνης και μετά στο κολαστήριο του Ντεκαμερέ. Τέλη Νοέμβρη του 1945 απελευθερώνεται και επιστρέφει στη Χίο όπου συνεχίζει να αγωνίζεται και να διώκεται.

Με την ανάπτυξη της πάλης του Δημοκρατικού Στρατού, ο Αγγουλές τυπώνει έντυπα του ΔΣΕ κρυμμένος σε μια στέρνα στο Βατάδο. Εκεί το Μάρτη του 1948 συλλαμβάνεται, δικάζεται από στρατοδικείο και καταδικάζεται σε θάνατο. Ο Αγγουλές γλίτωσε την εκτέλεση χάρη στον ξεσηκωμό όλου του νησιού και διεθνείς διαμαρτυρίες. Αποφυλακίστηκε βαριά άρρωστος το 1956. Επιστρέφει στη Χίο και «ζει» παρακολουθούμενος. Γίνεται μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, ενώ αρχές του 1964, με παρέμβαση του Σωματείου Τυπογράφων, του δίνεται μια ψωροσύνταξη. Στις 27 Μάρτη, ταξιδεύοντας για τον Πειραιά, ξεψυχά από πνευμονικό οίδημα. Αμέσως ο Γιάννης Ρίτσος τον τιμά με ένα ποίημά του και ο Ανδρέας Καραντώνης ραδιοφωνικά. Ποιήματά του μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Σοβιετική Ενωση, Βουλγαρία, κ.α.

1965 Ξεκινά το 1ο - ιδρυτικό - Συνέδριο της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (28/3 - 1/4/1965).

1968 Εκατόν δέκα εφτά νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες και τεράστιες υλικές ζημιές είναι ο απολογισμός του τρομερού σεισμού, έντασης 8,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που πλήττει την Αλάσκα με επίκεντρο την πρωτεύουσα Ανκορατζ.

1969 Ο ποιητής Γιάννης Σεφέρης με ανακοίνωση που μοίρασε στους ξένους δημοσιογράφους καταδικάζει το δικτατορικό καθεστώς της χούντας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ