Ηταν και βδομάδα που βγήκαν τα μεγάλα μαχαίρια στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής μας. Με ένα νέο «σχέδιο Ανάν», που οριστικοποιεί την κατοχή και τη διχοτόμηση, προβλέποντας «συνιστώντα κράτη» στην Κύπρο. Επαναφέροντας τη λογική που πριν από 10 χρόνια, τον Απρίλη του 2004, απέρριψαν οι Ελληνοκύπριοι, όταν ψήφιζαν με 76% κατά του «σχεδίου Ανάν». Τότε, που έπεσαν πάνω τους «λυτοί και δεμένοι», διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, αλλά και ελληνικά αστικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που ουσιαστικά στήριξαν το «σχέδιο Ανάν», για να τον πείσουν να λογικευτεί, να υποχωρήσει. Το «όχι» του ελληνοκυπριακού λαού, ακόμα ηχεί στα αυτιά τους. Θυμίζουμε ότι τότε όλοι έταζαν στον κυπριακό λαό πως η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ανοίγει τις πόρτες για τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, ότι υπάρχει το «κοινοτικό κεκτημένο», την ίδια στιγμή που η ΕΕ προωθούσε τη διχοτόμηση. Θυμίζουμε, όμως, και τη στάση του βασικού πυρήνα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, του ΣΥΝ, που στήριξε το «σχέδιο Ανάν», καλώντας τον κυπριακό λαό να ψηφίσει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, πρωτοστατώντας στις υποσχέσεις ότι η ΕΕ θα λύσει το πρόβλημα, κατηγορώντας το ΚΚΕ για απομονωτισμό και εθνικισμό! Θέση που επιβεβαιώνει και σήμερα βλέποντας θετικά την κοινή δήλωση Αναστασιάδη - Ερογλου και κάνοντας εκκλήσεις να μη βιαστούμε να κρίνουμε το νέο ιμπεριαλιστικό σχέδιο...

Ηταν και βδομάδα των αγροτών που γράφουν νέες σελίδες αγώνα στα μπλόκα τους. Εκεί όπου δεν είναι μόνοι. Εκεί όπου με συγκίνηση και ενθουσιασμό υποδέχτηκαν τους κοινωνικούς τους συμμάχους, που με σημαίες του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ στάθηκαν στο πλευρό τους. Γιατί, όπως σημείωσε και ο Βαγγέλης Μπούτας, «είστε και σεις, όπως εμείς, άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, που σας ξεζουμίζει η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Εχουμε τα ίδια προβλήματα. Πάρα πολλοί από τους αγρότες, όπως οι άνεργοι, εργάτες και πολλοί επαγγελματίες και μαγαζάτορες δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές στους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Οι φτωχοί αγρότες, όπως και οι εργαζόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, η σπουδάζουσα νεολαία και οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας δεν έχουν να πληρώσουν το πανάκριβο πετρέλαιο και πουντιάζουν στα κρύα δωμάτια των σπιτιών τους. Οπως οι μεγαλέμποροι εκμεταλλεύονται το μόχθο και τον ιδρώτα του αγρότη για να πλουτίζουν, έτσι κάνουν οι βιομήχανοι με τον εργάτη. Κι όταν μας "ξεζουμίσουν σαν το λεμόνι", μας πετούν, μαζί, στον Καιάδα της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Να γιατί είμαστε σύμμαχοι στον αγώνα, μια γροθιά και μια ψυχή».

Βδομάδα πλεονάσματος, επίσης. Το πρωτογενές πλεόνασμα, για το οποίο τσακώνονται ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το ύψος του, είναι αποτέλεσμα της φοροληστείας, των περικοπών στους μισθούς, στις συντάξεις, στην Υγεία και την Παιδεία, των χιλιάδων απολύσεων, γι' αυτό και ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να πανηγυρίζει για την επίτευξή του ή να διεκδικεί μεγαλύτερο ύψος του. Οι κατακτήσεις που αφαιρέθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ούτε πρόκειται να δοθούν πίσω, ούτε είναι αρκετές για το κεφάλαιο: Ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης προϋποθέτει την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Ηταν και βδομάδα συναινέσεων. Ο,τι κι αν λένε στο μπαλκόνι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, οι αναλυτές μετράνε θέσεις και καταγράφουν. Η αστική αρθρογραφία επισημαίνει την κοινότητα θέσεων των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης. Οχι, βεβαίως, για να προβοκάρει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να επισημάνει την ανάγκη διαμόρφωσης ενός πλατιού ρεύματος συναίνεσης που θα προχωρήσει σε κοινούς στόχους με βασικό άξονα τις αναγκαίες αλλαγές στο μείγμα. Θεμιτός, λοιπόν, ο ανταγωνισμός ΣΥΡΙΖΑ - κυβέρνησης για το ποιος θα πραγματοποιήσει αυτές τις αλλαγές, ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα ευνοηθεί, ποιες συμμαχίες θα ενισχυθούν. Ομως, δεν πρέπει να αφαιρούμαστε από το κοινό στρατηγικό πλαίσιο. Αλλωστε, ποτέ δεν πρέπει να φεύγει από την προοπτική και η πιθανότητα κυβερνήσεων μεγάλης συνεργασίας, εάν αυτό προκύψει ως ανάγκη. Με δεδομένο ότι το πολιτικό σκηνικό είναι, όπως λένε οι αστοί, «ρευστό».

Εφτασε αισίως στο 30% βγάζοντας τη γλώσσα σ' όσους ισχυρίζονται ότι θα την αντιμετωπίσουν με προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», που ανακυκλώνουν τους ανέργους, ή, με πολιτικές «ενεργητικής απασχόλησης», που στηρίζουν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικές που πατάνε στην ανεργία για να δώσουν κι άλλα στηρίγματα στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Αμεση ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για την ουσιαστική προστασία και την άμεση ανακούφιση των ανέργων, με αιτήματα που περιλαμβάνονται και στις προτάσεις νόμων του ΚΚΕ. Το πρόβλημα της ανεργίας δεν μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο ενός δρόμου ανάπτυξης, όπου κυριαρχεί η αναρχία, η εκμετάλλευση και το κυνήγι του κέρδους, το οποίο οδηγεί τους κεφαλαιοκράτες να ανοιγοκλείνουν τις επιχειρήσεις τους και να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους εκεί που έχουν μεγαλύτερη κερδοφορία, με βάση και τις ελευθερίες της ΕΕ.

Ηταν και βδομάδα ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο ακριβώς πεδίο, καθώς ο Τσίπρας εξήγησε στους βιομήχανους ότι τους συμφέρει να είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ακριβής φράση του ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του «δημιουργεί συνθήκες κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο και, έτσι, νέες σταθερές και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας» (πιο αναλυτικά παρακάτω).

Τα παρακάτω δε χρειάζονται σχόλια:

«Σήμερα βλέπουμε καθαρά ότι οι μνημονιακές πολιτικές δεν βγάζουν πουθενά. Αλλά το ίδιο το Μνημόνιο παρέχει τη δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης (...) Αυτό επείγει να κάνουμε σήμερα. Πληθαίνουν άλλωστε οι φωνές στην Ευρώπη που διαπιστώνουν τα λάθη της τρόικας και το αδιέξοδο της συνταγής» (από συνέντευξη του προέδρου του ΣΕΒ στην αρχή της βδομάδας).

«Ο πρωθυπουργός κατανόησε και έθεσε τα προβλήματα της ελληνικής βιομηχανίας ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα (...) προσδοκούμε την ίδια στάση και από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ήδη έχει διατυπώσει θετικές θέσεις. Η στήριξη (...) της βιομηχανίας (...) μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο πολιτικής σύγκλισης» (από ομιλία του προέδρου του ΣΕΒ στο τέλος της βδομάδας).

«Είναι επιλογή επιβίωσης για τον παραγωγικό κόσμο της χώρας να συνομιλήσει και με αυτούς που υποστήριζαν από την αφετηρία της κρίσης ότι η νεοφιλελεύθερη λιτότητα και η απορρύθμιση δεν είναι η λύση (...) Ζητάμε από τη δημιουργική και παραγωγική Ελλάδα να μπει μπροστά (...) είμαστε ξεκάθαροι στις θέσεις μας (...) ενίσχυση μιας ανταγωνιστικής εγχώριας βιομηχανίας (...) δημιουργεί συνθήκες κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο και, έτσι, νέες σταθερές και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας» (από την ομιλία του Τσίπρα στην ίδια εκδήλωση με τον Δασκαλόπουλο).

Η ταύτιση απόψεων ΣΕΒ και ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά από θέματα δεν είναι βέβαια καινούργια. Οι ομιλίες και τοποθετήσεις τους απλά απέδειξαν ότι μοιράζονται κοινές απόψεις.

Στον αντίποδα, το ΚΚΕ αποκαλύπτει και δεν παραπλανά, όπως κάνουν οι παλιοί και οι πολυπληθείς εκκολαπτόμενοι νέοι «σωτήρες», ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, με τις διάφορες συνταγές που στηρίζουν την επιχειρηματική δράση, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων δεν μπορεί να ελπίζει ο λαός ότι θα βγει ωφελημένος μαζί με τους εκμεταλλευτές του.

Πάνω από 20 χρόνια τώρα, η συζήτηση και οι αποφάσεις της ΕΕ, όπως και όλων των αποχρώσεων οι κυβερνήσεις, μονοκομματικές είτε συνεργασίας, έχουν σαν κεντρικό στόχο να υπηρετήσουν αποτελεσματικά μόνο την ανταγωνιστικότητα και τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης και της κερδοφορίας μεγάλων συμφερόντων. Ολα δοκιμάστηκαν, αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις, πολυκομματικές, κεντροαριστερές και κεντροδεξιές, με ευρώ ή χωρίς ευρώ, με στάση πληρωμής του κρατικού χρέους, με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, σε κράτη εντός ή εκτός ΕΕ. Ολες οι παραπάνω επιλογές και παραλλαγές δεν είχαν ούτε μπορεί να έχουν φιλολαϊκό αποτέλεσμα, αφού στοχεύουν να ξελασπώσουν τον καπιταλισμό από την κρίση του, να στηρίξουν την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλίων, που σημαίνει παντού ίδιας αντιλαϊκής κατεύθυνσης μέτρα.

Με βάση την τεράστια πείρα που έχουμε όλοι συσσωρεύσει, πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά.

Σήμερα, που ο λαός βομβαρδίζεται με διάφορες συνταγές για να δοκιμάσει ένα φαγητό που αποδείχτηκε πραγματικό δηλητήριο για τον ίδιο, πρέπει να δοκιμάσει τη δική του συνταγή, γραμμένη με τα δικά του χέρια και με τα δικά του υλικά.

Να πετάξει στα σκουπίδια τους τσελεμεντέδες της ΕΕ, του κεφαλαίου και των διαφόρων πολιτικών εκπροσώπων τους, που έχουν αναλάβει το καθήκον να περιτυλίξουν με χρυσόχαρτο το νέο δηλητήριο που έχουν ετοιμάσει για να του δώσουν.

Να αξιοποιήσουμε όλοι και όλες την πείρα μας και να ισχυροποιήσουμε τη λαϊκή δύναμη, να δυναμώσει η προοπτική και η ελπίδα της διεξόδου από τη σημερινή κατάσταση υπέρ του λαού.

Με αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε άλλη λυκοσυμμαχία, μονομερή διαγραφή του χρέους, κατάργηση των μνημονίων διαρκείας και των δανειακών συμβάσεων, με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την ανατροπή της εξουσίας τους, με την εργατική - λαϊκή εξουσία, το Σοσιαλισμό.

Βιβλιοθήκη της ΚΟ στην Χαλκίδα

Ως κύρια μορφή επιλέχθηκε αυτή της βιβλιοπαρουσίασης, που σε αρκετές περιπτώσεις συνδυαζόταν και με διάφορες άλλες δραστηριότητες (π.χ. εκθέσεις βιβλίου, προβολή ταινιών, παιδικές γιορτές ενόψει Χριστουγέννων κ.ά.). Με πιο συστηματικό τρόπο εξασφαλίστηκε η εμφάνιση βιβλίων σε διάφορες δραστηριότητες της ΚΟ. Ταυτόχρονα, διευκολύνθηκε σε σημαντικό βαθμό η προμήθεια εκδόσεων απαραίτητων για τους συντρόφους που παρακολουθούν τις κομματικές σχολές.

Ολη αυτή η δραστηριότητα, που ακόμα βρίσκεται στα πρώτα της βήματα και με αρκετές αδυναμίες, συνέβαλε σε μια ορισμένη κάλυψη του κενού που αντικειμενικά υπάρχει στην περιοχή από την έλλειψη βιβλιοπωλείου της «Σύγχρονης Εποχής». Ο απολογισμός της διακίνησης του βιβλίου μέχρι τώρα δείχνει με σαφήνεια ότι αυτή δε θα βρισκόταν σε αυτά τα επίπεδα, αν έλειπε η προσπάθεια που εν συντομία αναφέρεται παραπάνω. Το γεγονός αυτό μας γεμίζει αισιοδοξία και την ίδια στιγμή θέτει με πιο απαιτητικό τρόπο το καθήκον να ανταποκριθούμε με μεγαλύτερη επάρκεια στη διάδοση και μελέτη των εκδόσεων του Κόμματος.

Η διάδοση του μαρξιστικού - λενινιστικού βιβλίου, της προοδευτικής λογοτεχνίας, εκδόσεων που συμβάλλουν στη γνωριμία με το επαναστατικό κίνημα της χώρας μας και διεθνώς, του παιδικού βιβλίου, δεν μπορεί να αφήνεται στην τύχη της, στο μεράκι ορισμένων συντρόφων και φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, στην καλή προαίρεση που μπορεί να ατονεί και να εξασθενεί στο βαθμό που δεν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο για την προώθηση των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής». Σχέδιο που πρέπει να είναι απαραίτητο συστατικό της οργάνωσης της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης των ΚΟ, πρώτα και κύρια από τα όργανα, που να ακουμπά στη δράση, τις ανάγκες και την πρωτοβουλία της ΚΟΒ. Εδώ δεν χωρούν τσιγκουνιές. Η εκπόνηση ενός τέτοιου σχεδίου βασίζεται στη βαθιά κατανόηση του ρόλου που παίζει ο γραπτός λόγος, το διάβασμα καθαυτό στη διαπαιδαγώγηση των κομμουνιστών, νέων και παλαιότερων, στην εκπαίδευση αγωνιστών εργατών και εργατριών, εργαζομένων από τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα.

Σχέδιο που χρειάζεται επί του πρακτέου να απαντά και να αντιμετωπίζει δυσκολίες, αντικειμενικές και υποκειμενικές, που εκφράζονται με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, συχνά συναντάμε το επιχείρημα «ο κόσμος δεν διαβάζει», «δεν υπάρχει χρόνος, το διάβασμα είναι πολυτέλεια μπροστά στη σκληρή καθημερινότητα, τα ακατάστατα και εξαντλητικά ωράρια» κλπ. Η αλήθεια είναι πως αν τα επιχειρήματα αυτά αντιστραφούν, αν δούμε το ζήτημα από μια άλλη σκοπιά, τότε θα μπορέσουμε καλύτερα να ανταποκριθούμε και να συμβάλουμε στην εκπαίδευση για μελέτη, διαμορφώνοντας και ένα κλίμα συμβολής στο ξεπέρασμα υπαρκτών δυσκολιών.

Σαφώς, ζούμε σε μια περίοδο που με διάφορους τρόπους επιχειρείται η υποβάθμιση της μελέτης από τον ταξικό αντίπαλο, η αμάθεια και η αμορφωσιά αποτελούν όπλο του για τη χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών λαϊκών στρωμάτων, ενώ η γνώση είναι δύναμη στα χέρια τους. Γι' αυτό επιχειρείται με συστηματικό τρόπο η διάδοση μορφών και μέσων που υποκαθιστούν τη μελέτη από την πληροφορία, παίρνονται μέτρα από την πιο μικρή ηλικία όπως π.χ. μέσω των αναλυτικών προγραμμάτων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και την αντικατάσταση απαραίτητων γνωστικών αντικειμένων από διάφορες δεξιότητες, προωθώντας την αποσπασματικότητα στη σκέψη και την αντιεπιστημονικότητα.

Απέναντι σε αυτό το ρεύμα που επιχειρείται να διαμορφωθεί μέσα από διάφορα κανάλια, απαιτείται λοιπόν συστηματική προσπάθεια ώστε να αποκρουστεί, να διαμορφωθεί ένα μορφωτικό ρεύμα τόσο στις γραμμές των ΚΟ και της ΚΝΕ, αλλά και σε πρωτοπόρους ριζοσπάστες αγωνιστές.

Η πείρα που έχουμε μέχρι τώρα από τη διακίνηση του βιβλίου βοηθά ώστε να απαντιούνται στην πράξη σκέψεις που μπορεί να ελλοχεύουν, του τύπου «οι εργάτες δεν παίρνουν τα γράμματα, το διάβασμα είναι για τους σπουδαγμένους», καθώς η πλειοψηφία των εκδόσεων έχει διακινηθεί σε εργάτες, βιοπαλαιστές, που μπορεί να μην είναι «βιβλιοφάγοι», αλλά αναζητούν το βιβλίο, επιδιώκουν να το μελετήσουν, παρά μάλιστα και τις οξυμένες οικονομικές δυσκολίες λόγω της απληρωσιάς, της ανεργίας και άλλων τόσων δυσκολιών ως αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η ΚΟ, συνεπώς, δεν μπορεί να θέτει ως δικαιολογία τέτοια ζητήματα και να αδρανεί, να αναβάλει την προσπάθεια διάδοσης του βιβλίου. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι στα ίδια μας τα ντοκουμέντα εκτιμάμε πως η χώρα μας διαθέτει μια πολυάριθμη και έμπειρη εργατική τάξη, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όταν ο Μαρξ έγραψε το κορυφαίο έργο του «Το Κεφάλαιο» αυτό κυκλοφορούσε σε συνέχειες σε μικρές μπροσούρες που απευθυνόταν σε εργάτες, που σε καμιά περίπτωση εκείνη την εποχή, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, δεν είχαν εκείνα τα εφόδια που έχει η σύγχρονη εργατική τάξη του αιώνα μας. Αυτό σημαίνει πως όλοι τώρα πρέπει να καταπιαστούν με το «Κεφάλαιο»; Το σίγουρο είναι πως δεν πρέπει κάποιος να το αντιμετωπίσει με φόβο και δέος. Αλλά ταυτόχρονα, απαιτείται φροντίδα ώστε γνωρίζοντας πού απευθυνόμαστε να προωθούμε και τις ανάλογες εκδόσεις που μπορούν να συμβάλουν να υπάρχει μια συνέχεια στη σκέψη, ξεκινώντας από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Αλλωστε, υπάρχει μια τεράστια γκάμα εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» που ανταποκρίνεται στα πιο διαφορετικά ενδιαφέροντα που μπορούμε να συναντήσουμε. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλει η αξιοποίηση των παρουσιάσεων διάφορων εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».

Αλλά και για το ζήτημα της έλλειψης χρόνου για διάβασμα το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι το εξής: «Είναι το διάβασμα αγγαρεία ή δραστηριότητα που ξεκουράζει, ανοίγει το μυαλό, ανεβάζει το μορφωτικό επίπεδο;». Αν απαντήσουμε θετικά στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματος, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε όχι στο ότι δεν υπάρχει χρόνος για μελέτη, αλλά ότι δεν έχουμε μάθει ακόμα στο διάβασμα, άρα και να αφιερώνουμε τον απαραίτητο χρόνο για αυτό.

Ενα ακόμα σημαντικό συμπέρασμα αποτελεί το γεγονός ότι μέσα από τις διάφορες βιβλιοπαρουσιάσεις, που έγιναν αυτή την περίοδο, έγινε κατορθωτό να διαδοθούν και να εκλαϊκευτούν σύγχρονα ζητήματα του ιδεολογικοπολιτικού μετώπου, δεμένα σε αρκετές περιπτώσεις και με την ιστορική πείρα, που ορισμένες φορές με δυσκολία τα φωτίζουμε μέσα από την καθημερινή δραστηριότητά μας, κάτω από την πίεση των καθηκόντων, των δυσκολιών της ταξικής πάλης, το μεροδούλι - μεροφάι. Για παράδειγμα, οι βιβλιοπαρουσιάσεις των εκδόσεων «Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση», «Η πορεία των μπολσεβίκων προς τη νίκη», «Αλήθειες και ψέματα για το σοσιαλισμό» αποτέλεσαν ένα καλό εργαλείο για τη διάδοση πλευρών του Προγράμματος του Κόμματος.

Δεν πρέπει να υποτιμηθεί το γεγονός ότι στις εκδηλώσεις αυτές συμμετείχε ένα σημαντικό μέρος των οπαδών του Κόμματος και της ΚΝΕ, που άκουσε, έβαλε ερωτήματα και δόθηκαν απαντήσεις, προμηθεύτηκε τις αντίστοιχες εκδόσεις. Αποτέλεσε, δηλαδή, αυτή η προσπάθεια ένα ακόμα στοιχείο στην ενίσχυση των δεσμών μας με αυτούς τους ανθρώπους, στον εξοπλισμό τους ώστε με καλύτερους όρους να δίνουν τη μάχη στο πλευρό του Κόμματος.

Οπωσδήποτε αυτές οι δραστηριότητες δεν απευθύνονται μόνο στους οπαδούς. Αφορούν τόσο το κομματικό και κνίτικο δυναμικό, αλλά και έναν ευρύτερο περίγυρο που μπορεί να προσεγγιστεί με καλύτερους όρους μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες. Ταυτόχρονα, αφορούν και ένα πιο συγκεκριμένο κοινό, όπως για παράδειγμα τα παιδιά των πιο μικρών ηλικιών και οι γονείς τους. Σε αυτή την ευαίσθητη ηλικία, το βιβλίο χρειάζεται να αποκτήσει την αίγλη που του αξίζει, πρωτοβουλίες να οργανωθούν με επίκεντρο αυτό.

Μας γεμίζει αισιοδοξία για τη συνέχεια η εμπειρία από τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν για αυτές τις ηλικίες στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ - «Οδηγητή» και στις χριστουγεννιάτικες γιορτές. Σε αυτές τα παιδικά βιβλία έγιναν ανάρπαστα και εξαντλήθηκαν και αυτό κάτι δείχνει για τη συνέχεια και τα μέτρα που χρειάζεται να πάρουμε.

Η βελτίωση της σχέσης των κομμουνιστών και κομμουνιστριών με τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» χρειάζεται να εκφραστεί όχι μόνο στην ατομική μελέτη και τον πολλαπλασιασμό ανάλογων πρωτοβουλιών από τις ΚΟ, αλλά και στη δράση τους στο μαζικό κίνημα. Δεν μπορεί να είναι ξένο για ένα εργατικό σωματείο, ένα σύλλογο αυτοαπασχολούμενων, έναν αγροτικό ή γυναικείο σύλλογο, η οργάνωση εκδηλώσεων για προβολή διάφορων εκδόσεων. Υπάρχουν αξιόλογες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» που αφορούν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, βιβλία που αφορούν συγκεκριμένους κλάδους, άλλα με πολιτιστικό ή λογοτεχνικό περιεχόμενο, που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελέσουν το περιεχόμενο μιας τέτοιας δράσης.

Η διάδοση του Προγράμματος του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, η επιδίωξη για το ιδεολογικό - πολιτικό και οργανωτικό ατσάλωμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ως στόχοι μπροστά στη συμπλήρωση των 100 χρόνων του Κόμματος, δεν είναι ξεκομμένοι από την εκδοτική δραστηριότητα, ενταγμένη στην ειδική σειρά «Από τα 95 στα 100 χρόνια ΚΚΕ». Τα βιβλία που θα εκδοθούν με ιστορικό, πολιτικό, ιδεολογικό περιεχόμενο, οι εκδόσεις αρχειακού υλικού του ΚΚΕ και της «Κομμουνιστικής Διεθνούς», αλλά και διάφορων μελετών μπορούν να έχουν τη δική τους συμβολή στην εκπλήρωση του στόχου για τα 100 χρόνια του Κόμματος. Γι' αυτό χρειάζεται να τύχουν και της ανάλογης αξιοποίησης και οργανωμένης διακίνησης από τα καθοδηγητικά όργανα και τις ΚΟΒ.