«Ενα διεθνές λιμάνι, όπως ο Πειραιάς, πρέπει να συνδέεται με μια σύγχρονη και ανταγωνιστική επισκευαστική βάση, που μπορεί να είναι η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. Και η μεγαλύτερη επένδυση που θα ξεπεράσει τα 100 εκατ. ευρώ θα είναι στην ανάπτυξη της ναυπηγοεπισκευής μέσα από την εγκατάσταση καινούργιων πλωτών δεξαμενών, την αναβάθμιση του Νέου Μόλου Δραπετσώνας και τους όρους περιοχής του Περάματος, ώστε να δώσουμε δυνατότητα στη ναυπηγοεπισκευή να προχωρήσει σε μια νέα εποχή». Αυτά έλεγε σε συνέδριο ο υπουργός Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτης. Η κυβέρνηση βλέπει τη ναυπηγοεπισκευή σαν «παράπλευρη δραστηριότητα» όποιας πολυεθνικής αναλάβει τον ΟΛΠ ΑΕ. Γι' αυτήν σχεδιάζει επενδύσεις. Τέτοια εταιρεία είναι η Cosco, η οποία θα ήθελε μια επισκευαστική βάση για τα καράβια που ξεφορτώνουν στις εγκαταστάσεις της στο ΣΕΜΠΟ. Οπως θα ήθελε οι εργαζόμενοι στη ναυπηγοεπισκευή να εργάζονται με τους ίδιους άθλιους όρους που επικρατούν στο ΣΕΜΠΟ. Και σ' αυτό, τα ταξικά συνδικάτα είναι μεγάλο εμπόδιο...

Εφόσον η Ελλάδα επιθυμεί να μείνει στη ζώνη του ευρώ πρέπει να εφαρμόζει συνεχώς «σπαρτιάτικη οικονομική πολιτική». Αυτό απορρέει από τη «Συνθήκη για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση», η οποία ισχύει από την 1η Ιανουαρίου του 2013, σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται διαρθρωτικό έλλειμμα μεγαλύτερο του 0,5% του ΑΕΠ, ενώ τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης με χρέος μεγαλύτερο του 60% του ΑΕΠ, όπως η Ελλάδα, οφείλουν να το μειώνουν κατά 1/20 κάθε έτος. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να έχει πρωτογενές πλεόνασμα για πολλές ακόμη δεκαετίες, ώστε να χρησιμοποιεί μέρος του, για τη μείωση του χρέους. Αυτή η Συνθήκη δεν μπορεί να παραβιαστεί, δηλαδή να υπάρξει χαλάρωση, ακόμη και μετά τα μνημόνια, επειδή η Κομισιόν και το Eurogroup ελέγχουν και ουσιαστικά εγκρίνουν τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Η παραπάνω αναφορά, καταγεγραμμένη στην «Καθημερινή της Κυριακής» μπορεί να επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι τα αντιλαϊκά μέτρα για τη διαχείριση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου ήρθαν για να μείνουν, όποιο ή όποια κόμματα και αν βρίσκονται στην κυβέρνηση, αλλά αποκαλύπτει πως όσα κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ορκίζονται πίστη στην Ευρωζώνη και ταυτόχρονα τάζουν στο λαό φιλολαϊκή διαχείριση τον κοροϊδεύουν. Γιατί, ακόμη και αν χαλαρώσει η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, αν δηλαδή εφαρμοστεί πολιτική Ομπάμα όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, το «Σύμφωνο Σταθερότητας», επιβάλλει όριο στα ελλείμματα και στο χρέος, είναι ένα από τα εργαλεία για την ανταγωνιστικότητα. Να γιατί λέμε ότι μονόδρομος για το λαό είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η αποδέσμευση από την ΕΕ, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική λαϊκή εξουσία.