INTIME NEWS

Η εικόνα άλλωστε με τον πρωθυπουργό να στέκεται ανάμεσα στις πολεμικές σημαίες των ΗΠΑ, ως μέρος του «ντεκόρ» για τις νέες απειλές του Προέδρου των ΗΠΑ κατά του Ιράν, μιλάει από μόνη της. Οπως και από μόνη της μιλάει η πλήρης κάλυψη της δολοφονίας Σολεϊμανί, με τον Κυρ. Μητσοτάκη από το βήμα του ευρωατλαντικού «ευαγούς» ιδρύματος «Atlantic Council» να ξεκαθαρίζει: «Πρώτον, είμαστε σύμμαχοι με τις ΗΠΑ. Στεκόμαστε στο πλευρό των συμμάχων μας σε δύσκολες περιόδους. Καταλαβαίνω πως η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη λαμβάνοντας υπόψη το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ. (...) Είχαμε - και ακόμα έχουμε - πολύ στενούς δεσμούς με τον αραβικό κόσμο, (...) αλλά δεν ξεχνάμε ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας και πού ανήκουμε γεωπολιτικά».

Ολα αυτά δημόσια, κι ενώ παραμένει το ερώτημα ποιες επιπλέον δεσμεύσεις και συγκεκριμένες «διευκολύνσεις», πέρα απ' όσες ήδη «τρέχουν», ανέλαβε η κυβέρνηση πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Οπως και να 'χει, το μόνο σίγουρο είναι ότι καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχει η προσπάθεια της κυβέρνησης να παραστήσει τον «ουδέτερο παρατηρητή» των εξελίξεων στη Μ. Ανατολή, για να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού για τις επικίνδυνες εξελίξεις και την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Προσπάθεια στην οποία έχει άξιο «συμπαραστάτη» τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έσπευσε να συστήσει τάχα στην κυβέρνηση «να μην εμπλακεί στην κλιμάκωση της έντασης», λες και η εμπλοκή στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, στην οποία ο ίδιος πρωτοστάτησε ως κυβέρνηση και στηρίζει πλήρως και σήμερα από τη θέση της αντιπολίτευσης, είναι «α λα καρτ».

Η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα προσπαθούν να «κρύψουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο», ότι δηλαδή η χώρα - για τα συμφέροντα και τους στόχους της αστικής τάξης - είναι βαθιά μπλεγμένη στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.

«Κορωνίδα» της εμπλοκής, των σχέσεων «στρατιωτικής συνεργασίας» με τις ΗΠΑ για τις οποίες οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δεν κουράστηκαν να επαναλαμβάνουν ότι «βρίσκονται στο απόγειό τους», είναι η «ανανεωμένη» Συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, την οποία η κυβερνητική αντιπροσωπεία κουβαλούσε στις «βαλίτσες» της ταξιδεύοντας για τις ΗΠΑ.

Συμφωνία που δρομολόγησε ο ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται σήμερα στη Βουλή προς κύρωση από την κυβέρνηση της ΝΔ και που μετατρέπει τη χώρα σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο σε όλο το τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα έως τη Μ. Ανατολή, αλλά και στόχο των ανταγωνισμών, όπως άλλωστε έχουν ξεκαθαρίσει με σχετικές δηλώσεις τους η Ρωσία και το Ιράν, σημειώνοντας ότι στο στόχαστρό τους βρίσκονται οι υποδομές που αξιοποιούνται εναντίον τους.

Με ξεχωριστή, οπωσδήποτε, τη σημασία της Σούδας, που παίζει κατά τους Αμερικανούς αξιωματούχους «αναντικατάστατο» ρόλο για τις δυνάμεις τους στη Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή και που η Συμφωνία προβλέπει και την παραπέρα επέκταση των δολοφονικών της δυνατοτήτων.

Αλλωστε, αμέσως μετά την τελευταία επίθεση των ΗΠΑ, η βάση βρέθηκε σε αυξημένη ετοιμότητα και δραστηριότητα: Από τη μια, ιπτάμενα μέσα των Αμερικανών προσγειώθηκαν εκεί για ανεφοδιασμό, στα δρομολόγιά τους προς και από τη Μ. Ανατολή (για τον ίδιο σκοπό αξιοποιήθηκαν και τα αεροδρόμια σε Ελευσίνα και Ρόδο).

Από την άλλη, στο ναυτικό της σκέλος, η βάση ετοιμάζεται να υποστηρίξει σε ό,τι χρειαστεί το θηριώδες ελικοπτεροφόρο του Ναυτικού των ΗΠΑ «USS Bataan», που φορτωμένο με εκατοντάδες πεζοναύτες και πλαισιωμένο από τα συνοδευτικά του πλοία «USS New York» και «USS Oak Hill», πλέει προς το Σουέζ και τον Περσικό.

Στοιχείο της βαθύτερης εμπλοκής είναι και η ενισχυμένη συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ.

Δεν είναι μόνο η πρόσφατη συμφωνία για τον «East Med» που η κυβέρνηση κουβαλούσε στις ΗΠΑ κατά την επίσκεψή της, με τα κυβερνητικά στελέχη σχεδόν να «πανηγυρίζουν» για τον πρόσφατα ψηφισμένο (στην αμερικανική Γερουσία) νόμο «East Med Act» και τα όσα περιλαμβάνει και στο στρατιωτικό σκέλος της.

Η κυβέρνηση κουβαλούσε στα μπαγκάζια της και τις δεκάδες συνεκπαιδεύσεις - πρόβες πολέμου, σε όλους τους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων, σε Ελλάδα και Κύπρο, με σενάρια και σε προσεκτικά επιλεγμένες τοποθεσίες, που προετοιμάζουν π.χ. την ισραηλινή ΠΑ για αεροπορικές επιδρομές σε βάρος στρατηγικών υποδομών του Ιράν, ή τους Ισραηλινούς κομάντος για δράση στα Υψίπεδα του Γκολάν κ.ο.κ.

Είναι κι αυτό μια απόδειξη για το μέγεθος των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ελλάδα σε ό,τι αφορά τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή, όπου το Ιράν θεωρείται ο «νούμερο 1» εχθρός του Ισραήλ και «στρατηγική απειλή» για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Με ένα τέτοιο υπόβαθρο, μόνο αναπάντεχες δεν ήταν οι διαβεβαιώσεις Μητσοτάκη, μπροστά στις κάμερες, στον Τραμπ, την ώρα που ο Αμερικανός Πρόεδρος επαναλάμβανε τις απειλές απέναντι στο Ιράν, ότι οι διμερείς σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο δυνατό σημείο, αλλά μπορούν να βελτιωθούν και περαιτέρω, π.χ. στο πεδίο της Αμυνας, ώστε «να διασφαλίσουμε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει ένας αξιόπιστος σύμμαχος σε έναν απρόβλεπτο κόσμο», ενταγμένη πλήρως στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή, που οξύνει τις αντιθέσεις και βάζει το λαό μας στο στόχαστρο των ανταγωνισμών. Σε άλλο σημείο των δηλώσεών του, ο Ελληνας πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ξανά ότι «οι ΗΠΑ μπορούν πάντα να βασίζονται στην Ελλάδα, έναν αξιόπιστο και σταθερό σύμμαχο στην περιοχή μας».

Ο καθένας αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτό στην πράξη, τη στιγμή μάλιστα που οι ΗΠΑ, με το διάγγελμα Τραμπ μεσοβδόμαδα, θέτουν και πιο επιτακτικά το ζήτημα της ενεργότερης συμμετοχής του ΝΑΤΟ στην κατάσταση στη Μ. Ανατολή.

Το σκιαγράφησε την Πέμπτη, μιλώντας στο «ΣΚΑΪ», ο υπουργός Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος, όταν ερωτηθείς αν το αίτημα Τραμπ σημαίνει και επιπλέον «διευκολύνσεις» από την Ελλάδα, δεν το απέκλεισε, κάθε άλλο μάλιστα: «Ο Πρόεδρος Τραμπ αναγνώρισε ότι είμαστε από αυτούς που είναι συνεπή μέλη, όσον αυτό αφορά στις υποχρεώσεις μας στη Συμμαχία. Η Ελλάδα παρά τις οικονομικές δυσκολίες πάντα ήταν συνεπέστατη στις υποχρεώσεις της να παράσχει διευκολύνσεις, να διαθέτει μέρος του ΑΕΠ της - αυτό που προβλέπεται τουλάχιστον - για τις αμυντικές δαπάνες», είπε, προσθέτοντας και ότι «η Ελλάδα είναι παρούσα όσον αφορά στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της ως μέλος του ΝΑΤΟ και αυτό αναγνωρίζεται από όλους».

Ενώ δεν περνάει απαρατήρητο και ότι με το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ξανάναψαν οι συζητήσεις για «συνδρομή» της χώρας στην υπό διαμόρφωση «διεθνή αποστολή» των ΗΠΑ για την ασφάλεια της «διεθνούς ναυσιπλοΐας» στα Στενά του Ορμούζ. Σχετικό αίτημα έχει υποβληθεί ήδη δυο φορές από τις ΗΠΑ και άλλη μια από τη Γαλλία, για αποστολή αεροσκάφους επιτήρησης ή φρεγάτας, με την κυβέρνηση να επικαλείται ένδεια αεροπορικών μέσων και αδυναμία να στείλει πλοίο λόγω της κλιμάκωσης της τουρκικής προκλητικότητας σε Αιγαίο και Κύπρο. Ωστόσο, ήδη από τότε είχε συμφωνηθεί στρατιωτικό προσωπικό που υπηρετεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να συνδράμει στη συλλογή, ανάλυση και ανταλλαγή πληροφοριών.

Παράλληλα, το στίγμα της πιο αποφασιστικής εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή δίνει και η πρόθεση της κυβέρνησης - που ανακοινώθηκε από τις ΗΠΑ - για την προμήθεια των «F-35», που στόχο έχουν να υπηρετήσουν τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, όπως άλλωστε και η αναβάθμιση των «F-16» που συμφώνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιεί η ΝΔ.

Ως προς αυτό, ο μετέχων στα διαβούλια στις ΗΠΑ, υπουργός Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος, που πρόσφατα έλεγε ότι «οι άνδρες μας μάτωσαν δίπλα σε Αμερικανούς στρατιώτες στους πολέμους στους οποίους συμμετείχαμε, και αυτό θα γίνει επίσης και στο μέλλον», σημείωνε μέσα στη βδομάδα πως «έδειξε (σ.σ. ο Τραμπ) ότι κατανοεί ότι δεν πρόκειται για μία ακόμα δουλειά με οικονομικό αντικείμενο, αλλά για ένα στοιχείο που εντάσσεται στη γενικότερη στρατηγική σχέση μεταξύ των δύο χωρών».

Αντιιμπεριαλιστικό - αντιπολεμικό συλλαλητήριο διοργανώνουν η Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ), το ΠΑΜΕ και οι Σύλλογοι Γυναικών (μέλη της ΟΓΕ) Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 11 Γενάρη, στις 11 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου.

Με ανακοίνωσή τους καλούν όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία και τους φορείς της πόλης να συμμετάσχουν μαζικά και να στείλουν πανίσχυρο μήνυμα κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στην πολιτική που εμπλέκει βαθύτερα τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ενίσχυσης της πάλης για αποδέσμευση της χώρας από ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενάντια στο σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση, τον πόλεμο και την προσφυγιά. Σε συμμετοχή καλούν με ανακοινώσεις τους και οι Α' και Δ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.

Επίσης το Σάββατο 11 Γενάρη, οι Επιτροπές Αγώνα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία καλούν σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας - πικετοφορίες:

-- Στην Πάτρα, στις 11 π.μ. στην πλατεία Γεωργίου.

-- Στα Χανιά, στις 11 π.μ. στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς.

Θυμίζουμε πως κάλεσμα για μαζικό συλλαλητήριο στη Λάρισα και στον Βόλο τη μέρα της ψήφισης της Συμφωνίας στην Ολομέλεια της Βουλής έχουν απευθύνει και οι Επιτροπές Αγώνα Λάρισας και Μαγνησίας ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Στρατιωτική Συμφωνία για τις Βάσεις.

Με τις σχετικές ανακοινώσεις του Κόμματος, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ σε όλη τη χώρα πραγματοποιούν εξορμήσεις σε γειτονιές, χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης, ενημερώνοντας το λαό για τις επικίνδυνες εξελίξεις, την εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, καλώντας τον να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, δυναμώνοντας την πάλη ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή, ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Στην Αττική, μεταξύ άλλων προγραμματίζονται:

Δευτέρα 13/1:

-- Στις 10.30 π.μ. στις υπηρεσίες του δήμου Αχαρνών, με τον Γιώργο Τάτση, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής.

-- Στις 10 π.μ. στους επαγγελματίες των Ανω Λιοσίων, με τον Γιώργο Μπαγιαρτάκη, μέλος της ΕΟΕ της ΚΟ Αττικής.

-- Στις 7 π.μ. στο εργοτάξιο του δήμου Ελευσίνας, με τον Κώστα Κώνστα, στέλεχος του Κόμματος και δημοτικό σύμβουλο Ελευσίνας.

Τρίτη 14/1:

-- Στις 8 π.μ. στο δημαρχείο Ελευσίνας με τον Κ. Κώνστα.

-- Στις 5 μ.μ., στους επαγγελματίες της Ελευσίνας με τον Γ. Τάτση.

Πέμπτη 16/1:

-- Στις 7.30 π.μ., στους εργαζόμενους του δήμου Φυλής, με τον Γ. Μπαγιαρτάκη.

Στην Κατερίνη, το Σάββατο 11 Γενάρη, στις 11 π.μ., η ΤΟ Πιερίας του ΚΚΕ θα πραγματοποιήσει μαζική εξόρμηση στον πεζόδρομο, στο ύψος του 4ου Δημοτικού, προκειμένου να ενημερώσει και να συζητήσει για την ανάγκη καταδίκης της Συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ για τις βάσεις από την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Μια κινητοποίηση που, την ώρα που στις συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των αστικών κομμάτων αποτυπωνόταν η συναίνεσή τους στην εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, έστειλε το μήνυμα της λαϊκής επαγρύπνησης και της έντασης της αντιιμπεριαλιστικής δράσης και αποτέλεσε σημαντικό σταθμό, σε μια μεγάλη προσπάθεια που ξεδιπλώνεται παντού: Σε χώρους δουλειάς, στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές με ενημέρωση, συγκέντρωση υπογραφών, συσκέψεις, περιοδείες, με κάθε τρόπο. Σκοπός είναι η πλατιά ενημέρωση του λαού και η οργάνωση της πάλης ενάντια στην ελληνοαμερικανική Συμφωνία, που «έκλεισε» η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και έφερε στη Βουλή για ψήφιση η κυβέρνηση της ΝΔ, μετατρέποντας τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο, επομένως και σε στόχο για αντίποινα στο πλαίσιο των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που «τρέχουν» και έχουν βάλει φωτιά στην ευρύτερη περιοχή.

Η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών αρνήθηκε να δεχτεί αντιπροσωπεία των διαδηλωτών

Το αγωνιστικό ραντεβού είχε καθοριστεί στο Σύνταγμα, όπου κατέφτασε πλήθος κόσμου, εργαζομένων, γυναικών, συνταξιούχων, αυτοαπασχολούμενων και νεολαίας, με τα μπλοκ των εργατικών σωματείων, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ να ξεχωρίζουν.

Η συγκέντρωση «άνοιξε» με ομιλία του Νίκου Παπαγεωργίου από την Εκτελεστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ, που κατήγγειλε ότι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ με την προσυπογραφή και των άλλων αστικών κομμάτων «έχουν μετατρέψει τη χώρα σε δολοφονικό ορμητήριο και στόχο». Σημείωσε ότι κερδισμένοι από τους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή «βγαίνουν όσοι μας ξεζουμίζουν σε καιρό ειρήνης, όσοι με ευκολία θα στείλουν εμάς και τα παιδιά μας να σφαχτούν με άλλους λαούς για τα κέρδη και τις μοιρασιές των μονοπωλίων». «Αυτό υπηρετεί - ανέφερε - και η αναβάθμιση του ρόλου της χώρας και η μεγαλύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ».

Εκανε σαφές ότι «τα συνδικάτα και οι φορείς του λαϊκού κινήματος που είμαστε σήμερα εδώ θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας» για να δυναμώσει η λαϊκή πάλη για να ακυρωθεί η Συμφωνία, να κλείσουν οι βάσεις στην Ελλάδα, για καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για να ξεσηκωθεί ο λαός και «να βάλει το δικό του στίγμα στις εξελίξεις το επόμενο διάστημα».

Ο Θανάσης Θεοδωρόπουλος από το ΜΑΣ μετέφερε στους συγκεντρωμένους ότι την ίδια στιγμή φουντώνουν οι συζητήσεις ανάμεσα στους φοιτητές στα αμφιθέατρα, ενάντια στην παραπέρα εμπλοκή της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και πως παίρνονται διαδοχικές αποφάσεις από τους φοιτητικούς συλλόγους ενάντια στη Συμφωνία και για συμμετοχή στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Παίρνοντας το λόγο, η πρόεδρος της ΟΓΕ Χριστίνα Σκαλούμπακα επισήμανε ότι «οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου δεν έχουμε κανένα συμφέρον από τους πολέμους που σχεδιάζουν τα μονοπώλια και υλοποιούν οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Παλεύουμε για να μην αφήσουμε να χυθεί το αίμα μας και το αίμα των παιδιών μας για τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου τμήματος των βιομηχάνων, των εφοπλιστών ή των τραπεζιτών του ενός ή του άλλου κράτους».

«Η υπεράσπιση της πατρίδας για την ΟΓΕ, τόνισε, δεν είναι μόνο η υπεράσπιση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, που είναι αδιαμφισβήτητη για μας. Συνδέεται άρρηκτα με την πάλη για τον απεγκλωβισμό από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Απευθυνόμαστε στις γυναίκες και ιδιαίτερα στις μανάδες που αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις. Σήμερα δεν έχουμε άλλο δρόμο, παρά να δυναμώσουμε την πάλη μας, να κηρύξουμε τον δικό μας πόλεμο σε αυτούς που φέρνουν την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τον πόλεμο και την προσφυγιά. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος για να ζήσουν τα παιδιά μας τη ζωή που τους αξίζει».

Να σημειωθεί η προκλητική ενέργεια της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών, που ενώ είχε ενημερωθεί για την κινητοποίηση, με διάφορα προσχήματα αρνήθηκε να δεχτεί την αντιπροσωπεία των συγκεντρωμένων και να παραλάβει το ψήφισμα διαμαρτυρίας. «Η απάντηση θα δοθεί με το μαζικό συλλαλητήριο» τη μέρα συζήτησης της Συμφωνίας στη Βουλή, αναφέρθηκε από τον Ν. Παπαγεωργίου.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, Γιώργος Μαρίνος, Θανάσης Παφίλης, Χρήστος Κατσώτης, Νίκος Παπαναστάσης και πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τα μέλη του ΠΓ Λουίζα Ράζου, Γιάννη Πρωτούλη και Θοδωρή Χιώνη.

Copyright 2020 The Associated

Ερντογάν και Πούτιν ανοίγουν μαζί τη βάνα του «Turkish Stream» την περασμένη Τετάρτη

Από την πλευρά των ΗΠΑ, ανέλαβε ο Πρόεδρος Τραμπ στον Λευκό Οίκο και δίπλα στον Ελληνα πρωθυπουργό (βλέπε σχετικό θέμα), να ξεκαθαρίσει ότι το παζάρι με την Αγκυρα θα δυναμώσει. Από τη δε πλευρά της Ρωσίας, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, από την Κωνσταντινούπολη όπου μαζί με τον Τούρκο ομόλογό του άνοιξε τη βάνα του «Turkish Stream» και χαρακτήρισε την ολοκλήρωση του έργου «παράδειγμα διμερούς συνεργασίας» που «επιβεβαιώνει εμφανώς ότι η ρωσοτουρκική στρατηγική συνεργασία αποδίδει σημαντικά, αισθητά αποτελέσματα». Και πρόσθεσε πως «η αλληλεπίδραση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας αναπτύσσεται σταθερά σχεδόν σε κάθε τομέα (...)παρά τη σύνθετη διεθνή κατάσταση και τις προσπάθειες ενός αριθμού παγκόσμιων παικτών να εμποδίσουν την επέκταση της αμοιβαία ευεργετικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών μας». Δήλωσε μάλιστα «βέβαιος ότι στο μέλλον Ρωσία και Τουρκία θα υλοποιήσουν πολλά περισσότερα αμοιβαία επωφελή σχέδια, και στον ενεργειακό τομέα και σε άλλους» όπως και ότι «μαζί μπορούμε να πετύχουμε κάθε περίπλοκο και φιλόδοξο στόχο προς όφελος των χωρών μας και των λαών μας».

Σημειωτέον, πριν από τα εγκαίνια του «Turkish Stream» Πούτιν και Ερντογάν συναντήθηκαν κεκλεισμένων των θυρών για πάνω από δύο ώρες και μάλιστα εξέδωσαν Κοινό Ανακοινωθέν για όλα τα «καυτά» μέτωπα (Συρία, Ιράν, Λιβύη κ.ά.). Ξεχωρίζει η περιγραφή της επίθεσης των ΗΠΑ, που προκάλεσε τη δολοφονία Σολεϊμανί στις 3/1, ως «πράξης υπονόμευσης της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή». Τη δική της σημασία έχει και η απόφασή τους να καλέσουν από κοινού σε εκεχειρία στη Λιβύη - όπου Μόσχα και Αγκυρα στηρίζουν αντίπαλες πλευρές, τουλάχιστον προς το παρόν - και να επισημάνουν τη σημασία εξεύρεσης «πολιτικής λύσης» και διαλόγου.

Να σημειωθεί ότι σχολιάζοντας τα εγκαίνια του «Turkish Stream», το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε ότι μαζί με τον «Nord Stream 2» αποτελούν έργα που «διαιρούν την Ευρώπη» και η Ρωσία «τα χρησιμοποιεί προς όφελός της». Πρόσθεσε δε ότι «δεν συνεισφέρουν καθόλου στην προώθηση των στόχων για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης και θα προσφέρουν στη Ρωσία ένα επιπλέον εργαλείο για τον πολιτικό και οικονομικό εξαναγκασμό των ευρωπαϊκών χωρών, ιδιαίτερα της Ουκρανίας».

Σημειωτέον, την Πέμπτη ο Ερντογάν συζήτησε τηλεφωνικά και με την Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ για Συρία, Λιβύη αλλά και τις νέες εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ - Ιράν.

Ενδεικτική της αποφασιστικότητας με την οποία το τουρκικό κεφάλαιο «ζυγίζει» οφέλη από κάθε συνεργασία είναι αναλύσεις που, περιγράφοντας ίσως ετοιμότητα για διάφορους συμβιβασμούς, χαρακτήριζαν «φυσιολογική» «μια απόφαση Τουρκίας και Ρωσίας να συνεργαστούν ακόμα στενότερα» στη Λιβύη, «με φόντο τις νέες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή». Συγκεκριμένα, η «Χουριέτ» εξηγούσε ότι «αυτό θα απαιτούσε ο ένας να κατανοήσει καλύτερα τη θέση του άλλου στο θέμα της Λιβύης», αλλά και ότι «υπάρχουν περισσότερα οφέλη και για τις δύο πλευρές αν επιλέξουν να συνεργαστούν στο θέμα της Λιβύης, αντί να εμπλακούν σε μια ατέρμονη αντιπαράθεση».

Από τη μεριά της, φυσικά, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι ήδη έχει ξεκινήσει να στέλνει στρατεύματα στη Λιβύη, με τον Ερντογάν να δηλώνει πως η υπεράσπιση «της ασφάλειας και του μέλλοντος» της χώρας του δεν ξεκινά από τα σύνορα της χώρας, αλλά εκτείνεται πολύ πιο πέρα από αυτά. Τόνισε ότι η Αγκυρα θα συνεχίσει «να υπερασπίζεται μέχρι τέλους τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της και στο Ιράκ, και στη Συρία, και στη Μεσόγειο» και κατηγορώντας «ορισμένους κύκλους που προσπαθούν να υλοποιήσουν ένα σχέδιο για να φυλακίσουν την Τουρκία στις δικές της ακτές στη Μεσόγειο» περηφανεύτηκε ότι «χαλάσαμε αυτό το παιχνίδι, με τις συμφωνίες που κάναμε πρώτα με την Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου (σ.σ. το ψευδοκράτος) και στη συνέχεια με τη Λιβύη». Επανέλαβε δε ότι «η Τουρκία, η χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο, οπωσδήποτε θα έχει λόγο σε κάθε πρότζεκτ της περιοχής».

Την ίδια στιγμή, πάντως, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, αντιδρώντας στην πρόσφατη συνάντηση των ΥΠΕΞ Αιγύπτου - Γαλλίας - Ελλάδας - Κύπρου στο Κάιρο, εξέφρασε πάλι την ετοιμότητα της χώρας «να συνεργαστούμε με όλες τις χώρες (σ.σ. της Μεσογείου), πλην της ελληνοκυπριακής διοίκησης νότιας Κύπρου (σ.σ. όπως προκλητικά αποκαλεί η Τουρκία την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού δεν την αναγνωρίζει επίσημα ως κράτος), προκειμένου να μετατραπεί η Ανατολική Μεσόγειος σε πεδίο συνεργασίας και όχι συγκρούσεων».

Τέλος, χαρακτηριστικός ήταν ο νέος γύρος επαφών του Τούρκου ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου: Πρώτα βρέθηκε με τον Ιταλό ομόλογό του Λουίτζι ντι Μάγιο, που επισκέφτηκε την τουρκική πρωτεύουσα αμέσως πριν από τη συνάντηση του Καΐρου, όπου ωστόσο εκπροσώπησε τη χώρα του ως «παρατηρητής». Ηταν η δεύτερη φορά σχεδόν σε ένα μήνα που οι δύο ΥΠΕΞ τα είπαν, εστιάζοντας και στη Λιβύη, για την οποία η Ρώμη τονίζει ότι πρέπει να υπάρχουν «ανοιχτοί δίαυλοι με όλες τις πλευρές».

Μεσοβδόμαδα, ο Τσαβούσογλου βρέθηκε και στην Αλγερία, λίγες μέρες μετά τις επαφές Ερντογάν στην Τυνησία και ενώ πληθαίνει η σεναριολογία για νέους συμμάχους και σχήματα που μελετά η Αγκυρα, διερευνώντας και τη δημιουργία νέων βάσεων στην περιοχή.

Ο Τσαβούσογλου πήγε και στη Βαγδάτη, όπου εξέφρασε ξανά την ετοιμότητα της Αγκυρας να συμβάλει ολόπλευρα στην «ανοικοδόμηση» και στη «σταθερότητα» όλης της Μέσης Ανατολής.

Ακόμα, ανακοινώθηκε ότι τη Δευτέρα μεταβαίνει στην Τουρκία ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε για συνάντηση με τον Ερντογάν, ενώ στη Μόσχα τη ίδια μέρα έχει προγραμματίσει συναντήσεις τουρκική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον υπουργό Αμυνας Χουλούσι Ακάρ.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, κινητικότητα διατηρείται και γύρω από το Κυπριακό. Την Παρασκευή ο «πρωθυπουργός» και ο «ΥΠΕΞ» του ψευδοκράτους, Ε. Τατάρ και Κ. Οζερσάι αντίστοιχα, αναμένονταν να συναντήσουν τον Ερντογάν. Μια μέρα πριν, ο «Πρόεδρος» Μ. Ακιντζί επανέφερε την πρόταση για σύσταση επιτροπής Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων που θα εξετάσουν τρόπους «αξιοποίησης» των υδρογονανθράκων, χωρίς να περιμένουν οριστική «λύση» του Κυπριακού...

Η απόφαση του Λίβυου στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ (που υποστηρίζεται εμμέσως από Γαλλία, Ρωσία, Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.ά.) να απορρίψει τη ρωσο-τουρκική έκκληση για παύση πυρός έως τις 12 Γενάρη απέναντι στις ένοπλες δυνάμεις του Λίβυου δοτού πρωθυπουργού Φαγιέζ Σάρατζ, αποκαλύπτει την προσπάθειά του να κεφαλοποιήσει πολιτικά, εάν τα καταφέρει, τις επιτυχίες στα πεδία των συγκρούσεων. Η επιλογή αυτή γίνεται έπειτα από την πρόσφατη ανάκτηση του ελέγχου της Σύρτης (γενέτειρας του πρώην Προέδρου Μουαμάρ Καντάφι) χάρη στη συνεργασία ακραίων ισλαμιστών Σαλαφιστών με τον λεγόμενο «Λιβυκό Εθνικό Στρατό» (LNA) του στρατηγού. Η πιθανότητα ανάκτησης ελέγχου και της παρακείμενης, στρατηγικής πόλης Μισράτα (περίπου 260 χλμ. από την πρωτεύουσα Τρίπολη), που είναι ιδιαίτερα σημαντική για την πολιτική επιβίωση του αντιπάλου του, πρωθυπουργού Φ. Σάρατζ, ενθαρρύνει την άκαμπτη στάση του στρατηγού, που έχει κηρύξει «ιερό πόλεμο» (Τζιχάντ) στον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν, εξαιτίας της απόφασης του τελευταίου να αναπτύξει στις αρχές της βδομάδας τουρκικά στρατεύματα με στόχο τη στήριξη της κυβέρνησης Σάρατζ.

Από την άλλη, το σχέδιο Ερντογάν για στρατιωτική στήριξη του Φ. Σάρατζ φαίνεται πως δεν ξετυλίγεται αναίμακτα. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Τούρκου Προέδρου πως οι Τούρκοι στρατιώτες (που αναπτύχθηκαν πριν μερικές μέρες στη Λιβύη) δεν θα συμμετάσχουν άμεσα σε ένοπλες συγκρούσεις, την Παρασκευή ανακοινώθηκε πως σκοτώθηκαν τρεις εξ αυτών, εντός και πέριξ της πόλης Μισράτα. Στις ίδιες σφοδρές συγκρούσεις αναφέρθηκε επίσης πως τραυματίστηκαν άλλοι έξι Τούρκοι στρατιώτες από πυρά των δυνάμεων του LNA.

Εντούτοις, την ίδια στιγμή ενισχύονται οι διπλωματικές ζυμώσεις σε Ρώμη, Βρυξέλλες, Αλγέρι και Τύνιδα. Οι διαδοχικές συναντήσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων της ΕΕ (π.χ. πρόεδρος Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, επικεφαλής Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Ζ. Μπορέλ κ.ά.) με τον Σάρατζ στα μέσα της βδομάδας, αλλά και του Ιταλού πρωθυπουργού Τζ. Κόντε με τον Λίβυο στρατηγό Χ. Χάφταρ πραγματοποιούνται με φόντο τις προσπάθειες του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών για Διεθνή Διάσκεψη στο Βερολίνο με στόχο την υποτιθέμενη εξεύρεση πολιτικής λύσης στη Λιβύη.

Το εγχείρημα αυτό στη σημερινή περίοδο κλιμάκωσης των ανταγωνισμών σε όλα τα επίπεδα φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο. Το σίγουρο είναι ότι και να επιτύχει, θα πρόκειται για έναν προσωρινό συμβιβασμό, που θα οδηγήσει σε νέο γύρο αντιπαράθεσης με διακύβευμα τον τεράστιο πλούτο της χώρας. Και αυτός ο φαύλος κύκλος δεν πρόκειται να αλλάξει όσο συνεχίζεται η εξουσία των μονοπωλιακών ομίλων, που κάνουν κουμάντο διά εκπροσώπων τους, στην πολιτική και την οικονομία.

Προκλητική ανακοίνωση - μνημείο επιβεβαίωσης της επικίνδυνης εμπλοκής της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις εξέδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τα αντίποινα του Ιράν στην γκανγκστερική δολοφονία του ανώτατου στελέχους του από τους Αμερικανούς. Ενώ δεν βγάζει για αυτήν την κατάφωρη παραβίαση κυριαρχίας άχνα, δηλώνει ανήσυχη και «καταδικάζει τις επιθέσεις εναντίον στρατιωτικών βάσεων στο Ιράκ, οι οποίες φιλοξενούν δυνάμεις του διεθνούς συνασπισμού για την καταπολέμηση του "Ισλαμικού Κράτους", στον οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα». Καλεί δε το Ιράν σε αποκλιμάκωση στο όνομα του «σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου» το οποίο έχουν κάνει κουρελόχαρτο ΝΑΤΟ και ΕΕ όπου συναποφασίζει.

Με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει ότι το διάγγελμα του Ντ. Τραμπ είχε «στοιχεία πολεμικού ανακοινωθέντος, που δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για όλους τους λαούς της περιοχής» και προσθέτει:

«Το αίτημα για περαιτέρω εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή, μαζί με τις κυρώσεις προς το Ιράν, οξύνουν την ήδη τεταμένη κατάσταση, φέρνοντας πιο κοντά τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις φέρουν τεράστια ευθύνη, έχοντας μετατρέψει την Ελλάδα σε αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με στρατιωτικές βάσεις απ' άκρη σ' άκρη, που μπορούν να αποτελέσουν πιθανό στόχο αντιποίνων. Η δε απροκάλυπτη στήριξη του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη στην πολιτική των ΗΠΑ εμπλέκει τον ελληνικό λαό σε μεγάλες περιπέτειες και πρέπει να καταδικαστεί».

Και κατέληγε: Τώρα χρειάζεται να δυναμώσει η λαϊκή πάλη για να ακυρωθεί η συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ και να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα. Να μη χρησιμοποιηθεί η χώρα μας ως ορμητήριο πολεμικών επεμβάσεων. Να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από ΝΑΤΟικές αποστολές».

Από τις μεγάλες διαδηλώσεις στο Ιράν κατά των ΗΠΑ με αφορμή την δολοφονία Σολεϊμανί

Στο Ιράκ, την Παρασκευή, ο Ιρακινός (Σιίτης) πρωθυπουργός, Αντίλ Αμπντούλ Μάχντι, ζήτησε από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, να αποφασίσει για μηχανισμό αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, εξηγώντας πως η χώρα του απορρίπτει την παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας, οι Αμερικανοί υπουργοί Εξωτερικών Μ. Πομπέο και Οικονομικών Στ. Μνούτσιν ανακοίνωσαν την επιβολή νέων κυρώσεων σε οκτώ Ιρανούς αξιωματούχους των εσωτερικών δυνάμεων ασφαλείας που βρίσκονται στο στενό περιβάλλον του ανώτατου ιερωμένου Αλί Χαμενεΐ. Ο Πομπέο, επιβεβαιώνοντας το αίτημα του Ιράκ για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, είπε εύσχημα ότι γίνονται προσπάθειες «για να μειωθούν οι κίνδυνοι και το βάρος από τους Αμερικανούς στρατιώτες», τονίζοντας πως στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ βρίσκεται ήδη ομάδα ΝΑΤΟικών αξιωματούχων προκειμένου να εξετάσει ένα σχέδιο «διεύρυνσης της δράσης» του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στη Μέση Ανατολή...

Παράλληλα, την επιλογή της Αλβανίας να προσφέρει άσυλο από το 2013 (επί θητείας Ομπάμα) σε περίπου 3.000 Ιρανούς από την οργάνωση «Μουτζαχεντίν του Λαού του Ιράν» (ΜΕΚ), που στηρίζονται από τους Αμερικάνους και που «φιλοξενούνταν» παλιότερα στο Ιράκ, επανέφερε στο τραπέζι το Ιράν. Ο Ιρανός Σιίτης ανώτατος ιερωμένος Αλί Χαμενεΐ, αναφερόμενος εμμέσως στην Αλβανία, είπε πως «υπάρχει μία πολύ μικρή, αλλά πολύ διαβολική ευρωπαϊκή χώρα, όπου αμερικανικά στοιχεία συνεργάζονται με Ιρανούς προδότες και σχεδιάζουν κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας». Ο Αλβανός Πρόεδρος, Ιλίρ Μέτα, απάντησε πως η χώρα του δεν είναι διαβολική, αλλά «είχε υποφέρει» κατά το παρελθόν «από διαβολική δικτατορία». Προειδοποίησε δε ότι τυχόν επίθεση εναντίον της Αλβανίας συνιστά «επίθεση εναντίον του ΝΑΤΟ».

Ωστόσο, οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ για μεγαλύτερη εμπλοκή της λυκοσυμμαχίας στην περιοχή συνιστούν από μόνοι τους κλιμάκωση και διαμορφώνουν τις συνθήκες για πιο γενικευμένη ανάφλεξη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς της περιοχής. Η επιθετικότητα των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν ασκεί πίεση στους ΝΑΤΟικούς συμμάχους τους ώστε να πάρουν άμεσα θέση, αφήνοντας τις ταλαντεύσεις και τις διαφοροποιήσεις. Είναι ξεκάθαρο ότι και η Ελλάδα, μέλος του ΝΑΤΟ, προκεχωρημένο ορμητήριό του, με τις πολλές στρατιωτικές βάσεις, γίνεται άμεσα στόχος σε περίπτωση γενίκευσης της σύγκρουσης.

Οι ανταγωνισμοί άλλωστε στην ευρύτερη Μέση Ανατολή με τα πεδία συγκρούσεων να μοιάζουν με συγκοινωνούντα δοχεία (Συρία, Ιράκ, Υεμένη, Ιράν, Λιβύη, Παλαιστινιακό) εντάσσονται στο μεγάλο κάδρο της αντιπαράθεσης γεωπολιτικών και μονοπωλιακών συμφερόντων ανάμεσα στις ΗΠΑ και δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Κίνα, κ.ά. Στις εκθέσεις του Πενταγώνου οι δύο τελευταίες χώρες, κυρίως, θεωρούνται «αναθεωρητικές δυνάμεις» που απειλούν τα «συμφέροντα εθνικής ασφάλειας» των ΗΠΑ σε στρατηγικές περιοχές του πλανήτη, από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τα Βαλκάνια έως τον Ειρηνικό και την Αρκτική.

Μαζί βεβαίως με τον ανταγωνισμό πάει και η προσπάθεια για νέα παζάρια. Χαρακτηριστική είναι η προτροπή του Τραμπ προς τις άλλες τέσσερις χώρες - μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα) και ισχυρές χώρες - μέλη της ΕΕ να εγκαταλείψουν πλήρως τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, ώστε να καταστεί εφικτή η διαπραγμάτευση μίας νέας «καλύτερης» συμφωνίας. Κάτι που προδίδει μεταξύ άλλων και ο ρόλος ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών χωρών (π.χ. Γερμανίας, Γαλλίας), που δείχνουν να αναλαμβάνουν «πρωτοβουλίες» για «μεσολάβηση» και ρόλο «εκτόνωσης της έντασης» στις σχέσεις Ουάσιγκτον - Τεχεράνης. Η έκτακτη σύνοδος του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ στις Βρυξέλλες, την Παρασκευή 10 Γενάρη, εντάσσεται στο πλαίσιο τέτοιων προσπαθειών.

Η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Ιράν κλιμακώθηκε ιδιαίτερα μετά την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ να αποχωρήσει τον Μάη του 2018 από τη διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν του 2015, που σηματοδότησε και τη διαπάλη με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που την υπέγραφαν (τα άλλα 4 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία).

Στοιχείο κλιμάκωσης για τη θέση των ΗΠΑ στην περιοχή του Περσικού είναι και η κατάσταση στο Ιράκ, όπου διασταυρώνονται ισχυρά συμφέροντα και ενισχύονται ανταγωνιστές τους, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Σταχυολογώντας την ακολουθία των εξελίξεων:

-- Από τον Απρίλη του 2019 ξεκίνησε συζήτηση στο ιρακινό κοινοβούλιο για την ανάγκη ψήφισης νόμου για την αποχώρηση των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ.

-- Αντιδράσεις υπήρξαν για επισκέψεις ηγετικών στελεχών των ΗΠΑ σε στρατιωτικές βάσεις χωρίς ενημέρωση της κυβέρνησης και μετακίνηση στρατευμάτων των ΗΠΑ από τη Συρία στο Ιράκ.

-- Μαζικές λαϊκές διαμαρτυρίες με δίκαια αιτήματα τον Οκτώβρη του 2019, όπου υπήρξε και έντονη παρέμβαση ξένου παράγοντα (ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία κ.ά.).

-- Στις 28/12/19 σκοτώθηκε Αμερικανός εργολάβος στο Κιρκούκ.

-- Στις 29/12 αμερικανικά μαχητικά έπληξαν θέσεις της ιρακινής σιιτικής πολιτοφυλακής «Δυνάμεις Λαϊκής Αντιπολίτευσης» (φιλικής στο Ιράν) στα ιρακινο-συριακά σύνορα, με 25 πολιτοφύλακες νεκρούς και 51 τραυματίες.

-- Μετά την κηδεία των θυμάτων πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας που περικύκλωσε την πρεσβεία των ΗΠΑ στην «Πράσινη Ζώνη» και αίτημα να φύγει η πρεσβεία και να τερματιστεί η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, ενώ δεν έλειψαν και οι προσπάθειες εισβολής και κατάληψής της, θυμίζοντας τα γεγονότα της κατάληψης της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη το 1979. Οι διαδηλωτές αποχώρησαν μετά τη δέσμευση του Σιίτη πρωθυπουργού για ψήφιση νόμου αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων.

-- Στις 3/1/20 έγινε η γκανγκστερική δολοφονική επίθεση σε αυτοκινητοπομπή δίπλα στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, όπου σκοτώθηκαν ο Ιρανός υποστράτηγος Κασέμ Σολεϊμανί, επικεφαλής της επίλεκτης μονάδας Κουντς των «Φρουρών της Επανάστασης», και ο υποδιοικητής του ιρακινού σώματος «Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης» Αμπού Μάχντι Αλμουχάντις με άλλα 6 στελέχη.

-- Στις 8/1/20 έγιναν αντίποινα του Ιράν με ρίψη πυραύλων σε αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ, στο Αϊν αλ Ασαντ στη δυτική επαρχία Ανμπαρ και στο Ερμπίλ του ιρακινού Κουρδιστάν, όπου δηλώθηκε ότι σκοτώθηκαν 80 Αμερικανοί και τραυματίστηκαν άλλοι 200, κάτι που διέψευσε η αμερικανική κυβέρνηση, με τον Τραμπ να εξαπολύει νέες απειλές και να καλεί το ΝΑΤΟ να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Οι επιθέσεις αυτές χαρακτηρίστηκαν από Ιράν και Ιράκ κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας τους.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, στη διάρκεια διαγγέλματος που εκφώνησε μεσοβδόμαδα απαίτησε από το ΝΑΤΟ να αναλάβει «διευρυμένο ρόλο» στη Μέση Ανατολή, προτείνοντας μάλιστα να μετονομαστεί το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο σε... «ΝATO-ME», δηλαδή ΝΑΤΟ-Μiddle East (ΝΑΤΟ - Μέση Ανατολή). Στη διεύρυνση του βρώμικου ρόλου του ΝΑΤΟ στην περιοχή συμφώνησε και ο γενικός γραμματέας του, Γενς Στόλτενμπεργκ, που εξήγησε ότι θα ζητήσει τη λήψη σχετικών πολιτικών αποφάσεων από τις 29 χώρες - μέλη. Με τον Στόλτενμπεργκ είχε επικοινωνία την Παρασκευή ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Μ. Πομπέο, όπου συμφώνησαν ότι «το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να συνεισφέρει περισσότερο στην περιφερειακή ασφάλεια, αλλά και στη μάχη κατά της διεθνούς τρομοκρατίας»...

Εντούτοις, το ΝΑΤΟ δεν είναι νέο στο Ιράκ και στη «γειτονιά» της Μέσης Ανατολής, είτε ως λυκοσυμμαχία είτε ως δράση μεμονωμένων κρατών. Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη του 2018 αποφασίστηκε η συγκρότηση «ΝΑΤΟικής Αποστολής στο Ιράκ» (κωδική ονομασία ΝΜΙ) με «αίτημα» της Βαγδάτης. Η αποστολή ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2018 και απαρτίζεται από 500 στρατιωτικούς εκπαιδευτές και συμβούλους από χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ και «εταίρους», όπως η Αυστραλία, η Σουηδία, η Φινλανδία. Την περασμένη βδομάδα, η αποστολή ΝΜΙ ανέστειλε προσωρινά τις δραστηριότητές της, λόγω έντασης από τη δολοφονία Σολεϊμανί.

Επίσης, από το 2004 έως το 2011 το ΝΑΤΟ παρείχε υπηρεσίες υποστήριξης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, «βοηθώντας» υποτίθεται στην εκπαίδευση και καθοδήγηση του ιρακινού στρατού. Οι χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, έχουν συμβάλει ποικιλοτρόπως στην εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στο Ιράκ, στη Συρία, παλιότερα στο Αφγανιστάν. Το ΝΑΤΟ επίσης έχει συμβάλει με τα κατασκοπευτικά AWACS από τις βάσεις σε Ελλάδα και Τουρκία στην υποστήριξη όλων των πολεμικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή.

Παράλληλα, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ σχεδιάζουν και άλλα σχήματα. Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα είχε προετοιμάσει το έδαφος για τη θέσπιση της λεγόμενης «Συλλογικής Αμυντικής Συμφωνίας στη Μέση Ανατολή» (MESA), την οποία επιχείρησε να εξελίξει και να αναβαθμίσει, το Μάη του 2017, ο νυν Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, διαφημίζοντάς την ως «Αραβικό ΝΑΤΟ». Το σχεδιαζόμενο αυτό σχήμα συμπεριλαμβάνει όλες τις χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του (Περσικού) Κόλπου (GCC), την Ιορδανία, την Αίγυπτο και το Ισραήλ.

Eurokinissi

Είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, οι ευρωατλαντικές «σταθερές» που διαμορφώνουν το έδαφος για συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων παραμένουν αναλλοίωτες

Αυτά έλεγε ο Κυρ. Μητσοτάκης πριν από έναν περίπου μήνα στη Βουλή. Και το διάστημα που μεσολάβησε, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρώην πρωθυπουργός δεν άφησαν ούτε μια ευκαιρία να πάει χαμένη για να επιβεβαιώσουν την προσήλωσή τους στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, διεκδικώντας ταυτόχρονα από τη ΝΔ την «πατρότητα» της σημερινής αναβαθμισμένης όσο ποτέ σχέσης της Ελλάδας με τις ΗΠΑ.

Αυτή είναι άλλωστε και η βάση της συναίνεσης που προσφέρει απλόχερα ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα, υπερασπιζόμενος την «εθνική γραμμή» που συμπυκνώνεται στα εξής:

Σταθερό βάθεμα της εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανάδειξη του ρόλου της Ελλάδας ως «αξιόπιστου» και «αδιαμφισβήτητου» συμμάχου των ΗΠΑ, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση σε ενεργειακό και εμπορικό κόμβο, προβολή αυτής της πολιτικής ως «εγγύησης» για τα κυριαρχικά δικαιώματα και «ασπίδας» στην επιθετικότητα της Τουρκίας, συμφωνία για διευθετήσεις σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Κυπριακό, με πυρήνα τη συνεκμετάλλευση, με συνέχιση των διαπραγματεύσεων υπό την εποπτεία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και προσφυγή στη Χάγη.

Αυτήν τη γραμμή εξέφρασε με τον πιο καθαρό τρόπο ο Αλ. Τσίπρας στο πρωτοχρονιάτικο άρθρο του στην «Αυγή», όπου σημείωνε ανάμεσα σε άλλα την ανάγκη για «εθνική ομοψυχία στις κρίσιμες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας» και για «συγκρότηση εθνικής στρατηγικής (που) καθίσταται σήμερα πιο επιτακτική από ποτέ».

Στη βάση αυτή, διατύπωνε τις προϋποθέσεις για να θωρακιστεί παραπέρα η συναίνεση με την κυβέρνηση, καλώντας την να αναλάβει «θεσμικές» πρωτοβουλίες συνεννόησης των κομμάτων και να εντείνει τις παρεμβάσεις της προς τις εξής κατευθύνσεις: Την επέκταση των ευρωπαϊκών κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας, τη συνέχιση των διαβουλεύσεων με την Τουρκία για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, την εξασφάλιση ξεκάθαρης στήριξης των ΗΠΑ και ειδικά του Προέδρου Τραμπ στον αγωγό «East Med» και στο πλαίσιο συνεργασίας 3+1 με την Κύπρο και το Ισραήλ και την εξασφάλιση ανταλλαγμάτων πριν από την ψήφιση στη Βουλή της Συμφωνίας για τις βάσεις.

Βέβαια, με τους όρους που θέτει, ο Αλ. Τσίπρας παραβιάζει ανοιχτές πόρτες, υπερασπιζόμενος και περιγράφοντας πλευρές της πολιτικής εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που απογείωσε ως κυβέρνηση την περασμένη τετραετία. Ξέρει καλά ότι η ΝΔ έπιασε το νήμα ακριβώς από εκεί που το άφησε ο ίδιος, αναγνωρίζοντας μάλιστα τη μεγάλη συμβολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.

Αλλωστε, πολλά απ' όσα τώρα ολοκληρώνει η ΝΔ, είχαν «ωριμάσει» και συμφωνηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ, όπως η τροποποίηση της Συμφωνίας για τις βάσεις, που μετατρέπει ολόκληρη τη χώρα σε ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, η αναβάθμιση των «F-16», για τις ανάγκες της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στη νοτιοανατολική της πτέρυγα και όχι βέβαια για την άμυνα της χώρας, ακόμα και η συμφωνία πώλησης των Ναυπηγείων Σύρου στην αμερικανική ONNEX, που μετατρέπει το νησί σε προγεφύρωμα των Αμερικανών στο Κεντρικό Αιγαίο.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι πλεονασμός τα όσα επανέλαβε ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στο περασμένο «Βήμα της Κυριακής», λέγοντας ότι «το αρραγές μέτωπο και η εθνική στρατηγική είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση εθνικών απειλών και κινδύνων», ότι «όπου χρειάζεται συναίνεση, θα τη δώσουμε» και ότι «χρειάζεται συντονισμός και όχι αλλοπρόσαλλες κινήσεις» από την κυβέρνηση.

Αυτή η σύμπλευση στον πυρήνα της ευρωατλαντικής πολιτικής, που αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου, ενισχύεται και από την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστεί τη δική του κυβερνητική θητεία ως αποτελεσματικότερη στην προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης, μέσα από την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας και την εμβάθυνση της στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ.

Γι' αυτό σήμερα εμφανίζεται να ασκεί «κριτική» στη ΝΔ ότι στη συνάντηση Μητσοτάκη - Τραμπ δεν διεκδίκησε και δεν πήρε επαρκή ανταλλάγματα για όσα με απλοχεριά προσφέρει η Ελλάδα στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα στην Ανατ. Μεσόγειο.

Με αυτό το κριτήριο χαρακτήρισε «φιάσκο» τη συνάντηση, και όχι βέβαια επειδή ο Μητσοτάκης μετέφερε στις ΗΠΑ τη διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα παραμένει ο πιο συνεπής πυλώνας της πολιτικής τους στην περιοχή, στόχο για τον οποίο δούλεψε ...υπερωρίες ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση.

Βέβαια, ξέρουν καλά ότι η διατήρηση της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο είναι στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ, τον οποίο στηρίζει έμπρακτα η ΝΔ και επιδρά καθοριστικά στις σχέσεις της Τουρκίας με τους άλλους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, με πρώτη την Ελλάδα. Τον ίδιο στόχο υπηρέτησε με συνέπεια και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει να τον υπερασπίζεται.

Θεωρώντας μάλιστα ότι ο ίδιος εξασφάλισε πρωταγωνιστικό ρόλο για την Ελλάδα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, κατηγορεί τώρα τη ΝΔ ότι τη μετατρέπει σε «κομπάρσο των εξελίξεων», διεκδικώντας προφανώς ενεργότερη συμμετοχή στο παιχνίδι με τη φωτιά που μαίνεται στην περιοχή μας, τώρα που η ρουλέτα γυρίζει και όλοι κάνουν τα πονταρίσματά τους.

Δεν διαφεύγει εξάλλου της προσοχής ότι οι όποιες «ενστάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης αντιγράφουν την κριτική που κάνει στον Τραμπ μερίδα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο της ενδοαστικής αντιπαράθεσης για το πώς θα διασφαλιστούν καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους στο διεθνή ανταγωνισμό.

Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποδίδει τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή στις «αλλοπρόσαλλες» και «τυχοδιωκτικές» επιλογές του Τραμπ, όπως κάνουν οι Δημοκρατικοί και ισχυρά αστικά επιτελεία στην Ελλάδα που συνδέονται μαζί τους, βγάζοντας λάδι τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Είναι βέβαια ο ίδιος που χαρακτήριζε τον Αμερικανό Πρόεδρο «διαβολικά καλό» όταν πριν από δύο χρόνια τον συναντούσε στην Ουάσιγκτον για να επικυρώσουν τον «Στρατηγικό Διάλογο», που κατέληξε στην περίφημη Συμφωνία για τις βάσεις.

Ούτε είναι τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως «ανταλλάγματα» από την πλευρά των ΗΠΑ την υλοποίηση «δεσμεύσεων» που έχουν αναληφθεί με πρωτοβουλίες των Δημοκρατικών βουλευτών στη Γερουσία, όπως η ενεργότερη στήριξη των ΗΠΑ στον «East Med» και στα συμμαχικά σχήματα με το Ισραήλ και την Κύπρο, ως πυλώνες για την «προβολή ισχύος» της αμερικανοΝΑΤΟικής πολιτικής στην περιοχή.

Με δεδομένα τα παραπάνω, μόνο σαν ανέκδοτο ακούγονται οι παραινέσεις της «Αυγής» ότι μπροστά στις επικίνδυνες εξελίξεις, «σημασία θα έχει και ο λαϊκός παράγοντας, το αντιπολεμικό κίνημα που πρέπει να δημιουργηθεί και η κινητοποίηση των φιλειρηνικών πολιτών και δυνάμεων».

'Η οι διαρροές από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχει «προβληματισμός» για τη στάση που θα κρατήσει στη συζήτηση της Συμφωνίας για τις βάσεις στη Βουλή, επειδή δεν δόθηκαν ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ και επειδή οι βάσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν από τις ΗΠΑ για να χτυπήσουν το Ιράν, τώρα που οξύνεται η ένταση στις μεταξύ τους σχέσεις. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας την Παρασκευή ζήτησε από τον Κυρ. Μητσοτάκη να αποσύρει προσωρινά το νομοσχέδιο για τις βάσεις μέχρι να επιβεβαιωθούν τα ...ανταλλάγματα!

Ακόμα και η προσπάθεια να διαχωριστεί η Ελλάδα από το Ισραήλ και τα συμφέροντά του στην περιοχή, για να εμφανιστεί η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση αθώα του αίματος που ρέει και μιας ενδεχόμενης κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην περιοχή.

Το θράσος και η πρόκληση σπάνε όλα τα κοντέρ!

• Μιλάνε για «πάγωμα» της ψήφισης της Συμφωνίας για τις βάσεις αυτοί που την προετοίμασαν, την επεξεργάστηκαν, που φέρει υπογραφή δικών τους υπουργών.
• «Ανησυχούν» για ενδεχόμενη χρήση των ελληνικών βάσεων σε βάρος του Ιράν αυτοί που διαμόρφωσαν την αναθεωρημένη στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ, δίνοντας το πράσινο φως να μετατραπεί ολόκληρη η χώρα σε πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στην περιοχή, τόσο προς τα Βαλκάνια όσο και προς τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
• Αυτοί που κατέταξαν την Ελλάδα στην «ελίτ των χωρών» που υλοποιούν και συμμορφώνονται στις ΝΑΤΟικές αποφάσεις και σχεδιασμούς και που πήραν τα «εύγε» και τα «μπράβο» από τους ΝΑΤΟικούς και τις ΗΠΑ.
• Αυτοί που έφεραν τη ΝΑΤΟική ναυτική δύναμη να περιπολεί στο Αιγαίο με πρόσχημα το Προσφυγικό αλλά με ομολογημένο απώτερο στόχο τον έλεγχο της ρωσικής παρουσίας στην περιοχή.
• Αυτοί που μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών προώθησαν το σχέδιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Δυτικών Βαλκανίων.
• Μιλάνε αυτοί που στις μέρες τους επεκτάθηκε η βάση της Σούδας για να διευρυνθούν οι επιχειρησιακές της δυνατότητες και ανακαινίστηκε ο Αραξος για το ενδεχόμενο να φιλοξενήσει πυρηνικά. Αυτοί που έδωσαν στις ΗΠΑ την Αλεξανδρούπολη, που έφεραν τα αμερικανικά drones στη Λάρισα.
• Θυμήθηκαν την επιθετικότητα του Ισραήλ αυτοί που πήγαν πολλά βήματα πιο πέρα τη στρατηγική συμμαχία μαζί του - την οποία μάλιστα διαφήμιζαν ως στοιχείο πολυδιάστατης πολιτικής - συνεχίζοντας επί των ημερών τους η Πολεμική Αεροπορία να συνεκπαιδεύεται με την ισραηλινή σε σενάρια προσβολής ιρανικών στόχων.
• Μιλάνε, τέλος, για αντιπολεμικό κίνημα αυτοί που δεν δίστασαν να χτυπήσουν με λύσσα νεολαίους και εργαζόμενους στην Αθήνα, τη μέρα που διαδήλωναν μπροστά από το λαομίσητο άγαλμα του Τρούμαν, με τον τότε ΥΠΕΞ, Ν Κοτζιά, να λέει ότι «η αστυνομία δεν ήθελε να δημιουργηθεί ένα καινούργιο διπλωματικό πρόβλημα, εκεί που δεν χρειάζεται» και τον πρέσβη των ΗΠΑ να αποκαλύπτεται ως η πέτρα του σκανδάλου με τη φωτογραφία του την επόμενη μέρα μπροστά από το άγαλμα, με επαίνους για τη στάση της τότε κυβέρνησης.

Δεν ξέρουμε αν οι κόνξες τους εκφράζουν επιδιώξεις τμημάτων της αστικής τάξης να ζητήσουν περισσότερα από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για τη στήριξη των πολεμικών επιθετικών τους σχεδίων, κάτι τέτοιο όμως καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του λαού.

Ισως πάλι να ζήλεψαν τη «δόξα» του Κ. Λαλιώτη (μαζί με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι μετακόμισαν και όλες οι πρακτικές τους...) που ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2003 παρείχε «γην και ύδωρ» για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράκ, ο ίδιος καλούσε σε διαδηλώσεις κάτω από το σύνθημα «Οχι πόλεμος για το πετρέλαιο»...

Δεν ξέρουμε αν έχουν καταμερισμένο ρόλο με στόχο να παρέμβουν σε αντιπολεμικές λαϊκές κινητοποιήσεις (αλήθεια, με τι μούτρα;) με στόχο τον αποπροσανατολισμό τους από την εναντίωση στον ιμπεριαλισμό, στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, πάντως επειδή το έργο το χουμε ξαναδεί σήμερα - αν το επιχειρήσουν - μόνο ως φάρσα μπορεί να επαναληφθεί...

Εδώ θα παιχτούν όλα στ' αναπτυξιακά κορόνα - γράμματα. Το πιθανότερο είναι η Ουάσιγκτον να αναλάβει το νότο και οι Βρυξέλλες το βορρά, και μια ΝΑΤΟική αστυνομία, ίσως με συνοριοφύλακες frontex - βοηθούς, να διακινεί σαν τροχονόμος στο Χάρλεμ του '50 τα πλήθη απ' το ένα καζίνο στο άλλο.

Αλλά και στον κάμπο το θεσσαλικό, με το ερημοποιημένο έδαφος και το αρδευτικό πρόβλημα επί δεκαετίες ανοιχτό, η καινοτομία πάει σύννεφο. Ιπτάμενα, μη επανδρωμένα αετόπουλα της Αμερικής θα εντοπίζουν εγκαίρως τα πτώματα των κατεστραμμένων αγροτικών οικογενειών και περιουσιών, για να τα προστατεύσουν απ' τις ύαινες που τα ίδια απειλούν να ξαμολήσουν μετά από επιμελείς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς εμπλοκής.

Ευαγγελιστές και ισλαμιστές ιεροκήρυκες είναι προφανές θα ανακαλύπτουν στην Ελλάδα την καινούρια χειραγωγική διανόηση του τρόμου, παράγοντας βιντεοεκπλήξεις στο Youtube - κάτι σαν τα κινέζικα πυροτεχνήματα - που θα σου δείχνουν πώς μπορείς μ' ένα κουμπί να κατευθύνεις ένα βλήμα στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου ή στην κρεβατοκάμαρα ενός υπογείου ή και στη στάνη ενός μαντριού, πιλοτάροντας από την πολυθρόνα μιας θέσης εργασίας, εγγυημένης από πολυεθνικό νταβατζή.

Τα δε παιδιά ωσαύτως θα κοκαλώνουν ή θα καίγονται και θα κηδεύονται με καλοπληρωμένες μοιρολογίστρες ΜΚΟ, που θα καταγράφουν τις οιμωγές σε σέλφι για το fake ξαναγράψιμο της fake ιστορίας.

Ο λαός όταν φτάνει σε επιβιωτικά αδιέξοδα έχει δυο χαρακτηριστικές εκφράσεις: «Μου βγήκε το λάδι». «Δεν υπάρχει σάλιο». Το start up μέλλον κινείται κάπου ανάμεσα, μα την πίστη των διαβολικά καλών drones.

Σε σχόλιό του για την «Αμυντική Συμφωνία» Ελλάδας - ΗΠΑ και τις θέσεις των κομμάτων, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Η επίσπευση της κύρωσης της Στρατηγικής Συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ από την κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και το πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, αποδεικνύει πως και αυτή η κυβέρνηση είναι προσηλωμένη στην υλοποίηση των επικίνδυνων αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή μας. Αλλά και η προσωρινή αναστολή, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να κρύψει ότι αυτή η Συμφωνία, με ευθύνη και των δύο, υλοποιείται ήδη και οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, που αποτελούν ορμητήρια πολέμου, λειτουργούν κανονικά.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με τη στήριξη του ΚΙΝΑΛ, είναι δεδομένοι σύμμαχοι των ΗΠΑ και συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό, ότι μπορούν να υπάρξουν θετικές παρεμβάσεις των Αμερικανών, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν για κανένα θέμα, και πολύ περισσότερο για τη διασφάλιση της ειρήνης και των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Μοναδική λύση είναι η ακύρωση της Συμφωνίας και το άμεσο κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα».

Eurokinissi

Ο πρωθυπουργός συναντήθηκε καταρχάς με τον Αλ. Τσίπρα, που κατόπιν δήλωνε την «ανησυχία» του «για την αυξανόμενη ένταση στην περιοχή και κυρίως για τον κίνδυνο μιας νέας εθνικής περιπέτειας». Πρόσθεσε: «Υπογράμμισα επίσης τον προβληματισμό και την έντονη ανησυχία μας - και πιστεύω όλου του ελληνικού λαού - από την εκκωφαντική σιωπή που επικράτησε κατά την επίσκεψή του, όχι μόνο από τον Πρόεδρο Τραμπ, αλλά από όλη την αμερικανική ηγεσία, απέναντι στην πιο σοβαρή κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας των τελευταίων 20 ετών».

Παραπέρα, «κουνώντας το δάχτυλο» στην κυβέρνηση για τις επιδόσεις της στην εμπλοκή και τα ανταλλάγματα που διασφάλισε για την προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης εντός ευρωατλαντικού πλαισίου, ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης «έδωσε όσα είχε να δώσει - και με το παραπάνω - πριν καν ζητήσει όσα δικαιούται να πάρει. Και αυτή είναι εσφαλμένη τακτική».

Παράλληλα, κι ενώ τις προηγούμενες μέρες επιβεβαιώθηκε πλήρως η χρεοκοπία του επιχειρήματος περί προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από τις ΗΠΑ, ο Αλ. Τσίπρας επέμεινε να διακινεί το επικίνδυνο ευρωατλαντικό παραμύθι, ζητώντας... διαβεβαιώσεις από την Ουάσιγκτον ότι θα τα διασφαλίσει! Ανέφερε πως «το κρίσιμο ερώτημα (...) είναι αν οι ισχυροί σύμμαχοί μας θα πιέσουν την Τουρκία να μην κλιμακώσει τις προκλήσεις και θα βρεθούν έμπρακτα στο πλευρό μας, στο ενδεχόμενο που η τουρκική πλευρά εντείνει αυτές τις προκλήσεις».

Με απύθμενο, δε, θράσος και υποκρισία, ζήτησε «αναστολή» ψήφισης της Συμφωνίας για τις βάσεις, την οποία προετοίμασε και επεξεργάστηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται ήδη σε ισχύ, με τις ΗΠΑ να αξιοποιούν πλήρως τις σχετικές «δυνατότητες», γιατί, όπως είπε, «χωρίς ξεκάθαρη διαβεβαίωση σε αυτό το ενδεχόμενο (σ.σ. για "προστασία" από τους "συμμάχους"), πιστεύω είναι λάθος να προχωράμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ζήτησα λοιπόν από τον πρωθυπουργό να αναστείλει την ψήφιση του νομοσχεδίου για την αναβάθμιση της αμυντικής μας συνεργασίας με τις ΗΠΑ, μέχρις ότου εξασφαλιστεί η έμπρακτη στήριξη στα κυριαρχικά μας δικαιώματα».

Για τα εξοπλιστικά ανέφερε πως θα «στηρίξουμε» την «ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως έχουμε αποδείξει. Περιμένουμε ωστόσο μία σοβαρή τεκμηρίωση για την αναγκαιότητα της αγοράς των "F-35" σε σχέση με το κόστος».

Για τον εκλογικό νόμο εξέφρασε «την κάθετη διαφωνία» στην αλλαγή του, ενώ για το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας ζήτησε ξανά «να επισπευσθεί η ανανέωση της θητείας του Προκόπη Παυλόπουλου και αμέσως μετά να συγκληθεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών για τη χάραξη εθνικής στρατηγικής».

Ακολούθησε συνάντηση Μητσοτάκη - Γεννηματά, με την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ να δηλώνει κατόπιν ότι «είναι ώρα να συνεννοηθούμε, δεν μπορεί να μας έχουν δεδομένους», βάζοντας και εκείνη θέμα για την καταλληλότερη «τακτική» σε ό,τι αφορά τους στόχους της αστικής τάξης στους οποίους ταυτίζονται όλα τα αστικά κόμματα. Καθώς, άλλωστε, οι στόχοι αυτοί και η πολιτική της εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ δρομολογούν επικίνδυνες εξελίξεις και «διευθετήσεις» με αμερικανοΝΑΤΟική σφραγίδα στα Ελληνοτουρκικά, είπε ότι «ο διάλογος δεν σημαίνει εκπτώσεις. Ο δρόμος για τη Χάγη αφορά μόνο την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Να μην ξεχνά η κυβέρνηση ότι η εθνική ομοψυχία προϋποθέτει κοινωνική συνοχή και ενότητα», πρόσθεσε βάζοντας και εδώ θέμα το πώς θα στρατεύσουν το λαό στα τέτοια σχέδια του κεφαλαίου. Εξάλλου, σχετικά με τον νέο εκλογικό νόμο που ετοιμάζει η κυβέρνηση (με «αναλογικό μπόνους» για το πρώτο κόμμα, ελέω «κυβερνησιμότητας»), δήλωσε: «Συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε. Εμείς δεν ψηφίζουμε μπόνους 50 εδρών. Θα το καταψηφίσουμε».

Ο Κυρ. Μητσοτάκης συναντήθηκε αργότερα με τον Κυρ. Βελόπουλο, ο οποίος στις δηλώσεις του κατόπιν έβαλε επίσης θέμα ανταλλαγμάτων για την ντόπια αστική τάξη, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στη «διπλωματία των εξοπλισμών» και την ενδεχόμενη αγορά «F-35», ενώ πρότεινε η χώρα να στοιχηθεί σε περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα, λέγοντας ότι «η μονοπολική εξάρτηση είναι λάθος» και ότι εκτός από τις ΗΠΑ, υπάρχουν και οι Κίνα, Ρωσία, Γερμανία, Ινδία.

Τελευταία η συνάντηση με τον Γ. Βαρουφάκη, ο οποίος στις δηλώσεις του κατόπιν χαρακτήρισε λάθος τη συνάντηση με Τραμπ στη «συγκεκριμένη συγκυρία», λόγω δολοφονίας του Ιρανού στρατηγού. Οτι έγινε «χωρίς ατζέντα και πλαίσιο συζήτησης που η Ελλάδα να μπορεί να διεκδικήσει πράγματα ουσιαστικής σημασίας για τη γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή». Χαρακτήρισε βέβαια την «έλξη επενδυτών στις ΗΠΑ πολύ σημαντική», αλλά παρουσιάζοντας τον Τραμπ ως ...αντιπαθή προς την πλειοψηφία των Αμερικανών επενδυτών, εκτίμησε ότι «δεν βοηθά το σόου στο Λευκό Οίκο για να 'ρθουν». Εβαλε, ακόμα, θέμα για την κυβέρνηση, ότι λόγω αρνητικών δηλώσεων προηγουμένως του Τραμπ για την ΕΕ, «δεν μπορεί να δίνεις γην και ύδωρ ταυτόχρονα σε ΗΠΑ και ΕΕ», ενώ ζητώντας τον καθορισμό ΑΟΖ, εμμέσως πλην σαφώς τάχτηκε υπέρ των «διευθετήσεων» που δρομολογούνται στα Ελληνοτουρκικά, όχι όμως «για τα πετρέλαια της "ExxonMobil"», αλλά για τις «πράσινες» μπίζνες.

Με το πέρας των συναντήσεων, το γραφείο του πρωθυπουργού εξέδωσε ανακοίνωση ότι σταθερή επιδίωξη του πρωθυπουργού «ήταν και είναι η συνεννόηση στα μείζονα ζητήματα, ιδίως σε αυτά που αφορούν στα εθνικά μας θέματα». Γνωστοποίησε, ακόμα, ότι «στο πλαίσιο της ίδιας προσπάθειας παρέδωσε στους αρχηγούς των κομμάτων και το σχέδιο του νέου εκλογικού νόμου. Στο θέμα αυτό επέμεινε στην ανάδειξη των στοιχείων της αναλογικότητας αλλά και της ταυτόχρονης ανάγκης να εξασφαλίζεται κυβερνησιμότητα και πολιτική σταθερότητα».

Κοινά γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά του υπεδάφους των θαλάσσιων περιοχών στο κεντρικό Ιόνιο και νότια της Κρήτης με εκείνα της Ανατολικής Μεσογείου, όπου έχουν ανευρεθεί σημαντικά αποθέματα υδρογονανθράκων, διαπιστώνονται από την επεξεργασία των σεισμικών δεδομένων στις παραπάνω περιοχές, όπως ανακοίνωσε η ΕΔΕΥ.

Η ΕΔΕΥ, αν και είναι προσεκτική στις διατυπώσεις της, επισημαίνει ότι στις παραπάνω περιοχές έρευνας εντοπίστηκαν «δομές οι οποίες ομοιάζουν με τα δύο γνωστά γεωλογικά μοντέλα της Ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή τύπου Λεβιάθαν και τύπου Ζορ», τα μεγάλα κοιτάσματα δηλαδή που βρέθηκαν στις θαλάσσιες περιοχές του Ισραήλ και της Αιγύπτου, ενώ σημειώνει ότι οι τεχνικές μελέτες και τα αποτελέσματα των αναλύσεων είναι «διαθέσιμες στις επιχειρήσεις οι οποίες έχουν ήδη αγοράσει τα σεισμικά δεδομένα»...

Μπαράζ υπερπτήσεων τουρκικών μαχητικών πάνω από το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου σημειώθηκε την Παρασκευή. Συγκεκριμένα, το μεσημέρι της Παρασκευής 2 τουρκικά «F-16» πέταξαν δύο φορές πάνω από τη Ρω και μάλιστα σε πολύ χαμηλό ύψος, 3.000 και 9.000 πόδια αντίστοιχα. Ακολούθησε νωρίς το απόγευμα ζεύγος τουρκικών μαχητικών που έκανε 3 υπερπτήσεις πάνω από το Καστελόριζο. Λίγο αργότερα, τουρκικό «F-16» έκανε συνολικά 13 υπερπτήσεις πάνω από Στρογγύλη, Καστελόριζο και Ρω, στα μόλις 11.000 πόδια.

INTIME NEWS

Μόνο ανησυχία γεννά η ανακοίνωση της «πρωτοβουλίας» του αμερικανικού ΥΠΕΞ για τα Ελληνοτουρκικά

Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε ότι είναι ακριβώς τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, στα οποία η αστική τάξη είναι χωμένη μέχρι το λαιμό, που δίνουν «αέρα στα πανιά» της τουρκικής επιθετικότητας και προκλητικότητας, που διαμορφώνουν το έδαφος των «επώδυνων αλλά αναγκαίων» διευθετήσεων σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, που αφήνουν ορθάνοιχτη την πόρτα και για νέο γύρο όξυνσης των αντιπαραθέσεων, με θύματα τους λαούς.

Δεν είναι μόνο η εκκωφαντική σιωπή ενός ακόμα Αμερικανού Προέδρου - στο διάλογο μπροστά στις κάμερες με τον πρωθυπουργό - και η άρνηση για οποιοδήποτε σχόλιο για την τουρκική επιθετικότητα και για να πάρει θέση για το ζήτημα του τουρκολιβυκού συμφώνου, που εξαφανίζει έως και την Κρήτη από τον καθορισμό των ΑΟΖ στην περιοχή.

Η βασικότερη και πιο επικίνδυνη είδηση από το ταξίδι στις ΗΠΑ είναι η ανακοίνωση ότι οι Αμερικανοί και προσωπικά ο υπουργός Εξωτερικών Μ. Πομπέο «αναλαμβάνει πρωτοβουλία για τη μείωση της έντασης» στα Ελληνοτουρκικά, πρωτοβουλία που «αναμένεται να εστιάσει στο ζήτημα των θαλασσίων ζωνών», επειδή όπως ισχυρίζονται τα κυβερνητικά στελέχη οι Αμερικανοί τάχα κατανόησαν τις «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης για τις εξελίξεις στην περιοχή.

Το σχετικό χρονοδιάγραμμα μάλιστα, σαν έτοιμο από καιρό, προβλέπει σε πρώτη φάση ταξίδι στην περιοχή για επαφές του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Μ. Πάλμερ (τον επόμενο μήνα στην Τουρκία και αρχές Μάρτη στην Ελλάδα) και σε επόμενη αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο και για απευθείας εμπλοκή Πομπέο.

Τα παραπάνω μόνο καμπανάκι κινδύνου μπορούν να σημάνουν για το λαό και τις επικίνδυνες «διευθετήσεις» που δρομολογούνται σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, δεδομένων και των πάγιων θέσεων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που δεν αναγνωρίζουν σύνορα μεταξύ των «συμμάχων» Ελλάδας και Τουρκίας, και των θέσεων που έχουν ήδη λάβει οι αρμόδιοι Αμερικανοί αξιωματούχοι σχετικά με τις «θαλάσσιες ζώνες», αλλά πολύ περισσότερο των στόχων της πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή.

Θυμίζουμε άλλωστε ότι μόλις πριν από μερικές βδομάδες, στα μέσα Δεκέμβρη, σε συνάντησή του με Ελληνες δημοσιογράφους ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζ. Πάιατ, έλεγε ότι «η θέση μας είναι ότι τα κατοικημένα νησιά έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τις ηπειρωτικές περιοχές», παραγράφοντας δηλαδή κυριαρχικά δικαιώματα για τα υπόλοιπα και ανοίγοντας και από εκείνη την πλευρά την πόρτα για τις σχετικές αμερικανοΝΑΤΟικές «διευθετήσεις».

Δεν περνά απαρατήρητο ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο, και ενώ δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο περιγράφουν ότι οι «διευθετήσεις» θα «πατήσουν» πάνω σε αυτήν τη διατύπωση για τα ακατοίκητα νησιά (που καταγράφονται αναλυτικά και στην τουρκολιβυκή συμφωνία), την Πέμπτη ήρθε στη δημοσιότητα επιστολή του μόνιμου αντιπροσώπου της Λιβύης στα Ηνωμένα Εθνη, Ελμ. Ελαμχερμπί, προς τον γγ του ΟΗΕ, Αντ. Γκουτέρες, στην οποία κατηγορεί την Ελλάδα πως παρότι «από το 2004 η Λιβύη διεξήγαγε τέσσερις γύρους διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα (...) οι διαπραγματεύσεις αυτές δεν επέφεραν κανένα αποτέλεσμα, διότι η Ελλάδα επέμενε να καθορίσει τη θαλάσσια δικαιοδοσία της έναντι της Λιβύης με βάση τα εξαιρετικά μικρά ακατοίκητα νησιά χωρίς νομική σημασία» και «επέμενε να σχεδιάσει μια διάμεση γραμμή βασιζόμενη σε αυτές τις υπερβολές των νησιών».

Ακολούθησε η ανάρτηση του πολιτικού διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, Τσ. Ερτσιγές, ο οποίος δείχνοντας χάρτη με το Καστελόριζο επανέλαβε την τουρκική θέση ότι δεν μπορεί να έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ:«Το να πιστεύεις ότι ένα μικρό νησί 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που βρίσκεται δύο χιλιόμετρα μακριά από την Τουρκία και 570 χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, μπορεί να δημιουργήσει θαλάσσια ζώνη 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι γελοίο».

Το στίγμα της αμερικανικής «πρωτοβουλίας» έδωσε την Παρασκευή και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, Π. Ντόκος, που ερωτηθείς σχετικά σε συνέντευξή του ξεκαθάρισε πως προφανώς η πρωτοβουλία Πομπέο θα «εστιάζει στις αμερικανικές προτεραιότητες».

Ποιες είναι αυτές, ειδικά σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ κλιμακώνουν την επιθετικότητα τους στη Μέση Ανατολή, σε μια περίοδο ανακατατάξεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όπου διαμορφώνονται μέσα και από τα συνεχή επεισόδια κλιμάκωσης τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, με φόντο το ενδεχόμενο ακόμα και μιας γενικευμένης σύγκρουσης;

Μα φυσικά η διατήρηση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με τα ανάλογα ανταλλάγματα, αφού το «ειδικό βάρος» της στην περιοχή - οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά - θεωρείται καθοριστικό για τη διαμόρφωση του εκεί συσχετισμού ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ.

Είναι ο στόχος αυτός που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στις επικίνδυνες «διευθετήσεις» και στα σχέδια «συνδιαχείρισης» υπό αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα τα οποία προωθούνται. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση υψηλόβαθμου στελέχους του Λευκού Οίκου την Τρίτη. Ξεκαθάριζε πως «εστιάζουμε στην ενθάρρυνση των βημάτων που κάνει η Ελλάδα και στο κοινό συμφέρον μας να βοηθήσουμε στη διαχείριση των διαφορών με την Τουρκία κατά έναν τρόπο που να μη βλάπτει τη σημαντική συμμαχία μας στο ΝΑΤΟ», προσθέτοντας ότι «προτιμάμε να επικεντρώσουμε στα πράγματα που μας ενώνουν και να επιδιώξουμε τα κοινά συμφέροντα που έχουμε στον τομέα της ασφάλειας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».

Ενδεικτικές είναι και οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών, όπως αυτή του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γ. Κουμουτσάκου. Σχολιάζοντας την «αφωνία» του Αμερικανού Προέδρου, έσπευσε να αναρωτηθεί: «Μετά την υπερθέρμανση της Μέσης Ανατολής και με δεδομένο ότι η Τουρκία συνομιλεί με το Ιράν, υπήρχε κανείς που περίμενε ρεαλιστικά δημόσια δήλωση από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ κατά της Τουρκίας; Οποιος το περίμενε αυτό έσφαλλε». Επιβεβαίωσε δηλαδή ότι το βασικό για τις ΗΠΑ είναι να μη διαταραχθεί η συνοχή του ΝΑΤΟ, ειδικά σε μια περίοδο που κλιμακώνονται οι ανταγωνισμοί και αυξάνονται οι κίνδυνοι πολεμικής εμπλοκής, και υπ' αυτό το πρίσμα φυσικά αντιμετωπίζουν και τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, με τις γνωστές συνέπειες που ξεδιπλώνονται ξανά σε όλο τους το «μεγαλείο» και με τις εξελίξεις, όπως όλα δείχνουν, να επιταχύνονται.

Οι παραπάνω δηλώσεις αποκαλύπτουν τους μύθους που διακινούν τα αστικά επιτελεία περί «ασπίδας» της χώρας από τη συμμετοχή της στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ενώ είναι και ενδεικτικές για το τι συζητήθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες προκειμένου να διασφαλιστεί η παραμονή της Τουρκίας στο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο.

Στο φόντο αυτό, είναι καθαρό ότι επιλογή της αστικής τάξης είναι πως η «επίλυση των Ελληνοτουρκικών» περνάει μέσα από την προσπάθεια να παίξει τον καθοριστικό ρόλο «διαύλου» για τη διατήρηση της Τουρκίας στο «δυτικό στρατόπεδο», προκειμένου να αποκατασταθεί η «σταθερότητα» στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ο πρωθυπουργός, την Τρίτη από το βήμα της ευρωατλαντικής «δεξαμενής σκέψης» «Atlantic Council», επανέλαβε ότι «εάν δεν μπορούμε να επιλύσουμε (σ.σ. τις διαφορές) είμαστε ανοιχτοί στο να συζητήσουμε προσφυγή στη Χάγη και να αφήσουμε το δικαστήριο να αποφασίσει (...) Αλλά προκειμένου να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, πρέπει να απόσχουμε από οποιαδήποτε δραστηριότητα που ξεκάθαρα κλιμακώνει την περιφερειακή ένταση».

Εκανε μάλιστα και συγκεκριμένη αναφορά στη συνάντηση της Παρασκευής στην Αγκυρα μεταξύ αντιπροσωπειών των ΥΠΕΞ των δύο χωρών, με επικεφαλής τον γγ του ελληνικού ΥΠΕΞ, πρέσβη Θεμιστοκλή Δεμίρη, και τον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών, πρέσβη Σεντάτ Ονάλ.

Θυμίζουμε ότι αυτή η διαδικασία, των πολιτικών διαβουλεύσεων, αναφέρεται ως προαπαιτούμενο από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης, να προχωρήσει μαζί με τα περιλάλητα ΜΟΕ (που «τρέχουν» με παρότρυνση των ΗΠΑ και στην πράξη λειτουργούν ως πλατφόρμα όπου η τουρκική αστική τάξη απλώνει όλες τις διεκδικήσεις της), προς την κατεύθυνση των ευρωατλαντικών «διευθετήσεων».

Και, βέβαια, δεν περνάει απαρατήρητο ότι πέρα από τη συζήτηση μεταξύ των αστικών δυνάμεων για το ποιος είναι ο «ενδεδειγμένος τρόπος» για να προχωρήσουν οι δρομολογημένες «διευθετήσεις», «στα γεμάτα» έχει ξεκινήσει και η «προετοιμασία εδάφους» προς το λαό, με εκβιαστικά και κάλπικα διλήμματα όπως «διαπραγμάτευση και επώδυνος συμβιβασμός» - με απώλεια σε κυριαρχικά δικαιώματα - ή «θερμό επεισόδιο και πόλεμος».

Πρόκειται για κάλπικο δίλημμα, όπως δείχνει και το γεγονός ότι οι ίδιοι παραδέχονται πως ένα ενδεχόμενο «θερμό επεισόδιο» θα επιταχύνει τις διεργασίες προς ένα «συμβιβασμό» και «διευθέτηση», με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών και με νέους μεγάλους κινδύνους για εκείνους, αφού στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών «συμβιβασμών», που σε κάθε περίπτωση είναι μόνο προσωρινοί, εκκολάπτονται οι επόμενοι, πιο ισχυροί γύροι όξυνσης και αντιπαράθεσης.

Το δίλημμα επομένως για το λαό είναι αν θα ανεχτεί την πολιτική της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, πολιτική που υπηρετούν ενιαία όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, με «κοινή συνισταμένη» τα συμφέροντα της αστικής τάξης, και η οποία τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέους μεγάλους κινδύνους, είτε στο ενδεχόμενο παραπέρα κλιμάκωσης με την Τουρκία είτε στο ενδεχόμενο «κατευνασμού» της με αντάλλαγμα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ή αν αντίθετα θα βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, δυναμώνοντας την αλληλεγγύη του με το λαό της Τουρκίας και όλους τους λαούς της περιοχής, την κοινή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, για αποδέσμευση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΝΑΤΟ και ΕΕ, με τον ίδιο ως νοικοκύρη στον τόπο του.

Η ονοματολογία που κορυφώνεται, με τη συμβολή των αστικών κομμάτων και του Τύπου, αξιοποιείται πολύμορφα σε διεργασίες στο πολιτικό σύστημα και στο εσωτερικό των κομμάτων, όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις Τσίπρα μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που προβάλλεται ως κυρίαρχο είναι να εκφραστεί στην εκλογή του νέου Προέδρου η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση των κομμάτων στις βασικές κατευθύνσεις της αντιλαϊκής πολιτικής, κυρίως σε ό,τι αφορά τους στόχους της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της παραπέρα εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που ξεδιπλώνονται στην περιοχή.

Την ίδια ώρα, βέβαια, τα αστικά κόμματα αξιοποιούν και τώρα και στο παρελθόν την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας για να προωθήσουν και τις ιδιαίτερες επιδιώξεις τους. Για παράδειγμα, η ΝΔ - απ' ό,τι φαίνεται - εντάσσει το ζήτημα της εκλογής του ΠτΔ στα παζάρια για τον εκλογικό νόμο ή και για άλλα ζητήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του,πρωτοστάτησε στην αποσύνδεση της προεδρικής εκλογής από τη διάλυση της βουλής στη συνταγματική αναθεώρηση, αλλά το 2015 ακολούθησε διαφορετική στάση. Αλλά και το ΚΙΝΑΛ παίζει διάφορα μικροκομματικά παιχνίδια και με τον ΠτΔ και με τον εκλογικό νόμο.

Με άλλα λόγια, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν γίνεται παρά να κινηθεί μέσα σε αυτό το αντιλαϊκό πολιτικό πλαίσιο, να επικυρώνει τις αποφάσεις της Βουλής, να εκφράζει τους γενικότερους αντιλαϊκούς στόχους της κυρίαρχης πολιτικής, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Γιατί ο θεσμός του Προέδρου συγκαταλέγεται στον σκληρό πυρήνα της αστικής αντιλαϊκής εξουσίας. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι θεματοφύλακας αυτού του πυρήνα και εκφραστής του. Και επειδή ακριβώς παίζει αυτόν τον ρόλο γι' αυτό και πρέπει να περιβάλλεται από το φωτοστέφανο της συναίνεσης, που όλοι προτάσσουν.

Απ' αυτήν τη σκοπιά είναι βέβαιο ότι την αστική τάξη και τα επιτελεία της, ειδικά σήμερα, δεν τους ενδιαφέρει πρωταρχικά αν αυτό το πρόσωπο θα προέρχεται από τον «άλφα» ή «βήτα» πολιτικό χώρο, αν θα είναι «κεντροαριστερός» ή «κεντροδεξιός», όπως προβάλλεται στην αντιπαράθεση των κομμάτων. Τους ενδιαφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκφράζει αυτό το πλαίσιο με τον καλύτερο τρόπο και ταυτόχρονα να συμβολίζει την ενότητα των αστικών πολιτικών δυναμεων σε στρατηγικούς στόχους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο όχι μόνο δεν αποκλείονται αλλά διευκολύνουν σε αυτή την κατεύθυνση και πρόσωπα που μπορεί να έχουν την ταμπέλα του «αριστερού» ή του «προοδευτικού».

Το ΚΚΕ βρίσκεται σταθερά στο πλευρό των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ

Η Ερώτηση αναφέρει τα εξής: «Οπως γνωρίζετε, η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της το 90% των συνολικών κοιτασμάτων νικελίου της Ευρώπης και η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική επιχείρηση στην ΕΕ συνεχούς πυράς που παράγει σιδηρονικέλιο μέσα από την επεξεργασία δικών της εγχώριων μεταλλευμάτων. Καλύπτει το 6% των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το 3% των παγκόσμιων αναγκών.

Η παραγωγή της ΛΑΡΚΟ δίνεται ως πρώτη ύλη σε μεγάλα ευρωπαϊκά μονοπώλια παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα, προϊόν πολλαπλάσιας υπεραξίας. Από το προϊόν που πουλά η ΛΑΡΚΟ (σιδηρονικέλιο), πληρώνεται μόνο για το νικέλιο (18-23% του συνολικού τελικού προϊόντος). Το σίδερο και το κοβάλτιο (το υπόλοιπο 77 - 82% του συνολικού τελικού προϊόντος) δεν πληρώνονται από τους πελάτες της.

Η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα χρωμίου, όπου μαζί με το νικέλιο δημιουργούν τον ανοξείδωτο χάλυβα, ο οποίος τώρα εισάγεται. Από το 1982 έχει πραγματοποιηθεί μελέτη και πείραμα με επιτυχία στη ΛΑΡΚΟ για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην εγχώρια βιομηχανία και την κάλυψη αναγκών της παραγωγής της χώρας.

Με διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων όχι μόνο δεν αξιοποιήθηκαν οι μεγάλες δυνατότητες της επιχείρησης, αλλά οι αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόστηκαν έπληξαν τη ΛΑΡΚΟ και οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, που εκδηλώνεται ακόμα και με καθυστέρηση της μισθοδοσίας, της καταβολής των δεδουλευμένων.

Η ίδια αυτή αντιλαϊκή πολιτική ευθύνεται για την έλλειψη των αναγκαίων μέτρων προστασίας της υγείας, της ασφάλειας και της ζωής των εργαζομένων προκαλώντας βαριές συνέπειες. Μόνο το τελευταίο εξάμηνο υπάρχουν δύο θανατηφόρα εργατικά "ατυχήματα" και δεκάδες συμβάντα και από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει περισσότερα θύματα.

Οι εργαζόμενοι εργάζονται σε σκληρές, ανθυγιεινές και επικίνδυνες συνθήκες και είναι προκλητική η προσπάθεια συκοφάντησής τους και σκόπιμης ενοχοποίησης των δικαιωμάτων τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας στο έδαφος που έστρωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, εξετάζει τα σενάρια της πτώχευσης, της εκκαθάρισης εν λειτουργία και της ιδιωτικοποίησης, ακόμα και το κλείσιμο της επιχείρησης. Κάθε σενάριο από αυτά είναι απαράδεκτο και έχει προκαλέσει την οργή των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και της περιοχής, γιατί θα πλήξει το δικαίωμα δουλειάς και το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων, θα φουντώσει την ανεργία. Η περιοχή της Στερεάς θα μαραζώσει και θα υπονομευθούν ακόμα περισσότερο οι εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες.

Οι πολιτικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για τον οικονομικό στραγγαλισμό της ΛΑΡΚΟ είναι τεράστιες. Η ανάπτυξη που προβάλλουν είναι για τους λίγους, για τα μεγάλα συμφέροντα, κατά των εργαζομένων. Η συνειδητή υπονόμευση - απαξίωση της επιχείρησης στην πορεία των χρόνων κλιμακώθηκε καθώς:

• Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων δεν έχει κλείσει η εκκαθάριση της Παλαιάς ΛΑΡΚΟ από το 1986. Ενα δικηγορικό γραφείο, ως "εκκαθαριστής", κάνει απαιτητά και αποκομίζει όλα τα χρόνια τεράστια ποσά, εκατομμυρίων ευρώ.
• Η ΛΑΡΚΟ διαχρονικά πλήρωνε την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας παραπάνω από άλλες ενεργοβόρες επιχειρήσεις, μεταξύ αυτών και ανταγωνιστών της. Με ευθύνη της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, το 2006, η ήδη αυξημένη τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας για τη ΛΑΡΚΟ διπλασιάζεται, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει συσσωρεύσει 300 εκατομμύρια ευρώ χρέος.
• Την περίοδο 2005 - 2007 η ΛΑΡΚΟ καταγράφει πάνω από 400 εκατομμύρια διαφυγόντα κέρδη επειδή η διοίκηση που είχε διορίσει η Νέα Δημοκρατία είχε προπωλήσει το προϊόν στους πελάτες της ΛΑΡΚΟ στη μισή τιμή από τις τιμές που είχε το νικέλιο εκείνη την περίοδο (είχε 50.000 δολάρια ανά τόνο και πούλαγε με 25.000 δολάρια ανά τόνο).
• Το 2009, το κράτος, ως κύριος μέτοχος της ΛΑΡΚΟ, πραγματοποίησε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, μπήκε εγγυητής σε δάνεια που τα έχει αποπληρώσει η ΛΑΡΚΟ και το 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού αποδίδει το πρόστιμο των 135 εκατομμυρίων ευρώ, διότι η διαδικασία, όπως αιτιολογείται, δεν έγινε με τον "προβλεπόμενο τρόπο", "απαγορεύοντας" παράλληλα τη χρηματοδότησή της.

Οι αιτιολογίες για την απαγόρευση της χρηματοδότησης της ΛΑΡΚΟ είναι τουλάχιστον προσχηματικές, τη στιγμή που το Δεκέμβρη του 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε την κρατική χρηματοδότηση από 7 κράτη - μέλη της ύψους 3,2 δισ. ευρώ σε κοινοπραξία 17 επιχειρήσεων για να τη στηρίξει στην κούρσα του ανταγωνισμού. Αλλωστε, είναι γεγονός πως με τους αποκαλούμενους αναπτυξιακούς νόμους, με χρηματοδοτήσεις και πλήθος φοροαπαλλαγές, όλες οι κυβερνήσεις διαθέτουν δισεκατομμύρια ευρώ στους μονοπωλιακούς ομίλους».

Με βάση τα παραπάνω, ρωτιούνται οι αρμόδιοι υπουργοί τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση ώστε:

• Η ΛΑΡΚΟ να χρηματοδοτηθεί από τον κύριο μέτοχο, που είναι το κράτος, ώστε να συνεχιστεί η λειτουργία της, να αναπτυχθεί η παραγωγή της και να ληφθούν άμεσα μέτρα εφαρμογής του Κανονισμού Μεταλλευτικών και Λατομικών Επιχειρήσεων (ΚΜΛΕ) για τη διασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος και την ασφάλεια στην εργασία.
• Να καταργηθεί το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών, να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι και να υπογραφεί η συμφωνημένη με την προηγούμενη διοίκηση Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, να διασφαλιστούν η μισθοδοσία και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
• Να πραγματοποιηθούν άμεσα όσες προσλήψεις χρειάζονται για να καλυφθεί στο ακέραιο το οργανόγραμμα λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ.

Σε συλλαλητήριο στην Αθήνα το Σάββατο 25 Γενάρη προχωρούν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, μαζί με σωματεία και φορείς της Στερεάς Ελλάδας, συνδικαλιστικές οργανώσεις από το Μέταλλο και άλλους κλάδους, ενάντια στην εκποίηση της εταιρείας, στην επίθεση στις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά τους.

Το κλαδικό Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας, απευθυνόμενο στους πάνω από 120 φορείς οι οποίοι συμμετείχαν στη σύσκεψη που είχε οργανώσει στις 8/12/2019, καλεί σε συμβολή στην οργάνωση και την προετοιμασία για την επιτυχία του συλλαλητηρίου. Στο μεταξύ, την Κυριακή 12/1 στις 10 π.μ. τα σωματεία της ΛΑΡΚΟ οργανώνουν ημερίδα στον κινηματογράφο «Ιλιον», στον οικισμό στη Λάρυμνα.

Σε συμμετοχή στο συλλαλητήριο στις 25/1 έχουν καλέσει το ΠΑΜΕ, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, η Ομοσπονδία Οικοδόμων και η ΠΟΣΠΕΡΤ.