Θετικός στο ενδεχόμενο «φιλοξενίας» γαλλικών πυρηνικών εμφανίζεται ο Γερμανός καγκελάριος

Μέχρι τώρα οι ΗΠΑ «εγγυώνται» την «πυρηνική αποτροπή» της Ευρώπης, ωστόσο η σχετική συζήτηση φουντώνει με φόντο τις εντεινόμενες αντιθέσεις εντός του ευρωατλαντικού άξονα και ενώ όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, στο πλαίσιο της πολεμικής προπαρασκευής για μια ενδεχόμενη ευρύτερη σύγκρουση, ιεραρχούν την ενίσχυση και τον εκσυγχρονισμό των πυρηνικών τους οπλοστασίων, απειλώντας με όλεθρο τους λαούς.

Ως ηγέτης μίας από τις δύο πυρηνικές δυνάμεις της Ευρώπης (μαζί με τη Βρετανία) και της μόνης πυρηνικής δύναμης της ΕΕ, ο Μακρόν είχε δηλώσει ήδη από τον Μάρτη έτοιμος για συνομιλίες με τους Ευρωπαίους «εταίρους» με θέμα την «πυρηνική αποτροπή».

Σε συνέντευξη που παραχώρησε την Τρίτη στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο TF1, τόνισε ότι η Γαλλία ανοίγει αυτήν τη συζήτηση «επειδή το απαιτούν οι καιροί». «Αν οι Ευρωπαίοι θέλουν να παραμείνουν ελεύθεροι, πρέπει να εξοπλιστούν, να δείξουν αλληλεγγύη και να λειτουργήσουν αποτρεπτικά», σημείωσε.

Σε μια κίνηση που αμφισβητεί την «ασφάλεια» της Ευρώπης από τις ΗΠΑ, με φόντο τις αντιθέσεις μέσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο και εκφράζοντας τη φιλοδοξία της Γαλλίας να αναβαθμιστεί γεωπολιτικά στην Ευρώπη, ο Μακρόν υπογράμμισε την ανάγκη ενός στρατηγικού διαλόγου «για την προστασία των συμμάχων μας, της ευρωπαϊκής ηπείρου, με την πυρηνική αποτρεπτική δύναμη της Γαλλίας».

Διατυπώνοντας την ιδέα της επέκτασης της γαλλικής «πυρηνικής ομπρέλας», ο Μακρόν τόνισε επανειλημμένα ότι τα ζωτικά συμφέροντα της Γαλλίας, τα οποία αποτελούν τη βάση του δόγματος της «αποτροπής», έχουν και «ευρωπαϊκή διάσταση» και κατά συνέπεια η «πυρηνική αποτροπή» μπορεί να περιλαμβάνει ευρωπαϊκές χώρες.

Διευκρίνισε ότι τέτοιες συζητήσεις θα εξαρτώνται από τρεις προϋποθέσεις: Η Γαλλία δεν θα φέρει το κόστος της ασφάλειας των άλλων, η ανάπτυξη δεν θα βλάπτει την εθνική ασφάλεια της Γαλλίας και εν τέλει ο Γάλλος Πρόεδρος θα διατηρήσει την τελική εξουσία για οποιεσδήποτε αποφάσεις.

Επεσήμανε δε ότι οι ΗΠΑ ήδη έχουν στην Ευρώπη αεροσκάφη με πυρηνικά όπλα.

«Οι Αμερικανοί έχουν αυτήν τη στιγμή αεροσκάφη με (σ.σ. πυρηνικές) βόμβες στο Βέλγιο, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Τουρκία. Είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε αυτήν τη συζήτηση. Θα καθορίσω το πλαίσιο πολύ επίσημα τις επόμενες βδομάδες και μήνες, αλλά έχουμε ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία, με τις επιφυλάξεις που ανέφερα», δήλωσε.

Η Γαλλία διέθετε περίπου 280 πυρηνικές κεφαλές το 2024μ σύμφωνα με το SIPRI (Διεθνές Ινστιτούτο Μελετών για την Ειρήνη, με έδρα τη Στοκχόλμη). Ο στρατός της έχει τη δυνατότητα να εξαπολύσει πυρηνικά όπλα από αεροσκάφη ή από υποβρύχια.

Και η Βρετανία διαθέτει περίπου 225 πυρηνικές κεφαλές, αλλά το πρόγραμμα «Trident» των πυρηνικών υποβρυχίων της συνδέεται στενά με το σύστημα των ΗΠΑ και επαφίεται στις ΗΠΑ, γεγονός που εγείρει «ανησυχίες για την ανεξαρτησία του», σύμφωνα με τη βρετανική «δεξαμενή σκέψης» «Chatham House».

«Συνολικά, πρέπει να γίνει σημαντική δουλειά - κυρίως από τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές πυρηνικές δυνάμεις - για να δημιουργηθεί μια ισχυρή στρατηγική αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη», σχολίασε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμ. Πέσκοφ, απαντώντας σε ερώτηση για τις δηλώσεις Μακρόν.

Το θέμα έχει συζητηθεί με άλλους Ευρωπαίους ηγέτες που αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν πλέον να επαφίενται στην «πυρηνική δέσμευση» των ΗΠΑ στην Ευρώπη εν μέσω ανησυχιών για τη ρωσική απειλή.

Ο Γερμανός καγκελάριος Φρ. Μερτς έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον να φιλοξενήσει η χώρα του γαλλικά πυρηνικά όπλα, αλλά σε κοινή συνέντευξη με τον Μακρόν στο Παρίσι την περασμένη βδομάδα υπογράμμισε ότι αυτό «ρητά δεν θα υποκαθιστά την πυρηνική εγγύηση που δίνουν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη».

Πολωνία, Δανία και Λιθουανία έχουν δηλώσει τους τελευταίους μήνες «ανοιχτές» σε τέτοιες συζητήσεις. Ο Πολωνός πρωθυπουργός Ντ. Τουσκ είχε σημειώσει ήδη από τον Μάρτη ότι η Βαρσοβία «συζητά σοβαρά» με το Παρίσι το θέμα της υπαγωγής στη γαλλική «πυρηνική ασπίδα».

Το ίδιο επανέλαβε ο Τουσκ και κατά την υπογραφή της διμερούς Συνθήκης Γαλλίας - Πολωνίας την προηγούμενη Παρασκευή, στο Νανσί της Γαλλίας, μαζί με τον Μακρόν.

Η ουσία αυτής της Συνθήκης είναι η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής - περιλαμβανομένης της στρατιωτικής - σε περίπτωση επίθεσης κατά της Πολωνίας ή της Γαλλίας, δήλωσε ο Πολωνός πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι «το απόλυτης προτεραιότητας θέμα είναι αυτό των αμοιβαίων εγγυήσεων ασφαλείας».

Σε ερώτηση σχετικά με την ιδέα της γαλλικής «πυρηνικής ομπρέλας», ο Τουσκ επεσήμανε ότι η Συνθήκη «ανοίγει επίσης τη δυνατότητα συνεργασίας σε αυτόν τον τομέα».

Η γαλλο-πολωνική Συνθήκη αποτελεί ένδειξη της αυξανόμενης σημασίας που έχει για την Ευρώπη η Πολωνία, χώρα με κεντρικό ρόλο στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, απέναντι στη Ρωσία.

«Αντικείμενο του συμφώνου αυτού είναι η επικύρωση της γαλλο-πολωνικής φιλίας και η ενίσχυση της ασφάλειας, της άμυνας, των υποδομών, της Ενέργειας και μιας ολόκληρης σειράς τομέων της διμερούς μας σύμπραξης», επισήμανε η Προεδρία της Γαλλίας.

Η Γαλλία ελπίζει στην ενίσχυση του στρατιωτικού και διπλωματικού συντονισμού στην περιοχή, και επιδιώκει να μην επιτρέψει στις ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στον διάλογο με τους Πολωνούς. Ιδιαίτερα δελεαστική είναι μια νέα αγορά για τη γαλλική πολεμική βιομηχανία, τη στιγμή που η Βαρσοβία έχει αυξήσει κατακόρυφα τις στρατιωτικές της δαπάνες και σκοπεύει να εξοπλιστεί μεταξύ άλλων με μεταγωγικά αεροσκάφη, αεροσκάφη ανεφοδιασμού και υποβρύχια.

Τον διακηρυγμένο στόχο οι γερμανικές Ενοπλες Δυνάμεις να γίνουν οι ισχυρότερες στην Ευρώπη επανέλαβε προχθές ο Γερμανός καγκελάριος Φρ. Μερτς, κατά την πρώτη του ομιλία στη Βουλή ως επικεφαλής της κυβέρνησης.

Γι' αυτόν τον σκοπό ο γερμανικός στρατός «θα πρέπει να λάβει όλα τα απαραίτητα κονδύλια και να γίνει ο ισχυρότερος συμβατικός στρατός στην Ευρώπη», δήλωσε. Αυτό είναι «παραπάνω από ταιριαστό για την πολυπληθέστερη και οικονομικά πιο ισχυρή χώρα στην Ευρώπη».

Μάλιστα ο Μερτς ανακοίνωσε ότι εισήγαγε νέα μέτρα για να γίνει «ελκυστική η εθελοντική στρατιωτική θητεία», προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις σε στρατιωτικό προσωπικό και να μεγαλώσει το μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεων.

Σε αυτό το πλαίσιο η Γερμανία συμφωνεί «επί της αρχής» με την πρόταση του Αμερικανού Προέδρου Ντ. Τραμπ για αύξηση των «αμυντικών» δαπανών των μελών του ΝΑΤΟ στο 5% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια, όπως δήλωσε ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γιόχαν Βάντεφουλ από τη Σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια της Τουρκίας.

Μέχρι στιγμής ο ΝΑΤΟικός κανόνας ορίζει «αμυντικές» δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ ως βάση, έναν στόχο που το 1/3 των μελών δεν «πιάνει».

Η Γερμανία πλέον ξεπερνά οριακά τον στόχο του 2%. Κάθε επιπλέον ποσοστιαία μονάδα που θα προστίθεται στο 2% κοστολογείται με δαπάνες ύψους περίπου 45 δισ. ευρώ ετησίως, που σημαίνει 225 δισ. συνολικά τον χρόνο, εφόσον οι στρατιωτικές δαπάνες φτάσουν στο 5% του ΑΕΠ.

• ΓΑΛΛΙΑ - ΕΥΡΩΠΗ: Ανοίγει η συζήτηση για ανάπτυξη γαλλικών πυρηνικών σε ευρωπαϊκές χώρες
• ΤΟ «ΚΟΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ» ΤΩΝ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ»: Με αφορμή τα συγχαρητήρια Μερτς για τη διάλυση του 8ωρου - 5ήμερου στην Ελλάδα
• ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΡΑΜΠ ΣΤΗ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗ: Συμφωνίες τρισεκατομμυρίων για τα μονοπώλια σε μια περιοχή που φλέγεται

Από το 1992 έως το 2010 το μερίδιο των μισθών ως ποσοστού του ΑΕΠ κατρακύλησε περισσότερο από 10%, ενώ την ίδια περίοδο το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν αυξήθηκε κατά 25%

Εν αρχή λοιπόν είναι η εκμετάλλευση και η έντασή της. Κι όσο γι' αυτό το «κοινό μυστικό» που βρίσκεται πίσω από την καπιταλιστική ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο, κάτι παραπάνω ξέρουν και στη Γερμανία. Οπως καλά το γνωρίζουν και τα αστικά επιτελεία που προσπαθούν διαχρονικά, όπως και σήμερα, να κρύψουν την αλήθεια αυτή, πότε παρουσιάζοντας ως το μυστικό της επιτυχίας τη «συνετή δημοσιονομική πολιτική» και πότε ως αποκλειστικό λόγο π.χ. για το υποτιθέμενο «γερμανικό θαύμα» των προηγούμενων δεκαετιών, τη φτηνή Ενέργεια από τη Ρωσία και τις σχετικά χαμηλές στρατιωτικές δαπάνες στο πλαίσιο και των συμμαχιών του γερμανικού κεφαλαίου και του ρόλου που έπαιζαν οι ΗΠΑ στην «ασφάλεια» της Ευρώπης.

Η πραγματικότητα όμως είναι πως το γερμανικό «οικονομικό θαύμα», όπως και κάθε άλλο τέτοιο «υπόδειγμα», τη σύγκλιση με το οποίο οι αστικές πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας παρουσιάζουν ως «εθνικό στόχο», είναι πρώτα απ' όλα θεμελιωμένο πάνω στην ένταση της εκμετάλλευσης.

Αλλη μια όψη της «πράσινης μετάβασης»: Οι «εκτοπισμένοι» εργαζόμενοι πηγαίνουν σε όλο και πιο κακοπληρωμένες θέσεις… Πηγή: ΟΟΣΑ

Τρεις δεκαετίες και πλέον μετά, οι μύθοι ότι μέσα από όλα αυτά, ο καπιταλισμός, που έχει στο «DNA» του το κυνήγι του κέρδους, την ανισομετρία, την αναρχία στην παραγωγή, θα έφερνε τάχα «ευημερία», «σύγκλιση» και «μείωση των ανισοτήτων» έχουν προ πολλού πάει στα σκουπίδια: Πίσω τους μένουν οι διαπιστώσεις των αστικών επιτελείων, όπως οι πρόσφατες έρευνες των ινστιτούτων IWH¹ και CESIfo² πως παρά το γεγονός ότι «η Ανατολική Γερμανία είναι προικισμένη με ανθρώπινο κεφάλαιο συγκρίσιμο με τα δυτικογερμανικά πρότυπα ή ακόμη και υπερτερεί της Δύσης σε επίπεδο τυπικής εκπαίδευσης» και «η ένταση του φυσικού κεφαλαίου είναι υψηλότερη στην Ανατολή», παρ' όλα αυτά «τριάντα χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας (...) οι μισθοί παραμένουν περίπου 25% χαμηλότερα στην Αν. Γερμανία», ως αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό και της «υποεκπροσώπησης» των εργαζομένων στα συνδικάτα και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Το πραγματικό εισόδημα ακόμα δεν έχει επανέλθει στα προ πανδημίας επίπεδα, Πηγή: Deutsche Bundesbank

Κάπως έτσι τα στοιχεία αποτυπώνουν το ραγδαίο άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στην ολοένα μεγαλύτερη καπιταλιστική κερδοφορία από τη δουλειά των εργαζομένων και το ολοένα μικρότερο κομμάτι από την «πίτα» που απολάμβαναν οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου καθ' όλη τη διάρκεια της εικοσαετίας του 1992 - 2010: Σε είκοσι χρόνια το μερίδιο των μισθών ως ποσοστού του ΑΕΠ κατρακύλησε περισσότερο από 10%, ενώ την ίδια περίοδο το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν αυξήθηκε κατά 25%!

Τα στοιχεία αποτυπώνουν την καθήλωση του εργατικού εισοδήματος στις υπηρεσίες και τη ραγδαία πτώση του στη βιομηχανία/κατασκευές μετά το 2020, Πηγή: Deutsche Bundesbank

Και, βέβαια, τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων «θωρακίστηκαν» και με το φτηνό εργατικό δυναμικό από τη μαζική είσοδο μεταναστών το 2015, μετά τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλη τη Μ. Ανατολή και ιδιαίτερα τη Συρία: Ενδεικτικά εξάλλου είναι τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το ποσοστό εργαζομένων που καλύπτεται από Συλλογικές Συμβάσεις υποχωρεί συνεχώς από το 2000 και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση υποχωρεί στο κομμάτι της εργατικής τάξης με ξένη καταγωγή μετά το 2015. Το 2019 το ποσοστό των εργαζομένων που δεν καλύπτονταν από καμία Συλλογική Σύμβαση είχε φτάσει στο 40% για τους ντόπιους και το 44% για τους μετανάστες. Ενώ με την είσοδο των μεταναστών επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστούν και οι μεγάλες ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό που όπως χαρακτηριστικά σημείωνε σε πρόσφατη έκθεσή της η Bundesbank «διευκόλυνε τα συνδικάτα να πιέζουν για υψηλές αυξήσεις μισθών στις μισθολογικές διαπραγματεύσεις».³

Από 24,22% των εργαζόμενων που δεν καλύπτονταν από καμία Συλλογική Σύμβαση το 2000, το 2019 το ποσοστό είχε φτάσει στο 40% για τους ντόπιους και το 44% για τους μετανάστες, Πηγή: R. Schmid, Migration and wage inequality

• την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» ως διεξόδου για τα συσσωρευμένα κεφάλαια με απολύσεις και με αντικατάσταση των θέσεων εργασίας με πιο χαμηλόμισθες, και βέβαια με τα «πράσινα» χαράτσια και το μεγάλωμα της ενεργειακής φτώχειας,
• την πανδημία, τους «πακτωλούς χρημάτων» που δόθηκαν από το αστικό κράτος στους επιχειρηματικούς ομίλους και το «μάζεμα» μέσα από την εκτόξευση του πληθωρισμού, με το πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών, όπως αποτυπώνουν τα στοιχεία, να βρίσκεται ακόμη πίσω από το 2021.
• την ένταση των ανταγωνισμών, ιδιαίτερα τον ενεργειακό πόλεμο και τις κυρώσεις στη ρωσική Ενέργεια, μετά το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στο έδαφος της Ουκρανίας, με το σχετικό κόστος για τα νοικοκυριά να έχει εκτιναχθεί από τα περίπου 3.500 - 4.000 ευρώ το χρόνο σε πάνω από 6.000.
• και βέβαια τη στροφή στην πολεμική οικονομία, που σηματοδότησε η πρωτοφανής μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών για το πακέτο των 100 δισ. ευρώ για εξοπλισμούς, με νέες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και χειρότερες συμβάσεις σε εμβληματικές επιχειρήσεις όπως η «VW», στο πλαίσιο και του «αναπροσανατολισμού» τους προς τα νέα πεδία κερδοφορίας και συνολικά την προσαρμογή τους στη νέα φάση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.⁴ Εξελίξεις που αποτυπώνονται και στα στοιχεία τα οποία δείχνουν την καθήλωση του εργατικού εισοδήματος στις υπηρεσίες και τη ραγδαία πτώση του στη βιομηχανία/κατασκευές μετά το 2020.

Η εκτίναξη του ενεργειακού κόστους για τα γερμανικά νοικοκυριά ως αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία και των κυρώσεων, Πηγή: cleanergywire.org

-- περικοπές σε συντάξεις έως και 2 δισ.,

-- 8 δισ. λιγότερα για την Υγεία,

-- 5 δισ. λιγότερα για τα επιδόματα ανεργίας,

-- 600 εκατομμύρια λιγότερα για επιδοτήσεις κατοικίας και θέρμανσης,

-- 110 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα για ΑμεΑ⁵

Ηδη, εξάλλου, μια σειρά από αναλυτές⁶ κάνουν «προετοιμασία εδάφους», γράφοντας πως θα χρειαστούν πολλά παραπάνω από την άρση του λεγόμενου «φρένου χρέους» για την αντιμετώπιση της ύφεσης και συγκεκριμένα «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό που θα εξασφαλίσουν ότι οι επιπλέον δαπάνες θα φέρουν διαρκή βελτίωση της παραγωγικότητας», ένταση, δηλαδή, της εκμετάλλευσης, συγκρίνοντας μάλιστα τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν με τα ελληνικά μνημόνια με περικοπές στη Δημόσια Διοίκηση, «μεταρρυθμίσεις» στο συνταξιοδοτικό και στο σύστημα Πρόνοιας, «κίνητρα για εργασία» και τροποποιήσεις στο ρυθμιστικό πλαίσιο για την επίσπευση της κατασκευής υποδομών, μια νέα δηλαδή ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη της χώρας. Ενώ οι βασικές οικονομικές προβλέψεις των αστικών επιτελείων δείχνουν άνοδο της ανεργίας και ραγδαία πτώση του «εργατικού κόστους» για φέτος και την επόμενη χρονιά, κι ο νοών νοείτω...

Οι βασικές οικονομικές προβλέψεις των αστικών επιτελείων δείχνουν άνοδο της ανεργίας και μεγάλη πτώση του «εργατικού κόστους» για φέτος και την επόμενη χρονιά - Πηγή: DIW Berlin -

Επιβεβαιώνεται ότι κανένα από τα μέτρα της αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να ανατρέψει τις ίδιες τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας, την κρίση που βρίσκεται στο «DNA» του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Το αντίθετο, αφού εκείνα, που μέχρι χτες θεωρούνταν το «ατού» της καπιταλιστικής οικονομίας, γίνονται «αχίλλειος πτέρνα», ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών:

• Ο «εξαγωγικός προσανατολισμός», το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα με τις ΗΠΑ (σημειωτέον πως πέρυσι μετά από σχεδόν μια δεκαετία οι εξαγωγές προς τις ΗΠΑ ξεπέρασαν αυτές με την Κίνα, ενώ το γερμανικό διμερές εμπορικό πλεόνασμα έσπασε νέο ρεκόρ με 72 δισ. ευρώ⁸), έγινε «ευαλωτότητα» στον «εμπορικό» πόλεμο και στις πιέσεις για εισαγωγές αμερικανικών όπλων και αμερικανικού LNG. Ενώ οι «δεσμοί αίματος» πολλών γερμανικών εταιρειών με τις αμερικανικές εταιρείες,⁹ έγινε ως έναν βαθμό και «μοχλός πίεσης» για τις πιέσεις και τα «κίνητρα» για μετεγκατάσταση εταιρειών στις ΗΠΑ.
• Η «διέξοδος» για τα συσσωρευμένα κεφάλαια προς την Κίνα, μετατράπηκε σε έναν ακόμα θανάσιμο ανταγωνιστή στην παγκόσμια αγορά (όπως δείχνουν και τα παραδείγματα της αυτοκινητοβιομηχανίας και των ΑΠΕ) και σημείο αδυναμίας για τις εξαγωγές εξαιτίας της επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας. Οπως σημείωνε σε πρόσφατη έκθεσή του το «Rhodium Group»¹⁰: «η Γερμανία μπορεί να πλησιάζει σε ένα σημείο καμπής, όπου οι πολιτικές και επιχειρηματικές δυνάμεις που υποστηρίζουν την εμβάθυνση της δέσμευσης με την Κίνα θα δώσουν σταδιακά τη θέση τους σε μια πιο αμυντική προσέγγιση, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης προστατευτικών εμπορικών μέτρων σε επίπεδο ΕΕ και πιο ισχυρών βιομηχανικών πολιτικών» με τις τάσεις που τροφοδοτούν αυτήν τη μετατόπιση να είναι «η μείωση των γερμανικών εξαγωγών προς την Κίνα, η συρρίκνωση των περιθωρίων κέρδους και του μεριδίου αγοράς για τις γερμανικές επιχειρήσεις στην Κίνα και ο αυξανόμενος ανταγωνισμός με την Κίνα στις παγκόσμιες αγορές».
• Η ενιαία ευρωενωσιακή αγορά (και η κυρίαρχη σε αυτήν θέση της Γερμανίας) που έδινε άλλο ένα «συγκριτικό πλεονέκτημα» για τους γερμανικούς ομίλους, μετατρέπεται εν μέρει σε ένα ακόμη «εμπόδιο» που πρέπει να ξεπεραστεί για την προσαρμογή της στα νέα δεδομένα: Χαρακτηριστική είναι π.χ. η συζήτηση για το πώς η Γερμανία (αλλά και οι υπόλοιπες χώρες) θέλουν, από τη μια, να προωθήσουν την περιβόητη «Ευρωπαϊκή Ενωση Αποταμιεύσεων» για τη ληστεία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και των αποταμιεύσεων των λαϊκών νοικοκυριών για την πολεμική οικονομία,¹¹ προστατεύοντας όμως την ίδια ώρα τους δικούς τους ομίλους από τις συνέπειες της παραπέρα «εμβάθυνσης» της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, όπως π.χ. δείχνουν τα εμπόδια των γερμανικών κυβερνήσεων στην πρόταση εξαγοράς της Commerzbank από την ιταλική Unicredit. Ενώ αντίστοιχο δίλημμα αντιμετωπίζει η γερμανική αστική τάξη και σε ό,τι αφορά την αναθεώρηση των δημοσιονομικών κανόνων στην ΕΕ (έναν μόλις χρόνο μετά το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας), χωρίς την οποία όπως σημειώνουν μια σειρά από αστικά επιτελεία¹² η Γερμανία δεν θα μπορεί να αξιοποιήσει τον «δημοσιονομικό χώρο» που απελευθέρωσε με την άρση του «φρένου χρέους».

Εκείνα που πριν ήταν τα «δυνατά» σημεία για το γερμανικό κεφάλαιο μετατρέπονται σε «αχίλλειο πτέρνα». Τα κέρδη των γερμανικών πολυεθνικών ανά τον κόσμο (το 2021). (Το μέγεθος του κύκλου είναι αναλογικό των κερδών - με κόκκινο οι απώλειες). Πηγή: Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία

Το μόνο σίγουρο είναι πως οι αντιθέσεις αυτές δεν αναιρούν το κύριο, που αφορά την ένταση της επίθεσης στην εργατική τάξη. Εκεί, άλλωστε, οι «διαχωριστικές γραμμές» ανάμεσα στις αστικές πολιτικές δυνάμεις (και) της Γερμανίας «θολώνουν» ανάλογα με το «συλλογικό καλό» των καπιταλιστών: Οι χριστιανοδημοκράτες της απαρέγκλιτης «πειθαρχίας» γίνονται υπέρμαχοι της «επεκτατικής πολιτικής», οι σοσιαλδημοκράτες «ειρηνοποιοί» ανοίγουν τους «κρουνούς» της πολεμικής οικονομίας.

Κάπως έτσι, με την ίδια ευκολία που η AfD ψήφισε από κοινού με τον Μερτς τα αντιμεταναστευτικά μέτρα, με την ίδια ευκολία που οι Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι ψήφισαν από κοινού με τον Μερτς για την άρση του «φρένου χρέους», με την ίδια ευκολία ο Μερτς ήρε σε μερικές ώρες την απαγόρευση (που βρίσκεται στο καταστατικό του CDU) της κάθε είδους συνεργασίας με την «Die Linke» (Unvereinbarkeitsbeschluss), ώστε αυτή να συναινέσει στη δεύτερη ψηφοφορία για καγκελάριο. Οπως βέβαια οι της «Die Linke» που, πριν από τις εκλογές στη Γερμανία, «ξεσπάθωναν» κατά του πολέμου και του ρατσισμού, με την ίδια ευκολία ψήφιζαν προ εβδομάδων στη γερμανική Ανω Βουλή, μαζί με τα κυβερνητικά κόμματα, τις συνταγματικές αλλαγές που στην ουσία αφορούν πολεμικές πιστώσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, στο όνομα τάχα της αναβάθμισης των υποδομών της χώρας, στηρίζοντας τον δρόμο που οδηγεί στον πόλεμο.

Πηγές - Παραπομπές:

1. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0147596722000208?via%3Dihub.

2. https://www.ifo.de/en/cesifo/publications/2022/working-paper/monopsony-makes-firms-not-only-small-also-unproductive-why-east.

3. Wage developments in Germany: current situation, comparison with the euro area, and outlook.

4. Βλέπε και σχετικά δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη»: 19/3/2025 - «Βόμβες αντί για αυτοκίνητα», 11/4/2025 - «"Μανιφέστο"» του γερμανικού κεφαλαίου η κυβερνητική συμφωνία».

5. «Ριζοσπάστης» 22-23/2/2025, «ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα», άρθρο του Τομεακού Γραφείου της ΤΟ Γερμανίας του ΚΚΕ.

6. Σ. Νίξον, «Καθημερινή», 11/5/25, «Η κακή αρχή του Φρίντριχ Μερτς.

7. https://www.naftemporiki.gr/finance/world/1870674/gia-triti-chronia-se-oikonomiki-xirasia-i-germania/.

8. https://www.reuters.com/markets/europe/germanys-trade-surplus-with-us-reaches-new-record-2025-02-11/.

9. «Ριζοσπάστης», 13/12/2024, «Εκατομμύρια μετοχές γερμανικών μονοπωλίων στα χέρια επενδυτών των ΗΠΑ»

10. Tipping Point? Germany and China in an Era of Zero-Sum Competition, https://rhg.com/research/tipping-point-germany-and-china-in-an-era-of-zero-sum-competition/.

11. «Ριζοσπάστης», 17/4/2025, «ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

"Στο μάτι" της ΕΕ και των μονοπωλίων πάνω από 15 τρισ. ευρώ».

12. Βλέπε και https://www.bruegel.org/newsletter/will-eu-fiscal-rules-prevent-germany-using-its-new-national-borrowing-space.

Το σκληρό παζάρι των ΗΠΑ με το Ιράν με επίκεντρο το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, που έχει ξεκινήσει επίσημα από τις αρχές Απριλίου, αλλά και τα σχέδια για την παραγωγή νέων αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών κυριάρχησαν στις δημόσιες τοποθετήσεις του Αμερικανού Προέδρου, Ντ. Τραμπ, στο Κατάρ, δεύτερο σταθμό της περιοδείας του στη Μέση Ανατολή.

Μιλώντας σε επιχειρηματικό φόρουμ στην Ντόχα, ο Τραμπ εκτίμησε πως οι ΗΠΑ «είναι πολύ κοντά» στο να κλείσουν μία συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, εκτιμώντας πως το τελευταίο έχει «κατά κάποιον τρόπο» συμφωνήσει σε κάποιους όρους.

«Δεν θα φτιάξουν, και το λέω με φιλικό τρόπο, πυρηνική σκόνη. Δεν σκοπεύουν να δημιουργήσουν καμία πυρηνική σκόνη στο Ιράν», δήλωσε. Επανέλαβε ότι η Τεχεράνη «δεν πρέπει ποτέ» να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, προσθέτοντας πως οι διαπραγματευτές των δύο χωρών «είναι πολύ κοντά ίσως στο να κλείσουν συμφωνία».

Το αμερικανικό δίκτυο CNN υπενθύμισε ότι οι χώρες του Κόλπου, συμπεριλαμβανομένου του Κατάρ, έχουν εκφράσει έντονη ανησυχία για το ενδεχόμενο αμερικανο-ισραηλινής ή ισραηλινής επίθεσης σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, επειδή αυτό θα προκαλούσε, μεταξύ άλλων, μία σοβαρή περιβαλλοντική καταστροφή και θα έσερνε μετά βεβαιότητας την περιοχή σε έναν νέο, περιφερειακό πόλεμο.

Ο Τραμπ εμφανίστηκε χτες στην Ντόχα να διαβεβαιώνει πως είναι αποφασισμένος «να προστατεύσει» το Κατάρ «αυτό το πολύ ιδιαίτερο μέρος με την πολύ ιδιαίτερη βασιλική οικογένεια».

Την προηγούμενη μέρα, πάντως, είχε εξαπολύσει απειλές εναντίον της Τεχεράνης, ενώ η αμερικανική κυβέρνηση επέβαλε και νέες κυρώσεις κατά του Ιράν. «Προειδοποίησε» δε ότι «δεν θέλει οι πυρηνικές συνομιλίες με το Ιράν να πάρουν βίαιη τροπή».

Ο Ιρανός Πρόεδρος, Μ. Πεζεσκιάν, δήλωσε την Τετάρτη πως ο Αμερικανός ομόλογός του είναι αφελής «εάν νομίζει πως μπορεί να έρθει στην περιοχή μας, να μας απειλήσει και να ελπίζει πως θα υποχωρήσουμε στις απαιτήσεις του».

Στο μεταξύ, ο Αμερικανός Πρόεδρος, κατά την ομιλία του στην αμερικανική βάση Udeid (Ουντέιντ) του Κατάρ που είναι η μεγαλύτερη στη Μέση Ανατολή και φιλοξενεί περίπου 8.000 Αμερικανούς στρατιώτες, λειτουργώντας ως περιφερειακό στρατηγείο της «Κεντρικής Διοίκησης» του στρατού των ΗΠΑ (CENTCOM), ανέπτυξε τα σχέδιά του για επενδύσεις 38 δισ. δολαρίων στη βάση και μίλησε για τα σχέδια ανάπτυξης μελλοντικών αμερικανικών αεροσκαφών.

Οπως είπε οι ΗΠΑ «πολύ σύντομα» θα αποκτήσουν μαχητικό έκτης γενιάς, το F-47 (που μπορεί να αντικαταστήσει τα F-22 Raptor), αποκαλύπτοντας πως εξετάζεται το ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών F-35 μέσω μίας νέας «βελτιωμένης έκδοσης» που μπορεί να ονομαστεί «F-55» και θα έχει δύο κινητήρες.

2025 The Associated Press. All

«Είναι μια ιστορική περιοδεία. Ποτέ δεν υπήρξε περιοδεία που να μπόρεσε να αποφέρει συνολικά 3.500 έως 4.000 δισεκατομμύρια δολάρια μέσα σε μόλις τέσσερις ή πέντε ημέρες», δήλωσε ο ίδιος ο Τραμπ την Πέμπτη, μιλώντας σε διευθύνοντες συμβούλους μεγάλων αμερικανικών μονοπωλιακών ομίλων, στο περιθώριο των επαφών του στην περιοχή.

Καθόλου τυχαία, στην περιοδεία του και τις επαφές του με τους ηγέτες τριών εκ των πλουσιότερων και ισχυρότερων χωρών του Κόλπου, ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν συνοδευόταν μόνο από κυβερνητικά στελέχη, όπως οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας, αλλά και από δεκάδες διευθυντικά στελέχη μονοπωλίων μεταξύ των οποίων οι εταιρείες Boeing, Google, OpenAI, Amazon, Coca Cola, IBM, BlackStone Group, Blackrock, Parsons, Oracle, Salesforce, AMD, Raytheon, Quantinuum, General Atomics, Uber, ExxonMobil, Chevron Phillips, McDermott International, GE Aerospace, Hill International, Jacobs, Parsons, AECOM.

Για τη διασφάλιση ακριβώς αυτών των μονοπωλιακών συμφερόντων, παράλληλα με τις επιχειρηματικές συμφωνίες, στο επίκεντρο της περιοδείας Τραμπ βρέθηκαν οι εξελίξεις και οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, όπως το συνεχιζόμενο μακελειό από το Ισραήλ στη Γάζα, η στήριξη των τζιχαντιστών που έχουν καταλάβει την εξουσία στη Συρία, το παζάρι και οι απειλές απέναντι στο Ιράν κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, χαρακτηριστική ήταν η απόφαση του Ντ. Τραμπ να προχωρήσει σε άρση των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος της Συρίας και να συναντηθεί με τον τζιχαντιστή, πρώην πρωτοπαλίκαρο της Αλ Κάιντα, Σύρο «Πρόεδρο» Αχμεντ αλ Σαράα - τον οποίο εκθείασε μάλιστα για... το «πολύ ισχυρό παρελθόν» του - υπό τις προτροπές του Σαουδάραβα πρωθυπουργού και πρίγκιπα διαδόχου στον θρόνο, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, και του Τούρκου Προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν.

Στη Σαουδική Αραβία, ο Τραμπ ανακοίνωσε συμφωνίες συνολικής αξίας άνω των 600 δισ. δολαρίων σε τομείς όπως η πολεμική βιομηχανία, η αεροναυπηγική, καινοτόμες τεχνολογίες αιχμής μεταξύ άλλων στον χώρο της Ενέργειας (συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής), οι κατασκευές και υπηρεσίες Υγείας και αερομεταφορών, το Διάστημα.

Πρώτα όμως υπέγραψε τη διμερή Συμφωνία Στρατηγικής Οικονομικής Συνεργασίας και πήρε τη δέσμευση (για μία ακόμη φορά) του Σαουδάραβα πρωθυπουργού και πρίγκιπα διαδόχου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν πως θα προωθήσει τα επόμενα λίγα χρόνια συνολικές επενδύσεις στις ΗΠΑ άνω του 1 τρισ. δολαρίων.

Από τις συμφωνίες που έγιναν γνωστές στο Ριάντ, ξεχώρισε περισσότερο το εξοπλιστικό πακέτο στρατιωτικών εξοπλισμών αξίας 142 δισ. δολαρίων, που θεωρείται το ακριβότερο στην ιστορία της Σαουδικής Αραβίας. Η συμφωνία αφορά μεταξύ άλλων τον εκσυγχρονισμό και την εκπαίδευση των σαουδαραβικών ενόπλων δυνάμεων σε πολεμική αεροπορία και αεράμυνα, την ενίσχυση της ασφάλειας στη ναυσιπλοΐα και τη φύλαξη συνόρων, την αναβάθμιση συστημάτων πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών του στρατού. Σε αυτήν συμμετέχουν πάνω από 12 μεγάλες αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες, όπως οι Lockheed Martin, Boeing, Raytheon Technologies, Northrop Grumman και General Dynamics.

Ενα 24ωρο μετά, ο Τραμπ μίλησε στη σύνοδο κορυφής του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (CCG), δηλώνοντας τάχα πως θέλει μία «ειρηνική» Μέση Ανατολή, στην οποία θα κάνει τη διαφορά το εμπόριο και όχι το «χάος» ή η «τρομοκρατία». Προφανώς η Σαουδική Αραβία, που εξοπλίζεται σαν αστακός και αποφασίζει να δαπανήσει 142 δισ. δολάρια, επειδή... βλέπει τάχα μπροστά μόνο «ειρήνη, ανάπτυξη, σταθερότητα»...

Στο Ριάντ ανακοινώθηκαν και άλλες ενδιαφέρουσες συμφωνίες, όπως αυτή για επενδύσεις ύψους 20 δισ. δολαρίων της εταιρείας «DataVolt» σε Κέντρα Δεδομένων (Data Centers) Τεχνητής Νοημοσύνης και υποδομών Ενέργειας στις ΗΠΑ, επενδύσεις 80 δισ. δολαρίων σε καινοτόμες τεχνολογίες των αμερικανικών εταιρειών Google, Oracle, Salesforce, AMD και Uber, αλλά και συμμετοχή αμερικανικών πολυεθνικών όπως οι εταιρείες Hill International, Jacobs, Parsons, AECOM στα σχέδια ανάπτυξης υποδομών στο Διεθνές Αεροδρόμιο Βασιλιάς Σαλμάν και στο Πάρκο Βασιλιάς Σαλμάν, ύψους 2 δισ. δολαρίων.

Επόμενος σταθμός της περιοδείας του Τραμπ την Τετάρτη ήταν η Ντόχα του Κατάρ, όπου και εκεί έγινε δεκτός από τον εμίρη Ταμίμ μπιν Χάμαντ αλ Θάνι.

Εκεί επήλθε και ο πραγματικός «θρίαμβος» χρυσών συμφωνιών για τα αμερικανικά μονοπώλια, αφού ανακοινώθηκαν συμφωνίες συνολικής αξίας άνω των 1,2 τρισ. δολαρίων.

Η αμερικανική εταιρεία αεροναυπηγικής «Boeing», που άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με το μοντέλο αεροσκάφους 737 MAX (μετά από μια σειρά πολύνεκρα αεροπορικά δυστυχήματα και άλλα προβλήματα), έκλεισε την πώληση 210 αεροσκαφών 787 Dreamliner και 777X προς την «Qatar Airways» με κινητήρες αεροσκαφών από την εταιρεία «GE Aerospace». Η συμφωνία εκτιμάται πως είναι συνολικής αξίας άνω των 243 δισ. δολαρίων.

Ενδιαφέρουσες συμφωνίες έκλεισαν μεταξύ άλλων η αμερικανική πολεμική βιομηχανία Parsons και η Quantinuum για κοινοπραξία για κβαντικές τεχνολογίες με την καταριανή AI Rabban Capital, η Raytheon συμφωνία 1 δισ. δολαρίων με την κυβέρνηση του Κατάρ για συστήματα αντιμετώπισης και εξουδετέρωσης μη επανδρωμένων αεροσκαφών (counter-drone), η General Atomics συμφωνία αξίας 2 δισ. για την απόκτηση συστήματος πλοήγησης εξ αποστάσεως MQ-9Β κ.ά.

Ο Τραμπ, συναντώντας την Πέμπτη ξανά τους πολύ ικανοποιημένους από τα «χρυσά συμβόλαια» διευθύνοντες συμβούλους της Boeing και της GE Aerospace, εκτίμησε ότι η περιοδεία του σε Σαουδική Αραβία, Κατάρ και ΗΑΕ μπορεί να αποφέρει έως 4 τρισ. δολάρια σε συμβόλαια...

Στη συνέχεια, ο Τραμπ ανακοίνωσε δήλωση προθέσεων που θα μπορούσε να οδηγήσει σε επενδύσεις ύψους 38 δισ. δολαρίων στην αεροπορική βάση Al Udeid του Κατάρ και σε άλλες δυνατότητες αεράμυνας και θαλάσσιας ασφάλειας.

Τρίτος και τελευταίος προορισμός του Ντ. Τραμπ ήταν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ). Πρόκειται για χώρα που έχει εξελίξει την παραγωγή Ενέργειας και μέσω πυρηνικών σταθμών, ενώ φιλοδοξεί να αναδειχθεί διεθνής ηγετική δύναμη στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης και της κβαντικής τεχνολογίας.

Πριν καν ο Αμερικανός Πρόεδρος πατήσει το πόδι του στο Αμπου Ντάμπι, είχε ήδη κλείσει συμφωνία για την εξασφάλιση ετήσιας πώλησης 50.000 προηγμένων τσιπ Τεχνητής Νοημοσύνης από την εταιρεία NVidia, ο διευθύνων σύμβουλος της οποίας βρέθηκε μαζί με τον Τραμπ στα Εμιράτα.

Εως και την Πέμπτη Εμιρατινοί αξιωματούχοι δήλωναν πως είχαν προτείνει στις ΗΠΑ επενδύσεις 1,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στην επόμενη 10ετία στις ΗΠΑ, με ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης, της παραγωγής ημιαγωγών και της Ενέργειας.