Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε συνέχεια του ρεπορτάζ από τις εκδηλώσεις του 26ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ:

-- Αποσπάσματα από την ομιλία του Θανάση Παφίλη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια.

-- Αποσπάσματα από την ομιλία της Μαρίας Γαβαλά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, στη βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης για τη συμμετοχή των γυναικών στον ΔΣΕ.

-- Ρεπορτάζ από την επίσκεψη στο Καλπάκι και τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που έστησε η ΚΝΕ εκεί όπου βρισκόταν ο Ουλαμός των κομμουνιστών φαντάρων.

Από τη μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στα Γιάννενα, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα

Ηταν ένα πραγματικά μαζικό Διήμερο, η κατασκήνωση του οποίου απλώθηκε σε ένα πολύ μεγάλο και όμορφο πάρκο. Το πάρκο Πυρσινέλλα («Γιαννιώτικο Σαλόνι»), που φιλοξένησε την κατασκήνωση, πήρε κυριολεκτικά ζωή, ύστερα από 10 χρόνια εγκατάλειψης και αδιαφορίας. Για βδομάδες, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από την περιοχή της Ηπείρου, χωρίς να υπολογίζουν κόπο, με σχεδιασμένη εθελοντική δουλειά, προετοίμασαν το χώρο ώστε να υποδεχτεί τους χιλιάδες νέους και τον παρέδωσαν αγνώριστο στο λαό της περιοχής. Και ο κόσμος και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης μίλησαν με εγκωμιαστικά σχόλια γι' αυτήν την προσπάθεια.

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει σήμερα το ρεπορτάζ για το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ. Δημοσιεύει ρεπορτάζ από την εκδήλωση στο Καλπάκι και αποσπάσματα από την ομιλία του Αρη Ευαγγελίδη, μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, και από την παιδική κατασκήνωση που λειτούργησε στο Διήμερο για τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου, τους μικρούς φίλους της ΚΝΕ.

Παιδιά από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τα Χανιά και το Ηράκλειο ταξίδεψαν μαζί με τις Οργανώσεις της ΚΝΕ μέχρι τα Γιάννενα. Στη δική τους κατασκήνωση, χωρίστηκαν σε ομάδες, με τους ομαδάρχες τους, που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για να περάσουν τα παιδιά ξέγνοιαστες και χαρούμενες στιγμές. Και πράγματι τα κατάφεραν! Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη, με τη συνοδεία κρουστών, παρουσίασαν το φετινό τραγούδι της κατασκήνωσης, που είχαν δημιουργήσει στο ταξίδι. Μέχρι την Κυριακή ακούγονταν χαρούμενες φωνές να τραγουδάνε μεταξύ άλλων: «Ξεσηκώνουμε όλο το νομό, όπως και όλο, όλο το λαό. Με αγώνες και πορείες, με τραγούδια και χορό, όπως κάναν και στης ΟΚΝΕ τον καιρό».

Την πρώτη μέρα από το πρόγραμμα ξεχώρισαν τα «παιχνιδομπερδέματα». Αγαπημένα, γνωστά, αλλά και λίγο «πειραγμένα» παιχνίδια κέρδισαν το ενδιαφέρον των παιδιών. Αλλά και η γνωριμία με το έργο του Πικάσο «Γκουέρνικα». Μέσα από το ίδιο το έργο, αλλά και εικόνες της εποχής, τα παιδιά συζήτησαν για τις συνθήκες που οδήγησαν τον Πικάσο να φιλοτεχνήσει το έργο. Στη συνέχεια, πάνω σε έναν τεράστιο λευκό καμβά με πολλά φωτεινά χρώματα ζωγράφισαν, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα ενάντια στον πόλεμο.

Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε την Κυριακή, με το θεατρικό έργο «Ο Δράκος» του Ευγένι Σβαρτς, το οποίο γράφτηκε την περίοδο της πολιορκίας του Λένινγκραντ από τους ναζί, που παρουσιάστηκε από τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, η οποία χωρίς να υπολογίζει χρόνο δούλεψε με μεράκι για να πραγματοποιηθεί η παράσταση στο Διήμερο. Μια ευρηματική αλληγορία, για την πάλη του ανθρώπου ενάντια σε αυτό που φαίνεται ακατόρθωτο, γίνεται όμως πραγματικότητα όταν αποφασίζει να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του.

Ο Θ. Παφίλης μίλησε για το δολοφονικό ρόλο του ΝΑΤΟ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, μίλησε για τις ευθύνες όλων των αστικών κυβερνήσεων στη χώρα μας, που από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας μέχρι σήμερα έχουν δώσει «γην και ύδωρ» στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, και στάθηκε ιδιαίτερα στις σύγχρονες εξελίξεις και την ένταση των ανταγωνισμών.

Σε όλο το πρώτο μέρος της ομιλίας του αναφέρθηκε αναλυτικά στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία το 1999, μια υπόθεση που δεν είναι πλέον γνωστή σήμερα στους νέους και τις νέες της ΚΝΕ και η οποία προσφέρει διδάγματα. Είπε χαρακτηριστικά ο Θ. Παφίλης:

«Πέρασαν 18 ολόκληρα χρόνια από την ιμπεριαλιστική επέμβαση, τον πόλεμο δηλαδή που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ κατά της Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στο διαμελισμό της και στη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων. Ηταν ένας βρώμικος πόλεμος που όμως σηματοδοτούσε και συμπύκνωνε τα χαρακτηριστικά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που αναδυόταν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τα Βαλκάνια αποδείχτηκαν μια από τις περιοχές όπου εξελίσσονται σφοδροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέπεια το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, στο Κοσσυφοπέδιο. Οι προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν να δημιουργήσουν αδύναμα κράτη - δορυφόρους ώστε να εδραιώσουν την επιρροή και κυριαρχία τους στην περιοχή. Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, που αρνήθηκε να ενσωματωθεί σε αυτά.

Η πραγματική αιτία του πολέμου ήταν ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων, που η θέση τους έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, γιατί είναι πύλη για 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική). Ο έλεγχός της σημαίνει πρώτα απ' όλα έλεγχο των διόδων διακίνησης των εμπορευμάτων μεταξύ αυτών και της Ενέργειας.

Για τη διασφάλιση αυτού του ελέγχου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε έναν πόλεμο που ονομάστηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους που χτύπησε για 78 ολόκληρες μέρες, μέρες πραγματικής θηριωδίας. Χρησιμοποιώντας την υπεροπλία του χτύπησε τη Γιουγκοσλαβία όχι στο έδαφος, αλλά από τον αέρα, με αεροπλάνα και πυραύλους.

Πραγματοποίησε 35.788 μαχητικές αποστολές, ρίχνοντας 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν απαγορευμένες από τις Διεθνείς Συνθήκες (απεμπλουτισμένο ουράνιο), βόμβες διασποράς, βόμβες γραφίτη και, σύμφωνα με καταγγελίες Ισπανού πιλότου που παραιτήθηκε, βόμβες στείρωσης.

Μετά από τη θηριωδία των 78 ημερών, στην οποία αποκαλύφθηκε όλη η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, όπου βομβαρδίστηκαν μαιευτική κλινική, νοσοκομεία, σχολεία, νηπιαγωγεία, καραβάνια αμάχων προσφύγων, γηροκομεία, πέραν των άλλων υποδομών, προωθήθηκε ταχύτατα ο σχεδιασμός των ιμπεριαλιστών. Ολοκληρώθηκε η διάλυση της ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, η εγκατάσταση αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων και προωθήθηκε η λεηλασία των Βαλκανίων, με το "Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Ν/Α Ευρώπη".

Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10 Ιούλη του 1999 τόνισε: "Το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας είναι διανομή σε βάρος των λαών των Βαλκανίων, συνιστά την πιο κραυγαλέα μορφή εκβιασμού. Η παρουσία του ΝΑΤΟ σε όλες τις ρυθμίσεις είναι κυρίαρχη. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση μπαίνει κάτω από τον άμεσο έλεγχο των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης".

Παρά τη δύσκολη κατάσταση που υπήρχε μετά την αντεπανάσταση, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ενάντια στην ΟΔΓ συνάντησε μεγαλύτερες αντιστάσεις και διαμαρτυρίες από την προηγούμενη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Βοσνία. Πρωτοπόροι στο κίνημα στάθηκαν οι κομμουνιστές. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα το αντιπολεμικό κίνημα πήρε μεγάλες διαστάσεις, αγκάλιασε όλη τη χώρα, έγιναν πολύμορφες και μεγάλες διαδηλώσεις, γεννήθηκαν νέες μορφές δράσης.

Το Κόμμα μας χωρίς καμιά ταλάντευση ξεκαθάρισε από την αρχή τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, κατήγγειλε τη συμμετοχή της χώρας, με τις αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τη συναίνεση της ΝΔ, καθώς επίσης και τη γραμμή "ίσων αποστάσεων" από το ΝΑΤΟ και την πολιτική του Μιλόσεβιτς από τον ΣΥΝ, που τότε προέβαλε, όπως και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη.

Το ΚΚΕ εξέφρασε τη διεθνιστική αλληλεγγύη όχι μόνο με μεγάλες και πολύμορφες κινητοποιήσεις, αλλά οι κομμουνιστές ήταν πρωταγωνιστές στην οργάνωση αποστολών στη Γιουγκοσλαβία από Συνδικάτα, ΕΕΔΥΕ και πολλές μαζικές οργανώσεις.

Με πολλές μορφές πάλης που χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής εμπόδισε τη διέλευση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων.

Στις 78 μέρες των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών υπήρχαν καθημερινά πολύμορφες λαϊκές κινητοποιήσεις.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι οι αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στις Ενοπλες Δυνάμεις, με επιστολές και δηλώσεις αρνήσεων των στρατευμένων να συμμετέχουν στις ΝΑΤΟικές αποστολές, όπως π.χ. στο αντιτορπιλικό "Θεμιστοκλής", που συμμετείχε στον αποκλεισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ανάλογες αντιστάσεις εκτός από το Ναυτικό αναπτύχθηκαν και σε άλλες στρατιωτικές μονάδες της ξηράς και της αεροπορίας, οι οποίες βρήκαν τη συμπαράσταση του λαϊκού κινήματος, δημιουργώντας ένα τείχος αλληλεγγύης και προστασίας από τις αυταρχικές προσπάθειες της κυβέρνησης να χτυπήσει αυτό το κίνημα.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά των λαών της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, καθώς και οι επόμενοι κατά του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας, προσφέρουν πολύτιμη πείρα για το εργατικό - λαϊκό κίνημα και έχει μεγάλη σημασία να μεταδίδεται αυτή στις νέες γενιές, ώστε να προφυλάσσονται από εφησυχασμό και αυταπάτες για το ρόλο του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, που δεν εξανθρωπίζεται αλλά είναι βρικόλακας που τρέφεται με το αίμα της εργατικής τάξης, είτε σε περίοδο ιμπεριαλιστικής ειρήνης, με τη στυγνή εκμετάλλευση, τη φτώχεια και δυστυχία της εργατικής τάξης και του λαού, είτε σε περίοδο ιμπεριαλιστικού πολέμου, που αποτελεί τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλα μέσα.

Εχουν ιδιαίτερη, όχι μόνο ιστορική, αλλά και επίκαιρη σημασία, οι εκτιμήσεις της ΚΕ του ΚΚΕ στην Απόφασή της τον Ιούλη του 1999, και θα μου επιτρέψετε να διαβάσω ένα μέρος:

"Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, την αυτοδιάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, έδειξαν πολύ καθαρά ότι οι λαοί έχασαν το μεγάλο τους στήριγμα στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού, της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στην πάλη τους για πρόοδο, ανάπτυξη, δημοκρατία και σοσιαλισμό.

Η νίκη της αντεπανάστασης αποκάλυψε επίσης σε ευρύτερες μάζες το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Η τάση του μονοπωλιακού κεφαλαίου για κυριαρχία δημιουργεί τη συνεχή πάλη για διανομή και αναδιανομή των αγορών. Οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυξάνει την καταπίεση και την αντιδραστικότητα που χαρακτηρίζει όλες τις εκδηλώσεις του ιμπεριαλισμού και στρέφεται ενάντια σε χώρες, λαούς, λαϊκά κινήματα που αντιστέκονται. Οι ανατροπές αποχαλίνωσαν την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, τον βοηθούν να εφαρμόζει πιο εύκολα τα σχέδιά του, γιατί αδυνάτισαν οι δυνάμεις αντίστασης.

Ο πόλεμος και τα εργαλεία που χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά σήμερα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους, είναι μέσα στη φύση του συστήματος, γι' αυτό και απαιτείται αντίσταση και καθαρή αποκάλυψη, εναντίωση.

Πολιτική του διαίρει και βασίλευε, με τη χρησιμοποίηση υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών προβλημάτων.

Στήριξη και ενίσχυση - όπου συμφέρει - αποσχιστικών κινημάτων και επαναχάραξη συνόρων, δημιουργία πλήρως υποταγμένων κρατών - προτεκτοράτων.

Αναγόρευση των λαϊκών κινημάτων σε τρομοκρατικές οργανώσεις, προσπάθεια να εμπεδωθεί σε κάθε χώρα ένας μηχανισμός βίας και καταστολής, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας.

Η επιθετικότητα και αντιδραστικότητα που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις είναι αναπόσπαστα δεμένη με την επίθεση κατά των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων στο εσωτερικό κάθε χώρας, με τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις και εξαγορές, που οδηγούν στη δημιουργία μονοπωλιακών μεγαθηρίων.

Η επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο τρόπος που μεθοδεύτηκε, με τις συναντήσεις στο Ραμπουϊγιέ και στο Παρίσι, δείχνει πολύ καθαρά ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διατηρούν τη γεωστρατηγική τους σημασία: Γειτονεύουν με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τις χώρες του Περσικού Κόλπου και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και αποτελούν το συνδετικό κρίκο των ενεργειακών δρόμων (πετρελαιαγωγοί, φυσικό αέριο κ.λπ.) της Ευρασίας".

Είναι φανερό πως οι εκτιμήσεις του Κόμματος δικαιώθηκαν από τις ίδιες τις εξελίξεις».

Ενδεικτικό της ανυπότακτης στάσης των κομμουνιστών φαντάρων ήταν το γράμμα στο οποίο αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Α. Ευαγγελίδης, σημειώνοντας:

«Ενα διεθνές κύμα συμπαράστασης ξέσπασε ειδικά μετά την καταδίκη σε θάνατο δύο κομμουνιστών φαντάρων από το στρατοδικείο Ιωαννίνων. Οι καταδικασμένοι σύντροφοί μας, μέσα από κελί που περίμεναν την εκτέλεση, έστειλαν γράμμα στον "Ριζοσπάστη" που έλεγε:

"Μέσα από τα μπουντρούμια που μας έριξε ο μιλιταρισμός γιατί δεν δεχτήκαμε να πεθάνουμε κάτω από τον κασμά και το ξύλο στο κάτεργο του Καλπακίου, σου στέλνουμε τον πιο θερμό επαναστατικό χαιρετισμό. Τα κάτεργα και οι θανατικές καταδίκες δεν μας πτοούν καθόλου...

Σ' απάντηση της απόφασης αυτής και της εν γένει εξαπολυθείσης τρομοκρατίας, σου στέλνουμε απ' το υστέρημά μας 50 δραχμές. Είναι 50 σφαίρες στο κουφάρι των δημίων που θέλουν μ' άτιμα μέσα να διακόψουν την έκδοσή σου".

Οι εφτά καταδικασθέντες φαντάροι Καλπακίου».

Εκεί βρέθηκαν το πρωί του Σαββάτου μέλη και φίλοι της ΚΝΕ από όλη τη χώρα, ύψωσαν τις γροθιές κοιτώντας κατάματα τις μορφές των αλύγιστων φαντάρων - μελών της ΟΚΝΕ, δήλωσαν με αποφασιστικότητα, σε πείσμα όσων θέλουν να μη γίνει γνωστή αυτή η πλευρά της Ιστορίας, ότι δεν ξεχνούν, ότι αντλούν δύναμη για συνέχιση του αγώνα. Με μία λιτή και δυνατή σε μηνύματα εκδήλωση, ενταγμένη στο πλαίσιο του 26ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου, τίμησαν τους αλύγιστους του Καλπακίου και έκαναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που στήθηκε στο χώρο όπου βρισκόταν ο Ουλαμός, με τα εξής λόγια χαραγμένα πάνω του: «Πειθαρχικός Ουλαμός Καλπακίου 1924 - 1934. Τιμή και δόξα στους αλύγιστους φαντάρους της ΟΚΝΕ. Ο τάφος των ζωντανών». «Οποιος κομμουνιστής στρατιώτης εκπληρώνει το καθήκον του ...πρέπει κάθε στιγμή να είναι έτοιμος για το Καλπάκι (Αρης Βελουχιώτης)». Στο μνημείο αποτυπώνεται σκίτσο από το εξώφυλλο της «Εργατικής Βοήθειας» για το κύμα αλληλεγγύης στους φαντάρους του Καλπακίου, που αναπτύχθηκε μέσα αλλά και έξω από την Ελλάδα.

Ο Α. Ευαγγελίδης

Μιλώντας στην εκδήλωση, ο Αρης Ευαγγελίδης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, αναφέρθηκε στις ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες λειτούργησε το κολαστήριο, την παρέμβαση των νέων κομμουνιστών που ιεράρχησαν τη δράση τους μέσα στους χιλιάδες φαντάρους. Κάτι που έγινε ώστε «από τη μια με την παρέμβασή τους να βάλουν εμπόδια στο να αξιοποιηθεί ο στρατός για να καταστείλει το λαϊκό κίνημα, αλλά και να χτυπήσει την ΕΣΣΔ, και από την άλλη έβαλαν στόχο να "ζυμώσουν" μέσα στους οπλισμένους νέους την πολιτική πρόταση του Κόμματός μας. Την ανάλυση που έλεγε: "Ο εχθρός μας βρίσκεται μέσα στη χώρα μας, είναι οι καπιταλιστές και τα στηρίγματά τους. Είναι αυτοί που για τα κέρδη τους αιματοκύλησαν το λαό και δεν θα διστάσουν να τον αιματοκυλήσουν πάλι. Να μετατρέψουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε ταξικό πόλεμο". Οι καπιταλιστές είδαν γρήγορα το πόσο επικίνδυνη ήταν αυτή η "ζύμωση" για την εξουσία τους. Λυσσασμένα έπεσαν να τσακίσουν κάθε μορφή αντίστασης μέσα στα στρατόπεδα. Οι σύντροφοί μας δεν δείλιασαν. Σε συνθήκες άγριας καταστολής και παρανομίας, έβαλαν στόχο τη δημιουργία κομμουνιστικών πυρήνων σε κάθε στρατιωτική μονάδα. Με εργαλείο τις χειρόγραφες εφημερίδες τους, αλλά και τις μπροσούρες που μοίραζαν στα στρατόπεδα, προσπαθούσαν να οργανώσουν την αντίδραση των στρατιωτών, τόσο ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες που ζούσαν, όσο και ενάντια στην αστική προπαγάνδα. Ηταν στην πρώτη γραμμή τα αιτήματα για 25 δραχμές μισθό, βελτίωση του συσσιτίου, 12μηνη θητεία, δίμηνη άδεια, να μπει τέλος στις εξαντλητικές πορείες και στην απάνθρωπη πειθαρχία, για ιατρικές εξετάσεις και μια σειρά άλλα αιτήματα. (...)

Ο Ν. Αμπατιέλος μετά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου

Οι σύντροφοί μας σε αυτές τις συνθήκες άντεξαν. Σήκωσαν το ανάστημά τους στην καταπίεση. Εβαλαν τα στήθια τους μπροστά και υπερασπίστηκαν τους συναδέλφους τους στον ξυλοδαρμό και στα βασανιστήρια. Οργάνωσαν την αλληλεγγύη και μοιράστηκαν τα λιγοστά τρόφιμα και χρήματα που τους έστελναν οι οικογένειές τους. Εδειξαν στην πράξη τι σημαίνει η λέξη σύντροφος.

Απέδειξαν την ανωτερότητα της προλεταριακής, κομμουνιστικής ηθικής.

Σε αυτές τις συνθήκες άντεξαν και έμειναν όρθιοι, νέα παιδιά, σε πολλές περιπτώσεις όχι μεγαλύτερα από 20 χρονών, γιατί ήξεραν ότι δεν ήταν μόνοι. Οι χιλιάδες εργάτες, αγρότες και φοιτητές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για αλληλεγγύη στους φυλακισμένους κομμουνιστές τούς έδιναν κουράγιο. Αλλά και ένα διεθνές κύμα συμπαράστασης ξέσπασε, ειδικά μετά την καταδίκη σε θάνατο δύο κομμουνιστών φαντάρων από το στρατοδικείο Ιωαννίνων».

Καλούμε τους νέους φαντάρους, αλλά και τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, να μη δεχτούν να γίνουν πιόνια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να μη σηκώσουν ποτέ όπλο απέναντι στους αγωνιζόμενους πατεράδες και τα αδέλφια τους. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους Αλβανούς και Τούρκους εργάτες. Αντίθετα, μοιραζόμαστε την ίδια καταπίεση από τους καταπιεστές μας. Οπως τότε, έτσι και τώρα ξέρουμε ότι ο πραγματικός μας αντίπαλος βρίσκεται μέσα στη χώρα μας.

Το γνωρίζουμε καλά και το φωνάζουμε: Ο δρόμος για την ειρήνη, την πραγματική λαϊκή ευημερία, ο δρόμος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ο δρόμος της επαναστατικής ανατροπής. Είναι ένα μάθημα που μας δίδαξαν και οι σύντροφοί μας φαντάροι της ΟΚΝΕ».

Η έκδοση του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ

Η ομιλήτρια ξεκίνησε από τη σύγκρουση του ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, σε συνθήκες ιδεολογικού σκοταδισμού, με αναχρονιστικές και αντιεπιστημονικές απόψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Αυτή η θεωρητική αφετηρία μετατράπηκε σε πολιτική πράξη και επαναστατική ορμή, εκφράστηκε και εκφράζεται στις χιλιάδες γυναίκες της εργατικής τάξης που αναδείχτηκαν σε συνειδητές αγωνίστριες, τις μαχήτριες του ΔΣΕ και άλλες που τον υποστήριξαν και βρέθηκαν σε ξερονήσια, φυλακές, ειδικά κολαστήρια.

Τόνισε επίσης πως οι μαχήτριες του ΔΣΕ φτιάχτηκαν με υλικά από τις ρίζες που αποκτούσε το ΚΚΕ τις περασμένες δεκαετίες και στους αγώνες που προηγήθηκαν, το 1940, το μεγάλο Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη, προηγούμενους εργατικούς αγώνες, κάτω από την ακτινοβολία της κοσμοϊστορικής σημασίας Οκτωβριανής Επανάστασης. Αναφέρθηκε στην αδιάσπαστη σχέση θεωρίας και πράξης, παράδειγμα της οποίας, όπως τόνισε, είναι η λαμπρή σελίδα της συμμετοχής των γυναικών στον ΔΣΕ, «λαμπρή τόσο σε περιεχόμενο, ηρωισμό, ξεπέρασμα του εαυτού τους, όσο και σε μαζικότητα». Η ομιλήτρια στάθηκε στην αναγκαιότητα η έκδοση αυτή να διαδοθεί πλατιά, να πάρει τη θέση που της αξίζει, να γίνει εργαλείο στο πλαίσιο της ειδικής δουλειάς που χρειάζεται να κάνει το Κόμμα στις γυναίκες, αντλώντας διδάγματα και πείρα από αυτήν τη σελίδα της Ιστορίας του. Στο πλαίσιο αυτό, η Μ. Γαβαλά σημείωσε μεταξύ άλλων:

Η Μ. Γαβαλά παρουσιάζει την έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής»

Κι ας το συζητήσουμε πλατιά - μαζικά με νέες γυναίκες, με αυτές στις οποίες πολύ πιθανά δεν φτάνει η πολιτική του ΚΚΕ, ή φτάνει μέσα από αστικούς παραμορφωτικούς φακούς, μέσα από την τυχοδιωκτική λαθροχειρία λεγόμενων "αριστερών" δυνάμεων.

Απαντήθηκε από τη ζωή το ερώτημα: Ηταν η πίστη στο σκοπό του αγώνα, αυτό που πυροδότησε δύναμη, φυσική και πνευματική, ανθεκτικότητα, σπουδαίες οργανωτικές ικανότητες και τις ανέδειξε σε κύριο συντελεστή του αγώνα, μάχιμο στην ουσία απ' όποιο ειδικό καταμερισμό».

Μιλώντας για την ανισοτιμία σήμερα, κάλεσε να συζητήσουμε: «Με τις κοπέλες που σήμερα ζουν με πολλές αυταπάτες, που ίσως ακόμη θεωρούν ότι έχει κατακτηθεί η ισοτιμία, καθώς σήμερα δεν υπάρχει ο σκοταδισμός του παρελθόντος, τουλάχιστον στην Ελλάδα, και στο μεγαλύτερο μέρος του καπιταλιστικού κόσμου, έχουν εδραιωθεί αστικοί εκσυγχρονισμοί, βελτιώθηκε σε σχέση με τέσσερις δεκαετίες πριν το οικογενειακό δίκαιο.

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση

Σήμερα είναι πιο σύνθετα τα πράγματα, καθώς δεν φαίνεται με πρώτη ματιά, έχει ντυθεί με πολύ "λούστρο" η διπλή ανισοτιμία, με επεξεργασμένη προπαγάνδα και περίεργες φράσεις, όπως π.χ. συγκερασμός οικογενειακών και προσωπικών υποχρεώσεων, που λέει η ΕΕ και ακολουθούν όλες οι αστικές, μικροαστικές πολιτικές δυνάμεις. Να, αυτό βρίσκουν ως το φάρμακο, τη μερική απασχόληση, την ελαστική δουλειά, που σμπαραλιάζει το 24ωρο, αποδομεί την ψυχολογία και φτιάχνει γυναίκες που τρέχουν να προλάβουν τις πολλαπλές τους υποχρεώσεις, που τελικά δεν μπορούν να έχουν χρόνο για την κοινωνική πολιτική δράση, για την ένταξη στον αγώνα, στο κίνημα. Εμείς σε αυτές τις γυναίκες θέλουμε να φτάσουμε, να επικοινωνήσουμε τις σύγχρονες θέσεις μας, γυναίκες που σήμερα, αύριο θα είναι υπάλληλοι, εργάτριες ή άνεργες, κοπέλες σπουδάστριες από σχολές κατάρτισης, ΤΕΙ, ακόμη και μαθήτριες, διανοούμενες της τάξης μας. Γιατί οι θέσεις μας βασίζονται σε ταξικότητα και επιστημονικότητα, βλέπουν πίσω από τα φαινόμενα, την ουσία, τις αιτίες κι επόμενα τη διέξοδο.

Η συλλογική εργασία του Τμήματος της ΚΕ αναφέρεται στην αστική ιστοριογραφία και πολύπλευρη αξιοποίηση από τα διάφορα ρεύματά της, της συμμετοχής των γυναικών στον ΔΣΕ, με στόχο να φέρουν στα μέτρα τους την πραγματικότητα. Με διαχρονικό στόχο να δημιουργήσουν συνείδηση υποταγμένη σε γυναίκες και άντρες, αδρανή ή ακόμη καλύτερα - γι' αυτούς - συνείδηση που να δουλεύει για τα δικά τους συμφέροντα.

Η συνθετότητα του γυναικείου ζητήματος οφείλεται στη διπλή του όψη, στην κληρονομιά σε βάθος ταξικών κοινωνιών που κουβαλά, για τη γυναίκα που από καταγωγή ή ένταξη στην παραγωγή ανήκει στην εργατική τάξη, στους εκμεταλλευμένους. Αυτή ενώνεται με τη φυλετική ανισοτιμία, που κράτησε τη γυναίκα μακριά από την κοινωνική παραγωγή αιώνες ολάκερους και την ενέταξε όταν ο καπιταλισμός πια χρειαζόταν τη γυναικεία εργατική δύναμη, περιορισμένα και σε συγκεκριμένους κλάδους στην αρχή, πιο μαζικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 και της καπιταλιστικής ανοικοδόμησης στην Ελλάδα.

Αυτή η διπλή ανισοτιμία που βαθαίνει κι άλλο στην εποχή μας, εκφράζεται με σύγχρονες όψεις, ενδεικτικά αναφέρουμε την ανορθολογική κατασκευή του κοινωνικού φύλου, δηλαδή την κατασκευή μιας υποκειμενικής κοινωνικής "πραγματικότητας" κόντρα σε αυτήν που πραγματικά υπάρχει. Με επεξεργασμένο τρόπο η αγαπημένη και πολύ παλιά ιδέα της ελευθερίας γενικά, αυτής της ταλαιπωρημένης έννοιας, απευθύνεται ειδικά σε γυναίκες, σε νεολαία, κάτω από τις επικίνδυνες θεωρίες της "αυτοδιάθεσης του σώματος", για χρήση ουσιών ή για το φύλο, οργανώνονται σεμινάρια, σχολές πανεπιστημιακές, διαδηλώσεις. Ο στόχος πολλαπλός, η άρνηση της αντικειμενικής πραγματικότητας, που στο διά ταύτα σημαίνει άρνηση της επίδρασης του ανθρώπου για αλλαγή της, επόμενα διαμόρφωση τύπου ανθρώπου ακίνδυνου για το σύστημα.

Αλλη πλευρά αφορά την έκφραση που παίρνει η σύγχρονη σκλαβιά, αυτή της μισθωτής εργασίας, που με την καραμέλα της ατομικής προσπάθειας πλασάρεται ως τέτοια, αποκρύπτοντας το κύριο, "ποιος κατέχει τα μέσα της παραγωγής, τον συγκεντρωμένο πλούτο".

Για παράδειγμα, με την προπαγάνδα της "ατομικής προσπάθειας" μια γυναίκα έχει κατά αυτούς τη δυνατότητα να μείνει έγκυος σε πολύ μεταγενέστερη φυσική ηλικία από την κανονική αναπαραγωγική, αρκεί να παγώσει τα ωάριά της. Το αίτημα δηλαδή της εργοδοσίας και ως απειλή απόλυσης προβάλλεται ως προοδευτικό και υπέρ των γυναικών. Γι' αυτό χρειάζεται και σήμερα ειδική και μάλιστα πολύπλευρα οργανωμένη δουλειά στη γυναίκα, στη νέα κοπέλα, όπως ακριβώς έκανε ο ΔΣΕ, όπως βάζει το 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας, που στέκεται αναλυτικά. Εμείς αυτά πρέπει και μπορούμε να τα περπατήσουμε στη ζωή».