Copyright 2017 The Associated

Από τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν το Μάη του 2017. Το αμερικανοτουρκικό παζάρι δυναμώνει αμείωτα

Είναι ενδεικτικά τα όσα αποκαλύφτηκαν για τις διαδρομές αγωγών που οι ΗΠΑ συζητούν τουλάχιστον την τελευταία 4ετία με σημαντικές δυνάμεις της περιοχής (Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής συνολικά), στις οποίες ξεχωρίζουν βέβαια και οι διαδρομές που προτείνουν μεταφορά των (κυπριακών, ισραηλινών και άλλων) υδρογονανθράκων της Μεσογείου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Στα σχετικά δημοσιεύματα (βλ. ιστοσελίδα «McClatchy», που δημοσίευσε αποχαρακτηρισμένα ντοκουμέντα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ) επισημαίνεται η ομοφωνία που χαρακτηρίζει τα αμερικανικά κόμματα των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων ως προς την προτεραιότητα που πρέπει να δοθεί στην περιοχή, προτάσσοντας καταρχήν τη δημιουργία ενός Φόρουμ Συνεργασίας για το αέριο, με δεδομένο ότι η Ενέργεια θεωρείται «κρίσιμη στη στρατηγική» των ΗΠΑ «απέναντι στη Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ενωση».

Υπηρετώντας λοιπόν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου, τα επιτελεία τόσο της προηγούμενης κυβέρνησης Ομπάμα όσο και της σημερινής του Τραμπ, σύμφωνα με το δημοσίευμα διακρίνονται εξίσου για τον πυρετώδη ρυθμό με τον οποίο εργάζονται για την επίτευξη συνεργασιών που θα αναβαθμίσουν το ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, εξετάζοντας όλες τις εναλλακτικές. Σε αυτήν τη βάση, αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου δήλωσαν (ανώνυμα) ότι τον Απρίλη η Ουάσιγκτον υπέβαλε αίτημα να γίνει δεκτή ως «επίσημος παρατηρητής» στις μελλοντικές συναντήσεις του «Φόρουμ για το Φυσικό Αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο» (Eastern Mediterranean Gas Forum), που το Γενάρη συγκροτήθηκε με την πρώτη συνάντηση των υπουργών Ενέργειας Αιγύπτου, Ισραήλ, Ιορδανίας, Ιταλίας, Ελλάδας, Κύπρου και Παλαιστίνης.

Στην ίδια κατεύθυνση συντάχθηκαν και τα νομοσχέδια που κατατέθηκαν στη Γερουσία και στη Βουλή των Αντιπροσώπων «για την Ασφάλεια και την Ενεργειακή Συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο του 2019», όπου προκρίνεται η στρατιωτική και ενεργειακή συνεργασία με Ελλάδα, Ισραήλ, Κύπρο, ενώ αναζωπυρώνεται και η συζήτηση για τους όρους που πρέπει να τεθούν στη συνεργασία με την Τουρκία. Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνολικά η αστική τάξη της Ελλάδας, διεκδικεί τη θέση του «προνομιακού συμμάχου», κάνοντας τα πάντα για να κλείσουν οι «εκκρεμότητες» που απομένουν, υπερπροβάλλοντας και «λύσεις» τύπου αμερικανοΝΑΤΟικής συμφωνίας των Πρεσπών (βλέπε και σχετικό θέμα από την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Αμυνας Ευ. Αποστολάκη στις ΗΠΑ).

Πάντως, ενδεικτικές είναι οι επιφυλάξεις που οι Αμερικανοί εκφράζουν για σχέδια που προς το παρόν φαίνεται ότι προκρίνονται, όπως ο αγωγός «EastMed» για τη μεταφορά αερίου στην Ευρώπη μέσω Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας. Αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης εξακολουθούν να μεταφέρουν τον «σκεπτικισμό» της Ουάσιγκτον για τη «βιωσιμότητα και το κόστος της εγκατάστασης αγωγού τόσο βαθιά στη θάλασσα», επιφυλάξεις που και πάλι προκρίνουν τους αγωγούς μέσω Τουρκίας.

Το στίγμα των εξελίξεων στη γειτονιά μας εξακολουθούν να δίνουν πρώτα απ' όλα οι απειλές και οι προκλήσεις της Τουρκίας, που διαμηνύει σε όλους τους τόνους και προς κάθε κατεύθυνση ότι «στην Ανατολική Μεσόγειο δεν θα επιτρέψουμε να γίνει κανένα βήμα που δεν θα λαμβάνει υπόψη το δίκαιο και τα δικαιώματα της Τουρκίας», προσθέτοντας με έμφαση ότι «όλες οι επιλογές θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο τραπέζι μας».

Μάλιστα, αντιδρώντας έντονα στην έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για τα πληρώματα των γεωτρύπανων «Φατίχ» και «Γιαβούζ» που φαίνεται ότι δρομολόγησε η κυπριακή κυβέρνηση, στις αρχές της βδομάδας η Αγκυρα προειδοποίησε ότι θα λάβει όλα τα «απαραίτητα αντίμετρα» και θα συνεχίσει «την αποφασιστική διεξαγωγή ερευνών και γεωτρήσεων για πετρέλαιο και αέριο όπως έχουμε σχεδιάσει, με ζητούμενο την προστασία των δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα μας, όπως και των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων, ως συνιδιοκτητών του νησιού». Μάλιστα, αφού διαμαρτυρήθηκε ότι «δεν δίνεται στους Τουρκοκύπριους μερίδιο από τα έσοδα» (των ενεργειακών συμφωνιών, όπως αυτή για το κοίτασμα «Αφροδίτη», που επικαιροποιήθηκε πρόσφατα), φρόντισε να στείλει μήνυμα και στις «διεθνείς εταιρείες που συναλλάσσονται» με την «ελληνοκυπριακή διοίκηση» ότι «δεν μπορούν να αγνοούν το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι συνιδιοκτήτες του νησιού», εννοώντας φυσικά ότι δεν μπορούν να αγνοούν τα σχέδια και τα συμφέροντα της Τουρκίας.

Ακολούθησε σειρά δηλώσεων Τούρκων αξιωματούχων, όπως του υπουργού Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ, ο οποίος έκρινε σκόπιμο να σημειώσει ότι «η Τουρκία δεν έχει λυγίσει σε καμία απειλή και δεν θα λυγίσει ούτε τώρα», συμπληρώνοντας ωστόσο ότι Αγκυρα και ψευδοκράτος θα συνεχίσουν τις προσπάθειες «για τη διασφάλιση ειρήνης στην περιοχή, διαμερίζοντας δίκαια τις πηγές της Κύπρου και της Μεσογείου».

Από κοντά και οι «αξιωματούχοι» του ψευδοκράτους, όπως ο ηγέτης του, Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος επέκρινε όσους θέλουν να αφήσουν Τουρκία και ψευδοκράτος εκτός «ενεργειακών ισορροπιών», αλλά συμπλήρωσε ότι αν στο θέμα του φυσικού αερίου «δούμε την πιο μικρή άκρη του νήματος (σ.σ. ένα μικρό έστω φως), στο θέμα της αλληλοβοήθειας, του συνεταιρισμού και της από κοινού παραγωγής δουλειάς, στο θέμα του διαμοιρασμού, αν δούμε μια κατανόηση, είμαστε έτοιμοι να κρατήσουμε αυτό το χέρι...».

Ο «πρωθυπουργός» Ερσίν Τατάρ τόνισε με τη σειρά του ότι η Κύπρος βρίσκεται σε μια σημαντική γεωγραφική θέση και ότι «μέχρι σήμερα οι πρόγονοί μας και η Τουρκία προστάτεψαν τα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας με τον καλύτερο τρόπο. Εγκαθιδρύσαμε ένα κράτος με τη στήριξη της Τουρκίας και εργαστήκαμε, όπως και συνεχίζουμε να κάνουμε, για τη διασφάλιση της ευημερίας του λαού μας». Ο «αντιπρόεδρος» της «κυβέρνησης» και «υπουργός Εξωτερικών», Κουντρέτ Οζερσάι, ανήγγειλε κλιμάκωση των προκλήσεων λέγοντας ότι «αν η μία πλευρά κάνει μονομερώς μια δραστηριότητα γεώτρησης, φυσικά η άλλη πλευρά πρόκειται να το κάνει κι αυτή, και πρέπει να το χωνέψουν». Ενώ, εκφράζοντας ετοιμότητα για κλιμάκωση του παζαριού, συμπλήρωσε:«Ολοι απολαμβάνουν τις ασαφείς περιστάσεις που δημιουργούνται από το status quo ή την απουσία λύσης στην Κύπρο. Αλλά αυτό είναι προσωρινό».

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, κλιμακώνεται η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Τουρκίας, των οποίων η συνεργασία (η έκταση, η αντοχή και οι όροι της) αλληλεπιδρά με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε όλα τα καυτά μέτωπα της περιφέρειας, από τη Συρία και το Παλαιστινιακό μέχρι το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά.

Η αντιπαράθεση αυτή δεν αφορά βέβαια απλά τη ρωσοτουρκική συμφωνία για την πώληση ρωσικών «S-400» στην Αγκυρα, αλλά συνδέεται με αντιθέσεις που βαθαίνουν, σε ένα σύνθετο γεωπολιτικό φόντο ευρύτερων αναμετρήσεων. Είναι καθαρό ότι στην παρούσα φάση τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία επενδύουν στη συνεργασία τους με την Τουρκία (κάθε πλευρά με τα δικά της ανταλλάγματα και τα δικά της περιθώρια), προκειμένου να προωθήσουν συνολικότερα σχέδιά τους.

Η επιστολή που έστειλε στον Τούρκο ομόλογό του ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Π. Σάναχαν είναι ενδεικτική των διαστάσεων που αποκτούν οι διμερείς τριβές. Η Ουάσιγκτον προειδοποιεί καθαρά την Αγκυρα και για μη παράδοση των μαχητικών αεροπλάνων «F-35» που έχει παραγγείλει, αλλά και για συνολική διακοπή της συμμετοχής της Τουρκίας στο πρόγραμμα παραγωγής των «F-35», αν η τουρκική πλευρά δεν ακυρώσει τη συμφωνία για τους «S-400». Εξίσου καθαρά προειδοποιεί και για το ενδεχόμενο κυρώσεων μέσω του νόμου CAATSA (πακέτο μέτρων κατά «αντιπάλων των ΗΠΑ», που επιστρατεύονται και στην περίπτωση της Ρωσίας), ενώ, προχωρώντας «στο ζουμί», η επιστολή εκφράζει ανησυχία επειδή η απόκτηση των «S-400» «θα εμποδίσει την ικανότητα του έθνους σας να ενισχύσει ή να διατηρήσει τη συνεργασία με τις ΗΠΑ, αλλά και εντός του ΝΑΤΟ. Θα οδηγήσει στη στρατηγική και οικονομική υπερεξάρτησή σας από τη Ρωσία».

Ενδεικτικό είναι και νέο αμερικανικό ψήφισμα (της Βουλής των Αντιπροσώπων) με τίτλο «Εκφράζοντας ανησυχία για τη συμμαχία ΗΠΑ - Τουρκίας», το οποίο επαναφέρει σειρά κυρώσεων κατά της Αγκυρας αν δεν ακυρωθεί η συμφωνία αγοράς των ρωσικών «S-400». Βέβαια, δεν παραλείπει να τονίσει ότι «η Τουρκία βρίσκεται σε μια μοναδική γεωγραφική θέση στο νοτιοανατολικό άκρο του ΝΑΤΟ, στη συμβολή Ευρώπης, Ρωσίας, Μέσης Ανατολής και Καυκάσου (...) Είναι ένας κρίσιμος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και ένας σημαντικός στρατιωτικός εταίρος για τις ΗΠΑ (...) Εχει θέση - κλειδί για τη στρατηγικά μακροπρόθεσμη αναμέτρηση των Δυτικών συμμάχων με αναθεωρητικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα».

Υψωμένους τόνους υιοθετεί και η Αγκυρα, με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν να δηλώνει μετά τις νέες αμερικανικές «διαμαρτυρίες» για τους «S-400»: «Εγώ δεν λέω ότι η Τουρκία "θα πάρει" τους "S-400", γιατί τους έχει ήδη πάρει. Εμείς έχουμε τελειώσει αυτήν τη δουλειά. Τον επόμενο μήνα θα γίνει η παράδοση του συστήματος αυτού στη χώρα μας (...) Δεν θα λάβω τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσω τη χώρα μου; Θα ρωτήσω κάποιους για να το κάνω αυτό;». Ο ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου είπε ότι «κανένας» δεν είναι σε θέση να δίνει τελεσίγραφα στην Τουρκία, ενώ την Παρασκευή τόνισε ότι «αν οι ΗΠΑ προχωρήσουν σε οποιεσδήποτε αρνητικές ενέργειες προς εμάς, θα λάβουμε επίσης ανταποδοτικά μέτρα».

Ενώ και ο υπουργός Αμυνας Χ. Ακάρ, σε τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Σάναχαν, του επισήμανε τις «ανάρμοστες διατυπώσεις» που είχε η επιστολή του, σχολιάζοντας μάλιστα ότι αυτή «δεν συνάδει με το πνεύμα της (σ.σ. Ατλαντικής) Συμμαχίας».

Πάντως οι υψωμένοι τόνοι δεν σημαίνουν καμιά «λήξη» παζαριών. Ισα ίσα. Δεν είναι παρά μέρος αυτών των παζαριών. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ από τη μία ο Τσαβούσογλου απέρριπτε τα τελεσίγραφα, από την άλλη θύμιζε την πρόταση της Αγκυρας για συγκρότηση ειδικής αμερικανοτουρκικής επιτροπής που θα εξετάσει ειδικά το θέμα των «S-400». Ενδεικτικό είναι και το ότι οι δύο πλευρές συνεχίζουν αδιάκοπα το διάλογο και τις συνεννοήσεις για όλα τα ανοιχτά μέτωπα. Για παράδειγμα, πέρα από τη δυσαρέσκεια που εξέφρασε ο Ακάρ στον Σάναχαν για τις «ανάρμοστες διατυπώσεις», δεν παρέλειψε να συζητήσει μαζί του «θέματα κοινού ενδιαφέροντος», «περιφερειακά θέματα ασφαλείας» και «θέματα αμυντικής συνεργασίας», στο ίδιο τηλεφώνημα. Αλλά και ο Ερντογάν παρέπεμψε σε τετ-α-τετ που (όπως ισχυρίστηκε τουλάχιστον) θα έχει με τον Τραμπ στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του «G-20» στην Ιαπωνία.

Οι συνεχόμενες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές στη Λωρίδα της Γάζας από τα μέσα έως το τέλος αυτής της βδομάδας, σε συνδυασμό με τις πιέσεις των ΗΠΑ για τη συμμετοχή περισσότερων αραβικών χωρών στη Σύνοδο στο Μπαχρέιν «για την ευημερία και την ειρήνη» στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, στις 25 και 26 Ιούνη, δυναμώνουν την ένταση στην περιοχή.

Βασικός στόχος των ισραηλινών επιδρομών, που εξαπολύθηκαν με αφορμή την αναίμακτη εκτόξευση ρουκετών από τη Λωρίδα της Γάζας, ήταν εγκαταστάσεις και αποθήκες ενόπλων της «Χαμάς». Δεν προκάλεσαν θύματα, παρά μόνον υλικές ζημιές. Ωστόσο, η κλιμάκωσή τους φάνηκε να προκαλεί ανησυχία στον απεσταλμένο του ΟΗΕ στη Μέση Ανατολή, Νικολάι Μλαντένοφ, που την Παρασκευή έσπευσε στην Πόλη της Γάζας συναντώντας υψηλόβαθμα στελέχη της «Χαμάς», σε μια προσπάθεια διατήρησης της εύθραυστης ισραηλινο-παλαιστινιακής «εκεχειρίας» που συμφωνήθηκε μετά τις εχθροπραξίες στις αρχές του Μάη, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 26 Παλαιστινίων κατοίκων της Γάζας και τεσσάρων Ισραηλινών.

Οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις, από την άλλη, έδειξαν για πολλοστή φορά πως είναι έτοιμες για «όλα τα ενδεχόμενα», ενισχύοντας την αντιπυραυλική ασπίδα «Σιδερένιος Θόλος» πάνω από το νότιο Ισραήλ.

Ανακοίνωση για τους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ κατά του Ιράν εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, που έχει ως εξής:

«Οι τελευταίες επιθέσεις σε δεξαμενόπλοια, που έπλεαν στον Κόλπο του Ομάν, δυναμιτίζουν για μια ακόμη φορά τις εξελίξεις γύρω από το Ιράν. Οι ΗΠΑ, "σαν έτοιμες από χτες", στοχοποιούν το Ιράν και συγκεντρώνουν νέες στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή.

Η επιθετικότητα των ΗΠΑ κατά του Ιράν κλιμακώθηκε τους τελευταίους μήνες, με το εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου, τις πιέσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, που συνδυάζονται με απειλές και σχεδιασμούς του Ισραήλ για βομβαρδισμό ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων.

Οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ στην περιοχή, χωρίς άλλο, συνδέονται με τη διαπάλη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο της Ενέργειας, τους δρόμους περάσματος της Ενέργειας και των εμπορευμάτων, τα μερίδια των αγορών, τα γεωπολιτικά "στηρίγματα", που διαθέτει κάθε φορά η κάθε δύναμη.

Η όξυνση της κατάστασης γύρω από το Ιράν δεν προμηνύει τίποτα καλό για τους λαούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και όλα τα άλλα κόμματα, που στηρίζουν τη "στρατηγική συνεργασία" με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, την ενεργή συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, είναι έκθετα, γιατί με τη στάση τους θέτουν το λαό μας σε μεγάλους κινδύνους.

Είναι ανάγκη τώρα να δυναμώσει η φωνή του ΚΚΕ, που απαιτεί καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή της χώρας μας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που εκτυλίσσονται και σε βάρος του λαού του Ιράν και άλλων λαών της περιοχής.

• Να κλείσουν τώρα όλες οι ξένες βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα.
• Να επιστρέψουν πίσω όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ».

Από τη συνάντηση του Ιρανού Προέδρου Χ. Ροχανί με τον Κινέζο ομόλογό του, Σι Τζινπίνγκ στο περιθώριο της συνόδου των ηγετών της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σανγκάης

Οι περίεργες επιθέσεις που προκάλεσαν εκρήξεις σε δύο δεξαμενόπλοια ανοιχτά του Κόλπου του Ομάν το πρωί της περασμένης Πέμπτης, κατά την ώρα συνάντησης του Ιάπωνα πρωθυπουργού, Σίνζο Αμπε, με τον Ιρανό ανώτατο σιίτη ιερωμένο Αλί Χαμενεΐ, έχουν εκτοξεύσει την ένταση στην ευρύτερη περιοχή. Οι ΗΠΑ έσπευσαν αμέσως να ενοχοποιήσουν το Ιράν, το οποίο αρνείται οποιαδήποτε εμπλοκή. Το περιστατικό πάντως εκτιμάται ότι θα αυξήσει κατά τουλάχιστον 4% τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου.

Με φόντο τις ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις και τις εντεινόμενες απειλές των ΗΠΑ κατά του Ιράν, η Κίνα διεμήνυσε ότι θα στηρίξει την Τεχεράνη «ανεξαρτήτως της τροπής» που θα πάρουν οι εξελίξεις από δω και μπρος στην περιοχή. Το σαφές αυτό μήνυμα απέναντι στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους εξέπεμψε το πρωί της Παρασκευής ο Κινέζος Πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, από το Μπισκέκ της Κιργιζίας κατά τη συνάντηση με τον Ιρανό ομόλογό του, Χασάν Ροχανί, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σανγκάης. Η διακρατική αυτή καπιταλιστική ένωση δημιουργήθηκε το 2002, με ιδρυτικά μέλη την Κίνα, τη Ρωσία, το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν, την Κιργιζία, το Καζακστάν, ενώ από το 2018 εντάχτηκαν επίσημα και η Ινδία και το Πακιστάν. Φέτος προσκεκλημένοι είναι οι ηγέτες των Ιράν, Αφγανιστάν, Μογγολίας και Λευκορωσίας. Ειδικά το Ιράν εκτιμάται ότι σύντομα θα ενταχθεί ως πλήρες μέλος.

Ο Χ. Ροχανί, που συναντήθηκε και με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, μιλώντας στην εν λόγω σύνοδο, κατήγγειλε τις ΗΠΑ πως έχουν πλέον εξελιχθεί «σε σοβαρή απειλή για τη σταθερότητα στην περιοχή και στον κόσμο». Από την άλλη, απηύθυνε πρόσκληση σε άλλες χώρες και διεθνή μονοπώλια να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες που προσφέρουν η στρατηγική, γεωγραφική θέση της χώρας του και ο τεράστιος πλούτος που διαθέτει σε υδρογονάνθρακες και μεταλλεύματα.

Επίσης την Παρασκευή, ο επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου, Αχμεντ Αμπούλ Γκάιτ, κατά τη συνάντηση με αξιωματούχους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη απηύθυνε έκκληση για «μόνιμο και θεσμικό διακανονισμό που θα επιτρέπει την ειλικρινή και διαφανή ανταλλαγή πληροφοριών» μεταξύ αμφοτέρων των πλευρών. Η συνεργασία Αραβικού Συνδέσμου και Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κρίνεται, κατά τα φαινόμενα, χρήσιμη ιδιαίτερα κατά την παρούσα περίοδο κλιμάκωσης των εντάσεων και των ανταγωνισμών στον Περσικό Κόλπο.

Πάντως, υψηλούς τόνους έναντι του Ιράν διατήρησε, το τελευταίο διάστημα, ο Ανουας Γκάργκας, υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) που είναι από τους πιο στενούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή. Ο Γκάργκας επέκρινε τον Ιρανό ομόλογό του, Μοχάμεντ Τζαβάντ Ζαρίφ, αμφισβητώντας την αξιοπιστία του, λέγοντας ότι αυτή «μειώνεται κάθε μέρα που περνά». «Η αποκλιμάκωση της τρέχουσας κατάστασης απαιτεί συνετές ενέργειες, όχι κενά λόγια», τόνισε.

Από την άλλη, το σουλτανάτο του Ομάν αρκέστηκε να διατηρήσει πιο ήπιους τόνους σημειώνοντας πως παρακολουθεί με «μεγάλη ανησυχία τη στρατιωτική κλιμάκωση» στον πόλεμο της γειτονικής Υεμένης, με αφορμή πρόσφατη επίθεση με τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη των Υεμενιτών αντικαθεστωτικών Χούτι σε αεροδρόμιο της σαουδαραβικής πόλης Αμπχα, μεσοβδόμαδα, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 26 ανθρώπων. «Το σουλτανάτο προτρέπει (τις εμπλεκόμενες πλευρές) να αποφύγουν την κλιμάκωση (...) και να επικεντρωθούν στην επόμενη φάση της πολιτικής διαδικασίας» με στόχο τον τερματισμό του πολέμου στην Υεμένη, ανέφερε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Ομάν που θέλησε να τηρηθεί η ανωνυμία του, συνδέοντας άμεσα τις εξελίξεις στον Περσικό Κόλπο με την ιμπεριαλιστική επίθεση που πραγματοποιούν εδώ και τέσσερα χρόνια άλλες μοναρχίες του Κόλπου με τη βοήθεια δυτικών ιμπεριαλιστών και της Αιγύπτου.

Ρόλο υποτίθεται «πυροσβέστη» έσπευσε να παίξει την Παρασκευή η ΕΕ, με την εκπρόσωπό της να ζητά «υπέρτατη αυτοσυγκράτηση» και, με έμμεση κριτική στις ΗΠΑ, να τονίζει: «Η περιοχή δεν χρειάζεται περαιτέρω κλιμάκωση έντασης ούτε αποσταθεροποίηση και γι' αυτό ζητάμε να αποφευχθούν οι προκλήσεις».

Οι ασίγαστοι ανταγωνισμοί φαίνονται και στη Συρία, όπου με την ήττα του «Ισλαμικού Κράτους» ετοιμάζεται η «επόμενη μέρα». Μετά την επίθεση σε φυλάκιο του τουρκικού στρατού στη βορειοδυτική συριακή επαρχία Ιντλίμπ την Πέμπτη, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών Τούρκων στρατιωτών, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν διεμήνυσε εμμέσως πλην σαφώς στην Τουρκία ότι δεν πρόκειται να συνεχίσει να κάνει «τα στραβά μάτια» στη δράση φιλοτουρκικών αντικαθεστωτικών - συμπολεμιστών τζιχαντιστών της «Αλ Κάιντα» και του «Ισλαμικού Κράτους». «Τα πραγματικά αποτελέσματα στον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας και η ήττα των ενόπλων επιτεύχθηκαν στη Συρία, από πολλές απόψεις, εξαιτίας της βοήθειας της Ρωσίας στη νόμιμη συριακή κυβέρνηση», τόνισε ο Ρώσος Πρόεδρος, καλώντας και τις άλλες χώρες του Οργανισμού Συνεργασίας της Σανγκάης (Κίνα, Ινδία, Καζακστάν, Κιργιζία, Πακιστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν) να κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν την κατοχή βιολογικών, χημικών και άλλων όπλων μαζικής καταστροφής από τους τρομοκράτες στη Συρία. «Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να σταματήσουν οι τρομοκράτες να χρησιμοποιούν τα έσοδα από το λαθρεμπόριο ναρκωτικών», είπε χαρακτηριστικά ο Πούτιν, επισημαίνοντας πως η Ρωσία θα συνεχίσει να υποστηρίζει τη Συρία «μέχρι την εξάλειψη της τρομοκρατίας από το Ιντλίμπ και τα άλλα συριακά εδάφη».

Στην Αγκυρα, το ίδιο διάστημα, η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Σαμπάχ» παρατηρούσε ότι «έξι βδομάδες μετά την κλιμάκωση των βομβαρδισμών στο Ιντλίμπ από το καθεστώς Ασαντ και τη Ρωσία έχουν σκοτωθεί πάνω από 300 πολίτες και εκτοπίστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες». Παρατήρησε επίσης ότι την Πέμπτη «το συριακό καθεστώς θαρρετά επέκτεινε τις επιθέσεις του σε επόμενη φάση στοχοποιώντας τουρκικό φυλάκιο ελέγχου εντός της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στο Ιντλίμπ». Επισήμανε επίσης την αντίδραση του τουρκικού υπουργείου Αμυνας ότι ήταν «σχεδιασμένη» η επίθεση με 35 όλμους στο 10ο φυλάκιο του τουρκικού στρατού (στο Ιντλίμπ) και την απειλή για αντίποινα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σε περίπτωση που επαναληφθούν αυτές οι επιθέσεις. «Συζητήσαμε το θέμα με τη Ρωσία. Εάν οι επιθέσεις συνεχιστούν, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται», είπε χαρακτηριστικά ο Τσαβούσογλου, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο περαιτέρω επικίνδυνης κλιμάκωσης των συγκρούσεων και των αντιπαραθέσεων στην τουρκο-συριακή μεθόριο.

«Εχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη θετική πορεία της σχέσης ΗΠΑ - Ελλάδας και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτό θα συνεχιστεί και θα επιταχυνθεί σε περίπτωση που ο ελληνικός λαός επιλέξει τον κ. Μητσοτάκη ως τον επόμενο πρωθυπουργό», λέει ο Πάιατ

Τάδε έφη Τζ. Πάιατ, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, μιλώντας την Τρίτη σε εκδήλωση της διαβόητης «δεξαμενής σκέψης» «Atlantic Council», στην Ουάσιγκτον, με τίτλο «Η Ελλάδα ως γεωστρατηγικός σύμμαχος».

Ουσιαστικά ο πρέσβης επιβεβαίωσε τη «δικομματική συναίνεση» ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ σε ό,τι αφορά (και) την «ατζέντα» της παραπέρα εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για λογαριασμό της αστικής τάξης.

Αλλωστε, η ΝΔ μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη - Πάιατ διέχεε ότι ο πρόεδρος επανέλαβε στον πρέσβη «τη στήριξή του στην περαιτέρω ενδυνάμωση του στρατηγικού διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών».

Τέτοιες δηλώσεις μόνο χαμόγελα προκαλούν στην Ουάσιγκτον, όπως προκύπτει από όσα είπε στην ίδια εκδήλωση και ο Ντ. Γουίλσον, εκτελεστικός αντιπρόεδρος του «Atlantic Council», ο οποίος χαρακτηρίζοντας «θεαματική» την εξέλιξη των διμερών σχέσεων τα τελευταία χρόνια, επεσήμανε ότι δίνει πλέον «νέες ευκαιρίες για να αναπτύξουμε τη στρατηγική μας στην Ανατολική Μεσόγειο ή τα Δυτικά Βαλκάνια».

Χαρακτηρίζοντας ειδικά την Ανατολική Μεσόγειο ζώνη γεωστρατηγικού ανταγωνισμού, με την επιστροφή εκεί των Ρώσων ως στρατιωτικής δύναμης ή την είσοδο της Κίνας με άλλους τρόπους, εστίασε στην «αξιοθαύμαστη στροφή στις διμερείς σχέσεις», κόντρα και στην «καχυποψία που επεδείκνυαν παλαιότερα οι Ελληνες απέναντι στις ΗΠΑ» (άλλη μια βρώμικη υπηρεσία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα) και στη «διακομματική, δικομματική στήριξη της διμερούς σχέσης μας».

Σε αυτήν τη βάση, χαιρέτισε το γεγονός ότι η Ελλάδα αναδείχτηκε «εταίρος» των ΗΠΑ, με τη συμφωνία των Πρεσπών, στην υλοποίηση της στρατηγικής των ΗΠΑ για τα Δυτικά Βαλκάνια, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι η Αθήνα θα πρέπει να είναι εταίρος - κλειδί των ΗΠΑ στην προσπάθεια να κρατήσουν τη Σερβία αγκυροβολημένη στη Δύση, δίνοντας δηλαδή και το περίγραμμα για τις επόμενες βρώμικες ευρωατλαντικές «αποστολές».

Παίρνοντας, ακολούθως, τον λόγο ο πρέσβης Πάιατ αναφέρθηκε αρχικά στο Στρατηγικό Διάλογο, που εγκαινιάστηκε μεταξύ των κυβερνήσεων Τσίπρα - Τραμπ, τον Δεκέμβρη στην Ουάσιγκτον, τονίζοντας ότι έρχεται να υλοποιήσει τη στρατηγική των ΗΠΑ για την Ελλάδα, ως χώρα - πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας που μοιράζεται, όπως είπε, τα ίδια συμφέροντα και ανησυχίες με τις ΗΠΑ, και παράλληλα εμφανίστηκε βέβαιος ότι μπρος στις εκλογές, «όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε πάνω στη στρατηγική μας και να την προωθούμε και παραπέρα».

Αναπτύσσοντας τις «εκκρεμότητες» που θα περάσουν στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης, ώστε να προωθηθεί παραπέρα η στρατηγική των ΗΠΑ και πιάνοντας ανά τομέα τη διμερή συνεργασία, μίλησε για τη στρατιωτική σχέση, τις συνεκπαιδεύσεις, την ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων σε Στεφανοβίκειο και Λάρισα, τη συνεργασία όπως υλοποιείται με τις Αρχές Ασφαλείας.

Χαρακτήρισε, εξάλλου, την Ελλάδα έναν από τους ισχυρότερους εταίρους των ΗΠΑ για την ενεργειακή διαφοροποίηση στην Ευρώπη, με έργα όπως TAP, Ρεβυθούσα «που αυξάνει τη δυνατότητα εισαγωγής αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη», ο IGB, ο πλωτός σταθμός στην Αλεξανδρούπολη, η συμφωνία για αγωγούς προς τη Β. Μακεδονία.

Τόνισε, εξάλλου, ότι όπως φάνηκε και από την παρουσία αμερικανικών κολοσσών στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβρη 2018, υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις από τις ΗΠΑ που θέλουν να τοποθετηθούν στην Ελλάδα. Υπάρχουν «φανταστικές ευκαιρίες», εκτίμησε, στην Ενέργεια, όχι μόνο στο φυσικό αέριο αλλά και στις ΑΠΕ, στις Υπηρεσίες, στην Τραπεζική, με νέες δυνατότητες, όπως επεσήμανε, ελληνικές τράπεζες να αναπτυχθούν εκ νέου στη Βαλκανική.

Εστιάζοντας στα γεωστρατηγικά και στο ρόλο «μεντεσέ» της χώρας στα σχέδια των ΗΠΑ, τόνισε τον «ευρύτερο ρόλο που παίζει η Ελλάδα στην περιοχή και εν μέσω ανανεούμενου γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο», επισημαίνοντας τη «μοναδική ικανότητα της Ελλάδας να φέρνει κοντά τους γείτονες, λειτουργώντας σαν γέφυρα συνεργασίας στην περιοχή», «να συντονίζει άλλους εταίρους και συμμάχους με τρόπους που λίγες χώρες μπορούν, όπως τα τριμερή σχήματα που έχει στήσει μαζί με την Κύπρο, ή η δουλειά που έχει κάνει με τους γείτονές της σε Βαλκάνια, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία».

Ειδικά για τα Βαλκάνια πρόσθεσε: «Βλέπουμε την Ελλάδα ως έναν από τους πιο βασικούς συμμάχους μας στην προσπάθεια όλες οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων να προχωρήσουν προς ΕΕ και ΝΑΤΟ, με παράδειγμα τη συμφωνία των Πρεσπών».

Ερωτηθείς, εξάλλου, στη συζήτηση για τα Ελληνοτουρκικά, ο Αμερικανός πρέσβης χαιρέτισε το γεγονός ότι Ελλάδα και ΗΠΑ «εμφατικά συμφωνούν ότι η Τουρκία πρέπει να παραμείνει αγκυροβολημένη στη Δύση».

Λίγες, εξάλλου, μέρες απ' όταν πανηγυρικά επιβεβαιωνόταν από αξιωματούχο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πως τα περιβόητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με την Τουρκία (ο δεύτερος γύρος τους είναι προγραμματισμένος για αυτή την εβδομάδα) τελούν υπό την «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, ως «όχημα» ευρύτερων και επικίνδυνων «διευθετήσεων», ο Πάιατ χαιρέτιζε το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επέδειξε «υπευθυνότητα» απέναντι σε προκλητικές ενέργειες από πλευράς Αγκυρας, καταβάλλοντας συνεχείς προσπάθειες να διατηρεί ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με την Αγκυρα.

Ο Πάιατ, δείχνοντας και εδώ τη «διακομματική» συναίνεση, επαίνεσε το γεγονός ότι σε προεκλογική περίοδο, οι σχέσεις με την Τουρκία δεν έχουν γίνει αντικείμενο κομματικής διαμάχης.

Και πώς να μην επιχαίρει ο πρέσβης; Αλλωστε, η προσπάθεια για μια εφ' όλης της ύλης συζήτηση για τη διευθέτηση των «εκκρεμοτήτων» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο έχει τη σύμφωνη γνώμη όλων των αστικών κομμάτων.

Ενδεικτικά, ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας την Τετάρτη βράδυ στον «Αlpha», υπερασπίστηκε με πάθος τη βαθύτερη εμπλοκή σε αυτά τα σχέδια, ενώ για την ένταση με την Τουρκία κατέφυγε στον γνωστό επικίνδυνο εφησυχασμό, παρουσιάζοντας τις «ισχυρές συμμαχίες» ως ασπίδα απέναντι σε «έναν απρόβλεπτο γείτονα, που βρίσκεται σε κατάσταση εσωτερικής έντασης» και τις «εξελίξεις στην περιοχή, ανακατατάξεις, γεωπολιτικές συγκρούσεις που δημιουργούν σεισμικές κινήσεις». Κάλεσε δε την Τουρκία να καθίσει στο «τραπέζι του διαλόγου», του ιμπεριαλιστικού παζαριού δηλαδή και των επικίνδυνων διευθετήσεων.

Με τα ίδια λόγια, λίγες μόνο ώρες αργότερα, την Πέμπτη το πρωί, ο Κυρ. Μητσοτάκης (σε συνέντευξή του στο «Open») έλεγε πως «έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση στην ισχύ της χώρας και στη δύναμη των συμμαχιών της. Και έχω διάθεση να οικοδομήσω μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με την Τουρκία και με τον Πρόεδρο Ερντογάν (...) Προφανώς, χρειάζονται δύο, για να μπορέσουμε να καθίσουμε να συζητήσουμε και σε πρώτη φάση να περιορίσουμε την ένταση, γιατί αυτό είναι το πρώτο ζητούμενο», προσθέτοντας πως θέλει να υπάρχει «ένας απευθείας δίαυλος επικοινωνίας με την Τουρκία. Είναι σημαντικό να μιλάμε με την Τουρκία. Και όταν υπάρχει ένταση, είναι πάλι σημαντικό να μιλάμε».

Ζήτησε, μάλιστα, από την Αγκυρα να κάνει και η ίδια κάποια κίνηση «καλής θέλησης», αναφέροντας συγκεκριμένα το ενδεχόμενο άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκη, που «θα έδειχνε ότι, επιτέλους, φεύγουμε από αυτήν τη λογική της σκληρής αντιπαράθεσης και μπορούμε να δούμε και το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσα από μια διαφορετική οπτική ματιά», ως άλλοθι βασικά, για να τονωθεί ο «διάλογος» που θίγει πολύ πιο ουσιαστικά ζητήματα και μπαίνει στον πυρήνα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία, ώστε να «τρέξουν» μπίζνες του κεφαλαίου σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο πάνω στην Ενέργεια και τους διαύλους της.

Και βέβαια παρουσίαζε και εκείνος με τη σειρά του τη συνέχιση της εμπλοκής ως ένα από τα βασικά σημεία σύμπλευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, λέγοντας πως «υπάρχουν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής στα οποία πράγματι δεν χωρούν αποκλίσεις, και στα ζητήματα αυτά σίγουρα θα επιδιώξω μια ευρύτερη συναίνεση».

Είναι φανερό επομένως ότι η ΝΔ, που ετοιμάζεται να πάρει την κυβερνητική σκυτάλη, όχι απλά δεν χάνει ευκαιρία να δηλώσει την παραδοσιακή προσήλωσή της στον ευρωατλαντικό άξονα και τις προτεραιότητές του, αλλά με στρωμένο το έδαφος πιάνει το νήμα από εκεί που το αφήνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και αναλαμβάνει να διευθετήσει περαιτέρω σοβαρές «εκκρεμότητες», που προκύπτουν από τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί, ως στοιχείο της «διακομματικής συναίνεσης» και της προετοιμασίας εδάφους για τις επικίνδυνες διευθετήσεις και η παρέμβαση του πρ. πρωθυπουργού Κ. Σημίτη. Σε άρθρο του την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», επικαλούμενος το ενδεχόμενο για «νέα Ιμια» που, όπως έλεγε, πιθανόν θα οδηγήσουν τους «συμμάχους» της Ελλάδας «να θεωρήσουν ότι έχουν την ευκαιρία να τελειώνουν με τις ελληνοτουρκικές διαφορές και έτσι να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο», υποστήριξε πως «η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει, πιστεύω, τη συμπαράσταση τόσο της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και των ΗΠΑ».

Απέναντι σ' αυτά τα επικίνδυνα σχέδια και στη «διακομματική συναίνεση» όλων των αστικών κομμάτων, την επομένη των εκλογών ο λαός έχει ανάγκη από ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που αποκαλύπτει και αντιπαλεύει με συνέπεια τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, την ελληνική εμπλοκή και τους κινδύνους τους. Που δίνει όλες του τις δυνάμεις στην πάλη για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ανατροπή του συστήματος που τον γεννά, στην αντιιμπεριαλιστική πάλη, για τη φιλία και αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς.