Κυριακή 21 Σεπτέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα «Βατοπέδια» της Αθήνας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μπορεί σήμερα όλοι να ασχολούμαστε με τα της Μονής Βατοπεδίου, αλλά Βατοπέδιο υπάρχει και στην καρδιά της Αθήνας».

Αυτό δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων, Ν. Κακλαμάνης, κατά τη διάρκεια «επιχείρησης» που πραγματοποίησαν συνεργεία του δήμου στην περιοχή Κουντουριώτικα της Λ. Αλεξάνδρας για να απελευθερώσουν τρία δημοτικά οικόπεδα που είχαν καταληφθεί από ιδιώτες καταπατητές.

Καλά όλα αυτά, αλλά έχουμε δύο ερωτήματα προς τον κύριο δήμαρχο:

  • Υπάρχει μεγαλύτερο «Βατοπέδιο της Αθήνας» από την ανταλλαγή που έγινε των 16 στρεμμάτων του γηπέδου της Λ. Αλεξάνδρας, που ήταν έτσι κι αλλιώς δημοτική περιουσία, με τα 200 και πλέον στρέμματα στον Ελαιώνα για να κατασκευάσει το νέο γήπεδο - και προ πάντων τις εμπορικές της επιχειρήσεις - η ΠΑΕ ΠΑΟ; Πολύ περισσότερο όταν ο δήμος έβαλε και αρκετά εκατ. ευρώ για να εξαγοραστεί τμήμα της έκτασης του Ελαιώνα που χαρίστηκε στην ΠΑΕ και όταν επιπλέον προσφέρθηκαν πρόσθετοι όροι δόμησης για να χτίσουν οι μεγαλοκατασκευαστές και τεράστιο εμπορικό συγκρότημα σε οικόπεδο της ΕΤΜΑ.
  • Πώς προστατεύει, άραγε, ο δήμαρχος Αθηναίων το Πεδίον του Αρεως από τις πολεοδομικές παραβάσεις του Πανελληνίου και του προέδρου του, που συνεχίζει απτόητος να «τρώει» τη δημόσια έκταση, και με τις ευλογίες, βέβαια, της «πράσινης» διοίκησης της Νομαρχίας;

Υπάρχουν, λοιπόν, πολύ μεγαλύτερα «Βατοπέδια» στην Αθήνα. Αλλά γι' αυτά τηρεί ένοχη σιωπή ο κύριος δήμαρχος...

Αθλια επικοινωνιακά τεχνάσματα

«Ιδιωτικοποίηση της "Ολυμπιακής" ή να συνεχίσει να πληρώνει ο ελληνικός λαός πάνω από 1 εκατ. ευρώ την ημέρα για ζημίες και προβλήματα της "Ολυμπιακής";». Ιδού το εξοργιστικό ψευτοδίλημμα που θέτει η κυβερνητική προπαγάνδα και επανέλαβε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να περάσει το λουκέτο και το ξεπούλημα της «Ολυμπιακής». Οπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το ίδιο επικοινωνιακό τέχνασμα. Χρησιμοποιεί τη σημερινή «απαράδεκτη κατάσταση», ακριβώς για να επιβάλει μια «λύση» ακόμα χειρότερη και πιο αντιλαϊκή. Σκόπιμα όμως αποσιωπά τα αίτια και τις ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, δεν απαντά δηλαδή στο ερώτημα «πώς φτάσαμε μέχρι εδώ». Γιατί αν δινόταν απάντηση σε αυτό πολύ εύκολα θα αποδεικνυόταν ότι είναι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που ευθύνονται για την προγραμματισμένη συρρίκνωση της «Ολυμπιακής», για τη μείωση του πτητικού έργου και των αεροπλάνων, για την απώλεια του 50% του επιβατικού κοινού, για την πριμοδότηση και ενίσχυση των ιδιωτών ανταγωνιστών της, κ.ο.κ. Οι εργαζόμενοι, όχι μόνο της «Ολυμπιακής», πρέπει να πάψουν να έχουν την παραμικρή εμπιστοσύνη στα όσα λέει η κυβέρνηση και να οργανώσουν τους αγώνες για να τους χαλάσουν τα σχέδια...

«Βραβεία αποδοτικότητας» (!) στο δημόσιο

Συνέχεια στις μεθοδεύσεις για μια Δημόσια Διοίκηση πιο αποδοτική και αποτελεσματική στην εξυπηρέτηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, δίνει η προκήρυξη του υπουργείου Εσωτερικών που παρέχει τη δυνατότητα σε όσες δημόσιες υπηρεσίες ενδιαφέρονται να υποβάλλουν υποψηφιότητα για το «Γενικότερο βραβείο αποτελεσματικότητας - αποδοτικότητας - Ποιότητας». Διαδικασία που επαναλαμβάνεται για δεύτερη φορά, ενταγμένη στις γενικότερες πολιτικές κατευθύνσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για μια πιο αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση μέσα από την αξιολόγηση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας υπηρεσιών και εργαζομένων, με απώτερο στόχο την εντατικοποίηση της εργασίας και της σύνδεσης του μισθού με την παραγωγικότητα, σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζομένων. Με τέτοια τερτίπια, δοκιμασμένα εδώ και χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, το κράτος του κεφαλαίου προσπαθεί να ανταποκριθεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην αποστολή του, βαθαίνοντας την εκμετάλλευση των υπαλλήλων στις δημόσιες υπηρεσίες. Μια αποστολή εντελώς αντίθετη με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζόμενων, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο τομέα.

Ακόμα λιγότεροι καπνοπαραγωγοί

Ακόμα λιγότεροι αγρότες έβαλαν καπνά το 2008. Η δραματική πορεία συρρίκνωσης του αριθμού των καπνοπαραγωγών συνεχίζεται χρόνο με το χρόνο ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της νέας ΚΑΠ και της αποδέσμευσης των επιδοτήσεων και της επιβολής εξευτελιστικών τιμών από τις πολυεθνικές - καπνοβιομηχανίες.

Τα σχετικά στοιχεία λένε ότι απέμειναν το 2008 μόνο 14.909 καπνοπαραγωγοί, από 16.093 το 2007 και 51.312 το 2003. Η μείωση του αριθμού των καπνοπαραγωγών το 2008 σε σύγκριση με το 2003 είναι 70,9%. Με άλλα λόγια, έφυγαν από τη μέση μέσα σε αυτή την πενταετία 36.403 καπνοπαραγωγοί. Η μεγάλη μείωση έγινε το 2006, πρώτη χρονιά εφαρμογής της νέας ΚΑΠ, όπου από 47.000 καπνοπαραγωγούς που ήταν το 2005, απέμειναν μόνο 17.891. Η πορεία μείωσης του αριθμού των καπνοπαραγωγών δεν πρόκειται να έχει σταματημό όσο εφαρμόζονται η ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και οι επιταγές της νέας ΚΑΠ, που ψήφισαν διαδοχικά και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και εφαρμόζουν και θα εφαρμόζουν απαρέγκλιτα όποιος από τους δυο τους κι αν βρεθεί στην κυβέρνηση.

Ο αντικομμουνισμός χτες και σήμερα

Ο αντικομμουνισμός σήμερα ως κυρίαρχο στοιχείο της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής ενισχύεται από όλες τις πλευρές. Είμαστε αντιμέτωποι με μια τεράστια αντικομμουνιστική βιομηχανία που παράγει εκδόσεις, ντοκιμαντέρ, ταινίες, βιβλία, αφιερώματα, τα οποία αναπαράγονται μέσα από τα ΜΜΕ και από τον Τύπο. Στο στόχαστρο της αντικομμουνιστικής εκστρατείας βρίσκονται ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες που δεν έχουν την ανάλογη ιστορική κοινωνική και πολιτική πείρα, ώστε να μπορούν να κρίνουν και να απορρίψουν τα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις. Η πάλη, λοιπόν, ενάντια στις αντικομμουνιστικές θεωρίες, η υπεράσπιση της Ιστορίας του επαναστατικού εργατικού κινήματος, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και της προσφοράς των σοσιαλιστικών χωρών στον 20ό αιώνα δεν είναι απλά πάλη για την αποκατάσταση της Ιστορίας. Είναι πάλη για το παρόν και το μέλλον, για την ανάδειξη και τη συνειδητοποίηση της επικαιρότητας και ρεαλιστικότητας του σοσιαλισμού. Η έκδοση επικεντρώνεται στα ζητήματα: Παρουσίαση του αντικομμουνισμού ως ιδεολογίας και πολιτικής της άρχουσας τάξης. Αντιπαράθεση με αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα και θεωρίες. Αντιπαράθεση με αντικομμουνιστικές διαστρεβλώσεις της ιστορικής αλήθειας. Εκδηλώσεις αντικομμουνισμού στην Ελλάδα. Ο ρόλος του οπορτουνισμού στην αντικομμουνιστική εκστρατεία. Σχετικά πρόσφατες εξελίξεις με αιχμή το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Τζίπι Λίβνι

Η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ισραήλ μετά την Γκόλντα Μέιρ, δηλαδή μετά από περισσότερο από 30 χρόνια, θα γίνει η Τζίπι Λίβνι, αν τελικά καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση. Η 50χρονη Λίβνι επικράτησε, με πολύ μικρότερη διαφορά από ό,τι αναμενόταν, στις εσωκομματικές εκλογές για τη διαδοχή του Εχούντ Ολμέρτ στην ηγεσία του «Καντίμα».

Γόνος υπερεθνικιστικής οικογένειας, αυτοπροβάλλεται ως «ρεαλίστρια» στην πολιτική και αποδέχεται την «αναγκαιότητα» αποχώρησης από ορισμένα παλαιστινιακά εδάφη προκειμένου να διασφαλιστεί «η εβραϊκή πληθυσμιακή υπεροχή εντός Ισραήλ». Εκλέχτηκε στη βουλή για πρώτη φορά το 1999 με το ψηφοδέλτιο του δεξιού «Λικούντ» και ακολούθησε τον Αριέλ Σαρόν στο νεοσυσταθέν κόμμα «Καντίμα». Διατέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης και ενεπλάκη από την πρώτη στιγμή στις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους, προφανώς, λόγω και των προσόντων που απέκτησε εργαζόμενη επί χρόνια ως πράκτορας της Μοσάντ.

Είναι γνωστή για τη «σκληρή» γλώσσα που πολλάκις χρησιμοποιεί. Δεν έχει διστάσει να ταχθεί, ανά στιγμές, υπέρ μιας στρατιωτικής επιχείρησης στη Γάζα «για να τελειώσει το Ισραήλ μια και καλή από την απειλή της "Χαμάς"», ενώ δεν έχει διαφωνήσει με τις απειλές που κατά καιρούς εκτοξεύονται από Ισραηλινούς αξιωματούχους κατά του Ιράν με αφορμή το πυρηνικό του πρόγραμμα. Οσο για την εσωτερική πολιτική που σκοπεύει ν' ακολουθήσει δεν κρύβει καμία έκπληξη: οπαδός της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, αναμένεται να συνεχίσει τη λογική Ολμέρτ με «πάγωμα» μισθών, συρρίκνωση του δημοσίου τομέα και χτύπημα δικαιωμάτων.


Ε.Μ.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ