Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι η πτωτική πορεία της οικοδομικής δραστηριότητας οφείλεται στην έλλειψη νέων αναγκών. Πως δε γίνονται νέα έργα, γιατί, πολύ απλά, δε χρειάζονται. Κι όμως, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Για τα λεγόμενα «ιδιωτικά έργα», αρκεί μόνο να αναφέρουμε ότι αυτή τη στιγμή περίπου 400.000 νεόδμητα σπίτια παραμένουν κλειστά και τα κλειδιά τα κρατούν οι εργολάβοι, περιμένοντας «καλύτερους όρους» στην αγορά - δηλαδή, περισσότερα κέρδη. Την ίδια στιγμή, το 50% των κατοίκων του Λεκανοπεδίου είτε ζουν στο ενοίκιο, είτε εξοφλούν δυσβάσταχτα στεγαστικά δάνεια. Για τα λεγόμενα «δημόσια έργα», αρκεί να πούμε ότι οι ανάγκες σε σχολική στέγη, σε αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση, στην κατασκευή νέων δημόσιων νοσοκομείων, είναι κάτι άλλο από φανερή.

Η σταθερή πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας δεν αντικατοπτρίζει τίποτα άλλο παρά τον τρόπο ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή την ανάπτυξη εκείνη που αποφέρει κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο. Ομως οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από μια τέτοια ανάπτυξη, παρά μόνο να χάσουν. Ηρθε η ώρα να διεκδικήσουν μια άλλη ανάπτυξη, μια ανάπτυξη που θα καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Συμβουλές για απλές τεχνικές χαλάρωσης σε στιγμές εργασιακού στρες δίνουν όλο και περισσότερες αστικές εφημερίδες. Με ολοσέλιδα θέματα προτείνουν εύκολες και γρήγορες «λύσεις» ...αντιμετώπισης των συνεπειών που έχει η εντατικοποίηση, η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας κλπ. «Σύμφωνα με τους ειδικούς, κλειδί για ένα ήρεμο οκτάωρο είναι απλές αντι-στρες τεχνικές στο γραφείο», επισημαίνει σχετικό προχτεσινό ρεπορτάζ. Το θέμα βέβαια είναι ότι, πλέον, δεν υπάρχει 8ωρο! Υπάρχουν, αφ' ενός, 10ωρα και 12ωρα με τη σωματική και ψυχική υγεία χιλιάδων εργαζομένων να τσακίζεται από τα εξαντλητικά ωράρια, με επικίνδυνες συνέπειες και για την προσωπική - οικογενειακή τους ζωή. Και αφ' ετέρου, υπάρχουν τα 4ωρα και τα 5ωρα, τα 3ήμερα και τα 4ήμερα, δηλαδή η περιστασιακή και με πετσοκομμένα δικαιώματα «απασχόληση». Η οποία όχι μόνο ήρεμα 8ωρα δεν μπορεί να προσφέρει, αλλά εγκαταλείποντας τους εργαζόμενους στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας συνθλίβει το δικαίωμά τους συνολικά στην ήρεμη ζωή.

Αραγε, πότε θα δούμε σε τέτοιες έγκριτες εφημερίδες, ρεπορτάζ - σχόλια - αναλύσεις - συνεντεύξεις για τον οργανωμένο και ταξικά προσανατολισμένο αγώνα που χρειάζεται να δυναμώσουν οι εργάτες ώστε να σωθεί και το 8ωρο και η υγεία τους και η ζωή τους; 'Η για την ανάγκη για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία, ώστε σχεδιασμένα το κράτος να παίρνει μέτρα προστασίας της αρτιμέλειας και της ευεξίας του λαού; 'Η για την ανάγκη καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών, την αναγνώριση της εργοδοτικής ευθύνης, τη λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας σε κάθε τόπο δουλειάς; Αλλά μάλλον αυτό είναι ανέκδοτο. Ο αστικός Τύπος είναι ποτισμένος ως το μεδούλι με τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης που στην εποχή του ιμπεριαλισμού θεωρεί τους εργάτες, τη ζωή τους, αναλώσιμο, καύσιμο στο βωμό του κέρδους. Ο θάνατος του εργάτη, η ζωή του καπιταλιστή...

Ακόμα χειρότερα μέτρα σε βάρος της αγροτιάς ετοιμάζεται να ανακοινώσει η Κομισιόν, ενόψει της νέας αναθεώρησης της ΚΑΠ, για μετά το 2013. Πρόκειται για μέτρα περαιτέρω συρρίκνωσης των αγροτικών επιδοτήσεων και της στήριξης της αγροτικής παραγωγής, για μέτρα περαιτέρω ενίσχυσης των εξωγεωργικών δράσεων και των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών. Οι προτάσεις της Κομισιόν για τη νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ, που θα ισχύσει από το 2013 θα βασιστούν στα όσα αρνητικά έχουν συμφωνήσει στις Βρυξέλλες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισαβόνας, της «Στρατηγικής Ευρώπη 2020», καθώς και των αποφάσεων του «ελέγχου υγείας» της νέας ΚΑΠ, που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και εφαρμόζει τώρα το ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για αποφάσεις και σχεδιασμούς που αφορούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των ευρωμονοπωλίων και εξυπηρετούν τις επιδιώξεις τους στην αρένα του ανελέητου ανταγωνισμού της παγκόσμιας αγοράς. Από αυτή την πολιτική η φτωχομεσαία αγροτιά μέχρι τώρα βγαίνει μόνο ζημιωμένη και στο εξής η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Είναι σίγουρο ότι η φτωχομεσαία αγροτιά θα χάσει ακόμα πιο πολλά από την αναθεώρηση της ΚΑΠ για το 2013-2020 και θα οδηγηθεί μια ώρα αρχύτερα στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα, ενώ τη γη της και τις όποιες επιδοτήσεις θα συγκεντρώσουν λίγοι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση, η φτωχομεσαία αγροτιά καλείται ν' αντιδράσει, ν' αγωνιστεί, να συντονιστεί. Να συντονιστεί σε ένα κοινό μέτωπο πάλης με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για την απόκρουση και την ανατροπή της αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης φιλοαγροτικής - φιλολαϊκής πολιτικής. Kαλείται να προετοιμαστεί για σκληρούς και επίπονους αγώνες.

Το υπουργείο Παιδείας εξήγγειλε ότι θα εκπονήσει ένα πρόγραμμα για να τονώσει τη «φιλαναγνωσία» στους μαθητές. Η μειωμένη επαφή των μαθητών με το εξωσχολικό βιβλίο - και κυρίως με τα λογοτεχνικά βιβλία - είναι ένα υπαρκτό και πολύ σοβαρό πρόβλημα. Χαρακτηριστικό είναι ότι, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το 75% των μαθητών του Γυμνασίου διαβάζουν «λίγο» ή «καθόλου» εξωσχολικά λογοτεχνικά βιβλία.

Προφανώς, το ζήτημα είναι σύνθετο και η ευθύνη δεν υπάρχει μόνο στο σημερινό σχολείο. Η κυρίαρχη αντίληψη για τον ελεύθερο χρόνο (η οποία αναπαράγεται με πολλαπλούς μηχανισμούς) σπρώχνει τους νέους προς εκτονωτικές και «εύκολες» δραστηριότητες. Παρ' όλα αυτά, όμως, το σχολείο, μέσα απ' το πρόγραμμα σπουδών και ειδικότερα μέσα απ' το μάθημα της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας, μπορεί να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό σε αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι κυβερνήσεις και όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα, αλλά αντίθετα έχουν αφαιρέσει λογοτεχνικά κείμενα από τα βιβλία της Γλώσσας και τα έχουν αντικαταστήσει από συνταγές μαγειρικής και οδηγίες χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, για πιο «πρακτική» εκμάθηση της γλώσσας!

Με τις «καινοτόμες δράσεις ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας των μαθητών» (ένα πρόγραμμα που δεν εντάσσεται σε όλα τα σχολεία, αλλά σε όποια το επιλέξουν...), το μόνο αποτέλεσμα είναι η δημιουργία εντυπώσεων. Η ενίσχυση της φιλαναγνωσίας, όταν γίνεται με τη λογική των «πακέτων προσφοράς» προς όποια σχολεία το «επιθυμούν», δεν είναι τίποτα άλλο από μια υποκριτική κίνηση, ένα περιτύλιγμα και ένα άλλοθι για να βγάζει το σχολείο διαρκώς όλο και πιο αμόρφωτους μαθητές. Πρόκειται για τη γνωστή τακτική με την οποία μετατρέπεται το δικαίωμα σε «ευκαιρία»...

Είναι μια από τις αληθινές ιστορίες που διαδραματίστηκαν για την υπεράσπιση της Μόσχας και την απόκρουση της γερμανικής προέλασης.

Στο έργο αυτό πρωταγωνιστούν ο στρατηγός Παμφίλοφ, Διοικητής της Μεραρχίας και ο διοικητής του τάγματος ο ταγματάρχης του Κόκκινου Στρατού, Καζάχος στην καταγωγή, Μπαουρτζάν Μομίς-Ουλί.

Το μυθιστόρημα αποτελεί αφήγηση του Μομίς-Ουλί, όπου διηγείται τη συγκρότηση και εκπαίδευση του τάγματος μέχρι τις σκληρές μάχες που έδωσε, την εξελικτική πορεία κατάκτησης της μαχητικότητας, της άρνησης του φόβου απέναντι στο φημολογούμενο πανίσχυρο αντίπαλο, την κατάκτηση της στρατιωτικής τέχνης που οδήγησε σε απαράμιλλο ηρωισμό. Κυκλοφορεί από τη «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ».

Γρηγοριάδης Κώστας

Η Δ. Σαχάρα ήταν ισπανική αποικία μέχρι το 1975. Ηδη, από το 1973, το Μέτωπο Polisario είχε αρχίσει ένοπλο αγώνα κατά της αποικιοκρατίας. Μετά από συνεννόηση με τους αποχωρήσαντες αποικιοκράτες, το Μαρόκο έθεσε αξιώσεις επί του μισού εδάφους της επικαλούμενο «ιστορικούς δεσμούς». Οι αξιώσεις απορρίφθηκαν το 1979 από το Δικαστήριο της Χάγης. Ηδη, όμως, με τις ευλογίες του τότε βασιλιά του Μαρόκου Χασάν, χιλιάδες Μαροκινοί είχαν βαδίσει, τέσσερα χρόνια νωρίτερα, επί σχεδόν ενάμιση μήνα στην έρημο για να καταλάβουν τη μισή Δ. Σαχάρα. Την ίδια πολιτική, ακολουθεί και ο διάδοχος στη βασιλεία Μοχάμαντ ο 6^ος διασφαλίζοντας τη συνενοχή μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, και κυρίως της ΕΕ.

Εκτοτε, στο κατεχόμενο έδαφος έχουν εγκατασταθεί δεκάδες χιλιάδες έποικοι. Από το 1994 υπάρχει εκεχειρία. Ομως, όλες οι απόπειρες ειρηνικής επίλυσης διά του ΟΗΕ, έχουν αποτύχει. Το κατεχόμενο τμήμα της Δ. Σαχάρας διαθέτει πλούσια κοιτάσματα φωσφόρου και άλλων ορυκτών, ενώ στα ανοιχτά του έχουν εντοπιστεί πετρελαϊκά κοιτάσματα.