Κυριακή 21 Μάρτη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το Κιλελέρ, ένα ακόμη βήμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο αγωνιστικός γιορτασμός για τα 100 χρόνια από την εξέγερση των κολίγων στο Κιλελέρ που διοργανώνει η ΠΑΣΥ στις 28 του Μάρτη, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το μεγάλο μαχητικό «ραντεβού» της φτωχομεσαίας αγροτιάς με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους. Λίγο μόλις διάστημα μετά τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις που ξεδιπλώθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα, με καθοριστική την παρουσία και τη συμβολή της ΠΑΣΥ, που έκαναν κουρελόχαρτο τον κυβερνητικό ψευτοδιάλογο για τη γεωργία, οι φτωχές αγροτικές μάζες καλούνται να δώσουν συνέχεια στον αγώνα τους. Να στείλουν ηχηρό το μήνυμα της ανυπακοής στην κυβερνητική πολιτική, να δηλώσουν πως δεν πρόκειται να υπακούσουν στην «κοινωνική ειρήνη», που για τη φτωχή αγροτιά θα έχει ως αποτέλεσμα το οριστικό της ξεκλήρισμα. Η 28η του Μάρτη μπορεί να είναι ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση της συνεύρεσης του συνεπούς αγροτικού κινήματος, με το ταξικό εργατικό κίνημα και το ριζοσπαστικό πόλο των ΕΒΕ και των αυτοαπασχολούμενων, όπως επίσης και με τις πλατιές μάζες της νεολαίας, στις πόλεις και την ύπαιθρο. Στο επόμενο κρίσιμο διάστημα για τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων, μπορεί να σφυρηλατηθεί η ενότητα των εκμεταλλευόμενων, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, για τη δημιουργία ενός ατσάλινου μετώπου, άμυνας αλλά και αντεπίθεσης.

Ευρω-μύθοι και αντιθέσεις

Είναι πασίγνωστο ότι η ΕΕ δεν έχει διαφορές με το ΔΝΤ, με δεδομένο ότι πρόκειται για δύο όργανα και θεματοφύλακες των αγορών, δηλαδή της δικτατορίας των μονοπωλίων. Μάλιστα, οι δύο ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί έχουν συνεργαστεί στενά με αφορμή την κρίση. Η ΕΕ «παρέδωσε» κράτη - μέλη της, όπως η Ουγγαρία και η Λετονία, στο ΔΝΤ για «βοήθεια», ενώ από την άλλη αναγνώρισε το ΔΝΤ ως τον πιο κατάλληλο οργανισμό για να «επιβλέπει» τις παγκόσμιες αγορές. Από την άποψη αυτή δεν είπε τίποτα καινούργιο ο Μ. Μπαρόζο, δηλώνοντας ότι «η Ελλάδα και όλες οι χώρες - μέλη της ΕΕ είναι μέλη του ΔΝΤ και στην πράξη, οι χώρες - μέλη είναι μακράν η μεγαλύτερη πηγή πόρων για το ΔΝΤ». Από τη σκοπιά αυτή δεν απέχει από την πραγματικότητα το συμπέρασμα του προέδρου της Κομισιόν ότι «δεν αποτελεί ζήτημα κύρους, το θέμα είναι ποιο είναι το καλύτερο μέσο για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση». Με άλλα λόγια, είναι μύθος ότι η παραπομπή μιας χώρας - μέλους της ΕΕ στο ΔΝΤ θα αποτελούσε πλήγμα για το ευρώ και το ευρωοικοδόμημα. Ισα ίσα που οι ισχυροί της ΕΕ με πρώτη την κυβέρνηση της Γερμανίας θεωρούν ότι το ευρώ και άρα τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, θα προστατευτούν αν οδηγηθεί η χώρα στο ΔΝΤ ή ακόμα και στην πτώχευση για παραδειγματισμό. Ομως δεν είναι μόνοι τους στην ΕΕ... Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι παίζονται πολλά παιχνίδια και αντιθέσεις στις πλάτες του ελληνικού λαού, που σε κάθε περίπτωση έχει τον τελευταίο λόγο, αφού αυτός πληρώνει τη νύφη.

ΗΠΑ: Καπιταλιστική βαρβαρότητα

Η υποκρισία και ο κυνισμός περισσεύουν στον Πρόεδρο Μπ. Ομπάμα, καθώς επιδίδεται σε έναν «αγώνα» προάσπισης του νομοσχεδίου για τη μεταρρύθμιση της Υγείας, επιδιώκοντας τη λαϊκή υποστήριξη παρά το φιάσκο στο οποίο έχει εξελιχθεί η διαδικασία στο Κογκρέσο.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα επιστράτευσε ακόμη και μία καρκινοπαθή, την Νατόμα Κάνφιλντ προκειμένου να πείσει για την «ψήφιση» του νομοσχεδίου που όπως εξελίσσεται μόνες κερδισμένες θα είναι και πάλι ασφαλιστικές. Και ενόσω ο Πρόεδρος συνεχίζει το ρεσιτάλ υποκρισίας δύο νέες έρευνες αποκαλύπτουν τη βαρβαρότητα που βιώνει ο αμερικανικός λαός.

Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου UCLA σχεδόν ένας στους τέσσερις πολίτες στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ηλικίας κάτω των 65 ετών δεν είχε ασφάλιση υγείας, αν όχι στο σύνολο, στο μεγαλύτερο διάστημα του 2009. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί στις ΗΠΑ, είναι το γεγονός ότι ο αριθμός των ανασφάλιστων για όσους έχουν ξεπεράσει το 65ο έτος της ηλικίας τους στην πολυπληθέστερη πολιτεία των ΗΠΑ και υποτίθεται καλύπτονται από το ομοσπονδιακό πρόγραμμα Medicare, αυξήθηκε από τα 6,4 εκατ. το 2007 στα 8,2 εκατ. το 2009, αριθμός που μεταφράζεται σε αύξηση κατά 25%.

Παράλληλα, μια ακόμη έρευνα, αυτή τη φορά από το National Business Group on Health αναφέρει ότι είτε με είτε χωρίς την έγκριση τελικά του σχεδίου Ομπάμα για την Υγεία, τα δύο τρίτα των μεγάλων εταιρειών και των εργοδοτών σχεδιάζουν να μετακυλίσουν στους εργαζόμενους ακόμη μεγαλύτερο μέρος του κόστους ασφάλειας, υπό τη μορφή των μεγαλύτερων ασφαλίστρων, παρακρατήσεων και εισφορών. Ηδη, βεβαίως, η βαρβαρότητα είναι εδώ με κοντά 50 εκατομμύρια ανασφάλιστούς στην ...πιο αναπτυγμένη χώρα στον κόσμο.

Σταδιακά η «έξωση» από τις επιδοτήσεις

«Δεν σκοπεύει», ισχυρίζεται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, να αφήσει εκτός συστήματος επιδοτήσεων όσους αγρότες έχουν και εξωγεωργικό εισόδημα. Την ανακοίνωση αυτή την κάνει λίγο μόλις διάστημα αφ' ότου σχεδόν διακόσιες χιλιάδες δικαιούχοι επιδοτήσεων, που λάμβαναν μέχρι 200 ευρώ, «κόπηκαν» από το δικαίωμα είσπραξης αυτών των χρημάτων, όπως προέβλεπε ο «έλεγχος υγείας» της ΚΑΠ, ενώ έπεται και συνέχεια. Κατ' αρχήν, η σκέψη ήταν να κοπούν όσοι λάμβαναν μέχρι 400 ευρώ, όπως υποστήριζε και η ΠΑΣΕΓΕΣ ή όσοι ήταν κάτοχοι κλήρων κάτω των 10 στρεμμάτων. Στο τέλος, όμως, εφαρμόστηκε η πρόταση των πιο «φρόνιμων», που ήθελαν περικοπή του για όσους λαμβάνουν 200 ευρώ, αφήνοντας για το άμεσο μέλλον την εκδίωξη από το σύστημα των επιδοτήσεων, δικαιούχων που λαμβάνουν μεγαλύτερα ποσά...

Μαϊάμι και πάλι

Το «Μαϊάμι και πάλι» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, που κέρδισε το βραβείο του διαγωνισμού «Επέτειος του Θριάμβου της Επανάστασης» το 2005. «Σε ένα ξενοδοχείο στο Μαϊάμι, δυο άντρες κανονίζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες για να διεισδύσουν στην Κούβα. Θα έχουν μαζί τους έναν εξεζητημένο οπλισμό». Ο Αλεχάντρο Ογιέβα είναι ένας Κουβανός πράκτορας που έμπρακτα βάζει το εμείς πάνω από το εγώ. Οπως το έκαναν στο παρελθόν πολλοί επαναστάτες Κουβανοί και άλλοι, αφήνοντας πίσω τους ένα σπουδαίο κληροδότημα για τις επόμενες γενιές, σε κάθε γωνιά της γης. Το μυθιστόρημα του Λεονέλο Αβέγιο Μέσα, «Μαϊάμι και πάλι», εκτός από την εξαιρετική του πλοκή και τη λογοτεχνική του ποιότητα, έχει και βαθύτατες πολιτικές προεκτάσεις. Αναδεικνύει σε σύγχρονο, πλέον, επίπεδο την αξία της σοσιαλιστικής Κούβας και την αντίστασή της στον πόλεμο που της κάνουν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές, καθώς και το πώς οι Κουβανοί αντεπαναστάτες συμμετέχουν και αξιοποιούνται σε αυτόν τον πόλεμο. Σίγουρα ο αναγνώστης, μέσα από την εξαιρετική πλοκή του έργου, θα μπορέσει να κατανοήσει και την αδικία που διαπράττεται εδώ και δέκα χρόνια ενάντια στους πέντε Κουβανούς ήρωες, που βρίσκονται φυλακισμένοι σε κάποια σκοτεινά κελιά των αμερικανικών φυλακών, με την κατηγορία της κατασκοπείας. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις: «Σύγχρονη Εποχή».

Ντομινίκ Στρος-Καν

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο 51χρονος διευθύνων σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν έχει «μπει», μέσω των ΜΜΕ, στα ελληνικά σπίτια, με τον «βομβαρδισμό» που γίνεται από τα επιτελεία της αστικής τάξης. Αξίζει να δούμε ποιος είναι ο επικεφαλής αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού: Ο οικονομολόγος πολιτικός είναι «σοσιαλιστής», μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας, διατέλεσε υπουργός Οικονομικών στην «πλουραλιστική - με τη συμμετοχή και του Γαλλικού ΚΚ κυβέρνηση» του Ζοσπέν (εκείνη που βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία) και με προοπτικές να νικήσει τον «δεξιό» Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές το 2012. Τέτοια μεγαλεία για το γαλλικό λαό!

Τώρα, ο κύριος αυτός σπεκουλάρει, με πάτρωνες τον αμερικανικό και ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό (που άλλωστε τον πρότεινε στην υψηλή θέση του στο ΔΝΤ) ότι θα συμβάλει λέει στην αντιμετώπιση των ανισορροπιών του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, δηλαδή στην εξισορρόπηση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ετσι καλεί τη γοργά αναπτυσσόμενη Κίνα να τα βρει με τους Αμερικανούς με ανατίμηση του γουάν. Επίσης, αναφορικά με την Ελλάδα διατύπωσε πρόταση προς την ΕΕ να συσταθεί Ταμείο χρηματοδοτούμενο από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ώστε να αντιμετωπίζονται μελλοντικές οικονομικές κρίσεις. Βέβαια, η πείρα των λαών λέει ότι είτε με χρήματα από την ΕΕ είτε με χρήματα από το ΔΝΤ (που έτσι και αλλιώς είναι ληστευμένος δικός τους πλούτος) τα κονδύλια θα πάνε στις τσέπες των καπιταλιστών, όπως έγινε στην Ουγγαρία, στη Ρουμανία ή την Ουκρανία που έπεσαν πρόσφατα στα νύχια του ΔΝΤ, με χαμένους τους εργάτες.


Δ. Κ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ