Eurokinissi

Από την πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση στο Ελληνικό για τα απανωτά εργατικά «ατυχήματα»

Πρόκειται για έναν ακόμα εργαζόμενο που πέφτει νεκρός στο μεροκάματο, άλλον έναν θάνατο που δεν θα διερευνηθεί από την Επιθεώρηση Εργασίας, γιατί αυτήν την εντολή έχουν δώσει οι κυβερνήσεις. Υπενθυμίζεται ότι η διοίκηση της Ανεξάρτητης Αρχής Επιθεώρησης Εργασίας στην τελευταία ετήσια Εκθεση Απολογισμού (για το έτος 2024) σημείωνε χαρακτηριστικά: «Καταχωρίζονται μεν αλλά δεν διερευνώνται ως προς τα αίτιά τους όσα έχουν παθολογική ή τροχαία αιτιολογία».

Και για να κουκουλωθεί μια καλή το μέγεθος των εργοδοτικών εγκλημάτων, από το 2024 και στο εξής κυβέρνηση και διοίκηση της Επιθεώρησης Εργασίας σταμάτησαν ακόμα και να δημοσιοποιούν τον αριθμό των θανάτων των εργαζομένων από παθολογικά αίτια, ενώ από το 2006 είχαν να σταματήσει να δημοσιοποιούν τον αριθμό των θανάτων εργαζομένων από τροχαία αίτια.

Ο θάνατος του εργαζόμενου στη Ρόδο έρχεται σε συνέχεια αυτών του εργαζόμενου στο αεροδρόμιο στη Ζάκυνθο, ο οποίος έπεσε νεκρός προχθές την ώρα της δουλειάς, και του ξενοδοχοϋπαλλήλου στην Κρήτη, ο οποίος μετά από αδιαθεσία λιποθύμησε, χτύπησε το κεφάλι του και τελικά έχασε τη ζωή του. Τα παραπάνω, τάχα «παθολογικά» περιστατικά συνέβησαν όλα τις τελευταίες μέρες, και μάλιστα τα θύματα ήταν πάνω από 60 ετών, με εξαίρεση το τελευταίο στη Ρόδο, που ήταν 57...

Η εργοδοσία λοιπόν τη «σκαπουλάρει» με τις παραπάνω αποφάσεις, αφού μπορεί ελεύθερα να εξοντώνει στη δουλειά και μάλιστα σε ακραίες συνθήκες το προσωπικό της, ξέροντας ότι ακόμα κι αν πεθάνει κάποιος εργαζόμενος στον χώρο εργασίας, εύκολα χαρακτηρίζεται «παθολογικός», οπότε «ούτε γάτα - ούτε ζημιά» - καμία υποχρέωση, καμία συνέπεια για την επιχείρηση.

Με βάση τα παραπάνω, η εργοδοσία «δεν δίνει λόγο» για τα καθήκοντα που αναθέτει στο προσωπικό της, με βάση ιδιαίτερες ανάγκες του, αν οι συνθήκες δουλειάς δημιουργούν ένα «παθολογικό πρόβλημα» ή αν το επιτείνουν, αν λαμβάνεται υπόψη το ιστορικό ασθενειών κ.ο.κ.

Η βαρβαρότητα σε όλο της το «μεγαλείο», την ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει τη 13ωρη εργάσιμη μέρα, δίνοντας νέες δυνατότητες στην εργοδοσία να ξεχειλώνει τον εργάσιμο χρόνο.

Κι όμως, η ίδια η Επιθεώρηση Εργασίας το 2001 (τότε λεγόταν Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας - ΣΕΠΕ), δύο χρόνια μετά τη ίδρυσή της, σημείωνε την ανάγκη της διερεύνησής τους: «Μια τέτοια αυξητική μεταβολή χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, παρόλο που τα ατυχήματα τροχαίας και παθολογικής αιτιολογίας δεν αποτελούν αντικείμενο έρευνας από το ΣΕΠΕ. Ομως ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί η πιθανότητα τα ατυχήματα αυτά να οφείλονται σε επαγγελματικές ασθένειες (που προκλήθηκαν δηλαδή από την εργασία που εκτελούσαν οι παθόντες και εξελίχθηκαν στο πλαίσιο αυτής) ή στις συνθήκες εργασίας (π.χ. ελάττωση προσοχής λόγω κόπωσης και εξουθενωτικών ωραρίων, για την περίπτωση των τροχαίων)».

Κάτι που βέβαια δεν έγινε πράξη ποτέ.

Το μέγεθος της συγκάλυψης αποκαλύπτεται από τα διαθέσιμα στοιχεία των τελευταίων ετών:

- Το 2015 οι θάνατοι εργαζομένων την ώρα της δουλειάς με παθολογικά αίτια ήταν σχεδόν το 50% (33 στους 67) και το 2023 (τελευταία δημοσιοποιημένα στοιχεία) ήταν σχεδόν το 57% (61 στους 108)!

- Σε ό,τι αφορά τη διερεύνηση του συνόλου των «ατυχημάτων», το 2023 διερευνήθηκαν μόνο το 52,5% και το 2024 μόνο το 36,4%.

Χαρακτηριστικά της κατάστασης αυτής είναι όσα αναφέρει η ΔΑΣ στο Εργατικό Κέντρο Ρόδου με αφορμή τον θάνατο του οδηγού:

«Να πού οδηγεί η αθλιότητα του να δουλεύουμε όσο, όποτε και σε όποιες συνθήκες θέλει η εργοδοσία. Τρεις νεκροί εργαζόμενοι σε ένα 24ωρο. Ενας σε ξενοδοχείο της Κρήτης, ένας στο αεροδρόμιο της Ζακύνθου και ένας στη Ρόδο. Από την αρχή του χρόνου θρηνούμε τον τρίτο νεκρό εργαζόμενο, χώρια όσους έχουν σακατευτεί.

Ειδικά το συγκεκριμένο περιστατικό φέρνει στην επιφάνεια την ανάγκη ουσιαστικής παρακολούθησης της υγείας των εργαζομένων από γιατρούς Εργασίας, όχι απλά την τυπική ύπαρξή τους, που μπορεί να μην έχουν δει ούτε λίγα λεπτά τους εργαζόμενους, πολύ περισσότερο να έχουν εικόνα.

Εδώ και τώρα να διερευνηθούν διεξοδικά οι συνθήκες δουλειάς: Ωράρια, ρεπό, ανάπαυση, και στον συγκεκριμένο μεγάλο εργοδότη και στους υπόλοιπους του κλάδου.

Δεν μπορούμε να συμβιβαζόμαστε άλλο με αυτήν την κατάσταση. Είναι ανάγκη εδώ και τώρα να διεκδικήσουμε μέτρα υγείας και ασφάλειας, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς».

Στο μεταξύ, στη Ζάκυνθο το Εργατικό Κέντρο μαζί με σωματεία πραγματοποίησε χθες περιοδεία στο αεροδρόμιο, όπου έχασε τη ζωή του ο 63χρονος εργαζόμενος, ενώ έκαναν και παρέμβαση στη διεύθυνση του αεροδρομίου, απαιτώντας άμεσα μέτρα προστασίας. Η παρέμβαση αυτή «έσπασε» την προσπάθεια απόκρυψης του τραγικού θανάτου και ανέδειξε τις άθλιες συνθήκες στον χώρο.

Συγκεκριμένα, εργαζόμενοι αναφέρθηκαν στην εντατικοποίηση της δουλειάς σε πολλά τμήματα, αφού χιλιάδες ταξιδιώτες βρίσκονται καθημερινά στον χώρο για σχεδόν ένα εξάμηνο κάθε χρόνο. Ιδιαίτερα τονίστηκαν οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες κάτω από τις οποίες αναγκάζεται να εργάζεται το προσωπικό στην πίστα του αεροδρομίου, με αποτέλεσμα μεγάλη σωματική καταπόνηση. Αναδείχθηκε επιπλέον η ανάγκη ύπαρξης οργανωμένου ιατρείου και γιατρού, λήψης μέτρων απέναντι στην ένταση και στη μεγάλη πίεση της δουλειάς.

Οι συνδικαλιστές, με επικεφαλής τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Γιώργο Κωνσταντίνου, κάλεσαν σε οργάνωση της πάλης και με τη συμβολή των σωματείων για τη διεκδίκηση των συγκεκριμένων μέτρων. «Δεν δεχόμαστε το 2025 να μετράμε σε καθημερινή βάση νεκρούς εργάτες! Απαιτούμε ζωή με αξιοπρέπεια, όπως μας αρμόζει με βάση τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας τον 21ο αιώνα», τονίζει το Εργατικό Κέντρο.

Την προκλητική κυβερνητική προπαγάνδα που παρουσιάζει τον ενταφιασμό του 8ωρου ως ...«διευκόλυνση» των εργαζομένων και ως μέτρο για τη «συμφιλίωση» δουλειάς και οικογένειας επανέλαβε, για μια ακόμα φορά, χτες ο υφυπουργός Εργασίας, Κ. Καραγκούνης, μιλώντας στην Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Βουλής. Η συνεδρίαση είχε θέμα την ενίσχυση της «γυναικείας απασχόλησης» και η ενημέρωση εκ μέρους της κυβέρνησης κινήθηκε στον άξονα της θριαμβολογίας για την «τεράστια μείωση» της ανεργίας, την «αύξηση» των μισθών, την «αποτελεσματικότητα» των προγραμμάτων της ΔΥΠΑ.

«Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία για να δούμε ποια είναι η στρατηγική της κυβέρνησης σε σχέση με τη γυναικεία απασχόληση», σχολίασε η βουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Βιβή Δάγκα, επισημαίνοντας πως στον πυρήνα της πολιτικής της ΝΔ βρίσκονται τα μέτρα του επόμενου αντεργατικού πονήματος που έχει ήδη παρουσιάσει το υπουργείο, με αιχμή του δόρατος τη 13ωρη δουλειά σε έναν εργοδότη (ήδη προβλέπεται το 13ωρο σε περισσότερους του ενός εργοδότες) και τη 10ωρη εργάσιμη μέρα, χωρίς υπερωριακή προσαύξηση στο πλαίσιο της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου, για τη διάρκεια όλου του έτους (από έξι μήνες που ισχύει σήμερα).

«Δεν υπάρχει 13ωρο», ισχυρίστηκε ο υφυπουργός Εργασίας, αλλά πρόβλεψη της δυνατότητας για μια επιπλέον ώρα υπερωρίας. Βέβαια, τα μαθηματικά τον διαψεύδουν: Το άθροισμα του 8ωρου, της μιας ώρας υπερεργασίας και των τεσσάρων (από τρεις που ισχύει σήμερα) ωρών υπερωρίας ισούται με 13 ώρες δουλειάς. Μέσα όμως από τον παραμορφωτικό φακό της κυβέρνησης, η μια επιπλέον ώρα υπερωρίας «είναι υπέρ των εργαζομένων», όπως η ...4ήμερη - 10ωρη εργασία είναι «διευκόλυνση» για τις γυναίκες και τα νέα ζευγάρια. Δίπλα στην προκλητική τοποθέτηση της κυβέρνησης, αξίζει να σημειωθεί και η στάση των υπόλοιπων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας) που δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά στην εξαγγελθείσα επίθεση στο 8ωρο και τον σταθερό ημερήσιο χρόνο.

«Ερχεστε να απογειώσετε την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών, που ήδη βιώνουν τη βαρβαρότητα της εντατικοποίησης της εργασίας και της έντασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Φέρνετε έναν ακόμα οδοστρωτήρα που έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα αντεργατικά μέτρα των κυβερνήσεων τουλάχιστον των τελευταίων δεκαετιών», σημείωσε η Β. Δάγκα, υπογραμμίζοντας πως παλιές και νέες ρυθμίσεις κομματιάζουν τη ζωή της εργαζόμενης, αφού φέρνουν σε αντιπαράθεση «το καθολικό κοινωνικό δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με την κοινωνική ανάγκη προστασίας της μητρότητας και στήριξης της οικογένειας».

Η βουλευτής του Κόμματος χαρακτήρισε «κακόγουστο αστείο» τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης πως η δουλειά με αυτούς τους εξοντωτικούς ρυθμούς είναι «ελεύθερη επιλογή» για τις εργαζόμενες. Η υποτιθέμενη «ελευθερία», όπως τόνισε, είναι στην πραγματικότητα αμείλικτη αναγκαιότητα για τις εργαζόμενες που αναγκάζονται να κυνηγάνε τη νυχτερινή βάρδια, τη δουλειά Σάββατα, Κυριακές και αργίες, προκειμένου να καταφέρουν να πληρώσουν το ενοίκιο, τη δόση του δανείου, τον λογαριασμό του ρεύματος, τα έξοδα του σούπερ μάρκετ, τα φροντιστήρια και τις δραστηριότητες των παιδιών. «Ποια ελευθερία είχε η εργαζόμενη, μητέρα τεσσάρων παιδιών, που δούλευε τη νύχτα οδηγός απορριμματοφόρου και όταν σχολούσε το πρωί ξεκινούσε 16ωρη βάρδια στις αστικές συγκοινωνίες;», αναρωτήθηκε.

Τέλος, ξεκαθάρισε πως το βίαιο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου δεν είναι πρωτοτυπία της κυβέρνησης και «παρέκκλιση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο», αλλά υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ ειδικά σε συνθήκες ανάπτυξης της πολεμικής οικονομίας. «Με τον πιο ανατριχιαστικό τρόπο η ΕΕ μιλάει για την ανάγκη να δουλεύουν οι εργαζόμενοι περισσότερες ώρες, να διασφαλιστεί η μέγιστη παραγωγικότητα. Γιατί ο σταθερός εργάσιμος χρόνος θεωρείται εμπόδιο στον ανελέητο ανταγωνισμό των ευρωπαϊκών μονοπωλίων με μονοπώλια των ΗΠΑ, άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων», τόνισε.

Τη διαρκή προσπάθεια κυβερνήσεων και ΕΕ να επεκτείνουν την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας ανέδειξε η βουλευτής του ΚΚΕ, Σεμίνα Διγενή. Στο εργασιακό αυτό τοπίο οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν την πλειοψηφία των μερικά απασχολούμενων, με αρνητικές επιπτώσεις στον μισθό αλλά και στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Οσον αφορά τα στατιστικά δεδομένα με βάση τα οποία η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη μείωση της ανεργίας, υπενθύμισε ότι με βάση τη μεθοδολογία της ΕΛΣΤΑΤ, όπως και της Eurostat, θεωρούνται «απασχολούμενοι» όσοι έχουν εργαστεί έστω και μια ώρα κατά την εβδομάδα αναφοράς.

Κατήγγειλαν στον λαό της περιοχής την προσπάθεια της κυβέρνησης να προχωρήσει στην πολιτική και συνδικαλιστική δίωξη, σε μια περίοδο που κλιμακώνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και που με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων βαθαίνει η εμπλοκή της χώρας μας, μετατρέπεται η περιοχή της Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, σε ορμητήριο των ΝΑΤΟικών μακελάρηδων και παράλληλα σε πιθανό στόχο αντιποίνων αντίπαλων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων.

Ανέδειξαν ότι πρόκειται για προπομπό του νέου πειθαρχικού δικαίου των δημοσίων υπαλλήλων που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα, με στόχο την περαιτέρω αντιδραστικοποίηση του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, επιδιώκοντας να διαμορφώσει ένα ακόμα πιο ασφυκτικό και εκφοβιστικό πλαίσιο λειτουργίας και εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων.

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κάλεσαν τον λαό της περιοχής να καταδικάσει την προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, να δυναμώσει τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Στο μεταξύ, παρέμβαση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης πραγματοποίησε χθες το πρωί αντιπροσωπεία εργατικών σωματείων. Συζήτησαν με εργαζόμενους για το θέμα της παραπομπής του Στ. Μπάζα στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του υπουργείου Πολιτισμού, δήλωσαν τη στήριξή τους στην απόφαση των εργαζομένων να μην αντιμετωπίσουν τους ΝΑΤΟικούς ως απλούς τουρίστες και απαίτησαν να σταματήσει τώρα η πολιτική - συνδικαλιστική δίωξη του εργαζόμενου.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας έκανε την εξής δήλωση αναφορικά με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στο νομοσχέδιο για την αναμόρφωση του πειθαρχικού δικαίου των δημοσίων υπαλλήλων:

«Είναι βαθιά νυχτωμένη η κυβέρνηση αν νομίζει ότι θα καταφέρει να περάσει χωρίς αντιδράσεις το νομοσχέδιο για την αλλαγή του πειθαρχικού δικαίου των δημοσίων υπαλλήλων, επειδή το φέρνει σαν τον κλέφτη μέσα στις καλοκαιρινές άδειες.

Τα βρώμικα σχέδιά της αποκαλύπτουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, που ξέρουν καλά πως στόχος της κυβέρνησης δεν είναι οι επίορκοι υπάλληλοι και οι πράξεις που εμπίπτουν στο κοινό ποινικό δίκαιο, οι οποίες και αντιμετωπίζονται με την ισχύουσα νομοθεσία, αλλά η ενίσχυση του κλίματος φόβου και τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, για να προχωρά χωρίς εμπόδια η αντιλαϊκή πολιτική της. Αλλωστε το πώς εννοεί η κυβέρνηση τους έντιμους δημόσιους υπαλλήλους το είδαμε στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου όσοι έκαναν τίμια τη δουλειά τους είτε κυνηγήθηκαν είτε λοιδορήθηκαν, όπως φαίνεται και από τα στοιχεία που έρχονται διαρκώς στο φως.

Στο παρελθόν κι άλλοι προσπάθησαν να βάλουν φίμωτρο στους εργαζόμενους, να καταστείλουν τους αγώνες τους, με ιδιώνυμα, απειλές, διώξεις και ποινές, όμως απέτυχαν παταγωδώς. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Η ταξική πάλη δεν καταργείται με νομοσχέδια και διατάγματα!».

Από τη χτεσινή συγκέντρωση στην Αθήνα

Στη συγκέντρωση συμμετείχαν συνδικαλιστικοί φορείς από όλους τους χώρους του Δημοσίου, από Υγεία, δήμους και Περιφέρεια, Εκπαίδευση, ασφαλιστικά ταμεία κ.ά. καταγγέλλοντας καταρχήν ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει ένα τέτοιο αντιδραστικό νομοσχέδιο μέσα στο καλοκαίρι, νομίζοντας ότι έτσι «θα πιάσει στον ύπνο» τους εργαζόμενους.

Εστιάζοντας κυρίως στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου, τα σωματεία σημειώνουν ότι φέρνει διεύρυνση και αυστηροποίηση των ποινών, ενώ ως πρόσχημα επιστρατεύεται από την κυβέρνηση η «δίωξη των επίορκων». Πραγματικό στόχο έχει να κυνηγήσει και να «φιμώσει» τους εργαζόμενους που αγωνίζονται, να διαμορφώσει ένα πλαίσιο που θα τυλίγει εύκολα σε μια «κόλλα χαρτί» όποιον αγωνίζεται και διεκδικεί, εξαπολύοντας πογκρόμ ενάντια στη συνδικαλιστική δράση.

Μάλιστα, όχι τυχαία το νομοσχέδιο έρχεται σε μια περίοδο γενικευμένης πολεμικής προπαρασκευής, με το κράτος να εντείνει την καταστολή σε βάρος της αγωνιστικής στάσης, ειδικά όταν αυτή αμφισβητεί την εγκληματική στρατηγική της εμπλοκής στο ΝΑΤΟικό σφαγείο. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η δίωξη εργαζόμενου από το υπουργείο Πολιτισμού που εναντιώθηκε στην παρουσία ΝΑΤΟικών σε μουσείο στην Αλεξανδρούπολη (βλ. δίπλα), οι παραπομπές σε πειθαρχικά εκπαιδευτικών επειδή εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό λαό ακόμα και σε δραστηριότητες έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία κ.ο.κ.

Στη διάρκεια της συγκέντρωσης αντιπροσωπεία της ΑΔΕΔΥ συναντήθηκε με τον υπουργό Εσωτερικών Θ. Λιβάνιο. Εκ μέρους της ΔΑΣ, η Βέτα Πανουτσάκου, μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων Αιρετών Περιφερειών Αττικής, κατέθεσε δύο υπομνήματα στον υπουργό.

Το ένα υπόμνημα αναλύει τις στοχεύσεις του νομοσχεδίου και το άλλο παρουσιάζει μερικές αποκαλυπτικές περιπτώσεις πειθαρχικών διώξεων εργαζομένων, που αποδεικνύουν πως οι διατυπώσεις μιας σειράς πειθαρχικών παραπτωμάτων, όπως «η αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας», «η απλή απείθεια», «η κακόβουλη άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής που γίνεται δημοσίως, γραπτώς ή προφορικώς», «η παραβίαση της υποχρέωσης εχεμύθειας» κ.λπ. αξιοποιούνται ήδη για διώξεις συνδικαλιστών, απεργών και γενικά υπαλλήλων που διεκδικούν καλύτερους όρους εργασίας, καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες, που δημοσιοποιούν τα κακώς κείμενα των υπηρεσιών τους κ.λπ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο υπουργός εξετάζοντας αυτές τις περιπτώσεις δεν μπόρεσε να αντικρούσει τη θέση της ΔΑΣ ότι πρόκειται για συνδικαλιστικές διώξεις.

Με την ολοκλήρωση της συνάντησης η Βέτα Πανουτσάκου απευθύνθηκε στους συγκεντρωμένους, ενημερώνοντας για όσα συζητήθηκαν σε αυτή, και ανέφερε ότι ο υπουργός εξέφρασε την κυβερνητική αδιαλλαξία να περάσει το νομοσχέδιο και αν τα καταφέρει και εντός του Ιουλίου. Για αυτό, τόνισε, πρέπει όλοι οι συνάδελφοι να ενημερωθούν άμεσα, για να βάλουν εμπόδιο στην προώθηση του νομοσχεδίου αλλά και να οργανώσουν τον αγώνα τους, γιατί μόνο αυτός μπορεί να το ακυρώσει στην πράξη.

Σημειώνεται τέλος ότι ύστερα από αίτημα Ομοσπονδιών και εκατοντάδων πρωτοβάθμιων σωματείων η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, που συνεδρίασε μετά τη συνάντηση με τον υπουργό, πήρε απόφαση για κήρυξη απεργίας τη μέρα κατάθεσης του νομοσχεδίου.

Το υπόμνημα της ΔΑΣ ως προς το περιεχόμενο του νομοσχεδίου αναφέρει συνοπτικά:

-- Ποινικοποιείται η συνδικαλιστική και πολιτική δράση των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς ενέργειες που συνδέονται με αυτή τη δράση εντάσσονται στα πειθαρχικά παραπτώματα και μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι των πειθαρχικών παραπτωμάτων και ποινών με τα αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Μετατρέπεται σε πειθαρχικό παράπτωμα κάθε έκφραση διαφωνίας με την κυβερνητική πολιτική.

-- Αυστηροποιούνται οι πειθαρχικές ποινές με στόχο την ενίσχυση του κλίματος φόβου, αυταρχισμού και τρομοκρατίας μέσα στους χώρους δουλειάς.

-- Καταργείται η συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων στα Πειθαρχικά Συμβούλια και προβλέπεται η αποκλειστική σύνθεσή τους με μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, δηλαδή διορισμένους συμβούλους του Δημοσίου, που έχουν αποστολή να υπερασπίζονται το Δημόσιο ως εργοδότη.

Ακόμα απαντώντας στο επιχείρημα της κυβέρνησης της ΝΔ πως το σχέδιο στόχο έχει να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα διαφθοράς, να «τιμωρηθούν οι επίορκοι», κ.λπ. η ΔΑΣ επισημαίνει ότι σε κάθε μεγάλο κύκλωμα που αποκαλύπτεται, από πίσω κρύβονται οι συνήθεις ύποπτοι: Ανώτατα διευθυντικά και υπηρεσιακά στελέχη που συνδέονται είτε με αυτή είτε με προηγούμενες κυβερνήσεις. Και ότι αν θέλουν να τιμωρήσουν τους επίορκους, μπορούν να αξιοποιήσουν το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και επομένως δεν χρειάζεται νέος νόμος γι' αυτά.

Το συμπέρασμα είναι ότι στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο δεν στοχεύει στους επίορκους. Θέλει έναν πειθαρχικό μηχανισμό που θα λειτουργεί ως φόβητρο για όσους τολμούν να αγωνίζονται.

Η ΔΑΣ δηλώνει ότι απορρίπτει το πειθαρχικό δίκαιο που αντιμετωπίζει τη συνδικαλιστική δράση, το απεργιακό δικαίωμα, το δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε συναδέλφου να ασκεί κριτική κ.λπ., ως εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, απαιτεί την απόσυρσή του και τονίζει πως για το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα αποτελεί αιτία πολέμου η προώθηση του συγκεκριμένου σχεδίου.

Χαρακτηριστική επίσης περίπτωση δίωξης εργαζόμενου στο Δημόσιο που δείχνει πώς εννοεί η κυβέρνηση τα «πειθαρχικά παραπτώματα», είναι αυτή της εκπαιδευτικού, προέδρου του ΣΕΠΕ Ζακύνθου Εφης Λάζου.

Η δασκάλα σέρνεται σε πειθαρχική διαδικασία επειδή οργάνωσε θεατρική παράσταση και μάλιστα εκτός σχολικού πλαισίου με τίτλο «Η Αννα Φρανκ συνομιλεί με τα παιδιά της Παλαιστίνης»!

Τη δίωξη καταδικάζει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών», απαιτώντας από το υπουργείο να πάψει κάθε πειθαρχική διαδικασία. Και τονίζει ότι «όταν κυβέρνηση και σύσσωμα τα αστικά κόμματα έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο πολέμου, όταν παραχωρούν γη και ύδωρ στους μακελάρηδες των λαών, συμμαχούν με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και βάζουν πλάτη στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, κανείς και καμιά δεν πρέπει να σιωπά! Στεκόμαστε στο πλευρό της συναδέλφισσας που με τη δουλειά και την τέχνη της δίδαξε τις πανανθρώπινες αξίες της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της ζωής!».

Η ΑΣΕ θυμίζει μάλιστα ότι μόλις πριν λίγες μέρες αντικαταστάθηκε μάθημα της Γλώσσας Γ' Λυκείου επειδή είχε αναφορές στην «Ιντιφάντα», με το υπουργείο να επιδίδεται σε «κυνήγι μαγισσών». Ενώ μόλις τον περασμένο Οκτώβρη, δασκάλα στον Ταύρο μπήκε στο στόχαστρο επειδή μαθητές δημιούργησαν εικαστικό έργο με το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

«Τέτοια είναι η αγωνία τους για την αποκάλυψη της ανίερης συμμαχίας που έχουν συνάψει με Ισραήλ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ. Τέτοια είναι η αγωνία τους να κρύψουν τα αιματοβαμμένα χέρια τους!», αναφέρει η ΑΣΕ ξεκαθαρίζοντας: «Σε εποχές λογοκρισίας, φίμωσης της φωνής των εκπαιδευτικών και ηθικού φρονηματισμού δεν θα επιστρέψουμε!».

«Είναι ξεκάθαρο πλέον και μέσα από το νομοσχέδιο που ετοιμάζονται να καταθέσουν για το νέο πειθαρχικό πως θέλουν τον δάσκαλο σκυμμένο, υποταγμένο, τρομοκρατημένο! Μόνο έτσι θα μπορέσουν να εφαρμόσουν την αντιλαϊκή, πολεμική πολιτική τους», τονίζει ακόμα η ΑΣΕ, δηλώνοντας:

«Δεν θα το επιτρέψουμε! Συσπειρωμένοι στα σωματεία μας, οργανωμένα και σε συμπόρευση με το εργατικό, το φοιτητικό, το γονεϊκό κίνημα θα τους χαλάσουμε τα σχέδια!».

ΘΗΒΑ

Εργαζόμενοι, νέα ζευγάρια με τα παιδιά τους, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, νεολαία από ολόκληρη τη Βοιωτία, ανταποκρίθηκαν μαζικά στο κάλεσμα των υγειονομικών και των σωματείων τους, των Εργατικών Κέντρων και των δεκάδων Συλλόγων και μαζικών φορέων, μετατρέποντας σε αγωνιστική διεκδίκηση την οργή και την αγανάκτηση για τις τεράστιες ελλείψεις και την τραγική κατάσταση που έχουν διαμορφώσει στα δύο νοσοκομεία η πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας, της υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης.

Ο λαός της περιοχής, με τα συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς, με τον συντονισμό της δράσης του και κοινά αιτήματα για στελέχωση και των δύο νοσοκομείων, έδωσε παράλληλα αποφασιστική απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των μηχανισμών της να καλλιεργήσουν κλίμα αντιπαλότητας ανάμεσα στις πόλεις για το ποια δομή θα υποβαθμιστεί, εξυπηρετώντας έτσι σχεδιασμούς συρρίκνωσης και υποβάθμισης συνολικά του δημόσιου συστήματος Υγείας σε ολόκληρη τη Βοιωτία.

ΛΙΒΑΔΕΙΑ

Στο συλλαλητήριο της Θήβας παραβρέθηκε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γιώργο Μπαγιαρτάκη, Γραμματέα της ΤΕ Θήβας - Οινοφύτων, καθώς και αντιπροσωπεία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Θήβας, με επικεφαλής τον δημοτικό σύμβουλο, Αντώνη Τουλουμάκο.

Το συλλαλητήριο ξεκίνησε με χαιρετισμό του Αρη Βενιζέλου, από τη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Θήβας, ο οποίος στάθηκε στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των εκάστοτε κυβερνήσεων, που «βλέπουν την Υγεία ως εμπόρευμα, βάζοντάς τη στη λογική κόστους - οφέλους», και τόνισε ότι «δεν γίνεται την ίδια ώρα που δίνουν 25 δισ. για εξοπλισμούς και 500 χιλιάδες ευρώ ημερησίως για παρουσία φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, να μας λένε πως για γιατρούς και ασθενοφόρα δεν έχουν λεφτά. Είναι ξεδιάντροποι». Σημείωσε επίσης ότι στην περιοχή βρίσκεται «η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανική περιοχή σε όλη τη χώρα, με χιλιάδες εργάτες. Τα εργατικά "ατυχήματα" είναι καθημερινό φαινόμενο. Δυστυχώς απ' ό,τι φαίνεται πάμε για νέο ρεκόρ, σε σχέση με πέρσι. Τώρα, μάλιστα, αν περάσει και εφαρμοστεί και το νέο νομοσχέδιο για 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, φανταστείτε τι έχει να γίνει. Και υπάρχει ένα ασθενοφόρο για όλη την περιοχή. Δεν είναι αυτό εγκληματική πολιτική;».

Χαιρετισμό απηύθυναν επίσης ο Τάσος Μαλές, πρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Βοιωτίας, ο οποίος τόνισε ότι «η μόνη ελπίδα είναι ο αγώνας των εργαζομένων και του λαού», η Φιλιώ Πρωτόπαπα, πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θήβας, που στάθηκε στις ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό, και ο δήμαρχος Θήβας, Γιώργος Αναστασίου.

«Η συμμετοχή δεκάδων φορέων της πόλης και της περιοχής στέλνει ηχηρό μήνυμα πως στην πόλη της Θήβας, την ευρύτερη περιοχή, αλλά και συνολικά στον νομό Βοιωτίας έχει σημάνει συναγερμός και γενικός ξεσηκωμός για να διεκδικήσουμε τις υπηρεσίες Υγείας που δικαιούμαστε και που έχουμε ανάγκη και που δυστυχώς ειδικά τους τελευταίους μήνες μας τις στερούν», τόνισε μεταξύ άλλων η Νάγια Ρενδούμη, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο. Και πρόσθεσε:

«Θα δώσουμε μάχη το επόμενο διάστημα, άτομο το άτομο, να μην περάσουν τα επιχειρήματα που ρίχνει η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της, πως ό,τι και να κάνουμε, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. `Η ακόμη χειρότερα, το αμίμητο, να κλείσει το Νοσοκομείο. Λες και δεν έχουμε δει πάμπολλες φορές το προηγούμενο διάστημα τι σημαίνει στην πράξη να μην έχει στελεχωμένες υπηρεσίες. Με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον θάνατο ενός συνανθρώπου μας στο κέντρο της πόλης, επειδή δεν υπήρχε δεύτερο πλήρωμα για το ΕΚΑΒ.

Ολοι μαζί θα κλιμακώσουμε τη διεκδίκησή μας με κάθε πρόσφορο τρόπο, ώστε να στελεχωθεί πλήρως το Νοσοκομείο και οι άλλες δομές Υγείας με μόνιμο προσωπικό. Εξάλλου το ίδιο το Νοσοκομείο δεν μας χαρίστηκε εδώ στη Θήβα, αλλά ιδρύθηκε μετά από πολύχρονους αγώνες εργαζομένων, επαγγελματιών και κατοίκων της περιοχής μας.

Είδαμε από πρώτο χέρι ειδικά τους τελευταίους μήνες τι μεθοδεύεται μπροστά στα μάτια μας. Οι κυβερνώντες θέλουν πάνω στα ερείπια που οι ίδιοι δημιουργούν, να πλασάρουν ως μόνη λύση το "ας λειτουργεί μία κλινική ή ένα νοσοκομείο στη Βοιωτία". Είδαμε επίσης τι λέει το στόμα του υπουργού καθημερινά, ο οποίος κάνει δηλώσεις που εμφανίζουν μία άλλη πραγματικότητα, λες και δεν τρέχει τίποτα. (...) μήνες μετά τον θάνατο του συνανθρώπου μας στη Θήβα, ακόμα περιμένουμε την εξαγγελία του να στελεχωθεί το ΕΚΑΒ. Τα λέμε αυτά γιατί εάν κάτσουμε απαθείς, εάν δεν νιώσουν την πίεση ολόκληρου του λαού της περιοχής, στην καλύτερη σκοπεύουν να φέρουν έναν - δύο γιατρούς μετά από 4-5 μήνες. Οταν δηλαδή τα πράγματα θα έχουν φτάσει στο μη παρέκει.

Σήμερα λοιπόν στέλνουμε ένα πρώτο μήνυμα. Αλλά κυριολεκτικά από αύριο, πρέπει να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Να μη μείνει καμία γειτονιά, κανένα χωριό χωρίς ενημέρωση. Ο κάθε φορέας να συμβάλει στην προσπάθεια να ακουστεί η αλήθεια και οι αιτίες της. Τις επόμενες ημέρες, η Συντονιστική Επιτροπή θα καλέσει σε σύσκεψη, όπου θα αποφασιστούν τα επόμενα βήματα. Είναι σαφές ότι πρέπει να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια. Αλλά η πίεση αυτή μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματικά μόνο εάν καταλάβουν ότι έχουν απέναντί τους μία ολόκληρη περιοχή, αποφασισμένη να έχει κυριολεκτικά την υγειά της, δωρεάν και υψηλού επιπέδου. Στις δομές που ήδη υπάρχουν, πλήρως στελεχωμένες. Αυτό δεν είναι ευχή, είναι απαίτηση, και όχι για μετά, αλλά για το τώρα».

Τη δική του μαζική και δυναμική απάντηση στην πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας έδωσε και ο λαός της Λιβαδειάς και των γύρω χωριών, στο συλλαλητήριο που κάλεσαν το Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς, το Σωματείο Εργαζομένων στο νοσοκομείο και η Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Βοιωτίας.

Στην κινητοποίηση των σωματείων και φορέων της Λιβαδειάς παραβρέθηκε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής την Λιάνα Καραβασίλη, Γραμματέα της ΤΕ Λιβαδειάς, καθώς και εκλεγμένοι στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και τον δήμο Λιβαδειάς με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Οπως αναφέρθηκε μάλιστα κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης, πάνω από 50 σωματεία, σύλλογοι και φορείς της περιοχής έχουν συνυπογράψει το κείμενο και τα αιτήματα διεκδίκησης, ενώ η προσπάθεια ενημέρωσης και κινητοποίησης συνεχίζεται.

Την ανάγκη να γίνει αυτή η διεκδίκηση υπόθεση όλων των εργαζομένων και του λαού της περιοχής επισήμανε ο Κώστας Κολιούσης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς, ενώ την αλληλεγγύη των υγειονομικών και των συνδικάτων τους μετέφερε η Βούλα Πάκου, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΟΕΔΗΝ.

«Να πούμε όλοι ένα μεγάλο "φτάνει πια" στην πολιτική που μετατρέπει το δημόσιο νοσοκομείο σε κερδοσκοπικό ίδρυμα που εμπορεύεται τον ανθρώπινο πόνο, που μετατρέπει τη σχέση υγειονομικού και ασθενή σε μια εμπορική συναλλαγή. Πρέπει να πούμε ένα μεγάλο "φτάνει πια" στην πολιτική που επιβάλλει στους ασθενείς νέα χαράτσια για φάρμακα και εξετάσεις για να ελαφρύνει τους... αναξιοπαθούντες επιχειρηματικούς ομίλους», τόνισε η Βούλα Πάκου, υπογραμμίζοντας ότι η μεγάλη συμμετοχή στο συλλαλητήριο απέδειξε για μία ακόμη φορά πως «τα αιτήματα των υγειονομικών και των ασθενών του λαού πρέπει να είναι κοινά».

Στα μεγάλα προβλήματα και τις ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Λιβαδειάς αναφέρθηκε στην ομιλία της η Βαγγελιώ Κλάδου, πρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων.

Επισήμανε μεταξύ άλλων ότι αυτό που προκύπτει μέσα από τα λεγόμενα της κυβέρνησης δεν είναι η επίλυση των προβλημάτων, που η πολιτική της προκαλεί, αλλά η επίθεση στη νοσοκομειακή κάλυψη σε επίπεδο νομού.

Και αναλύοντας την κυβερνητική στόχευση, σημείωσε ότι αν γίνει πράξη «θα υπάρχουν δύο κτιριακά συγκροτήματα (Θήβα και Λιβαδειά), όμως ανάλογα την ημέρα σε ένα από τα δύο θα βρίσκεις εφημερεύουσα παθολογική κλινική ή χειρουργική ή άλλη. Είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στη συγχώνευση και στο κλείσιμο κλινικών και δομών», τόνισε και υπογράμμισε:

«Δεν πρόκειται να δεχτούμε να βάλουμε στο Νοσοκομείο το λουκέτο που ετοιμάζουν. Η Υγεία είναι δικαίωμα και ανάγκη, δεν είναι κόστος. Ολες οι δομές Υγείας της περιοχής επιβάλλεται να στηριχτούν ενιαία, χωρίς αποκλεισμούς και διαχωρισμούς. Ασθενείς και προσωπικό έχουν ίσα δικαιώματα όπου και αν βρίσκονται.

Σε αυτή την κρίσιμη καμπή που βρισκόμαστε, είναι αναγκαίο οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι, όλος ο πληθυσμός της περιοχής μας συσπειρωμένοι στα σωματεία, στους συλλόγους και τους φορείς τους να διεκδικήσουν την Υγεία που δικαιούνται, δηλαδή υπηρεσίες Υγείας αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν, σύγχρονες και υψηλού επιπέδου, με κατάργηση κάθε εμπορευματικής δραστηριότητας.

Και είναι αναγκαίο τόσο οι ενημερωτικές δράσεις μας όσο και η πίεση που θα ασκήσουμε και οι διεκδικήσεις μας να συνεχίζονται και να δυναμώνουν σε βάθος χρόνου, να διεκδικήσουν μαζί μας την επίλυση της κατάστασης.

Συνεχίζουμε δυναμικά να παλεύουμε για την προστασία της υγείας, της ζωής μας και των δικαιωμάτων μας. Δεν δεχόμαστε την "κανονικότητα" που θέλουν να μας επιβάλλουν. Διεκδικούμε την Υγεία που δικαιούμαστε τον 21ο αιώνα, καθώς η Υγεία δεν είναι εμπόρευμα, είναι κοινωνικό αγαθό, είναι δικαίωμα για όλους».

Ο «Ριζοσπάστης», δίνοντας συνέχεια στο σχετικό ρεπορτάζ, δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από τη συζήτηση στο Συνέδριο.

Την αναγκαιότητα για ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίηση της ΟΒΣΑ, των συλλόγων και των ενώσεων, τόνισε στην εισήγηση ο Θανάσης Καλαμπαλίκης, πρόεδρος της ΟΒΣΑ, αναδεικνύοντας ότι οι επαγγελματίες βιώνουν στο «πετσί» τους τις αντιλαϊκές ευρωενωσιακές κατευθύνσεις που εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις.

Αναλύοντας το τι κίνημα χρειάζεται σήμερα για να οργανωθεί η αντεπίθεση των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, ξεχώρισε το καθήκον της βελτίωσης στη λειτουργία σωματείων, ώστε να είναι «εφάμιλλη των απαιτήσεων». Να είναι «σε σταθερή και μόνιμη ετοιμότητα, αποκούμπι και στήριγμα του κάθε αυτοαπασχολούμενου και μικρού ΕΒΕ».

Πρώτα απ' όλα χρειάζεται «η δική μας δουλειά και δράση να διευκολύνει, να ενημερώνει, να εξηγεί, να εμπνέει. Με αυτόν τον τρόπο, με τη συμμετοχή των χιλιάδων σήμερα ανοργάνωτων συναδέλφων μπορεί να αλλάξει και ο συσχετισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα, να απομονωθούν οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες της ΓΣΕΒΕΕ και των άλλων τριτοβάθμιων».

Παρακάτω απάντησε σε όσους κατηγορούν την ΟΒΣΑ επειδή «διαχωρίζει τα προβλήματα των μικρών από τα προβλήματα των μεγάλων».

Οπως είπε, «δεν το αρνούμαστε... Ολοι καταλαβαίνουμε ότι ο επιχειρηματικός κόσμος δεν είναι ενιαίος. Αυτά είναι ψέματα αυτών που θέλουν τους μικρούς να υιοθετούν τις πολιτικές στήριξης των μεγάλων. Αλήθεια, τι σχέση έχει ένας υδραυλικός, ένας βιοτέχνης στο ξύλο ή ένας κομμωτής με επιχειρήσεις που καταγράφονται ως μικρομεσαίες στην ΕΕ αλλά έχουν εκατομμύρια ευρώ τζίρους; Εχουμε τις ίδιες ανάγκες; Τις ίδιες ανησυχίες;

Για ποια οικονομική δημοκρατία μπορούμε σήμερα να κάνουμε λόγο; Η ίδια η αγορά, η καπιταλιστική οικονομία λειτουργεί σε συνθήκες ανταγωνισμού, με το μεγάλο ψάρι να καταβροχθίζει το μικρό. Το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα, η ΕΕ και οι υπόλοιποι οργανισμοί, όπως ο ΟΟΣΑ, το ΝΑΤΟ κ.ο.κ. είναι μηχανισμοί καταλήστευσης των λαϊκών δικαιωμάτων, φτιαγμένοι για να εξασφαλίζουν την ένταση της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου».

«Αλήθεια, σήμερα, σε συνθήκες εκτεταμένων εμπορικών πολέμων, γενικευμένων οικονομικών και στρατιωτικών πολέμων, για ποια οικονομική δημοκρατία μπορούμε να κάνουμε λόγο;

Αλήθεια, σε συνθήκες πλήρους κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων, για ποια αρμονική συμβίωση μικρών και μεγάλων μπορούμε να μιλάμε;».

Με βάση τα παραπάνω, ο Θ. Καλαμπαλίκης ανέδειξε ως προϋπόθεση για να γίνει πιο εύστοχος ο αγώνας και να αποκτήσει αντοχή, το «να αμφισβητηθούν τα ιερά και τα όσια της αγοράς. Να μπουν στο προσκήνιο της διεκδίκησης οι πραγματικές ανάγκες του λαού, των μικρών επαγγελματιών και να πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων τον στενό κορσέ της ανταγωνιστικότητας και των δημοσιονομικών αντοχών. Να αμφισβητηθούν τα κέρδη των λίγων για να βρούνε διέξοδο οι ανάγκες των πολλών. Ο λαός πρέπει να οργανωθεί και να πάρει ο ίδιος την τύχη στα χέρια του, χωρίς να βασίζεται σε κυβερνητικές εναλλαγές που αφήνουν ανέγγιχτο το σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων».

Σε άλλο σημείο, ο Θ. Καλαμπαλίκης μίλησε για την οργάνωση του αγώνα, τονίζοντας ότι η ΟΒΣΑ «είναι ανοιχτή για κοινή δράση με οποιονδήποτε συνδικαλιστικό φορέα έχει αγωνιστική, τίμια στάση».

Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε η ΟΒΣΑ συναντήθηκε τα τελευταία χρόνια με 23 πρωτοβάθμια σωματεία στην Αττική που δεν είναι στη δύναμή της. «Με τα περισσότερα συναποφασίσαμε την κοινή μας δράση, με όλα συναντηθήκαμε στους αγώνες, ακόμα και αν δεν συμφωνήσαμε σε όλα. Ολα αναγνωρίζουν ότι η ΟΒΣΑ καλύπτει ένα κενό συνδικαλιστικής δράσης στην Αττική και συμφωνούν ότι η λύση βρίσκεται στην εναντίωση με τις πολιτικές που ακολουθούνται».

«Οι πόρτες της Ομοσπονδίας μας είναι ανοιχτές για όλα αυτά τα σωματεία αν αποφασίσουν να γίνουν μέλη της ΟΒΣΑ, αλλά ακόμα και αν για δικούς τους λόγους δεν το επιλέξουν, εμείς δηλώνουμε παρόντες, στο πλευρό τους, έτοιμοι να συνεχίσουμε τη συζήτηση και την κοινή δράση».

Καταλήγοντας τόνισε πως «όλοι μας βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις.

Αποδείχθηκε στη ζωή ότι αυτό που λείπει δεν είναι οι έξυπνες και εφικτές λύσεις, γιατί τα συμφέροντα του αυτοαπασχολούμενου είναι εκ διαμέτρου αντίθετα και συγκρουόμενα με αυτά των μεγάλων επιχειρήσεων.

Να γιατί εμείς παλεύουμε με όρους ανατροπής απέναντι σε αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης που θυσιάζει τις ανάγκες και τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων στον βωμό του κέρδους των λίγων:

Γιατί παρά την εξαντλητική δουλειά, το άγχος για την καθημερινή επιβίωση παραμένει. Γιατί η ακρίβεια, που καλπάζει στο σπίτι και στο μαγαζί, εξανεμίζει το εισόδημα. Γιατί η ανασφάλεια και τα αδιέξοδα είναι η νέα "κανονικότητα". Γιατί ο ανταγωνισμός με τις μεγάλες εταιρείες δεν κρύβεται πίσω από την κουρτίνα».

Σε ένα τέτοιο φόντο, ο Θ. Καλαμπαλίκης ανέδειξε ότι οι «μπόρες» δεν είναι πίσω για τους αυτοαπασχολούμενους, αφού έρχονται και χειρότερα, λόγω της νέας ύφεσης που αγκαλιάζει την Ευρωζώνη, λόγω των πολεμικών αναφλέξεων, της έντασης του εμπορικού πολέμου που εκτινάσσουν τις τιμές στις πρώτες ύλες κ.ο.κ. «Οσο η αντίθεση Κίνας - ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια σκηνή θα οξύνεται, τόσο περισσότερο θα την πληρώνει ο λαός στο εισόδημα και τη ζωή του, ακόμα και με την ενεργή εμπλοκή του στον πόλεμο», σημείωσε.

Αναδεικνύοντας τη δύναμη της συμμαχίας με τους εργαζόμενους και τα άλλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, σημείωσε:

«Στο πλάι της ΟΒΣΑ είναι τα δεκάδες αγωνιστικά σωματεία των ΕΒΕ, τα εργατικά σωματεία που από κοινού τα τελευταία χρόνια συναντηθήκαμε στους μεγάλους αγώνες του λαού μας. Μαζί μας είναι οι αγρότες που δείχνουν τον δρόμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας με τα μπλόκα τους. Μαζί μας είναι οι σύλλογοι γυναικών, η ΟΓΕ, που από κοινού παλέψαμε να μην απελευθερωθεί το ωράριο στο εμπόριο, για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, αλλά και για να παρθούν μέτρα προστασίας της αυτοαπασχολούμενης νέας μητέρας. Αυτοί είναι οι σύμμαχοί μας. Ξεχωρίζουμε ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας και ποιοι οι εχθροί μας».

Με τον λόγο να περνάει στους αντιπροσώπους σωματείων και Ενώσεων, πλούσια ήταν η πείρα που μεταφέρθηκε από μια σειρά τοποθετήσεις:

Την επίθεση της ΕΕ και των κυβερνήσεων και τον ιδιαίτερο αντίκτυπο που έχει στις γυναίκες ανέδειξε στην ομιλία της η Λήδα Μακρίδη, από την Ενωση ΕΒΕ Καλλιθέας, στηλιτεύοντας την κοροϊδία του ΣΕΒ και της ΕΕ που «κλαίγονται» για το χαμηλό ποσοστό γυναικείας επιχειρηματικότητας, αλλά οι πολιτικές που εφαρμόζουν συνθλίβουν τους μικρούς ΕΒΕ. Σημείωσε χαρακτηριστικά ότι η γυναίκα που έχει ένα μικρό εμπορικό μαγαζί, στενάζει κάτω από το βάρος της φορολογίας, «κάνει τη ζωή της λάστιχο, σχεδόν ζει μέσα σε αυτό, ενώ δουλεύουμε ακόμα και άρρωστες καθώς δεν δικαιούμαστε επίδομα ασθενείας».

Η Ελένη Μάντουκα, από την Ενωση ΕΒΕ Βύρωνα, τόσο στην παρέμβασή της όσο και σε δήλωση που έκανε στον «Ριζοσπάστη», ανέφερε πως η ζωή της αυτοαπασχολούμενης, εκτός από τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, είναι και ένας διαρκής αγώνας, καθώς η φροντίδα της οικογένειας και των ηλικιωμένων ακόμα βαραίνει την γυναίκα, την ίδια στιγμή που οι επαγγελματίες δουλεύουν ατέλειωτες ώρες και δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Ο Γιώργος Τσουρατάκης, από την Ενωση Βιοτεχνών Μετάλλου, αναφέρθηκε στην όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και στον εμπορικό πόλεμο, τονίζοντας πως το αποτέλεσμα είναι η εκτίναξη των τιμών σε πρώτες ύλες και Ενέργεια. «Από τη μία επίθεση στο εισόδημα για τους μικρούς επαγγελματίες, αλλά από την άλλη ζεστό χρήμα για τους μεγάλους ομίλους. Με χυδαίο τρόπο παρουσιάζουν τον πόλεμο σαν ευκαιρία», συμπλήρωσε, καταλήγοντας: «Τέτοιο είναι το θράσος τους, να μας καλούν να φτιάξουμε όπλα για να μας οδηγήσουν στον θάνατο».

Ο Θωμάς Πάντζος, πρόεδρος του Συλλόγου αυτοαπασχολούμενων και εμπόρων Δ. Αθηναίων, τόνισε πως το λιανικό εμπόριο είχε ετήσια αύξηση του κύκλου εργασιών στο +1,9%, παρ' όλα αυτά το 40% των μικρών επιχειρήσεων δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα έξοδα. Σε ό,τι αφορά το «θαύμα. της τουριστικής ανάπτυξης, από το οποίο «θα έβγαιναν όλοι κερδισμένοι», σημείωσε πως τα 35 εκατ. τουρίστες και τα έσοδα από τα κέρδη δεν αφορούν π.χ. τα μικρά μαγαζιά της Πατησίων, αλλά τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα και ξενοδοχεία.

Στην ίδια κατεύθυνση, ο Δημήτρης Κατσαρός, μιλώντας για τα προβλήματα των μικρών επαγγελματιών στην Εστίαση, ανέδειξε τις διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων με την εφαρμογή της φοροληστρικής πολιτικής, αλλά και των δημοτικών αρχών στην Αθήνα, με την επιβολή τελών στην εστίαση αλλά και τη στάση των άλλων δυνάμεων στον Σύλλογο Επαγγελματιών Εστίασης, που βάζουν πλάτη σε αυτήν την πολιτική.

Στις κινητοποιήσεις των μικρών ιδιοκτητών συνεργείων ενάντια στο ψηφιακό πελατολόγιο αναφέρθηκε ο Γρηγόρης Μόφορης, πρόεδρος του ΣΙΣΕΜΑ. Τόνισε πως η τελευταία απεργία στον κλάδο είχε γίνει το 1988 και ότι η συσπείρωση ήρθε ως απάντηση στην προσπάθεια εξόντωσης των αυτοαπασχολούμενων. Αναφέρθηκε επίσης στις επιπτώσεις του myData και του Ψηφιακού Πελατολογίου, που, όπως είπε, αυξάνουν τον εργάσιμο χρόνο και εντατικοποιούν την εργασία. Ο στόχος της κυβερνητικής πολιτικής, όπως τόνισε, «είναι να μειωθεί ο αριθμός των αυτοαπασχολούμενων από το 27% στο 13,5%, ώστε να ευθυγραμμιστεί με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο».

Ο Βαγγέλης Γκίνης, από την Ενωση ΕΒΕ Ελευσίνας - Μάνδρας, ανέδειξε πως μόνο η ΟΒΣΑ βγήκε μπροστά, καλώντας τους επαγγελματίες να αγωνιστούν ενωμένοι, την ώρα που οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΒΕΕ δεν έδιναν καν το «παρών». «Η ΟΒΣΑ ήταν η μόνη που στάθηκε δίπλα στους μικρούς επαγγελματίες, έξω από τα μικρομάγαζα, δίνοντας μάχη για να μην περάσουν στα χέρια των "κορακιών" και μαζί με τα εργατικά συνδικάτα έδωσε τη μάχη για να σωθούν τα σπίτια του λαού από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις».

Η Αννα Χρονοπούλου από την Ενωση ΕΒΕ Καματερού - Αγίων Αναργύρων σημείωσε τα βήματα που κάνει η Ενωση στη σταθερή επαφή με τους αυτοαπασχολούμενους της περιοχής. Η Ενωση συμμετείχε ενεργά σε δράσεις για το Φορολογικό, τους πλειστηριασμούς και τη στήριξη του Κέντρου Υγείας της περιοχής.

Στην παρέμβασή του ο Γιώργος Ψαραδέλλης, από την Ενωση ΕΒΕ Αχαρνών, έθεσε στο επίκεντρο τη λειτουργία των Ενώσεων, με σχέδιο και δράση. Μίλησε για τη θετική πείρα από τη συμμετοχή σε όλα τα καλέσματα της ΟΒΣΑ και ξεχώρισε τη δράση ενάντια στις «λευκές νύχτες», με τα περισσότερα μαγαζιά να μην ανοίγουν, αλλά και την παρέμβαση για να μη γίνουν απολύσεις συμβασιούχων.

Ο Χρήστος Ντάγκας, εκπροσωπώντας το σωματείο φορτηγατζήδων, ανέφερε πως από το 2010, με την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος, «από 17.000 επαγγελματίες έχουν απομείνει οι μισοί, με μεροκάματα πείνας». Με τη στήριξη της ΟΒΣΑ κατάφεραν να οργανωθούν, να ενισχύσουν το σωματείο τους και να πραγματοποιήσουν παρεμβάσεις.

Το Συνέδριο αποφάσισε ήδη τη συνέχεια των κινητοποιήσεων ενάντια στη φορολογική επιβάρυνση, στα χρέη και τα συνεχή χαράτσια. Τονίστηκε πως ο αγώνας συνεχίζεται απέναντι στις ψηφιακές θηλιές, όπως τα myData και τα ψηφιακά δελτία, που επιβαρύνουν τις μικρές επιχειρήσεις, και υπογραμμίστηκε η ανάγκη στήριξης των επαγγελματιών που απειλούνται με κατασχέσεις ή πλειστηριασμούς, καθώς και η διεκδίκηση δωρεάν περίθαλψης και προστασίας για τον αυτοαπασχολούμενο.

Παράλληλα, συνεχίζεται η πάλη για φθηνή Ενέργεια και καύσιμα με μείωση φόρων, για Κοινωνική Ασφάλιση με αξιοπρεπείς συντάξεις και για την προάσπιση της κυριακάτικης αργίας ενάντια στην «απελευθέρωση» των ωραρίων.