«Δυο γραμμές στη Βαρκελώνη για την ανάπτυξη της Ευρώπης», έλεγε ο προχτεσινός τίτλος του «Βήματος» -κάπως έτσι ήταν η κατεύθυνση σχεδόν όλων των ανταποκρίσεων στα ΜΜΕ- πάνω από τα σχετικά, με τη Σύνοδο Κορυφής και τα όσα έγιναν στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας, ρεπορτάζ. Αν νομίσετε, πάντως, ότι οι ηγέτες της ΕΕ εκπροσωπούσαν τη μια γραμμή και οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές τη δεύτερη, κάνετε λάθος. Και οι δυο γραμμές -πάντα κατά το «Βήμα»- αφορούσαν τους «15», οι οποίοι «είναι χωρισμένοι σε αυτούς που θεωρούν ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι η μόνη οδός για την υγιή ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας και σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί χωρίς ταυτόχρονα να διακυβευτεί το ευρωπαϊκό μοντέλο της κοινωνίας».

Με απλά λόγια, δηλαδή και χωρίς γενικόλογες και κούφιες λέξεις, οι δυο γραμμές αφορούν το βάθος, την έκταση και το ρυθμό εφαρμογής των αντιλαϊκών αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής, όχι όμως και τη βασική κατεύθυνσή τους. Οι δύο γραμμές, δηλαδή, είναι μία...

Και οι εκατό και πλέον χιλιάδες των διαδηλωτών της Πέμπτης; Η εξίσου μεγάλη χτεσινή διαδήλωση; Τα δεκάδες εκατομμύρια των ανέργων, τα ακόμη περισσότερα των φτωχών, οι εργαζόμενοι και οι λαοί των χωρών - μελών της ΕΕ; Δεν τους λογαριάζει κανείς; Και, βέβαια, τους λογαριάζουν. Δεν είδατε και δε διαβάσατε για τα πρωτοφανή μέτρα αστυνομοκρατίας και στρατοκρατίας, που επιβλήθηκαν στη Βαρκελώνη; Μέχρι και πολεμικά αεροπλάνα και πλοία επιστρατεύτηκαν. Ακόμη και «AWAKS» διέθεσε το στρατηγείο του ΝΑΤΟ... Κι όλ' αυτά, υποτίθεται, για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Στην πραγματικότητα, για την αντιμετώπιση του εχθρού λαού. Γιατί, έτσι καταλαβαίνουν τους εργαζόμενους και τους λαούς οι ηγεσίες της ΕΕ, είτε είναι «γαλάζιες», είτε «πράσινες», είτε «ροζ». Ως εχθρούς. Πολύ περισσότερο, όταν οι εργαζόμενοι δε δέχονται αδιαμαρτύρητα τις αντιλαϊκές και αντεργατικές τους πολιτικές και αποφάσεις και ξεσηκώνονται, διαμαρτύρονται και αντιστέκονται.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και θ' αλλάξει, μόνο όταν οι λαοί πάρουν τις τύχες των χωρών τους και τις δικές τους στα δικά τους χέρια.

Αρκετές εκθέσεις και ανακοινώσεις επιστημόνων έχουν δει το φως της δημοσιότητας, μέχρι σήμερα, σχετικά με τους σοβαρότατους και μεγάλους κινδύνους από τη χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου. Τώρα, προστίθεται σ' αυτές και η έκθεση της βρετανικής ακαδημίας επιστημών, η οποία, μάλιστα, συστήνει να υποβληθούν σε εξετάσεις όλα τα πιθανά θύματα, για να ανιχνευτούν τα επίπεδα απεμπλουτισμένου ουρανίου στα νεφρά και τα ούρα τους. Η έκθεση, η οποία έχει συνταχθεί από κορυφαίους Βρετανούς επιστήμονες, σημειώνει ότι όσοι στρατιώτες ή πολίτες εισέπνευσαν μεγάλες ποσότητες απεμπλουτισμένου ουρανίου ή κατανάλωσαν μολυσμένο νερό, κινδυνεύουν να προσβληθούν από νεφρική ανεπάρκεια. Επίσης, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μόλυνσης των υπόγειων αποθεμάτων νερού, στις περιοχές που βομβαρδίστηκαν με όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου. Γεγονός, το οποίο - αν επιβεβαιωθεί - συνεπάγεται τεράστιους κινδύνους για τη δημόσια υγεία.

Οι μόνοι που συνεχίζουν ακόμη να σφυρίζουν αδιάφορα είναι οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ. Ανάμεσά τους και η κυβέρνηση Σημίτη...

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από το πρώτο βήμα διάλυσης της πρώην Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (ΟΔΓ) και των όσων τραγικών επακολούθησαν μετέπειτα. Η Γερμανία και η ΕΕ ήταν τότε ο βασικός μοχλός που έσπρωξαν στην απόσχιση της Κροατίας και την εσπευσμένη αναγνώριση της ανεξαρτησίας της. Την υπογραφή του έβαλε και ο τότε Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Αντ. Σαμαράς, της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη. Ακολούθησαν η Σλοβενία, η Βοσνία - Ερζεγοβίνη, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, εμφύλιοι σπαραγμοί, εκατόμβες θυσιών, πολύ αίμα και πόνος, το Κοσσυφοπέδιο και ο βάρβαρος ΝΑΤΟικός πόλεμος.

Δέκα χρόνια μετά, και με την ΕΕ να παίζει πάλι το ρόλο του «νονού», πραγματοποιείται άλλο ένα σοβαρό βήμα παραπέρα διάλυσης της ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας. Με την παρουσία του Χ. Σολάνα, οι ηγέτες της Γιουγκοσλαβίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου υπέγραψαν προχτές τη διάλυση της μέχρι σήμερα ΟΔΓ, δημιουργώντας ένα υβρίδιο που θα ακούει στο όνομα Σερβία - Μαυροβούνιο και θα έχει διάρκεια ζωής μέχρι το 2005! Και μετά; Ο,τι επιβάλλουν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, οι μεταξύ τους αντιθέσεις και ανταγωνισμοί. Και οι λαοί θα πληρώνουν τα σπασμένα...

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας είχε δεσμευτεί ότι οι επιδοτήσεις για το λάδι θα καταβάλλονταν στους παραγωγούς πριν από τα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα πέρασαν, πέρασε η Πρωτοχρονιά, περνούν, οσονούπω, και οι Απόκριες κι ακόμα να υλοποιηθεί η δέσμευση. Υπομονή, έρχεται το Πάσχα...

Βαθύτατα προοδευτικός, αντιφασίστας, αντισιωνιστής - παρότι Εβραίος - πάμφωτης μόρφωσης, ο Στάινερ μελέτησε πολύπλευρα την επίδραση που άσκησε τον 18ο, 19ο και 20ό αιώνα η σοφόκλεια τραγωδία «Αντιγόνη» στην ευρωπαϊκή σκέψη και τέχνη και σε τελευταία ανάλυση στις κοινωνικές ιδέες και εξελίξεις. Ο Στάινερ αποθησαυρίζει την επίδραση της «Αντιγόνης» στη σκέψη και στο έργο όλων των σημαντικών Ευρωπαίων φιλοσόφων, ποιητών, δραματουργών, ψυχολόγων, καθώς και στα ιδεολογικά και αισθητικά ρεύματα. Ο Στάινερ εξηγεί τη «συνταύτιση» τόσων κορυφαίων διανοητών και δημιουργών στο 18ο, 19ο αιώνα με την τραγωδία της Αντιγόνης - δηλαδή με το δικαίωμα της διαφωνίας και αντίστασης της Αντιγόνης στην εξουσία του Κρέοντα - με την άποψή του ότι «από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, όλα τα μείζονα φιλοσοφικά συστήματα είναι συστήματα τραγικά». Η «Αντιγόνη» δεν ενέπνευσε μόνο πληθώρα ποιητικών και δραματικών έργων, αλλά πρόσφερε και ποικίλες φιλοσοφικές μεταφορικές «αναγνώσεις», όπως επισημαίνει στο α` κεφάλαιο ο Στάινερ. Λ.χ. στους Φίχτε και Χέγκελ την «έννοια της αυτοαλλοτρίωσης». Στον Μαρξ «το σενάριο της οικονομικής υποδούλωσης». Στον Σοπενχάουερ την «υποταγμένη σε μια πιεστική βούληση» ανθρώπινη συμπεριφορά. Στον Νίτσε «την ανάλυση της παρακμής». Στον Φρόιντ τη «νεύρωση και το ανικανοποίητο». Στον Χάιντεγκερ την «απώλεια της πρωταρχικής αλήθειας του "Είναι"». Ο Στάινερ έλεγε ότι με τις «Αντιγόνες» του «διάβασε» τη «γραμματική της διαλεκτικής».

Τελειώνει

το τριώδιο

πάει το καρναβάλι

και να σας πω

θα έπρεπε

«άντε του χρόνου

πάλι»,

μας δεν ισχύει

η ευχή αυτή

για εδώ πέρα,

γιατί εμείς

καρνάβαλο

έχουμε κάθε μέρα,

αφού τον τόπο

κυβερνούν κουρσάροι

και αγάδες,

αφού την ψήφο

ο λαός δίνει

σε μασκαράδες.

*

Τελειώνει

το τριώδιο,

και φτάνει

η Δευτέρα,

η «καθαρή»

ως λέγεται,

μα άντε εδώ

πέρα

να πεις πως ήρθε

η «καθαρή»

με τόσο γύρω

λέρα!

Γρηγοριάδης Κώστας

Η αλλαγή στάσης της Ουάσιγκτον, εν μια νυκτί, σε επίπεδο εντυπώσεων φυσικά και όχι ουσίας, εκτιμάται από πολλούς ως «παράπλευρη απώλεια» του αρνητικού κλίματος που συνάντησε ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, Ντικ Τσέινι, κατά τη διάρκεια των επαφών του με τις αραβικές ηγεσίες. Αμερικανοί διπλωματικοί κύκλοι διέρρεαν ότι διαψεύστηκαν οι αρχικές εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες, ασχέτως δημοσίων δηλώσεων, τουλάχιστον 3-4 Αραβες ηγέτες θα συμφωνούσαν κατ' ιδίαν με τα αμερικανικά σχέδια για στρατιωτικό πλήγμα κατά του Ιράκ.

Υπό αυτήν την έννοια, κυριαρχούσε η εκτίμηση, σε αναλυτές και κοινή γνώμη, ότι οι αμερικανικές πιέσεις δε στοχεύουν στην οριστική επίλυση του Μεσανατολικού, κάτι που θα ήταν εξαιρετικά εύκολο να γίνει αν όντως οι ΗΠΑ το επιθυμούσαν, αλλά απλώς σε μια «περιορισμένων χρονικών περιθωρίων και δυνατοτήτων» λύση μόνο για να κερδηθούν οι εντυπώσεις στον αραβικό χώρο.