Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι ενώ όλα δείχνουν ότι τα τελευταία χρόνια οι δασικές εκτάσεις και τα δάση δέχονται σφοδρή επίθεση, η κυβέρνηση συνεχίζει να συμμετέχει ενεργά στο έγκλημα κατά των δασών. Συνεχίζει, δηλαδή, το «έργο» των προκατόχων της: Στη Ρόδο έχουν επισημανθεί πολλάκις οι ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό, ωστόσο αυτές δεν έχουν καλυφθεί. Οι αδυναμίες τόσο στην πρόληψη, όσο και στην κατάσβεση των πυρκαγιών έρχονται απλώς να συμπληρώσουν το παζλ των δασοκτόνων νόμων και της εμπρηστικής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Εξήντα τρεις αρχιτεκτονικές προτάσεις επεξεργάστηκαν οι τελειόφοιτοι της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ, στο πλαίσιο των διπλωματικών εργασιών τους, με κυριότερο σημείο αναφοράς τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα.

Ανάμεσα στα θέματα που επεξεργάστηκαν είναι η στέγαση των μεταναστών και η κοινωνική κατοικία, τοπικές παρεμβάσεις για την ανάδειξη περιοχών, και γειτονιών της Αθήνας, όπως αυτή του Λυκαβηττού, η επανάχρηση εγκαταλειμμένων βιομηχανικών κτιρίων, η ανάδειξη της δημοτικής αγοράς της Κυψέλης, κ.ά.

Τι γίνεται όλη αυτή η δουλειά που παρουσιάζεται κάθε χρόνο από τους αποφοίτους της Σχολής; Δυστυχώς, όπως τόνισαν οι καθηγητές της Σχολής σε συνέντευξη Τύπου, η προσπάθεια αυτή πάει στο βρόντο και τα έργα παραμένουν αναξιοποίητα σε κάποια αρχεία, αφού κανείς από τους αρμόδιους φορείς (κυβέρνηση, Δήμοι κ.ά.) δεν ενδιαφέρεται για να τα υλοποιήσει.

Δε γνωρίζουμε αν όλη αυτή η δουλειά θεωρείται κοστοβόρα για καπιταλιστική εκμετάλλευση ή ότι δε θα φέρει κέρδη, γιατί πράγματι στον καπιταλισμό όλοι αυτοί έχουν άλλες προτεραιότητες, και όχι να στεγάσουν μετανάστες να ασχοληθούν με τη λαϊκή κατοικία. Αλλο ένα δείγμα της αναγκαιότητας κατάργησης της κερδοφορίας, προκειμένου τέτοιες δράσεις όπως οι εργασίες των αποφοίτων της Αρχιτεκτονικής να βρίσκουν εφαρμογή και μάλιστα για τις λαϊκές ανάγκες.

Τον κίνδυνο η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση να επιδεινώσει το φαινόμενο της δουλείας στον πλανήτη εξέφρασε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν, στο μήνυμά του για την παγκόσμια ημέρα κατά της δουλείας. «Οι φτωχοί - είπε - θα γίνουν φτωχότεροι και θα είναι ευάλωτοι στις πρακτικές του δουλεμπορίου. Εκείνοι οι οποίοι τους εκμεταλλεύονται, συνειδητά θα θελήσουν να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη τους». Στην πραγματικότητα αυτό γίνεται από καιρό. Τη συγκαλυμμένη ένταση του φαινομένου ήδη την έχουμε γνωρίσει. Η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, μαζί με τους πολέμους έχουν προκαλέσει ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης από τις φτωχές προς τις πλουσιότερες χώρες του πλανήτη, δημιουργώντας όλους τους όρους ενός σύγχρονου δουλεμπορίου. Ταυτόχρονα, όμως, επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο οι όροι της μισθωτής δουλείας, οι όροι δηλαδή με τους οποίους οι εργαζόμενοι πουλούν την εργατική τους δύναμη.

Ο αρμόδιος επίτροπος Χοακίν Αλμούνια, μετά τη συνεδρίαση του ΕΚΟΦΙΝ, υπενθύμισε ότι η Ελλάδα είχε υπερβεί το όριο του 3% του ΑΕΠ για το έλλειμμα του 2007 και επισήμανε ότι η χώρα μας δε θα πρέπει να ξεφύγει από τη δημοσιονομική πειθαρχία. Μια πειθαρχία που, όπως τόνισε, την επιβάλλει η αγορά. Το μήνυμα είναι σαφές. Η αντιμετώπιση της κρίσης δεν μπορεί να γίνει με άλλους όρους παρά μόνο με τους όρους που επιβάλλει η αγορά, δηλαδή το κεφάλαιο και οι μηχανισμοί αναπαραγωγής του. Η κυβέρνηση διά του υπουργού Οικονομικών έσπευσε, ασφαλώς, να συμφωνήσει και να ανταποκριθεί στις συστάσεις, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι το κόστος της κρίσης καλούνται να το πληρώσουν μόνο οι εργαζόμενοι. Υπό αυτήν την έννοια, οι προτάσεις του ΚΚΕ για την κρίση αποκτούν χαρακτήρα ζωτικής σημασίας για την εργατική τάξη και το λαό ανεξάρτητα από τις ιδεολογικοπολιτικές αντιλήψεις του καθενός.

Η Χίλαρι Κλίντον μπορεί να μην κέρδισε το χρίσμα και να έχασε την ευκαιρία να γίνει πρόεδρος, αλλά θα είναι η επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (υπουργός Εξωτερικών) στην κυβέρνηση της «αλλαγής» του εκλεγμένου προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και θα έχει την ευκαιρία να επιτεθεί.

Η επιλογή της δεν ήταν τυχαία, ούτε αναγκαστική, ώστε να εξηγείται απλώς από επιφανειακές αναλύσεις περί «τον εχθρό σου τον θέλεις κοντά σου»...

Η ουσία μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο εάν ενταχθεί στο σύνολο των επιλογών των προσώπων σε καίρια και κρίσιμα υπουργεία, όπως του ρεπουμπλικάνου Ρόμπερτ Γκέιτς που θα παραμείνει υπουργός Αμυνας. Επιλογές που ενθουσίασαν το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, αλλά και «μέντορες» της εξωτερικής πολιτικής ή καλύτερα των πολέμων και των δικτατοριών, όπως τον Χένρι Κίσινγκερ. Επιλογές που σημαίνουν τη συνέχιση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.

Εξάλλου, η Χίλαρι Κλίντον ως γερουσιαστής έχει υποστηρίξει αναφανδόν τον πόλεμο στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, τη δραματική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, τα αντιδημοκρατικά μέτρα στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Πώς λοιπόν να μην υποστηριχτεί από την άρχουσα τάξη, που στηρίζει άλλωστε και την κυβέρνηση Ομπάμα;