Γρηγοριάδης Κώστας

Τα παραπάνω αναφέρονται με καμάρι σε πρόσφατο δελτίο Τύπου της ευρωομάδας του ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με όσα αναφέρει, λοιπόν, θα είναι σημαντικές οι επιπτώσεις από την αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς Ζάχαρης, την οποία είχε συμφωνήσει η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ολοκλήρωσε η νυν κυβέρνηση της ΝΔ. Και προτείνεται η εφαρμογή «κοινοτικών και εθνικών μέτρων που θα εξομαλύνουν τους κραδασμούς». Δηλαδή, κάποια προσωρινά μέτρα, ώστε να αποφευχθούν οι κοινωνικές εκρήξεις ή, αλλιώς, ο,τι επιχειρεί να κάνει τώρα και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Με άλλα λόγια, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θυσιάζουν στο βωμό της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και των συμφερόντων των πολυεθνικών, άλλον έναν σημαντικό τομέα της αγροτικής παραγωγής και της οικονομίας γενικότερα.

Στα 334 εκατ. ευρώ ανήλθαν τα επίσημα κέρδη της «Κόκα - Κόλα» στην Ελλάδα το 2004. Κι αν το νούμερο αυτό το διαιρέσουμε με το σύνολο των εργαζομένων στην επιχείρηση (2.400), τότε εύκολα ο καθένας μπορεί να λογαριάσει, ότι η επιχείρηση κέρδισε τη χρονιά εκείνη περίπου 14.000 ευρώ ανά εργαζόμενο. Προφανώς, όμως, οι μεγαλομέτοχοι της επιχείρησης δεν είναι ευχαριστημένοι από το μεγάλο αυτό βαθμό εκμετάλλευσης και ξεζουμίσματος των εργαζομένων. Κι έτσι, παρά το γεγονός, ότι το 2005 η επιχείρηση αναμένει νέα, κατά 18% αύξηση των κερδών της, ανακοίνωσε τις προάλλες το κλείσιμο της παραγωγικής μονάδας στην Αθήνα, όπως και ορισμένων αποθηκών σε άλλες πόλεις, με συνέπεια τουλάχιστον 150 εργαζόμενοι να χάνουν τη δουλιά τους.

Η εταιρία δεν ανακοίνωσε τίποτε, βέβαια, για τα κέρδη, που αναμένει στην τρέχουσα χρονιά. Ποιος αμφιβάλλει, όμως, ότι θα είναι ακόμη μεγαλύτερα κι απ' αυτά του 2005. Αλλωστε, στον βαθμό ξεζουμίσματος των εργαζομένων κρίνεται πρωτίστως ο διαβόητος επιχειρηματικός ανταγωνισμός...

Την περασμένη Δευτέρα 16.1.2006, συνεδρίασε το δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας με πρώτο θέμα την καταδίκη του αντικομμουνιστικού μνημονίου. Το καταδικαστικό ψήφισμα υπερψηφίστηκε ομόφωνα από όλες τις παρατάξεις. Φυσικά οι εκπρόσωποι της δημοτικής παράταξης της ΝΔ σημείωσαν τις... κριτικές τους παρατηρήσεις περί «εγκλημάτων που έγιναν από όλους και για τα καθεστώτα που καταδικάστηκαν από τους λαούς των ανατολικών χωρών», αποφεύγοντας, βέβαια, την όποια αναφορά στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα... Αυτός, όμως, που, στην κυριολεξία, «έδωσε τα ρέστα» του, ήταν ο δημοτικός σύμβουλος και υποψήφιος δήμαρχος του ΣΥΝ Ηλίας Γρηγόρης. Αφού καταδίκασε το μνημόνιο του «Δεξιού Λίντμπλαντ γιατί είναι αναθεωρητισμός της Ιστορίας», έσπευσε να καταθέσει τα «αριστερά» πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης του στα επιτελεία των Βρυξελλών. Καταδίκασε - «για να είναι δίκαιος» όπως είπε - τα «εγκλήματα» που αναφέρονται στο μνημόνιο και κατέθεσε τη... μαρτυρία του, ότι αυτά τα «εγκλήματα είναι βεβαιωμένα»! Για να ανακράξει περιχαρής: «Ο υπαρκτός σοσιαλισμός είναι παράδειγμα προς αποφυγή» και ότι... «ο υπαρκτός σοσιαλισμός σταλινικής εκδοχής τελεύτησε»! Εκανε επίσης κριτική στις «δυνάμεις και νοσταλγούς της Μπρεζνιεφικής εκδοχής» και... αποφάνθηκε: «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δε θα υπάρξει ποτέ»!

Αυτά άκουγαν οι «δεξιοί» συνάδελφοί του, δημοτικοί σύμβουλοι και γέλαγαν πονηρά... Ο κ. Λίντμπλαντ έλειπε για να τον χειροκροτήσει. Και μετά, μας κατηγορούν ότι τους συκοφαντούμε. Ας τον χαίρονται...

Ανένδοτος παραμένει ο υπουργός Δικαιοσύνης, Αν. Παπαληγούρας, στο αίτημα να πάρει νομοθετική πρωτοβουλία για το σταμάτημα των δικών σε βάρος αγροτών. Ο υπουργός, με πρόσχημα ότι δεν «ανακατεύεται» στην απονομή της Δικαιοσύνης, έχει απορρίψει τη σχετική πρόταση του ΚΚΕ, ενώ αρνητικός εμφανίστηκε προχτές και στη συνάντηση που είχε με τους Λαρισαίους βουλευτές της ΝΔ γι' αυτό το θέμα. Αποτέλεσμα αυτής της άρνησης είναι να συνεχίζονται οι αγροτικές δίκες, με στόχο την τρομοκράτηση των ξωμάχων, που ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στις νέες κινητοποιήσεις που διοργανώνει η ΠΑΣΥ.

Και μπορεί ο Α. Παπαληγούρας να ισχυρίζεται ότι η άρνησή του έχει σχέση με το σεβασμό του στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλλά δεν είναι αυτή η αλήθεια. Διότι η ποινικοποίηση των αγροτικών αγώνων «βολεύει» πολύ την κυβέρνηση στην προσπάθειά της να κάμψει το αγωνιστικό αγροτικό φρόνημα, ώστε να περάσει, χωρίς αντιστάσεις, η νέα ΚΑΠ, που οδηγεί στο ολοκληρωτικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών. Αλλωστε, δεν είναι τα δικαστήρια που «προκαλούν» τους αγωνιστές του αγροτικού κινήματος να κάτσουν στο εδώλιο, αλλά η ίδια η κυβέρνηση που βάζει την αστυνομία να στέλνει «πεσκέσι» στα αγροτοδικεία κάθε αγρότη που βγαίνει στους δρόμους παλεύοντας για το ψωμί και το δίκιο του. Και, παρεμπιπτόντως, να υπενθυμίσουμε ότι η ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ για τα «αγροτοδικεία» και δεσμευόταν ότι, ως κυβέρνηση, θα τα καταργήσει...

Ως «διά μαγείας», οι «Νεαροί Πατριώτες» του Προέδρου Λοράν Γκμπάγκμπο τερμάτισαν τις διαδηλώσεις και διέλυσαν τα οδοφράγματα όσο οργανωμένα και γρήγορα τις ξεκίνησαν... Προφανώς, όχι γιατί «εξατμίστηκαν» οι «αυθόρμητες» αντιδράσεις τους στην απόφαση της διεθνούς ομάδας μεσολαβητών να κηρύξει, την περασμένη Δευτέρα, λήξασα τη θητεία της απερχόμενης Βουλής (κατά «σύμπτωση» το τελευταίο «οχυρό» δύναμης του αποδυναμωμένου Προέδρου Γκμπάγκμπο).

Τα αιματοβαμμένα παιχνίδια του προέδρου Γκμπάγκμπο - κάποτε «αγαπητού» παιδιού της πρώην αποικιοκρατικής δύναμης Γαλλίας - με την εξουσία φαίνεται πως τώρα του επιστρέφουν σαν μπούμερανγκ. Με αποτέλεσμα να μην πετυχαίνουν - σαν άλλοτε... - οι κάποτε επιτυχημένοι μακιαβελικοί χειρισμοί (φυσικής ή και πολιτικής) εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων με την κινητοποίηση μερικών εκατοντάδων υποστηριχτών του. Οσο για τους «κηδεμόνες» που τώρα μετατρέπονται σε επικριτές; Μάλλον δεν έχει νόημα να διαμαρτύρονται για τους υπαίτιους μίας κρίσης που οι ίδιοι ανέθρεψαν και εξέθρεψαν...

Προφανώς, η δήλωση του Γάλλου Προέδρου Ζακ Σιράκ δεν έγινε τυχαία. Ούτε μόνον ή κυρίως, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Αναφερόμαστε στην πρόσφατη δήλωση, σύμφωνα με την οποία η Γαλλία επιφυλάσσεται του δικαιώματός της να απαντήσει με μη συμβατικό τρόπο, δηλαδή πυρηνικό, σε «αρχηγούς κρατών που θα προσέφευγαν σε τρομοκρατικά μέσα εναντίον μας».

Αραγε, τι εννοεί ο Γάλλος Πρόεδρος; Ποιους αρχηγούς κρατών έχει στο μυαλό του, όταν κανένα κράτος - μέχρι σήμερα τουλάχιστον - δεν αναλαμβάνει επίσημα την ευθύνη τρομοκρατικών ενεργειών, ακόμη κι όταν έχει σχέση μ' αυτές; Και ποιας έκτασης και έντασης τρομοκρατική ενέργεια, θα δικαιολογούσε -κατά Σιράκ - μια πυρηνική απάντηση; Στα ερωτήματα αυτά, όπως και αρκετά άλλα, δεν μπορούν να δοθούν απαντήσεις σήμερα. Ετσι ή αλλιώς, όμως, είναι η πρώτη φορά, που η Γαλλία απειλεί δημόσια και επίσημα με χρήση του πυρηνικού όπλου. Και σίγουρα, το δεδομένο αυτό έχει τη δική του και καθόλου ευκαταφρόνητη σημασία. Πόσο μάλλον, όταν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις συνεχώς οξύνονται και τα ανά τον πλανήτη θέατρα των σκληρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών συνεχώς αυξάνονται.