Πολλή συζήτηση έχει ανοίξει γύρω από την αναθεώρηση του περίφημου άρθρου 16 του Συντάγματος, στο πλαίσιο και της συνταγματικής αναθεώρησης της κυβέρνησης. Τα παπαγαλάκια της αστικής προπαγάνδας βρίσκουν πάλι αφορμή να ρίξουν αντικομμουνιστικό δηλητήριο με «εξυπνακίστικες» ατάκες του τύπου «το ότι απαγορεύεται η δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων μόνο στη Βόρεια Κορέα, στην Κούβα και στο Μπουτάν θα έπρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε» (Γ. Μαρίνος, «Το Βήμα της Κυριακής», 24/2), να ανασύρουν παλιά επιχειρήματα και να εφεύρουν νέα για να υποστηρίξουν την αναγκαιότητα ιδιωτικών πανεπιστημίων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: Δίδακτρα παντού, πλήρης επιχειρηματική δράση, Παιδεία της ανταποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων.

Από την άλλη, εμφανίζονται και φωνές, γνωστές και μη εξαιρετέες, όπως του Ν. Μαραντζίδη στην «Καθημερινή της Κυριακής» (24/2), που έρχονται να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της «ήξεις - αφήξεις» τακτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο θέμα. Συγκεκριμένα, ο κύριος καθηγητής ούτε λίγο ούτε πολύ επισημαίνει ότι το πραγματικό ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει την αστική στρατηγική στο παράδειγμα της Ελλάδας δεν είναι η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, αλλά το βάθεμα της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των κατ' όνομα δημόσιων ΑΕΙ. Συγκεκριμένα, αφού αραδιάζει μια σειρά αριθμών της αστικής στατιστικής, «αποδεικνύει» ότι το πρόβλημα με τα ελληνικά ΑΕΙ δεν είναι η έλλειψη ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά η υπερπληθώρα και διασπορά των δημόσιων, που λειτουργούν με όρους «αναχρονιστικούς», δηλαδή βάζοντας ακόμα κάποια εμπόδια (νομικό πλαίσιο, γραφειοκρατία) στην ξέφρενη είσοδο των επιχειρήσεων και τη μεγαλύτερη «απελευθέρωση» («αυτοδιοίκητο») της επιχειρηματικής λειτουργίας των ΑΕΙ. Με άλλα λόγια, ο Μαραντζίδης ζητάει να δοθεί μεγαλύτερη δυνατότητα στα ΑΕΙ να βάλουν όριο στους εισακτέους, να διαχειρίζονται πιο ελαστικά τις σχέσεις και το ωράριο εργασίας διδακτικού και λοιπού προσωπικού, να καθιερώσουν «μπόνους» σε όσους διδάσκοντες συμβάλλουν στην επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ.

Εύγε, κύριε καθηγητά! Η οποιαδήποτε ομοιότητα με την πρόσφατη συνέντευξη του υπουργού Παιδείας Γαβρόγλου, ο οποίος επισήμανε ότι «εδώ και 40 χρόνια δεν έχει γίνει πρόταση από πανεπιστήμιο του εξωτερικού να ανοίξει σχολή εδώ» - εννοώντας ότι το πρόβλημα είναι ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα δεν είναι όσο κερδοφόρα θα ήταν τα δημόσια που λειτουργούν ως ιδιωτικά... - δεν είναι καθόλου συμπτωματική... Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την αντιπολίτευση βέβαια να υπερθεματίζει, αυξήθηκαν τα μεταπτυχιακά με δίδακτρα, ιδρύθηκε το πρώτο προπτυχιακό με δίδακτρα στη Φιλοσοφική και προχωρά μέσω των διαδικασιών πανεπιστημιοποίησης η αναβάθμιση του Διεθνούς Πανεπιστημίου και του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, ενώ το τελευταίο ούτως ή άλλως είχε δίδακτρα και στο προπτυχιακό επίπεδο. Θα πει κανείς, εδώ υπάρχει και το αλησμόνητο της πρότασης βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για δίδακτρα στα σχολεία, ύψους 60 ευρώ!

Ποια είναι λοιπόν η ουσία της διαφοράς τους; Δεν τα βρίσκουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για το ποιο Ιδρυμα είναι καλύτερη επιχείρηση: Αυτό που λειτουργεί με ιδιωτικό κεφάλαιο (με αποτέλεσμα πολλαπλά έξοδα, αλλά και έσοδα για τους ιδιώτες επιχειρηματίες) ή αυτό που λειτουργεί με δημόσιο κεφάλαιο, δηλαδή με τα λεφτά της λαϊκής οικογένειας, και μοιράζει κέρδη στους επιχειρηματίες; Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, οι εργαζόμενοι, κανένα όφελος δεν έχουν να παγιδευτούν σε τέτοια ψευτοδιλήμματα. Αντίθετα, ήρθε η ώρα να τους γυρίσουν την πλάτη, είτε έρχονται ως «γυμνοί» υπερασπιστές των μονοπωλίων είτε μασκαρεμένοι...