Είναι πασίγνωστο ότι η ΕΕ δεν έχει διαφορές με το ΔΝΤ, με δεδομένο ότι πρόκειται για δύο όργανα και θεματοφύλακες των αγορών, δηλαδή της δικτατορίας των μονοπωλίων. Μάλιστα, οι δύο ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί έχουν συνεργαστεί στενά με αφορμή την κρίση. Η ΕΕ «παρέδωσε» κράτη - μέλη της, όπως η Ουγγαρία και η Λετονία, στο ΔΝΤ για «βοήθεια», ενώ από την άλλη αναγνώρισε το ΔΝΤ ως τον πιο κατάλληλο οργανισμό για να «επιβλέπει» τις παγκόσμιες αγορές. Από την άποψη αυτή δεν είπε τίποτα καινούργιο ο Μ. Μπαρόζο, δηλώνοντας ότι «η Ελλάδα και όλες οι χώρες - μέλη της ΕΕ είναι μέλη του ΔΝΤ και στην πράξη, οι χώρες - μέλη είναι μακράν η μεγαλύτερη πηγή πόρων για το ΔΝΤ». Από τη σκοπιά αυτή δεν απέχει από την πραγματικότητα το συμπέρασμα του προέδρου της Κομισιόν ότι «δεν αποτελεί ζήτημα κύρους, το θέμα είναι ποιο είναι το καλύτερο μέσο για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση». Με άλλα λόγια, είναι μύθος ότι η παραπομπή μιας χώρας - μέλους της ΕΕ στο ΔΝΤ θα αποτελούσε πλήγμα για το ευρώ και το ευρωοικοδόμημα. Ισα ίσα που οι ισχυροί της ΕΕ με πρώτη την κυβέρνηση της Γερμανίας θεωρούν ότι το ευρώ και άρα τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, θα προστατευτούν αν οδηγηθεί η χώρα στο ΔΝΤ ή ακόμα και στην πτώχευση για παραδειγματισμό. Ομως δεν είναι μόνοι τους στην ΕΕ... Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι παίζονται πολλά παιχνίδια και αντιθέσεις στις πλάτες του ελληνικού λαού, που σε κάθε περίπτωση έχει τον τελευταίο λόγο, αφού αυτός πληρώνει τη νύφη.