Ετσι η κυβέρνηση, προσπαθώντας να αμβλύνει τις εντυπώσεις για τις καθυστερήσεις αυτές, καταφεύγει σε μέτρα - ασπιρίνες, όπως αυτό που εξαγγέλθηκε προχτές για τη χορήγηση προκαταβολής 10.000 ευρώ για ανακατασκευή κτιρίων που καταστράφηκαν και 2.000 ευρώ για επισκευή των κτιρίων, χωρίς να προαπαιτείται η προσκόμιση της οικοδομικής άδειας.
Την ίδια στιγμή όμως:
Μετά από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο ότι στις τοπικές εφημερίδες έχουν πολλαπλασιαστεί οι αγγελίες για πωλήσεις εκτάσεων ή και κάποιων «περίεργων» αγγελιών που ζητούν εκτάσεις για αγορά. Κάπως έτσι αρχίζουν να μετατρέπονται τα καμένα σε «φιλέτα» για το μεγάλο κεφάλαιο...
Στο ξεπάτωμα των αμπελιών οδηγεί η πολιτική της ΕΕ, που ψήφισε και θα εφαρμόσει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Σε συνέχεια της πολιτικής απόφασης του Νοέμβρη του 2007, το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ ψήφισε τη βδομάδα μετά το Πάσχα τα νομικά κείμενα για την αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς Οίνου, η εφαρμογή της οποίας ξεκινάει από 1η Αυγούστου 2008. Στο πλαίσιο των επιταγών της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ, αποφασίστηκαν δελεαστικά κίνητρα για το ξερίζωμα των αμπελώνων και την οριστική εγκατάλειψη των παραγωγών από την αμπελουργία. Τα πριμ εκρίζωσης ξεπερνούν υπό προϋποθέσεις και τα 1.400 ευρώ το στρέμμα. Με βάση το σχετικό κανονισμό, θα μπορούν να ξεριζωθούν μέχρι και 56.000 στρέμματα κάθε χρόνο, για την τριετία 2008-2011. Δηλαδή μπορούν να ξεριζωθούν μέσα σε τρία χρόνια, που ισχύει το καθεστώς εκρίζωσης, πάνω από 160.000 στρέμματα... Ηδη, λόγω των εξευτελιστικών τιμών που έχουν διαμορφωθεί στην αγορά, η πλειοψηφία των αμπελουργών έχει στρέψει το βλέμμα της στην εκρίζωση και τις πρόωρες συντάξεις. Ομως τι θα απογίνουν οι αμπελουργοί που είναι 30 ή 40 χρονών, αφού ξεριζώσουν τ' αμπέλια τους; Πώς θα ζήσουν τις φαμίλιες τους; Η ΕΕ και η κυβέρνηση τους ρίχνουν δόλωμα ξεκληρίσματος στο όνομα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ευρωπολυεθνικών και η αντιαγροτική αυτή πολιτική δε θα πλήξει μόνο τους αμπελουργούς, αλλά και όσους εξαρτούν την επιβίωσή τους από τον αμπελοοινικό τομέα. Κι όπως πάνε τα πράγματα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να γίνει και το κρασί καπνός...
Πραγματικά αστρονομικά τα νούμερα αναφορικά με τις ποσότητες τροφίμων και το κόστος τους που πετιούνται καθημερινά στα σκουπίδια στις χώρες του δυτικού κόσμου. Σύμφωνα με την «Γκρίνπις» (Greenpeace) το 40% των παραγόμενων τροφίμων καταλήγει στα σκουπίδια στις ΗΠΑ. Στα 10 δισ. στερλίνες (12,7 δισ. ευρώ) το χρόνο ανέρχεται το κόστος των τροφίμων (6,7 τόνοι πεταμένου ανέγγιχτου φαγητού) που οι Βρετανοί πετούν στα σκουπίδια τους, σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε κυβερνητικό πρόγραμμα.
Δικαιολογημένος ο προβληματισμός, απαράδεκτοι όμως οι υπαινιγμοί στις σχετικές έρευνες που αναπαράγονται και από τα ρεπορτάζ. Πάλι οι ευθύνες μετακυλίονται στους εργαζόμενους. Για παράδειγμα: «Τόνοι φαγητού πετιούνται στα σκουπίδια, τη στιγμή που η παγκόσμια αύξηση στις τιμές και οι ελλείψεις οδηγούν σε εξεγέρσεις»... Καλό να τονίζονται οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, όχι όμως να εμφανίζονται οι εργαζόμενοι ως υπαίτιοι. Αλλο: «Υπολογίζεται ότι εάν σταματήσει η σπατάλη τροφίμων, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα μειωθούν κατά 18 εκατ. τόνους». Ελεος πια!
Απόφοιτος της Νομικής Σχολής ο Μεντβέντεφ και με συμμετοχή σε υψηλόβαθμα αξιώματα επί προεδρίας Πούτιν, δεν ξεχνά και την ιδιότητα που είχε ως πρόεδρος του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού «Γκάζπρομ» και από τις πρώτες δηλώσεις τόνισε ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του να προσελκύσει επενδύσεις, να εκσυγχρονίσει τη βιομηχανία και τη γεωργία και να επεκτείνει τις πολιτικές και οικονομικές ελευθερίες των... Ρώσων, προφανώς κεφαλαιοκρατών.
Η πολιτική που ακολουθήθηκε και από τον Πούτιν και θα συνεχίσει ο Μεντβέντεφ οδηγεί τη συντριπτική πλειοψηφία των Ρώσων στην ανέχεια, στη φτώχεια, στην ανεργία και καθημερινά βλέπουν να χειροτερεύει η ζωή τους και να αφαιρούνται οι κατακτήσεις που είχαν την περίοδο του σοσιαλισμού. Ακόμα, η επίδειξη δύναμης που επιχείρησε το σημερινό κατεστημένο στις 9 Μάη, μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, με την επιβλητική παρέλαση με σύγχρονα οπλικά συστήματα, ήταν ένα δείγμα ότι είναι «παρών» στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και διεκδικεί μια καλύτερη θέση, κάτι που τίποτα καλό δεν προμηνύει για τα λαϊκά στρώματα.
Φαίνεται πως και το ρεπορτάζ και η δημοσιογραφία έχουν χάσει το νόημά τους και σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν ασχολούνται με το ΚΚΕ κάποια αστικά ΜΜΕ, κάποιοι ρεπόρτερ(;) μάλλον δίνουν «διαγώνισμα» για σεναριογράφοι και σκηνοθέτες. Αν, λοιπόν, ο Π. Τσούτσιας ζηλεύει αυτό το ρόλο, έφτιαξε χτες στο «Εθνος» ένα σενάριο με διάφορες εκδοχές. Ως και διαδοχολογία στο ΚΚΕ επανέφερε. Αλλά τουλάχιστον ας μην υπογράφει με το: «ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ». Γιατί ως προς το «ρεπορτάζ» εκτίθεται. Τι και αν πήρε απαντήσεις για τους ανακαταμερισμούς καθηκόντων στελεχών του ΚΚΕ. Αυτός το χαβά του. Ονοματίζει «ρεπορτάζ» κρίσεις και σχολιασμούς βγαλμένους από τη φαντασία του ή ποιος ξέρει από πού και τους αναμασά. Γιατί, δε γράφει και τίποτα που να μην το 'χουν ξαναγράψει ως «"ρεπορτάζ" κοινής λήψης» (όλοι αυτοί που το κάνουν, ξέρουν πώς γίνεται), με τρόπο που να δημιουργεί συνειρμούς για το ΚΚΕ, πιστεύοντας πως «σπέρνει δαιμόνια». Ετσι νομίζει πως κάνει ενημέρωση. Αλλά άλλο πράγμα κάνει πιστεύοντας πως μπορεί να χτυπήσει στη λαϊκή συνείδηση το ΚΚΕ. Το ξέρει πως είναι γελασμένος μ' αυτό που κάνει γιατί αυτή η μέθοδος έχει πια ξεφτιλιστεί. Βεβαίως, δικαίωμά του να εκτίθεται. Αλλά αυτό που κάνει βολεύει τους σκοπούς που υπηρετεί το έντυπο στο οποίο δουλεύει και τα συμφέροντα που αυτό εκφράζει. Εκτίθεται όμως διπλά όταν αυτοαποκαλείται ρεπόρτερ και δημοσιογράφος. Ισως δούμε και σήμερα ανάλογα «ρεπορτάζ». Δεν θα μας εκπλήξει.
Οσο για την «Πανδώρα» στο χτεσινό «Βήμα» και την επαναλαμβανόμενη «ρητορεία» περί του «Τύπου Βουλευτή» που προβάλλει το ΚΚΕ, αυτή δικαιολογείται, γιατί φαίνεται πως τα «γεράματά» της τη δυσκολεύουν να διαβάσει πως στην ίδια εφημερίδα την πρόλαβε την προηγούμενη μέρα ο κ. Ψυχογιός που έγραψε τα όμοια. Εκτός και αν ζηλεύει τόσο πολύ γιατί την πρόλαβε άλλος, που είπε να το κάνει και αυτή. Και το 'κανε, «γερασμένα». Σαν την Τάξη της.