Αδυνατεί, πράγματι, να το συλλάβει εύκολα το ανθρώπινο μυαλό: Στα 7,7 τρισεκατομμύρια δολάρια(!) ανέρχεται το συνολικό κόστος των μέτρων στήριξης του χρηματοοικονομικού συστήματος που έχει πάρει μέχρι τώρα η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Δηλαδή, το μισό της ετήσιας παραγωγής των ΗΠΑ έχει διατεθεί, μέχρι τώρα, για να διασωθούν και θωρακιστούν οι μεγάλοι τραπεζοπιστωτικοί κολοσσοί. Πρόκειται για λεφτά που θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι και από τα οποία ούτε σεντ δεν έχει διοχετευτεί για να στηριχτούν οι «οικονομικά ασθενέστεροι». Η ειρωνεία είναι ότι το επιτελείο του Μπάρακ Ομπάμα ακόμα αναζητεί και δε βρίσκει πόρους ύψους ...50 δισ. δολαρίων για να ανακουφίσει τα 45 εκατομμύρια Αμερικανών που είναι δίχως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σε κάθε περίπτωση, το πολιτικό συμπέρασμα είναι κραυγαλέο: Τα βάρη της κρίσης δεν τα πληρώνουν αυτοί που την προκάλεσαν, αλλά η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ηδη, από τις αρχές του χρόνου, 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι προστέθηκαν στις ατέλειωτες ουρές των ανέργων. Επειδή ακριβώς η ίδια «συνταγή» αντιμετώπισης της κρίσης εφαρμόζεται στην ΕΕ και τη χώρα μας, πρέπει να είναι καθαρό ότι τα πάντα θα εξαρτηθούν από την ικανότητα του εργατικού κινήματος να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί.

«Για μας το νερό που είναι δημόσιο αγαθό σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί. Γι' αυτό καλούμε την κυβέρνηση, πρώτον, να σταματήσει τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ, της αντίστοιχης, δηλαδή, εταιρείας στη Θεσσαλονίκη. Δεύτερον, να σταματήσει και το αντίστοιχο σχέδιο που έχει προοπτικά και για την ΕΥΔΑΠ. Δεν μπορεί να παίζει μ' αυτά τα κρίσιμα και σημαντικά θέματα».

Ποιος νομίζετε ότι το δήλωσε αυτό; Είμαστε σίγουροι ότι δεν πάει εκεί ο νους σας... Κι όμως, τη δήλωση αυτή έκανε, κατά την περιοδεία του στην ΕΥΔΑΠ, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Γ. Μαγκριώτης. Προφανώς, τόσο αυτός, όσο και το κόμμα του πιστεύουν ότι η άκρατη δημαγωγία θα κάνει το λαό να ξεχάσει ότι επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ άρχισε η ιδιωτικοποίηση τόσο της ΕΥΔΑΠ, όσο και της ΕΥΑΘ μέσω Χρηματιστηρίου!

Και έρχονται τώρα να ...κατακεραυνώσουν την κυβέρνηση της ΝΔ, που συνεχίζει πιστά την ίδια πολιτική. Μια πολιτική, που έχει επιφέρει αυξήσεις στα τιμολόγια νερού πάνω από 150% και στα τέλη αποχέτευσης πάνω από 80% τα τελευταία χρόνια, ενώ επιφυλάσσει και ένα ακόμη χαράτσι για τη λειτουργία της Ψυττάλειας, το περιβόητο «Ψυτταλειόσημο». Μια πολιτική, που δεν επιτρέπει στο ιδιωτικοποιημένο κομμάτι της ΕΥΔΑΠ να κάνει τα αναγκαία έργα για να μην πούμε το νερό - νεράκι, μήπως χάσουν μερικά από τα κέρδη τους οι μέτοχοι. Μια πολιτική, που αφήνει να ρημάζουν οι ταμιευτήρες νερού που παρέμειναν στην κρατική ΕΥΔΑΠ Παγίων χωρίς κανένα έσοδο...

Ας αφήσουν το δούλεμα, λοιπόν. Και τα δύο αυτά κόμματα αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος...

Την ώρα που τα εφοπλιστικά και τα ασφαλιστικά ναυτιλιακά γραφεία προσπαθούν να τροποποιήσουν τις ρότες των εμπορικών πλοίων, προκειμένου να αποφύγουν, όπως μπορούν, τους διαβόητους πειρατές στον Κόλπο του Αντεν, οι Σομαλοί άμαχοι δείχνουν με το δάκτυλο κάποιους άλλους «πειρατές»...

Ενας 40χρονος ψαράς από το λιμάνι Χαραντχίρε, όπου έχει αράξει το τεράστιο υπερδεξαμενόπλοιο «Seirious Star», επισήμανε, μιλώντας στο BBC, άλλα τεράστια προβλήματα: α) Τα ξένα σκάφη που βρωμίζουν τις θάλασσες και τις ακτές της Σομαλίας με τόνους τοξικών, χημικών και άλλων αποβλήτων, με αποτέλεσμα δεκάδες να αρρωσταίνουν «μυστηριωδώς» και να αργοπεθαίνουν. β)Τα ξένα αλιευτικά που με υπερσύγχρονο εξοπλισμό εξαφανίζουν από τους βυθούς των σομαλικών υδάτων τόνους ψαριών, εκμεταλλευόμενοι τον πολυετή πόλεμο και την ακυβερνησία στο εσωτερικό της Σομαλίας.

Εμείς θα συμπληρώναμε, ανάμεσα στ' άλλα, και άλλα δύο δεινά: Πρώτον, τα πολεμικά πλοία από διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Ινδία κ.ά.) που «αλωνίζουν» στον Κόλπο του Αντεν, για να αντιμετωπίσουν, υποτίθεται, τους «άφαντους» (τις περισσότερες φορές) πειρατές, ενώ προσπαθούν να εξασφαλίσουν την παρουσία τους σε μία από τις πιο νευραλγικές για τη διεθνή ναυτιλία περιοχή. Δεύτερον, την αμερικανο-αιθιοπική επέμβαση στη Σομαλία, που από τα τέλη του 2006 έως σήμερα έχει διαλύσει την πρωτεύουσα, Μογκαντίσου, έχει θερίσει τη ζωή χιλιάδων αθώων αμάχων και έχει ξεσπιτώσει πάνω από 2.500.000 άλλους.

Τη δεκαετία του 1920, το σοβιετικό κράτος, έχοντας καταρχήν εξασφαλίσει τη στρατιωτική νίκη, αντιμετώπιζε τη διεθνή απομόνωση και προσπαθούσε, αξιοποιώντας τις μεταπολεμικές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, να προχωρήσει στο δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Στις συζητήσεις της δεκαετίας του '20, διακρίνουμε τη διαπάλη, που σημάδεψε όλη την πορεία της οικονομικής σκέψης των κομμουνιστών, τουλάχιστον στις χώρες, όπου ο σοσιαλισμός ήταν το αντικείμενο και το ζητούμενο της δράσης. Το γεγονός ότι για πολλά χρόνια και για μια σειρά λόγους το υλικό αυτό δεν ήταν πλατύτερα γνωστό δεν ωφέλησε την ανάπτυξη της μαρξιστικής σκέψης. Σήμερα, το υλικό αυτό μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη πηγή άντλησης τεκμηριωμένων συμπερασμάτων, σχετικά με τις απαρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τις πραγματικές αιτίες της αντεπανάστασης, αφορμή να ξανασκύψουμε με ανανεωμένο σεβασμό και ανανεωμένη ερευνητική ματιά στις προσπάθειες και το θεωρητικό έργο των πρωτοπόρων, σημείο αναφοράς στη δική μας πάλη με τον κάθε είδους αναθεωρητισμό. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Η περιοδεία του Μεντβέντεφ ξεκίνησε από το Περού, όπου και συμμετείχε στο Φόρουμ Οικονομικής Συνεργασίας της Ασίας και του Ειρηνικού (APEC), στη συνέχεια κατευθύνθηκε στη Βραζιλία, στη Βενεζουέλα και τέλος στην Κούβα.

Κύριο μέλημα του Ρώσου Προέδρου ήταν η υπογραφή σειράς συμφωνιών στους τομείς της ενέργειας, της οικονομίας και του εμπορίου, ενώ με τη Βενεζουέλα επιτεύχθηκε και συνεργασία στο στρατιωτικό τομέα. Η επίσκεψη Μεντβέντεφ στη Βενεζουέλα συνέπεσε και με την άφιξη του στόλου ρωσικών πολεμικών πλοίων για τα κοινά ναυτικά γυμνάσια Ρωσίας - Βενεζουέλας που θα αρχίσουν αύριο 1η Δεκέμβρη.

Η Ρωσία επίσης δήλωσε πρόθυμη να φιλοξενήσει την πρώτη Σύνοδο Κορυφής των μεγαλύτερων αναδυόμενων χωρών, γνωστή ως BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) τον επόμενο χρόνο. Επίσης, ότι σκέφτεται ακόμα και τη «σύνδεσή» της με την Εναλλακτική Μπολιβαριανή Λύση για την Αμερική (ALBA) για την «εξάλειψη της ηγεμονίας των ΗΠΑ» και έναν «πολυπολικό κόσμο». Ο ανταγωνισμός είναι φανερό ότι οξύνεται, ζήτημα που απαιτείται να αξιοποιήσουν τα κινήματα στην πάλη τους ενάντια στο διεθνή ιμπεριαλισμό χωρίς αυταπάτες για τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία.