Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε όσους δήμους αποκλίνουν από τους στόχους του προϋπολογισμού για δύο συνεχή τρίμηνα, θα τους επιβάλλεται υποχρεωτικό πρόγραμμα εξυγίανσης το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: Αναστολή προσλήψεων (κάτι που ήδη προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο 2013-2016, καθώς μέχρι το 2016 απαγορεύονται οι προσλήψεις σε όλους τους ΟΤΑ). Μείωση προσωπικού μέσω υποχρεωτικών μετατάξεων, άρα υποβάθμιση έως και κατάργηση παρεχόμενων υπηρεσιών. Αύξηση των τελών κλπ. Δραστική αύξηση, σε τοπικό επίπεδο, των κεντρικών κρατικών φόρων μέσα από τους οποίους χρηματοδοτούνται οι Δήμοι και οι Περιφέρειες. Απαγόρευση κάθε έργου από τους ΟΤΑ και περιορισμό των δαπανών τους στις απολύτως ανελαστικές.

Ακόμα, προβλέπεται αύξηση του ανώτατου συντελεστή επιβολής του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας για τα ακίνητα που βρίσκονται στην εδαφική περιφέρεια του Δήμου σε ποσοστό μέχρι και 3 τοις χιλίοις και επιβολή του τέλους υποχρεωτικά από το Δήμο σύμφωνα με το ποσοστό αυτό μέχρι την οικονομική εξυγίανσή του. Ομοίως, αύξηση του συντελεστή επιβολής του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων και παρεπιδημούντων από 0,5% μέχρι και 2%.

Ουσιαστικά με το λεγόμενο Παρατηρητήριο και το υποχρεωτικό πρόγραμμα εξυγίανσης, η συγκυβέρνηση καλεί το λαό να πληρώσει και να καλύψει την πολιτική των περικοπών και της στάσης πληρωμών που έχει κηρύξει στους Δήμους.

Τη διαχειριστική λογική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά το στέλεχός της Γ. Δελαστίκ με τα όσα σχετικά με τις εξελίξεις στην Κύπρο γράφει στο προχτεσινό «Εθνος». Δεν είναι μόνο που σπρώχνει με το ζόρι κάτω από την ίδια «ομπρέλα» της υποτιθέμενης «εθνικής ανόρθωσης» το λαό, την αστική τάξη, τους πολιτικούς της εκπροσώπους ως και την Εκκλησία της Κύπρου. Δεν είναι που μιλώντας - ως μη όφειλε - εξ ονόματος όλων των Ελλήνων εκτιμά ότι τους έκανε «υπερήφανους η κυπριακή Βουλή» με μια απόφαση την οποία εξομοιώνει με «τις κορυφαίες στιγμές του Ελληνισμού» και την ερμηνεύει σαν χαστούκι στις «γερμανόδουλες κυβερνήσεις» και στο «ζυγό του τέταρτου Ράιχ»!

Δεν είναι μόνο αυτά, αν και είναι αποκαλυπτικά για το είδος της πρότασης που πρεσβεύει ο χώρος στον οποίο ανήκει ο Δελαστίκ. Μια πρόταση «αποστειρωμένη» από κάθε ταξικό στοιχείο, αποσπασμένη από την πραγματικότητα, που θέλει να σύρει το λαό να παλεύει για την «ανόρθωση» της καπιταλιστικής οικονομίας, κρύβοντας ότι αυτή θα γίνει στις πλάτες του, όπως μαρτυρούν άλλωστε και τα βάναυσα μέτρα σε βάρος και του κυπριακού λαού.

Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα του είναι όταν αποφαίνεται ότι «η Κύπρος έχει επιλογές λύσεων». Ποιες είναι αυτές; Γράφει: «Η γεωγραφική της θέση (...) και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου τής επιτρέπουν να αναζητήσει τη βοήθεια μεγάλων δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ και πρωτίστως η Ρωσία (...) αγορά μίας ή δύο κυπριακών τραπεζών από Ρώσους επιχειρηματίες ή συμμετοχή στην επανακεφαλαιοποίησή τους σε ποσοστό που θα δώσει στους Ρώσους σοβαρά ή και καθοριστικά ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Την παροχή δανείου από τη Μόσχα (...) Σε αντάλλαγμα, την εκχώρηση από τους Κύπριους στη Ρωσία κάποιου θαλάσσιου "οικοπέδου" φυσικού αερίου, με δικαιώματα εκμετάλλευσης (...) Δεν αποκλείεται π.χ. να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για την παροχή διευκολύνσεων στο ρωσικό στόλο της Μεσογείου από την Κύπρο - πάντα θεωρητικά μιλώντας»...

Αυτή βεβαίως δεν είναι συμβολή στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών λαϊκών συνειδήσεων, είναι δηλητήριο για την καταστολή τέτοιων διεργασιών, προϋπόθεση άλλωστε για όσους άγονται και φέρονται από τον πόθο τους για την αστική διαχείριση. Αυτή η θέση - πρόταση αξιώνει από τον κυπριακό λαό να βάλει τα χεράκια του, να βγάλει τα ματάκια του. Να αναζητήσει στη διεθνή πιάτσα «νταβατζήδες» και σε αντάλλαγμα για τις «υπηρεσίες» τους να τους εκχωρήσει τον ενεργειακό πλούτο της χώρας του, την ίδια τη χώρα του για να τη μετατρέψουν σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο. Αξιώνει από το λαό της Κύπρου να ανάψει μόνος του το φιτίλι της βόμβας που θα τινάξει στον αέρα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, την ίδια την ειρήνη, σε μια περιοχή όπου κονταροχτυπιούνται ισχυροί μονοπωλιακοί όμιλοι και βρωμάει μπαρούτι. Και ταυτόχρονα δεν αφήνει ανοιχτή ούτε μια τόση δα σχισμή απ' όπου θα μπορούσε να διαφανεί μια άλλη επιλογή, προς όφελος των λαών της περιοχής και των συμφερόντων τους. Δυστυχώς για τους κήρυκες της υποταγής και της μοιρολατρίας, οι λαοί πάντα προχώραγαν μπροστά και έγραφαν ιστορία - πραγματικά κορυφαία - όταν απέρριπταν τα κίβδηλα διλήμματα, όταν δεν συμβιβάζονταν με το μικρότερο κακό κι αρνούνταν να σκύψουν το κεφάλι ακόμα κι όταν οι δυσκολίες φάνταζαν βουνό. Κι έτσι θα συνεχίσουν όσο δηλητήριο κι αν ρίξουν οι απολογητές του καπιταλισμού στις συνειδήσεις τους.

Το βασικό χαρακτηριστικό που έκανε τον Ο' Χένρι διάσημο ως διηγηματογράφο είναι ότι ασχολείται με τη ζωή στην πόλη, κυρίως στη Νέα Υόρκη, των αρχών του 20ού αιώνα. Οι ήρωές του συνιστούν τη μεγάλη ετερόκλητη μάζα της Νέας Υόρκης. Από τη μια μεριά, το προλεταριάτο της ακμάζουσας και αναπτυσσόμενης μεγαλούπολης. Η ζωή του είναι περιορισμένη λόγω της ανέχειας, με μόνο αλατοπίπερο τα διάφορα εξαιρετικά περιστατικά που διακόπτουν την καθημερινή ρουτίνα του. Από την άλλη, οι ανερχόμενοι αστοί, οι παρακμάζοντες φεουδάρχες του Νότου, οι πρώην μαύροι σκλάβοι και νυν απόκληροι, η χρυσή εποχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης των ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα.

Μια χώρα και μια μεγαλούπολη αποτυπώνεται με ακρίβεια και με καταλυτικό χιούμορ από την πένα ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς της αμερικανικής λογοτεχνίας, ο οποίος καταφέρνει να μεταφέρει στον αναγνώστη τού σήμερα το κοινωνικό και ιστορικό αποτύπωμα μιας ολόκληρης χώρας, σε μια καθοριστική για την ιστορική εξέλιξή της εποχή. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Συγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Ερντογάν άρπαξε την ευκαιρία για να ασκήσει ακόμα περισσότερες πιέσεις και ξεκαθάρισε ότι δε θα συναινέσει στην επιστροφή των Κούρδων στην Τουρκία. Είναι προφανές ότι θέλει καθαρό το πεδίο για να προχωρήσουν οι μπίζνες σε μια περιοχή με τεράστια γεωστρατηγική σημασία, και πέρασμα μεγάλων σχεδίων για ενεργειακούς αγωγούς που προωθούν κολοσοί του τομέα ευρωπαϊκών και αμερικανικών συμφερόντων. Δεν είναι τυχαίο ότι την κυβέρνηση Ερντογάν σπεύδουν να συνδράμουν αξιωματούχοι της ΕΕ.

Γίνεται φανερό ότι για τους λαούς της Τουρκίας όσο το κουρδικό ζήτημα εντάσσεται στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, δεν μπορούν να περιμένουν θετικές εξελίξεις.