Σε νέο ιστορικό υψηλό θα φτάσουν οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ το 2023, σύμφωνα με το προσχέδιο του Νόμου Εξουσιοδότησης Εθνικής Αμυνας το οποίο ενέκριναν Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο.

Οι συνολικές στρατιωτικές δαπάνες για το επόμενο έτος θα φτάσουν το αστρονομικό ποσό των 858 δισ. δολαρίων, χωρίς να συνυπολογίζονται συναφείς δαπάνες άλλων υπουργείων, σημειώνοντας αύξηση 10% σε σχέση με πέρυσι, οπότε είχαν διατεθεί 778 δισ. δολάρια.

Μεταξύ άλλων προβλέπεται και ένα ειδικό κονδύλι ύψους 6 δισ. δολαρίων για μέτρα αντίδρασης απέναντι στη Ρωσία, καθώς και άλλα 800 εκατ. δολάρια για τη στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας. Στο πλαίσιο της «αποτροπής» της Μόσχας, το Πεντάγωνο θα διεξαγάγει επίσης μια «συζήτηση ευκαιριών και προκλήσεων που σχετίζονται με τη μείωση της εξάρτησης της Ινδίας από τα ρωσικά όπλα και αμυντικά συστήματα».

Παραπέρα, με δεδομένο ότι το κύριο μέτωπο της αντιπαράθεσης με την Κίνα είναι η θαλάσσια περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, σημαντικές είναι οι προβλέψεις για την ενίσχυση των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ με 32,6 δισ. δολάρια, για τη ναυπήγηση πολεμικών πλοίων.

Η εστίαση του προϋπολογισμού στην αντιπαράθεση με την Κίνα είναι εμφανής στις περισσότερες προβλέψεις του. Ετσι, το νομοσχέδιο επεκτείνει και για το 2023 την «Πρωτοβουλία του Ειρηνικού για την Αποτροπή» - ένα ταμείο 6,1 δισ. δολαρίων για την αντιμετώπιση της Κίνας.

Παράλληλα, υιοθετεί τις προβλέψεις του νόμου για την Ταϊβάν (Enhanced Resilience Act) του 2022, με στόχο την αύξηση της «συνεργασίας ασφαλείας ΗΠΑ - Ταϊβάν», χρηματοδοτώντας την αγορά αμερικανικών οπλικών συστημάτων από την Ταϊπέι.

Αλλά και οι ευρωπαϊκές στρατιωτικές δαπάνες ξεπέρασαν τα 200 δισ. ευρώ το 2021 για πρώτη φορά, ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Αμυνας (ΕΟΑ), ποσό που αναλογεί στο 1,5% του ΑΕΠ των 26 χωρών - μελών του ΕΟΑ (οι χώρες της ΕΕ εκτός από τη Δανία).

Πιο συγκεκριμένα, οι ευρωπαϊκές αμυντικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 6% από το 2020, στα 214 δισ. ευρώ, αναφέρει ο ΕΟΑ στην ετήσια Αναφορά Αμυντικών Δεδομένων του (Defence Data Report), αύξηση που είναι η μεγαλύτερη αφότου η Ευρώπη άρχισε να ενισχύει τις στρατιωτικές δαπάνες της το 2015, μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία.

Το 2021 οι χώρες που κατέγραψαν τις μεγαλύτερες αυξήσεις στις αμυντικές δαπάνες είναι η Ιταλία, η Φινλανδία, η Ελλάδα και η Σλοβενία.

Εξάλλου, οι ανακοινώσεις και αποφάσεις των κρατών - μελών για τους εξοπλισμούς «μετά τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας δείχνουν ότι οι αυξήσεις στις αμυντικές δαπάνες είναι πιθανό να συνεχιστούν τα επόμενα χρόνια».

Μέλη του ΕΟΑ δαπάνησαν επίσης περισσότερα χρήματα για κοινές προμήθειες, οι οποίες αυξήθηκαν από το 11% στο 18%, αν και εξακολουθούν να απέχουν πολύ από τον στόχο για 35% στο πλαίσιο της Κοινής Ευρωπαϊκής Αμυνας.

Copyright 2022 The Associated

Τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ρωσία ξεκαθαρίζουν ότι θα υπερασπιστούν τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους στην Ανατολική Ευρώπη «μέχρι τέλους», λέγοντας ανοιχτά πως το αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την «κατάσταση ασφαλείας», δηλαδή τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών κέντρων, στην «επόμενη μέρα» των ανταγωνισμών στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Οι αντιθέσεις και τα ανταγωνιστικά σχέδια μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα για τη λεγόμενη «αρχιτεκτονική ασφαλείας» και τους όρους διαπραγματεύσεων για «τερματισμό» του πολέμου έρχονται διαρκώς στην επιφάνεια, με χαρακτηριστικές τις τοποθετήσεις του Γάλλου Προέδρου, Εμ. Μακρόν, για τις «ανησυχίες ασφαλείας» της Ρωσίας, αλλά και τις φιλοδοξίες της Γερμανίας να ηγηθεί στην «ευρωπαϊκή ασφάλεια». Στο «κάδρο» του γεωπολιτικού ανταγωνισμού μπαίνει όλο και πιο έντονα η Πολωνία - στενή σύμμαχος των ΗΠΑ και της Βρετανίας - που εξελίσσεται σε μια στρατιωτική «υπερδύναμη» στην Ευρώπη.

Στο μεταξύ, ακόμη πιο επικίνδυνη τροπή παίρνει η ιμπεριαλιστική σύγκρουση, μετά και τα νέα χτυπήματα του Κιέβου σε στρατιωτικές βάσεις, αυτήν τη φορά στην «καρδιά» της Ρωσίας, 500 - 700 χλμ. από τα ουκρανικά σύνορα, όπου εδρεύουν ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά.

Μάλιστα, η Μόσχα κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι «γνώριζε τις προετοιμασίες για τις πρόσφατες ουκρανικές επιθέσεις στα ρωσικά στρατιωτικά αεροδρόμια» με μαχητικά drones Tu-141 Strizh, που «θα μπορούσαν να έχουν προκαλέσει σοβαρές απειλές για την πυρηνική ασφάλεια».

Στο ταξίδι του Εμ. Μακρόν στις ΗΠΑ, όπου συναντήθηκε και με τον Αμερικανό ομόλογό του, Τζο Μπάιντεν, τα αντικρουόμενα συμφέροντα δεν κρύφτηκαν. Ο Μακρόν δεν σταμάτησε να τονίζει τις «επιπτώσεις του πολέμου στις οικονομίες μας» διευκρινίζοντας ότι «το τίμημα του πολέμου δεν είναι το ίδιο στις δύο πλευρές του Ατλαντικού».

Σε συνεντεύξεις που μεταδόθηκαν με την επιστροφή του, ο Γάλλος Πρόεδρος αναγνώρισε ότι στις σχέσεις των δύο πλευρών «υπάρχει πραγματικά ένας αποσυγχρονισμός» εξαιτίας και της Ενέργειας. «Η Ευρώπη είναι αγοραστής φυσικού αερίου και πετρελαίου, οι ΗΠΑ παραγωγός», επομένως οι βιομηχανίες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη πληρώνουν πολύ διαφορετικά.

Το ζήτημα της Ενέργειας επηρεάζει - μεταξύ άλλων - την αντιπαράθεση για την εξέλιξη και τους όρους τερματισμού του πολέμου. Παρότι η ΕΕ επιδιώκει ήττα και οικονομική και στρατιωτική αποδυνάμωση της Ρωσίας - και για τον λόγο αυτό εντείνει διαρκώς τη στρατιωτική και άλλη πολύμορφη στήριξη στο Κίεβο - ωστόσο επιδιώκει παράλληλα να έχει το «πάνω χέρι» την «επόμενη μέρα».

Οπως είπε ο Μακρόν, εναπόκειται στην Ουκρανία να αποφασίσει το θέμα των συνόρων της, ωστόσο ΕΕ και ΗΠΑ διαπραγματεύονται ήδη την αυριανή «αρχιτεκτονική ασφαλείας» στην Ευρώπη: «Ενα από τα βασικά σημεία που πρέπει να εξετάσουμε - όπως λέει πάντα ο Πρόεδρος Πούτιν - είναι η ανησυχία ότι το ΝΑΤΟ φτάνει στην πόρτα του και η ανάπτυξη όπλων που θα μπορούσαν να απειλήσουν τη Ρωσία».

«Τι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε; Πώς θα προστατεύσουμε τους συμμάχους μας και τις χώρες - μέλη, προσφέροντας παράλληλα εγγυήσεις στη Ρωσία για τη δική της ασφάλεια;», συνέχισε.

Την ίδια στιγμή, ο Γερμανός καγκελάριος, Ολ. Σολτς, επαναλάμβανε σε άρθρο στο «Foreign Affairs» τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της χώρας του να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο ευρωπαϊκό «σκέλος» του ΝΑΤΟ και στην «ασφάλεια» της Ευρώπης: «Η Γερμανία σκοπεύει να γίνει ο εγγυητής της ευρωπαϊκής ασφάλειας που αναμένουν οι σύμμαχοί της, χτίζοντας γέφυρες στην ΕΕ και υπέρμαχος πολυμερών λύσεων σε παγκόσμια προβλήματα».

Αυτό, σύμφωνα με τον Σολτς, «είναι ο μόνος τρόπος για τη Γερμανία να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα γεωπολιτικά ρήγματα της εποχής μας», υπονοώντας τον «κίνδυνο» η Γερμανία και η ΕΕ να «συνθλιβούν» μεταξύ του ανταγωνισμού ΗΠΑ - Κίνας για πρωτοκαθεδρία.

Σε κάθε περίπτωση, η εξέλιξη της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τον γεωπολιτικό συσχετισμό δυνάμεων για το «πάνω χέρι» στην «ασφάλεια» στην Ευρώπη και σε αυτό το πλαίσιο η Δύση σκοπεύει να στηρίζει το Κίεβο «μέχρι τέλους».

Ετσι, «η Γερμανία είναι έτοιμη να επιτύχει ρυθμίσεις για τη διατήρηση της ασφάλειας της Ουκρανίας, ως μέρος μιας πιθανής μεταπολεμικής ειρηνευτικής διευθέτησης», συνεχίζει ο Σολτς.

Από την πλευρά της, η Πολωνία συνεχίζει να εξοπλίζεται και μετατρέπεται σταδιακά σε μεγάλη στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη, σε ανταγωνισμό με τη Γερμανία. Πρόσφατα η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενέκρινε την πώληση στην Πολωνία άλλων 116 αρμάτων μάχης «Abrams» και άλλων βαρέων οπλικών συστημάτων, έναντι 3,75 δισ. δολαρίων, μετά την αγορά 250 τέτοιων αρμάτων τον Απρίλη.

Την ίδια ώρα, η πολωνική κυβέρνηση εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για την άρνηση του Βερολίνου να αναπτύξει συστοιχίες του συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας «Patriot» στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας, οι οποίες τελικά θα εγκατασταθούν από τη μεριά των πολωνικών συνόρων.

Στο μεταξύ, ο Ρώσος Πρόεδρος επανέλαβε πριν από λίγες μέρες τους ισχυρισμούς ότι «η Πολωνία θέλει να καταλάβει εδάφη στη δυτική Ουκρανία».

Αλλά και ο επικεφαλής του «αμυντικού συμφώνου» της Ρωσίας, του Οργανισμού Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), υπογράμμισε ότι το αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία και οι όροι των ειρηνευτικών συμφωνιών που θα ακολουθήσουν «θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση ασφαλείας σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη και στον ευρασιατικό χώρο γενικά, και ίσως την αρχιτεκτονική της διεθνούς ασφάλειας».

Η Δύση «κάνει τα πάντα για να εμποδίσει τις διαδικασίες ολοκλήρωσης στον μετασοβιετικό χώρο και ιδιαίτερα στην ευρύτερη Ευρασία», πρόσθεσε ο ίδιος, καθώς η Ρωσία επιδιώκει να ενισχύσει τις συμμαχίες της και την επιρροή της στο νότιο Καύκασο και την Κεντρική Ασία.

Οι ευρασιατικές χώρες σχηματίζουν «μια νέα παγκόσμια πλειοψηφία», μια «νέα ισχυρή, εποικοδομητική δύναμη», τόνισε και ο σύμβουλος του Κρεμλίνου, Γ. Ουσάκοφ, και μάλιστα αυτό συμπίπτει και «με τα συμφέροντα τεράστιων περιοχών όπως η Αφρική και η Λατινική Αμερική που δεν ανέχονται σύγχρονες μορφές νεοαποικιοκρατίας», των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

«Η πιθανότητα σύγκρουσης στον κόσμο αυξάνεται ως άμεση συνέπεια των προσπαθειών της Δύσης» να διατηρήσει την κυριαρχία της «με οποιοδήποτε μέσο», σημείωσε την Παρασκευή ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα στη σύνοδο των υπουργών Αμυνας του Οργανισμού Συνεργασίας της Σανγκάης και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (CIS) των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών.

Αντιπρόσωποι της Ρωσίας και των ΗΠΑ αναμενόταν να συναντηθούν την Παρασκευή στην Κωνσταντινούπολη σε επίπεδο «διευθυντών αντίστοιχων τμημάτων» για να συζητήσουν μια σειρά από «δύσκολα ζητήματα». Επί της αρχής τέτοιες συναντήσεις γίνονται περιοδικά και μετά από μια παύση ξανάρχισαν, εξήγησε ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών, Σ. Ριάμπκοφ.

Παράλληλα, σύμφωνα με τον ίδιο, η Μόσχα - επιδιώκοντας να μεγαλώσει τα ρήγματα μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα - πραγματοποιεί διμερείς διπλωματικές επαφές, «πρωτίστως με μη φιλικές χώρες», για να τις «προειδοποιήσει για τις συνέπειες» καθώς τα κράτη του ΝΑΤΟ «εμπλέκονται όλο και περισσότερο και άμεσα σε αυτήν τη σύγκρουση», στέλνοντας «ολοένα βαρύτερα όπλα μεγαλύτερης εμβέλειας».

Copyright 2022 The Associated

Την ώρα που εντείνεται η ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις του ευρωατλαντισμού και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ, και συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία εδώ και εννιά μήνες, βλέπουμε να διεξάγονται και σοβαρές διεργασίες σε διάφορα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα.

Σε κάποιες περιπτώσεις αυτές είναι θετικές, κινούνται στην κατεύθυνση της επαναστατικής ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος, ενώ σε άλλες κινούνται σε αρνητική κατεύθυνση. Τέτοια είναι η περίπτωση του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), που τα τελευταία χρόνια έχει διολισθήσει σε θέσεις δικαιολόγησης της αστικής τάξης της Ρωσίας, αποδεχόμενο τεχνητά ιδεολογήματα όπως ο λεγόμενος «εξαγόμενος φασισμός», που θεωρεί ότι ΗΠΑ - ΕΕ είναι φασιστικές δυνάμεις που «εξάγουν» παντού στον κόσμο τον φασισμό, ενώ το αστικό καθεστώς της Ρωσίας, με βάση αυτήν τη θεωρία, σκιαγραφείται ως «αντιφασιστική δύναμη» στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας.

Για τη διαπάλη γύρω από αυτά τα ζητήματα έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» και του περιοδικού «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση». Σήμερα το ΚΕΚΡ, αφού τα τελευταία χρόνια έχει περάσει αρκετές διασπάσεις και αποχωρήσεις στελεχών του, χαράσσει μια πολιτική γραμμή πλήρως διαφορετική από όσα γνωρίζαμε. Ετσι, πρόσφατα βγήκε και χαιρέτισε την εκλογή στη Βραζιλία του σοσιαλδημοκράτη Λούλα Ντα Σίλβα, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στις φρούδες ελπίδες που οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας σπέρνουν γύρω από μια «πιο δίκαιη», σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του καπιταλισμού.

Russian Defense Ministry Press

Στις συνθήκες αυτές έχει ιδιαίτερη σημασία η Ανοιχτή Επιστολή της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας (ΕΚΟ) προς το ΚΕΚΡ, η οποία δημοσιεύτηκε στο SOLIDNET.

Η ΕΚΟ είναι μια πολιτική δύναμη στην Ουκρανία, που συγκροτήθηκε γύρω από το θεωρητικό περιοδικό που εξέδιδε η Ταμίλα Γιαμπρόβα, η οποία «έφυγε» από τη ζωή πέρυσι. Αν και μικρή δύναμη, η ΕΚΟ συμμετέχει στις Διεθνείς Συναντήσεις των ΚΚ από τα πρώτα κιόλας χρόνια, καθώς επίσης στη «Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση» και την Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, ενώ σήκωσε το ανάστημά της τόσο απέναντι στο αντιδραστικό καθεστώς που επικράτησε στην Ουκρανία μετά το 2014, όσο και ενάντια στη ρωσική εισβολή, συνυπογράφοντας την Κοινή Ανακοίνωση των 44 πλέον ΚΚ και 30 Κομμουνιστικών Νεολαιών από όλο τον κόσμο η οποία έχει εκδοθεί ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, του ΚΚ Μεξικού και του ΚΚ Τουρκίας.

Ε. Β.

Επί τρεις δεκαετίες, ακολουθώντας τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού, του επαναστατικού μαρξισμού και της ιστορικής ακολουθίας, η Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας ήταν και ομοϊδεάτης και σύμμαχος και οργανωτική μονάδα του ΚΕΚΡ.

Ημασταν μαζί στα πλαίσια του Κινήματος Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας και της Μαρξιστικής Πλατφόρμας στο Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν προσπαθήσαμε αλλά αποδειχθήκαμε ανεπαρκείς να σώσουμε το Κόμμα και τη Σοβιετική μας Πατρίδα από την καταστροφή. Φέρουμε μαζί αυτήν την ιστορική ευθύνη της αδυναμίας να ξεσηκώσουμε τον λαό στον αγώνα και υφιστάμεθα τη χειρότερη δυνατή τιμωρία - στερούμαστε τη σοσιαλιστική Πατρίδα.

Ημασταν μαζί και τις δύο δεκαετίες που ακολούθησαν, αν και ο καθένας στο δικό του «θραύσμα» της ΕΣΣΔ, σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, σε εισόδους εργοστασίων, σε πικετοφορίες, σε διαλέξεις στις εργατικές κολεκτίβες, στα διαμερίσματά μας που είχαν μετατραπεί σε γραφεία σύνταξης προκηρύξεων, φυλλαδίων, του περιοδικού «Μαρξίσμ ι σοβρεμένοστ» (σημ. μτφρ. «Μαρξισμός και Σύγχρονη Εποχή» - θεωρητικό περιοδικό που έβγαινε με ευθύνη της ΕΚ Ουκρανίας), της εφημερίδας «Τρουντοβάγια Ρωσία» (σημ. μτφρ. «Εργαζόμενη Ρωσία» - η εφημερίδα του ΚΕΚΡ) και άλλων έντυπων εκδόσεων.

Ημασταν μαζί στις εκτιμήσεις και τις δράσεις (με ορισμένη χρονική καθυστέρηση από την πλευρά της ηγεσίας του ΚΕΚΡ, η αλήθεια είναι), όταν το 2014 σάρωσε την Ουκρανία το Μαϊντάν (σημ. μτφρ. η λέξη μαϊντάν στα ουκρανικά σημαίνει πλατεία ή ανοιχτός χώρος και εδώ χρησιμοποιείται ως αναφορά στην αντισυνταγματική πολιτική ανατροπή στην Ουκρανία, με την αξιοποίηση και φασιστικών δυνάμεων), που το αντιμετώπισε και το σταμάτησε στα όριά του το Ντονμπάς. Οταν οι μάζες στο Ντονμπάς ανέδειξαν από τις γραμμές τους φιλοσοβιετικά διακείμενους μαχητές διοικητές, που οργάνωσαν αυτοτελή ένοπλα στρατιωτικά τμήματα, που ήταν άνθρωποι που βγήκαν μέσα από τον λαό - τον ίδιο τον σοβιετικό λαό που, πιστός στην προλεταριακή του διαίσθηση και στην ηρωική παράδοση της αντιφασιστικής αντίστασης του Ντονμπάς, δεν υποτάχθηκε στην επίθεση της ακραίας αντίδρασης, πληρώνοντας το μεγαλύτερο τίμημα γι' αυτό, με τις ζωές χιλιάδων ηρώων.

Εκείνα τα μέλη του ΚΕΚΡ, που από τα καυτά ίχνη των γεγονότων εκτίμησαν σωστά την κατάσταση, εντάχθηκαν στην Ομάδα Εργασίας και είχαν μεγάλη συμβολή στην αντιφασιστική αντίσταση στο Ντονμπάς, και στα λόγια και στην πράξη: Με δεκάδες ταξίδια στις πόλεις του και στην πρώτη γραμμή, με την προπαγάνδιση των κομμουνιστικών ιδεών, τη δημιουργία κομμουνιστικών πυρήνων και οργανώσεων, τη διάδοση του κομματικού Τύπου και την πολύπλευρη βοήθεια σε όσους αγωνίζονταν. Οπως για δουλειά, και όχι από τεμπέλικη περιέργεια, όχι σαν ριψοκίνδυνοι τουρίστες, όχι για να ρίξουν σε στόχους με πολεμικό όπλο και να πιουν ένα - δυο ποτηράκια με τους φιλόξενους νοικοκύρηδες, αλλά κάτω από πυροβολισμούς, στον καύσωνα και στο κρύο των -20 βαθμών, κάτω από καταρρακτώδη βροχή και μερικές φορές περνώντας τρεις συνοριογραμμές πήγαιναν οι σύντροφοί μας στο Ντονμπάς, διπλωμένοι στα δύο από το βάρος των εφημερίδων, των περιοδικών και των ζεστών ρούχων για τους μαχητές, με τα καπίκια που είχαν μαζέψει από τους εργάτες. Τους καρπούς της δικής τους δουλειάς, των δικών τους επαφών χρησιμοποιούν σήμερα εκείνοι που καλύπτονται πίσω από τη γνώμη ορισμένων από το Ντονιέτσκ και το Λουγκάνσκ, που ακόμα κρατιούνται από τον αραχνοειδή ιστό μιας φανταστικής ελπίδας προς τον «μεγάλο αδελφό», δικαιολογώντας έτσι τη δική τους υποστήριξη στη στρατιωτική επίθεση της αστικής Ρωσίας.

Αυτός ο εκφυλισμός παρατηρείται και στο επίπεδο της προσωπικής ηθικής της ηγεσίας του ΚΕΚΡ, καθώς προχωρά σε αναίσχυντη χρήση του ονόματος της Ταμίλα Ιωσήφοβνα Γιαμπρόβα, της συντρόφισσας Ρόζα (σημ. μτφρ. «Ρόζα» ήταν το επαναστατικό ψευδώνυμο της σ. Ταμίλα Γιαμπρόβα), προσπαθώντας να κρυφτεί πίσω από το αναμφισβήτητο κύρος της, το φωτεινό της όνομα και τις ένδοξες πράξεις της για να στηρίξει τη δική της θέση, που κατά την πεποίθησή μας είναι ριζικά εσφαλμένη. (...)

Ο Β. Α. Τιούλκιν ελπίζει πως η σ. Γιαμπρόβα δεν θα μπορέσει να εμποδίσει αυτήν τη χρήση του ονόματός της, αλλά δεν είναι έτσι. Ολη η μαρξιστική διαλεκτικότητα της προσέγγισής της στις εκτιμήσεις των γεγονότων στον κόσμο και των κομματικών υποθέσεων, που υλοποιείται τόσο πλήρως και λαμπρά στις τοποθετήσεις στις εσωκομματικές και τις διεθνείς θεωρητικές εκδηλώσεις, στις συζητήσεις με πρωτοπόρους παράγοντες του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, δείχνουν ποια θέση θα έπαιρνε τώρα. Αυτή η θέση είναι εκείνη της αποφασιστικής καταδίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου που ξέσπασε.

Ο σ. Τιούλκιν αποσιωπά τις σοβαρές διαφωνίες μεταξύ της καθοδήγησης του ΚΕΚΡ και της ΕΚ Ουκρανίας, που εκτείνονταν όλα τα τελευταία χρόνια της σ. Τ. Ι. Γιαμπρόβα, τόσο σχετικά με τη θεωρητική δουλειά όσο και σχετικά με την οργανωτική δουλειά, και την εστίαση των προσπαθειών στις εκλογές, καθώς και για τη μισή και ανακόλουθη δουλειά με τους συντρόφους του Ντονμπάς. Αυτές οι διαφωνίες βάθυναν τόσο πολύ, που ο σ. Τιούλκιν δήλωσε ότι αποχωρεί από τη Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού «Μαρξίσμ ι σοβρεμένοστ» και η σ. Γιαμπρόβα ότι αποχωρεί από την ΚΕ του ΚΕΚΡ. Επιπλέον, ανησυχώντας πολύ για την κατάσταση στο κόμμα, μας έθετε συχνά το ερώτημα μήπως έπρεπε να αποχωρήσει η ΕΚ Ουκρανίας από το ΚΕΚΡ, και κάθε φορά αποφάσιζε χάριν της διατήρησης της κομματικής ενότητας να το αναβάλει και να προσπαθήσει ξανά και ξανά να μεταπείσει τους πρώην ομοϊδεάτες.

Οι θέσεις που προβάλλει το ΚΕΚΡ για «εντελώς κακό» και «όχι τόσο κακό» ιμπεριαλισμό είναι η πλήρης διαστρέβλωση της λενινιστικής θεωρίας της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η καθοδήγηση του ΚΕΚΡ με ακλόνητο πείσμα άρπαξε το σύνθημα περί «αποναζιστικοποίησης», που τόσο επιδέξια χρησιμοποιούν οι αστικές αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι οποίες συμπαθούν ανοιχτά φασίστες φιλοσόφους, πολιτικούς και πολεμικούς εγκληματίες. Και όλα αυτά για την ντροπιαστική προεκλογική συμμαχία με τα οπορτουνιστικά ΚΚΡΟ και ΚΚ Ουκρανίας, και, ακόμα περισσότερο, με τους «εθνικομπολσεβίκους» και την υπόλοιπη αντιδραστική και φιλοφασιστική «πατριωτική» σαβούρα;

Σύντροφοι! Στηρίζοντας αυτήν την ψευτοαποναζιστικοποίηση, στηρίζετε την καταστροφή των ουκρανικών πόλεων και της ειρηνικής υποδομής, τον θάνατο άμαχου πληθυσμού.

Τέτοια ήταν η πολεμική τακτική του Κόκκινου Στρατού κατά την απελευθέρωση της Γερμανίας το 1945; Οχι! Ηταν διαμετρικά αντίθετη από τις ενέργειες των συμμάχων στην αντιχιτλερική συμμαχία, που βομβάρδισαν δεκάδες γερμανικές πόλεις - Δρέσδη, Αμβούργο, Μαγδεμβούργο, Βόννη, Ντόρτμουντ, Μόσμπουργκ, Νυρεμβέργη κ.ά. Σήμερα στην Ουκρανία, ως αποτέλεσμα της εισβολής έχουν καταστραφεί ή μισοκαταστραφεί δεκάδες πόλεις: Χάρκοβο, Μαριούπολη, Ιρπεν, Βολχοβάνκα, Ιζιούμ, Ποπάσναγια, Ρουμπέζνογιε, Σεβεροντονιέτσκ, Αρτιόμοφσκ...

Ποιον αποναζιστικοποίησαν στο Κίεβο οι καταστροφές του ηλεκτρικού δικτύου και των συστημάτων ύδρευσης; Τις φασίζουσες ουκρανικές αρχές; Σε καμία περίπτωση! Αυτές αισθάνονται απολύτως άνετα με την αυτόνομη τροφοδοσία τους από κάθε πηγή. Αυτό το κακό χτυπάει τους κατοίκους της πόλης, μάλιστα τους περισσότερο ευάλωτους, εκείνους που δεν μπορούν να προφυλαχθούν. Πλήττει εκείνους που δεν έχουν δικό τους μεταφορικό μέσο, αποταμιεύσεις, που έχουν προβλήματα υγείας, που αναγκάζονται να κουβαλάνε νερό στον νιοστό όροφο του σοβιετικού πολυώροφου κτιρίου όταν δεν λειτουργεί το ασανσέρ, ή δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν ηλεκτρογεννήτριες. Εκείνους που δεν έχουν ούτε βίλες, ούτε καν ένα μικρό εξοχικό με τζάκι, για να καταφύγουν από την πόλη και να επιβιώσουν στο κρύο. Και τέτοιες οικογένειες στην πρωτεύουσα δεν είναι λίγες, ιδιαίτερα συνταξιούχοι, που δούλεψαν στις σοβιετικές επιχειρήσεις μεγάλο μέρος της εργασιακής ζωής τους και δεν έχουν αποδεχτεί τις καινούργιες ουκρανικές εθνικιστικές «αξίες».

Και τι ακόμα υποστηρίζουν οι πατριωτικοί αντιφασίστες - υπερασπιστές του πολέμου; Τη στέρηση από τον ουκρανικό λαό του δικαιώματος στην εθνική ταυτότητα; Ακριβώς όπως στην τσαρική εποχή και καθόλου όπως στη Σοβιετική Ρωσία. Το ΚΕΚΡ επίσημα δεν έχει τοποθετηθεί με κανέναν τρόπο σε σχέση με αυτά τα αποκρουστικά λεγόμενα του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

-- Απορρίπτουμε κάθε παρόμοια κατηγορία προς εμάς, μιας και στην πράξη «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Επίσης, θεωρούμε συντροφικά ανήθικο έως απαράδεκτο στη συζήτηση για σοβαρότατα ζητήματα αρχής της επικαιρότητας να θίγονται προσωπικότητες, πόσο μάλλον να αποκαλύπτονται λεπτομέρειες της προσωπικής βιογραφίας προσώπων σε στιγμές που αυτό απειλεί την προσωπική ασφάλεια αυτών των Ουκρανών συντρόφων.

-- Εμείς εξαντλήσαμε τις δυνατότητες διαλόγου με την κομματική καθοδήγηση του ΚΕΚΡ (αυτές εφαρμόστηκαν σε αρκετές ανοιχτές διεθνείς εκδηλώσεις και σε προσωπική αλληλογραφία). Καμία ουσιαστική απάντηση στην επιχειρηματολογία μας δεν λάβαμε, εκτός από το ότι λέμε «πάρα πολλά λόγια» ή την απολύτως παράλογη και προσβλητική κατηγορία ότι δήθεν «επιθυμούμε την ήττα του Ντονμπάς».

-- Πιστεύουμε για τον εαυτό μας ότι είναι αδύνατον να παραμείνουμε στις γραμμές ενός κόμματος που λεκιάστηκε με την τακτική της «ουράς» σε σχέση με τη δική του αστική κυβέρνηση, και στηρίζει το αδελφοκτόνο σφαγείο που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές στον σκληρό ανταγωνισμό για πρώτες ύλες και για ηγεμονία, στον οποίο πεθαίνουν πρώτα απ' όλα εκπρόσωποι του προλεταριάτου και στις δύο πλευρές του μετώπου.

-- Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό μέσα από τις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, πρώτα απ' όλα με εκείνα τα επαναστατικά κόμματα που έχουν δοξασμένη Ιστορία και κρατούν αλύγιστη και ασυμβίβαστη στάση απέναντι στην αστική τάξη, και που το κύρος τους και το προσωπικό παράδειγμα των στελεχών τους επιτρέπουν να κινητοποιούν εργαζόμενες μάζες στις χώρες τους, πραγματοποιώντας ενεργητικές δράσεις ενάντια στην προώθηση πολεμικών εξοπλισμών, οι οποίοι διογκώνουν την εστία του πολέμου στην επικράτεια της Ουκρανίας.

-- Γνωρίζουμε ότι στο ΚΕΚΡ υπάρχουν σύντροφοι που έχουν άλλη άποψη από την ηγεσία, και στην περίπτωση που η θέση τους υπερισχύσει και το κόμμα αλλάξει εκτίμηση για την τρέχουσα κατάσταση, και κυρίως την τωρινή του τακτική, εμείς θα είμαστε ξανά μαζί τους στην υπόθεση της υπηρέτησης του προλεταριάτου, με εκείνες τις μορφές που αντιστοιχούν στην ιστορική περίοδο στην οποία έτυχε να ζούμε και να δρούμε. Μέχρι τότε οι δρόμοι μας χωρίζουν. (...)

-- Παρακαλούμε τους συντρόφους να λάβουν ιδιαίτερα υπόψη ότι λόγω του γεγονότος ότι ο πρώην σύντροφός μας, υπεύθυνος για την ιστοσελίδα της ΕΚ Ουκρανίας, παραμένει πιστός στην ηγεσία του ΚΕΚΡ και αναρτά υλικά που έρχονται σε αντίθεση με την ιδεολογική μας γραμμή, η δεδομένη ιστοσελίδα δεν αποτελεί πλέον την επίσημη ιστοσελίδα της ΕΚ Ουκρανίας. Εμείς οργανώσαμε νέα ιστοσελίδα, με το όνομα «Ροζενγκάρτεν» («ο κήπος της Ρόζας»), στη διεύθυνση https://rosengartenjournal.com

Την ώρα που η Τουρκία εντείνει τις προκλήσεις, με επίκεντρο την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, και ετοιμάζει χερσαία επίθεση στη Συρία, οι ΗΠΑ επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους πόσο «σημαντικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ» είναι η γείτων και ότι «η συνεργασία μας στον τομέα της ασφάλειας είναι μεγίστης σημασίας για εμάς».

Αλλά και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υποστήριξε ότι «κανένας σύμμαχος στο ΝΑΤΟ δεν έχει αντιμετωπίσει περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις στο έδαφός του από τους Τούρκους συμμάχους μας» και γι' αυτό «θέλουμε να εξασφαλίσουμε πως η Τουρκία έχει ό,τι χρειάζεται για να αντιμετωπίσει την τρομερή απειλή που υφίσταται».

Είναι φανερό ότι τέτοιες δηλώσεις δεν δίνουν μόνο κάλυψη αλλά ενθαρρύνουν τις τουρκικές προκλήσεις που κλιμακώνονται στα Ελληνοτουρκικά, με το «αφήγημα» της «ΝΑΤΟικής συνοχής» και της «ευρωατλαντικής ασπίδας» στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, που διακινούν η κυβέρνηση και όλα τα άλλα αστικά κόμματα, να καταρρέει ξανά με πάταγο.

Το ίδιο συμβαίνει και με την τελική διατύπωση στον νέο προϋπολογισμό του αμερικανικού Πενταγώνου (NDAA) για την πώληση F-16 στην Αγκυρα, όπου αναφέρεται ότι «οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ δεν θα πρέπει να πραγματοποιούν μη εξουσιοδοτημένες υπερπτήσεις σε εναέριους χώρους άλλων ΝΑΤΟικών συμμάχων».

Με άλλα λόγια, στον «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο», όπως θεωρούνται από το ΝΑΤΟ το Αιγαίο και η Ανατ. Μεσόγειος, «εξουσιοδοτημένες» παραβιάσεις θα γίνονται με την εποπτεία του ΝΑΤΟ, γκριζάροντας ακόμα περισσότερο τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα σε αέρα και θάλασσα.

Τη στιγμή μάλιστα που ο όρος «υπερπτήσεις» δεν ερμηνεύεται απ' όλους με τον ίδιο τρόπο, καθώς όπως έγραφε και έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από το 2020, «η Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν έχουν την ίδια άποψη για την έκταση του ελληνικού εναέριου χώρου», αφού η Ελλάδα «διεκδικεί εναέριο χώρο που επεκτείνεται έως και 10 ναυτικά μίλια».

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, την Παρασκευή, ο Τούρκος Πρόεδρος κατηγόρησε την Ελλάδα για «παρενοχλητικές και προβοκατόρικες ενέργειες σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο», ενώ ο ηγέτης του ψευδοκράτους, Ερσίν Τατάρ, επιβεβαίωσε ότι προετοιμάζεται ναυτική βάση σε περιοχή της Αμμοχώστου και ότι υπάρχουν σχέδια για δημιουργία βάσης UAV στο αεροδρόμιο Λευκονοίκου.

Στο μεταξύ, ζεστή κρατά η κυβέρνηση τη συζήτηση για παραχώρηση των ρωσικής προέλευσης οπλικών συστημάτων στην κυβέρνηση Ζελένσκι και αντικατάστασής τους από ευρωατλαντικό οπλισμό, ενόσω βαθαίνει η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο και στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.

Χαρακτηριστικά, ο υπουργός Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος, μιλώντας την περασμένη Δευτέρα σε εκδήλωση του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, σε ενότητα με τίτλο «Η αναγέννηση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας», διαμήνυσε στους επιχειρηματίες ότι «υπάρχει μία μοναδική θα έλεγα ευκαιρία λόγω της συγκυρίας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία τα έχει αλλάξει όλα, η Ευρώπη πλέον αποφασίζει συντεταγμένα να επενδύσει τεράστια ποσά στην άμυνα. Αυτό συνεπακόλουθα συνεπάγεται και συμμετοχή των αμυντικών βιομηχανιών κάθε κράτους - μέλους».

Πρόσθεσε δε ότι «υπάρχουν οι ανάγκες, οι χώρες εισφέρουν αμυντικό υλικό στην Ουκρανία, επομένως ανακύπτει η ανάγκη αντικατάστασης από τις χώρες, από τις Ενοπλες Δυνάμεις των χωρών, του αμυντικού υλικού που έχουν ήδη εισφέρει, και δεν είναι λίγο, είναι μεγάλες οι ποσότητες αμυντικών συστημάτων που διατίθενται στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει τη ρωσική εισβολή».

Για παράδειγμα, η ελληνική πλευρά συνεχίζει να παραδίδει στην κυβέρνηση Ζελένσκι βλήματα πυροβολικού 155 χιλιοστών, συν όσα όπλα, πυρομαχικά και μέσα έχει ήδη στείλει.

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση σκόπιμα επαναλαμβάνει την «καινούργια ανάγκη απεξάρτησης από συστήματα ρωσικής ή παλιότερης σοβιετικής κατασκευής», με τον υπουργό Αμυνας να επιβεβαιώνει σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι συζητιέται η παραχώρηση των ελληνικών S-300, ενώ η συζήτηση επεκτείνεται αντικειμενικά και στα αντιαεροπορικά TORM1.