Ακόμα πιο απροκάλυπτη όμως είναι η αντιπαράθεση της «Dassault» με τη βελγική κυβέρνηση, αφότου η τελευταία εξέφρασε ενδιαφέρον να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, παρότι αγοράζει αμερικανικά μαχητικά F-35 αντί για τα γαλλικά «Rafale» της «Dassault». «Αν ήμουν διπλωματικός, θα έλεγα ότι το Βέλγιο είναι ευπρόσδεκτο αν σταματήσει να αγοράζει F-35. Αν δεν ήμουν, θα έλεγα ότι πραγματικά μας παίρνουν για ανόητους», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της «Dassault», με τον Βέλγο υπουργό Αμυνας να απαντά ότι «ως ιδρυτικό μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, πιστός σύμμαχος και οικοδεσπότης της έδρας τους, δεν θα πάρουμε μαθήματα από αλαζόνες βιομηχάνους»... Τέτοιες «αγάπες» και τέτοιες «αξίες» μέσα στο «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» της ΕΕ, και όλα αυτά πάνω στις πλάτες των λαών, που θα κληθούν να πληρώσουν με τον ιδρώτα τους και το αίμα τους. Από όπου και να το πιάσει κανείς, η απάντηση είναι μία: Καμία θυσία για την πολεμική οικονομία των καπιταλιστών, καμία εμπλοκή στους πολέμους τους για το ξαναμοίρασμα του κόσμου.

Μέσα σε έναν μήνα είναι 11 οι εργαζόμενοι που έχουν πέσει νεκροί στο μεροκάματο. Δηλαδή κάθε τρεις μέρες ένας εργάτης δεν γυρίζει σπίτι του - ξεκινάει για δουλειά και καταλήγει στον τάφο. Ειδικά αυτήν την περίοδο τα εξοντωτικά ωράρια και οι ελλείψεις σε μέσα προστασίας, στο όνομα του «κόστους», συναντιούνται με τον καύσωνα και τη θερμική καταπόνηση, που τσακίζουν κορμιά. Οσο η κυβέρνηση παίζει τον «παπά», αφού η «παύση εργασιών» που ανακοινώνει κάθε απόγευμα είναι στη διακριτική ευχέρεια της εργοδοσίας, οι εργαζόμενοι παίζουν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα. Μάλιστα, ο μέσος όρος ηλικίας των νεκρών αυτόν τον μήνα είναι τα 59 χρόνια, με τους 7 από τους 11 σκοτωμένους να είναι άνω των 60 ετών. Κι όμως, σε τέτοιες ηλικίες οι εργαζόμενοι που χάθηκαν ήταν ανεβασμένοι σε σκαλωσιές και απορριμματοφόρα, μέσα στο λιοπύρι, κουβαλούσαν τόνους από μπαγκάζια στα αεροδρόμια και έλιωναν στις κουζίνες των ξενοδοχείων του «τουριστικού θαύματος». Με αυτόν τον εφιάλτη έχει να αναμετρηθεί καθημερινά η εργατική τάξη, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει το 13ωρο και σε έναν εργοδότη και να απογειώσει τη δουλειά - λάστιχο κατά παραγγελία της εργοδοσίας. Πιο φτηνοί εργάτες - περισσότερη «ευελιξία» - λιγότερα μέτρα προστασίας: Αυτό είναι το τρίπτυχο της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας, που φέρνει το θανατικό δίχως τέλος στους χώρους δουλειάς.

1909 Ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη η πολιτική - συνδικαλιστική οργάνωση «Φεντερασιόν», μία από τις πιο μαχητικές, μαζικές και συνεπείς σοσιαλιστικές οργανώσεις, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ενοποίηση του σοσιαλιστικού κινήματος στη χώρα μας.

1909 Εργατική εξέγερση εκδηλώνεται στη Βαρκελώνη, που διαρκεί έως τις 31/7 και καταστέλλεται βίαια από την αστυνομία και τον στρατό. Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 100, ενώ πάνω από 1.700 καταδικάστηκαν από στρατοδικεία για «ένοπλη εξέγερση» σε διάφορες ποινές (εκτέλεση, φυλάκιση κ.ο.κ.). Η εξέγερση πυροδοτήθηκε με αφορμή την επιστράτευση που ανακοίνωσε η ισπανική κυβέρνηση προκειμένου να ενισχύσει την ιμπεριαλιστική επέμβασή της στο Μαρόκο.

1929 Γίνεται η πρώτη δίκη για παράβαση του «Ιδιώνυμου». Ο φοιτητής Π. Μαρμαρέλης δικάζεται σε 8 μήνες φυλάκιση και 3 μήνες εξορία επειδή διάβαζε την εφημερίδα «Νεολαία», όργανο της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ).

1944 Βρίσκεται πεταμένο στους δρόμους της Αθήνας ένα γυναικείο σώμα, παραμορφωμένο και μισοκαμένο: Ηταν το πτώμα της Ηλέκτρας Αποστόλου. Την είχε συλλάβει η Ειδική Ασφάλεια και την είχε οδηγήσει στο άντρο της οδού Ελπίδας. Εκεί την υπέβαλαν σε φριχτά βασανιστήρια προκειμένου να της αποσπάσουν μυστικά για την οργάνωση της Αντίστασης και τον μηχανισμό του ΚΚΕ, αφού η Ηλέκτρα ήταν μέλος της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του Κόμματος.

1946 Το στρατοδικείο των Γιαννιτσών καταδικάζει σε θάνατο την πρώτη γυναίκα αγωνίστρια, τη δασκάλα Ειρήνη Γκίνη.

1953 Ξεκινά η επίθεση των Κουβανών ανταρτών στο στρατόπεδο της Μονκάδα για την ανατροπή του δικτάτορα Μπατίστα. Η επίθεση αυτή δεν θα είχε επιτυχή κατάληξη, ωστόσο θα αποτελούσε προοίμιο της νικηφόρας Κουβανικής Επανάστασης 6 χρόνια αργότερα.

1953 Πεθαίνει ο στρατιωτικός και πολιτικός Νικόλαος Πλαστήρας, τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

1830 Στη Γαλλία ξεσπά η Ιουλιανή Επανάσταση, η εξουσία περνά οριστικά από τους ευγενείς στην αστική τάξη και εγκαθιδρύεται αστική μοναρχία.

1934 Το δημαρχείο Σερρών περικυκλώνεται από αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες ανακοινώνουν στον κομμουνιστή δήμαρχο Διονύση Μενύχτα τη μηνιαία παύση του. Είχε προηγηθεί η παύση του κομμουνιστή δημάρχου Καβάλας Μήτσου Παρτσαλίδη δύο μήνες πριν.

1950 Οι τελευταίοι Μακρονησιώτες εξόριστοι μεταφέρονται στον Αη Στράτη.

1953 Υπογράφεται η Συνθήκη της Κορέας, που έδωσε τέλος στον τρίχρονο πόλεμο κατά τη διάρκεια του οποίου σκοτώθηκαν σχεδόν 1,6 εκατομμύρια Βορειοκορεάτες άμαχοι, κυρίως λόγω των μαζικών και αδιάκριτων βομβαρδισμών αστικών κέντρων από την αεροπορία των ΗΠΑ.

1954 Η Βρετανία και η Αίγυπτος μονογράφουν τη Συμφωνία για τη λήξη της βρετανικής κατοχής στη Διώρυγα του Σουέζ.

1965 Πραγματοποιείται πολιτική πανεργατική απεργία με απόφαση της ΓΣΕΕ στην Αθήνα, στον Πειραιά και στην Ελευσίνα. Κύρια συνθήματα της απεργίας: «1-1-4», «Δημοκρατία», «Συνταγματική τάξη», «Κάτω οι αυλόδουλοι» κ.ά.

1974 Το ΚΣ της ΚΝΕ σε ανακοίνωσή του τονίζει ότι «η πολιτική μεταβολή του τόπου είναι νίκη των λαϊκών δυνάμεων» και ότι «η ελληνική νεολαία, που πρωτοστάτησε στην επτάχρονη πάλη ενάντια στη χουντική τυραννία, δεν θα ανεχθεί νέες μεταμφιέσεις».

1996 Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα εκρήγνυται βόμβα στο Ολυμπιακό Πάρκο, με αποτέλεσμα τον θάνατο 3 ανθρώπων και τον τραυματισμό 111.

Νέες πόρτες στα funds και στα «κοράκια» των τραπεζών ανοίγει η κυβέρνηση με τις αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Τους δίνει τα κλειδιά (των σπιτιών του λαού) στο χέρι, αφού με την έκδοση διαταγών πληρωμής να ανατίθεται σε δικηγόρους, ουσιαστικά αυτές μπορούν να εκδίδονται απευθείας μέσα στα γραφεία των ίδιων των τραπεζών και των εισπρακτικών εταιρειών. Παράλληλα διευκολύνονται ακόμα περισσότερο οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις, με τον περιορισμό των λόγων ανακοπής αναγκαστικής εκτέλεσης. Από κοντά και η νέα διαδικασία επαναπροσδιορισμού και εκδίκασης των εκκρεμών ανακοπών μέσα από ηλεκτρονική πλατφόρμα, για να «καθαρίσει το πεδίο» στην αγορά ακινήτων για τους πλειστηριασμούς από τα «αρπακτικά». Ετσι κι αλλιώς, η επίσπευση των πλειστηριασμών στο πλαίσιο διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων ήταν ένα από τα προαπαιτούμενα του υπερμνημονίου που λέγεται Ταμείο Ανάκαμψης και είχε ψηφιστεί από όλα τα αστικά κόμματα. Υπενθυμίζεται ότι προηγούμενη τέτοια αντιδραστική αλλαγή στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας είχε γίνει το 2015, από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ως προαπαιτούμενο του 3ου μνημονίου. Χώρια που η ίδια κυβέρνηση τον Δεκέμβρη του 2017 κατέστησε «ιδιώνυμο αδίκημα» τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια σε πλειστηριασμούς, με την αιτιολογία ότι «οι ρυθμίσεις αυτές υπαγορεύονται από λόγους υπέρτερου δημοσιονομικού και δημοσίου συμφέροντος». Πόση ακόμα «συνέχεια» του αστικού κράτους να χωρέσει σε λίγα μόλις χρόνια, καθιστώντας το από κυβέρνηση σε κυβέρνηση ακόμα πιο αντιδραστικό; Πότε «επιτελικό» και πότε κράτος «δικαίου», πότε «ευέλικτο» και πότε «ψηφιακό», πάντα όμως εχθρικό για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.