Γράφαμε χτες στη στήλη για το εύλογο «ενδιαφέρον» που δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις διεργασίες και τις κινήσεις ανασύνθεσης στο χώρο της «κεντροαριστεράς», όπου το ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις της λεγόμενης «παλιάς σοσιαλδημοκρατίας» προσπαθούν να παίξουν διακριτό ρόλο. Αντίστοιχο ενδιαφέρον για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει βέβαια και από την άλλη πλευρά, καθώς το ομολογημένο ζητούμενο της ανασύνθεσης είναι να διασφαλιστούν στο μέλλον ισχυρές πολυκομματικές κυβερνήσεις, που θα καθοδηγήσουν και θα εφαρμόσουν τις «μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές που έχει ανάγκη ο τόπος», δηλαδή το κεφάλαιο και η κερδοφορία του. Τελευταίο «επεισόδιο» σ' αυτό το σίριαλ της «νέας κεντροαριστεράς» και των πολιτικών - κυβερνητικών συμμαχιών της, ήταν η παρέμβαση του Π. Κουρουμπλή, ο οποίος, αναφερόμενος σε πρόσφατο άρθρο του Κ. Λαλιώτη, ισχυρίστηκε ότι «δεν μπορεί η παράταξη που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να γίνει δεκανίκι της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής του κ. Μητσοτάκη. Η μόνη επιλογή της πρέπει να είναι ένα μεγάλο ριζοσπαστικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ». Το επόμενο διάστημα, και μέχρι την εκ νέου διαμόρφωση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, έχουμε ακόμα να δούμε πολλά. Το ζητούμενο είναι να οξύνει ο λαός τα ταξικά του αντανακλαστικά και να διακρίνει μέσα στη θολούρα ότι όλα αυτά τα σχέδια και οι διεργασίες εξελίσσονται στον αντίποδα των δικών του πραγματικών συμφερόντων, αφού στόχο έχουν την αναπαραγωγή της αντιλαϊκής πολιτικής και τη θωράκιση του συστήματος που τον τσακίζει.

Για «αχό» σε σχέση με την υπόθεση του ΟΑΣΘ και τον ορισμό της νέας διοίκησης κάνει λόγο η κυβέρνηση. Και πράγματι, ο «αχός» που σήκωσε, παρέα με τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, ήταν μεγάλος, με σκοπό να κρυφτεί το πραγματικό περιεχόμενο των αλλαγών στον Οργανισμό. Τι δηλαδή; Το γεγονός ότι το κυβερνητικό σχέδιο, με την ουσία του οποίου δεν διαφωνούν τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, παρά τους τσακωμούς για τα επιμέρους, είναι ένα σχέδιο - «γέφυρα» για την επόμενη φάση της ιδιωτικοποίησης, μέχρι ο σημερινός ΟΑΣΘ να «εξυγιανθεί» με ευθύνη της προσωρινής διοίκησης και να παραδοθεί (σύμφωνα και με όσα προβλέπει η στρατηγική της ΕΕ για τον κλάδο) «κερδοφόρος» και «αμόλυντος» στους επόμενους ιδιώτες επενδυτές. Αποκαλυπτικό είναι επίσης ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως «υπόδειγμα» τη δομή και τη λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών στην Αττική για να περιγράψει τη «νέα πορεία» του ΟΑΣΘ.

Τι βλέπουν όμως τα λαϊκά στρώματα στην Αθήνα; Βλέπουν «απ' την καλή κι απ' την ανάποδη» τα «καλά» της «απελευθέρωσης» στον κλάδο, με την εκτίναξη των εισιτηρίων, τα τεράστια προβλήματα στο συγκοινωνιακό έργο, με τις μεγάλες καθυστερήσεις και τα εκατοντάδες παροπλισμένα οχήματα κ.ο.κ., ενώ οι εργαζόμενοι βλέπουν μισθούς και δικαιώματα να τσεκουρώνονται και την ασφάλειά τους πάνω στη δουλειά να παίζεται κορόνα - γράμματα. Το μέτρο σύγκρισης επομένως για το λαό, άρα και το κριτήριο απέναντι σε όσα υλοποιεί η κυβέρνηση, δεν μπορεί να είναι ούτε αυτό, ούτε βέβαια η προηγούμενη κατάσταση, που διαχρονικά δημιούργησαν οι αστικές κυβερνήσεις, αλλά η ικανοποίηση της σύγχρονης ανάγκης για συγκοινωνίες ασφαλείς, φτηνές για τα λαϊκά στρώματα, με πλήρη δικαιώματα για τους εργαζόμενους.

1521 Η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αζτέκων, Τενοτσιτλάν, στο σημερινό Νότιο Μεξικό, πέφτει στα χέρια των Ισπανών κονκισταδόρες του Φερνάντο Κορτέζ.

1863 Πεθαίνει ο Γάλλος ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά.

1888 Γεννιέται ο Βρετανός (Σκοτσέζος) μηχανολόγος - εφευρέτης Τζον Λότζι Μπερντ, δημιουργός της τηλεόρασης.

1905 Με δημοψήφισμα που διεξάγεται στη Νορβηγία αποφασίζεται η διάλυση της ένωσης με τη Σουηδία, που ίσχυε από το 1814.

1912 Πεθαίνει ο Γάλλος συνθέτης της όπερας Ζιλ Μασνέ.

1921 Η Διάσκεψη των Εργατικών Οργανώσεων των ΗΠΑ στη Βοστόνη αποφασίζει τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ του λαού της Σοβιετικής Ρωσίας, που μαστιζόταν από την πείνα, εξαιτίας των καταστροφών από τον εμφύλιο πόλεμο και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης 16 κρατών κατά της Επανάστασης.

1922 Ξεκινά η τουρκική αντεπίθεση στο Μικρασιατικό Μέτωπο, το οποίο διασπάται την επόμενη μέρα. Ο ελληνικός στρατός υποχωρεί άτακτα προς τις ακτές. Δυο βδομάδες μετά, οι Τούρκοι θα έμπαιναν στη Σμύρνη και η εγκληματική Μικρασιατική Εκστρατεία θα έληγε με καταστροφικές συνέπειες, τόσο για τον ελληνικό στρατό, όσο και για τους άμαχους ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής.

1927 Γεννιέται ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο Ρους, Α' Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (1961 - 2011) και Πρόεδρος της χώρας του (1959 - 2008).

1943 Το 1/34 Τάγμα του ΕΛΑΣ χτυπά στη θέση Κάζα στο δρόμο Αθηνών - Θηβών ιταλογερμανική φάλαγγα. Επειτα από δίωρη μάχη, ο εχθρός είχε 67 νεκρούς (μεταξύ αυτών και ένας αντισυνταγματάρχης). Επίσης, καταστράφηκαν 16 οχήματα και πιάστηκαν 18 αιχμάλωτοι.

1947 Στις 13 - 17 Αυγούστου, ο Δημοκρατικός Στρατός μπαίνει στην Αράχοβα (13/8), στη Σιάτιστα (16/8) και τη Νάουσα (17/8).

1961 Ξεκινά η ανέγερση του τείχους του Βερολίνου. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων, ιδιαίτερα με το Δυτικό Βερολίνο, προκαλούσε στη ΛΔ Γερμανίας πολύπλευρους και σοβαρούς κινδύνους, ακόμα και για την κρατική της υπόσταση. Εκτός από το άνετο και συνεχές πέρασμα κατασκόπων και δολιοφθορέων, η καταλήστευση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων της Λαϊκής Δημοκρατίας έπαιζε σημαντικό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ο Δυτικογερμανός σοσιαλδημοκράτης καθηγητής Φρ. Μπάαντε ομολόγησε ότι «σε έναν ορισμένο βαθμό, η ευημερία μας είναι ένα αποτέλεσμα των διακρίσεων εις βάρος της ΓΛΔ». Το τείχος του Βερολίνου θα γίνει για πολλά χρόνια βασικό συστατικό στοιχείο της αντικομμουνιστικής υστερίας, ακόμα και μετά την κατεδάφισή του στις 9/11/1989. Ερευνα του περιοδικού «Der Spiegel», 20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους, έδειξε πως - παρά τους τόνους προπαγάνδας όλα αυτά τα χρόνια - οι περισσότεροι από τους μισούς (57%) πρώην Ανατολικογερμανούς αντιμετωπίζουν θετικά την πρώην ΓΛΔ. Η ζωή εκεί ήταν πιο ευτυχισμένη και καλύτερη από αυτή στην επανενωμένη Γερμανία σήμερα.