Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», μπορείτε να διαβάσετε:

• Αρθρο για τις εκλογές: Ούτε τα ίδια με τους ίδιους, ούτε τα ίδια με τους άλλους. Ισχυρό ΚΚΕ.
• Υγεία: Χαράτσια προ και μετά μνημονίων.
• Αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ μπροστά στην κάλπη.
• Δηλώσεις συνδικαλιστών που καλούν σε υπερψήφιση του ΚΚΕ.

Για να αρπάξουν την ψήφο του λαού, πασπαλίζουν με χρυσόσκονη παρωχημένες υποσχέσεις, που ακόμα κι αν εφαρμοστούν, όχι μόνο δεν οδηγούν σε ανάκτηση των απωλειών για το λαό, αλλά δεν μπορούν ούτε να τον ανακουφίσουν, καθώς διαχέονται και χάνονται μέσα στο γενικότερο αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο.

Για παράδειγμα, η θολή εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ για αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, ακόμα και αν εφαρμοστεί, ελάχιστα θα αλλάξει τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπόσχεται να καταργήσει, παρά το γεγονός ότι διευρύνθηκαν την περίοδο της κρίσης και η τάση είναι να κυριαρχήσουν τα επόμενα χρόνια στην αγορά εργασίας.

Σημειώνουμε επίσης ότι από το δ' τρίμηνο του 2010 μέχρι και το β' τρίμηνο του 2014, οι μισθοί των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα μειώθηκαν κατά 25% (η πραγματική μείωση για την πλειοψηφία είναι πολύ μεγαλύτερη), σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Από αυτήν την τεράστια χασούρα, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να «αποκαταστήσει» μόνο τον κατώτατο μισθό, κι αυτόν όχι στα επίπεδα του 2010. Κουβέντα δεν λέει για αυξήσεις στους μισθούς και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων, που έχασαν 5,5 μισθούς στη διάρκεια της κρίσης.

Αντίστοιχα, η υπόσχεση της ΝΔ ότι θα μειώσει κατά 7% τον ΕΝΦΙΑ για το 2015, δεν μπορεί να ανακουφίσει τα λαϊκά νοικοκυριά που στην πλειοψηφία τους χρωστάνε παντού, έχουν γονατίσει από τις περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, από την ανεργία, την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων. Πολύ περισσότερο που η ΝΔ υπόσχεται να μειώσει έναν φόρο που δεν υπήρχε πριν από το 2011 και ο οποίος πλασαρίστηκε σαν «έκτακτος»!

Με τις προεκλογικές τους εξαγγελίες, στο όνομα του «άμεσου» και του «επείγοντος», όλα τα κόμματα προσπαθούν να συμβιβάσουν το λαό με τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων, που υπονομεύει από τα θεμέλια τους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σαν βασικό πυλώνα του προγράμματός του την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», όπου δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο για όσους έχουν εισόδημα πάνω από το στατιστικό όριο της φτώχειας, δηλαδή για μια οικογένεια με εισόδημα πάνω από 900 ευρώ. Ολοι αυτοί, θα πρέπει να συνηθίσουν στη μίζερη ζωή και να δεχτούν να γίνουν φτωχότεροι, για να γλιτώσουν τάχα οι πάμπτωχοι.

Επιπλέον, οι παροχές που τάζουν προεκλογικά, δεν οδηγούν σε διεύρυνση κατακτήσεων ή έστω ανάκτηση απωλειών, αλλά στην καλύτερη περίπτωση υπόσχονται να αφαιρέσουν έναν κόκκο άμμου από το βουνό των μέτρων που φόρτωσε στη λαϊκή οικογένεια η κάθε προηγούμενη διακυβέρνηση.

Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να αποκαταστήσει μόνο τη 13η σύνταξη και μόνο για τους συνταξιούχους των 700 ευρώ. Οι απώλειες, όμως, για όλους τους απόμαχους της δουλειάς ήταν πολλαπλάσιες τα χρόνια της κρίσης, ενώ από τις συντάξεις ζούνε σήμερα ολόκληρα νοικοκυριά ανέργων. Κατά τον ίδιο τρόπο, η ΝΔ λέει ότι δε θα μειώσει άλλο τις συντάξεις, που η ίδια σαν κυβέρνηση εξαΰλωσε τα δυόμισι προηγούμενα χρόνια.

Μόνο οι επικουρικές που δίνει το ΕΤΕΑ μειώθηκαν κατά 5,2% το περασμένο καλοκαίρι και επίκειται νέα μείωση, κατά τουλάχιστον 10% μέσα στο 2015, με βάση το νόμο για τα «μηδενικά ελλείμματα» των επικουρικών ταμείων. Σε κανένα από τα προγράμματα των κομμάτων της διαχείρισης δεν υπάρχουν εξαγγελίες για ανάκτηση των απωλειών που είχαν τα λαϊκά στρώματα στα χρόνια της κρίσης.

Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται να δει κανείς εξαγγελίες για μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για χρηματοδότηση των Ταμείων από το κράτος στο ύψος των αναγκών τους, για επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Πρόνοια, για κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης, για μισθούς και συντάξεις με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή στη διαμόρφωση των προεκλογικών τους παροχών, όλα τα κόμματα έχουν για κριτήριο τις αντοχές της οικονομίας, τα δημοσιονομικά περιθώρια, τις υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στην ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, μάλιστα, εξαρτούν την υλοποίηση ακόμα και αυτών των ψευτοπαροχών από τη συνολική πορεία της οικονομίας, χτίζοντας άλλοθι για υπαναχώρηση μετά τις εκλογές.

Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ εξαρτά τις όποιες υποσχέσεις του για βελτίωση των υπηρεσιών Υγείας από την πορεία της διαπραγμάτευσης για το χρέος. Δηλαδή, ...«ζήσε Μάη να φας τριφύλλι». Από την πλευρά της, η ΝΔ υπόσχεται «σίγουρες» παροχές, με το επιχείρημα ότι αυτά για τα οποία δεσμεύεται, τα επιτρέπει πλέον η κατάσταση της οικονομίας που βελτιώθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ συναρτά ακόμα και την υλοποίηση του λεγόμενου προγράμματος της Θεσσαλονίκης, που προβλέπει ψίχουλα για τους πιο φτωχούς, από το αν θα είναι αυτοδύναμη κυβέρνηση!

Εκεί, όμως, που η ομοιότητα βγάζει μάτι, είναι οι δεσμεύσεις τους στο κεφάλαιο, οι οποίες είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες και πιο συγκεκριμένες από τις υποσχέσεις που δίνουν στο λαό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά παρουσιάζουν τις παροχές στο κεφάλαιο σαν προϋπόθεση για να ευημερήσει ο λαός!

Για παράδειγμα, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας θα πρέπει να υπάρχουν επενδύσεις και ανάπτυξη. Με αυτό το σκεπτικό, κάνουν υποδείξεις στο λαό να υπομείνει κάθε μέτρο που βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων, με την προσδοκία ότι έτσι θα μεγαλώσει και το δικό του μερτικό από την πίτα της ανάπτυξης.

Αν, όμως, ένας εργαζόμενος σε μια ενεργοβόρα βιομηχανία παρακαλάει να πάρει ο εργοδότης του φτηνότερο ρεύμα, που θα πληρώσει ο ίδιος με αύξηση του λογαριασμού της ΔΕΗ και αύξηση της φορολογίας, στο όνομα του να μη γίνουν τάχα απολύσεις και χάσει τη δουλειά του, τι θα τον αποτρέψει την επόμενη μέρα, με το ίδιο πρόσχημα να αποδεχτεί την εκ περιτροπής εργασία, τη μείωση του μισθού, ακόμα και την απόλυση του συναδέλφου του;

Αλλο παράδειγμα είναι η φορολογία. Η ΝΔ υπόσχεται στους επιχειρηματικούς ομίλους ότι θα μειώσει τη φορολογία τους στο 15% και παρουσιάζει αυτή τη μείωση σαν «φιλοαναπτυξιακό» μέτρο, που θα ωφελήσει τάχα το λαό. Δε λέει όμως ότι οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί - που είναι εξαγγελία και του ΣΥΡΙΖΑ - θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε αύξηση της έμμεσης και άμεσης φορολόγησης των μισθών και αυτοαπασχολούμενων, που θα τους βυθίσει περισσότερο στη φτώχεια.

Να, λοιπόν, πώς τα φιλεργοδοτικά μέτρα σερβίρονται σαν φιλεργατικά και, τελικά, ταυτίζοντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου με αυτά των εργαζομένων, καταλήγουν να αφοπλίζουν την εργατική τάξη, να τη σέρνουν κάτω από ξένες σημαίες και να οδηγείται από ήττα σε ήττα. Να γιατί, σε τελική ανάλυση, οι δήθεν φιλολαϊκές παροχές που υπόσχονται τα κόμματα της διαχείρισης, είναι η άλλη όψη των προνομίων που τάζουν στο κεφάλαιο.

Ετσι, ενώ οι εργαζόμενοι και ο λαός βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από εκλογές σε εκλογές, οι αναιμικές υποσχέσεις από τα κόμματα της διαχείρισης, συρρικνώνονται κι άλλο. Αντίστροφη πορεία ακολουθούν οι δεσμεύσεις τους στο κεφάλαιο. Αν συγκρίνει κανείς τις εξαγγελίες της ΝΔ το 2012 με αυτά που σήμερα υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, θα απορήσει γιατί το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να συμπράξει σε μια κυβέρνηση με τη ΝΔ, αφού, όπως λέει, αυτό που προέχει είναι η «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης».

Να τι υποσχόταν η ΝΔ πριν από τις επαναληπτικές εκλογές του Ιούνη του 2012: Αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων και πολυτεκνικών επιδομάτων στα επίπεδα του 2009. Αποκατάσταση των ειδικών μισθολογίων και των ζημιών που υπέστησαν από το «κούρεμα» του χρέους φυσικά πρόσωπα (ομολογιούχοι) και ασφαλιστικά ταμεία. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας κατά ένα χρόνο ακόμα.

Επίσης: Εκτακτο επίδομα ανεργίας και για μη μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους ή καταστηματάρχες που έκλεισαν τα μαγαζιά τους. Ρύθμιση με μετακύλιση στην επόμενη διετία των αλλεπάλληλων φορολογικών επιβαρύνσεων, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του μέσου οικογενειακού εισοδήματος. Επαναφορά της «μετενέργειας» στους 6 μήνες. Σταδιακή άνοδο του αφορολόγητου ορίου στις 10.000. Αντικατάσταση του χαρατσιού από νέο διευρυμένο δίκαιο φόρο. Εξασφάλιση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και ειδικότερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις «από το ειδικό εργαλείο ρευστότητας, που θα δημιουργηθεί μέσω της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας».

Το τι έκανε η ΝΔ όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση, το ένιωσε ο κόσμος στο πετσί του. Με την πολιτική της, η κατάσταση τα τελευταία 2,5 χρόνια έχει επιδεινωθεί για την εργατική τάξη και το λαό. Αρα, θα περίμενε κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ, που λέει ότι έρχεται να ανακουφίσει το λαό, να προτείνει τουλάχιστον κάτι περισσότερο απ' όσα έλεγε ο βασικός ανταγωνιστής του το 2012. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, έχει υπαναχωρήσει ακόμα και από τις υποσχέσεις που έδινε ο ίδιος το 2012, όταν πήρε την τρίτη διερευνητική εντολή.

Θυμίζουμε ότι τότε έθετε τους εξής, ανάμεσα σε άλλους, όρους για να μετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας: «Ακύρωση των επώδυνων μέτρων που στοχεύουν στις περαιτέρω περικοπές των μισθών και των συντάξεων. Κατάργηση - ακύρωση των νόμων που καταργούν βασικά εργασιακά δικαιώματα» κ.ά. Υποσχόταν, επίσης, διπλασιασμό της περιόδου χορήγησης του επιδόματος ανεργίας και επαναφορά του στα 461 ευρώ, για τα οποία βέβαια δε λέει τίποτα στο «κοστολογημένο» πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Κάνοντας μια παρένθεση, να θυμίσουμε τι έταζε ο Γ. Παπανδρέου πριν τις εκλογές του Οκτώβρη του 2009: Στήριξη στα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα, με έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης. Αναδρομική αύξηση 30 ευρώ στους συνταξιούχους του ΟΓΑ, αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό σε μισθούς και συντάξεις, καμία αύξηση στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ για τον επόμενο χρόνο, προστασία των δανειοληπτών από τις καταχρηστικές πρακτικές των τραπεζών και των εισπρακτικών εταιρειών.

Ακόμα, ίδρυση Ταμείου Αναχρηματοδότησης της οικονομίας, που θα βοηθά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων στο 4% του ΑΕΠ το 2010 και στο 5% του ΑΕΠ στο τέλος της τετραετίας, ενιαία, προοδευτική, τιμαριθμοποιημένη, δίκαιη φορολογική κλίμακα, για όλα τα εισοδήματα από εργασία και μερίσματα.

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια «μίξη» από τα Ζάππεια του Σαμαρά σε ό,τι αφορά τα «αναπτυξιακά» μέτρα και τις εξαγγελίες του Παπανδρέου το 2009 για την «κοινωνική αλληλεγγύη», όπως έλεγε τότε. Μ' αυτήν την «προίκα» έρχεται να κυβερνήσει η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας αυτό που λέει το προεκλογικό σποτ του ΚΚΕ: «Τα ίδια με τους ίδιους, ή τα ίδια με τους άλλους;»...

Ανακούφιση του λαού πίσω από τη γραμμή της ανάκτησης των απωλειών που είχε την τελευταία τουλάχιστον πενταετία, δεν μπορεί να υπάρξει. Οπως δεν μπορεί να υπάρξει λαϊκή ευημερία αν δεν καταργηθεί όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που επέβαλαν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της, αν δεν αποδεσμευτεί η χώρα από την ΕΕ, αν δεν περάσουν τα μονοπώλια κάτω από εργατικό - κοινωνικό έλεγχο και δεν διαγραφεί μονομερώς το χρέος. Σ' έναν τέτοιο αγώνα θα καταθέσει κάθε ψήφο που θα πάρει την Κυριακή το ΚΚΕ.

Τα χαράτσια που πληρώνει ο ελληνικός λαός στην ώρα της ανάγκης για να βρει την υγειά του δεν είναι μόνο τα χτεσινά, ούτε περιορίζονται σε αυτά που επιβλήθηκαν με τα μνημόνια. Είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας που άρχισε να στραγγαλίζει τις λεγόμενες «κοινωνικές παροχές» από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, στο πλαίσιο της τότε ΕΟΚ και σημερινής ΕΕ.

Η τάση αυτή εντάθηκε την περίοδο της κρίσης και δεν πρόκειται να αναστραφεί με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεσμεύεται για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, εξαρτά τις κρατικές δαπάνες για την Υγεία από την πορεία της διαπραγμάτευσης για το χρέος και φυσικά δε θέλει να καταργήσει την επιχειρηματική δράση στην Υγεία και στο Φάρμακο.

Για παράδειγμα, μέχρι το 1990 οι άρρωστοι είχαν μηδενική συμμετοχή στα φάρμακα. Με τον πρώτο αντιασφαλιστικό νόμο 1902/1990 της ΝΔ, θεσπίστηκε η συμμετοχή 25%. Εκτοτε διευρύνθηκε και μπήκαν διάφοροι περιορισμοί στη συνταγογράφηση, με αποτέλεσμα οι άρρωστοι να φτάσουν να πληρώνουν μεσοσταθμική συμμετοχή 9% το 2009 και 21,5% το 2013.

Το πρώτο οχτάμηνο του 2014, η συμμετοχή ήταν 26,5% και αφορά τα φάρμακα που καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ. Τα ποσά που τελικά καταβάλλουν οι άρρωστοι κάθε χρόνο είναι πολύ μεγαλύτερα, όπως δείχνουν και τα στοιχεία προηγούμενων χρόνων. Για παράδειγμα, το 2013 οι ασφαλισμένοι πλήρωσαν κοντά στα 750 εκ. ευρώ για φάρμακα που καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ και άλλα 850 εκ. ευρώ για φάρμακα που δεν καλύπτει ο Οργανισμός. Συνολικά, επιβαρύνθηκαν με 1,6 δισ. ευρώ από την τσέπη τους.

Το 1991 η κυβέρνηση της ΝΔ νομοθέτησε το εισιτήριο των 1.000 δραχμών στα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία (ΤΕΙ) των δημόσιων νοσοκομείων. Αυτό το «χιλιάρικο» - αντιστοιχούσε σε 3 ευρώ - οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το αύξησαν σε 5 ευρώ και το καθιέρωσαν και στα Κέντρα Υγείας. Κάθε χρόνο επισκέπτονται τα ΤΕΙ 6,5 εκ. άρρωστοι, πληρώνοντας κοντά στα 30 εκ. ευρώ.

Ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία (2001), όπου οι αμοιβές για τις επισκέψεις ξεκίνησαν από 25 - 90 ευρώ. Στη συνέχεια ήρθαν οι συγχωνεύσεις των νοσοκομείων, των πολυιατρείων του ΙΚΑ - και μετέπειτα ΕΟΠΥΥ. Με τους νέους κανονισμούς του ΕΟΠΥΥ, καθορίστηκε συμμετοχή 15% όλων των ασφαλισμένων για εξετάσεις που πραγματοποιούνται σε εργαστήρια του ιδιωτικού τομέα τα οποία είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΠΥ και συμμετοχή 10% των ασφαλισμένων για δαπάνες ειδών ειδικής διατροφής.

Ακολούθησε συμμετοχή 30% για τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ και 50% για τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ για νοσηλείες σε συμβεβλημένες κλινικές. Επιπλέον, οι ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ χρεώνονται και με 1 ευρώ για κάθε συνταγή, πληρώνοντας 70 εκ. ευρώ το χρόνο.

Αυτή η μακρόχρονη αντιλαϊκή πολιτική στο χώρο της Υγείας φόρτωσε τα λαϊκά στρώματα με αβάσταχτα χαράτσια, καθώς καταβάλλουν από την τσέπη τους το 40% των συνολικών δαπανών Υγείας. Μόνο την περίοδο 2003 - 2014, πλήρωσαν από την τσέπη τους 77,2 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το 52,3% ήταν για υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Οι εργαζόμενοι στον «Ευαγγελισμό» συζήτησαν τη Δευτέρα με τους υποψήφιους βουλευτές του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη και Ηλία Σιώρα

Από αυτή τη σκοπιά, κάθε ψήφος στο ΚΚΕ στις εκλογές, είναι ενίσχυση του αιτήματος για πλήρη χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό, με πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους, χωρίς περικοπές, πλαφόν, πληρωμές και συμμετοχές.

Εδικά για τους ανασφάλιστους, η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ υποχρεώθηκε, κάτω απ' τις εκρηκτικές ανάγκες, να προχωρήσει σε επιμέρους ρυθμίσεις για τη δωρεάν νοσοκομειακή και φαρμακευτική τους περίθαλψη. Επειδή όμως η χρηματοδότηση γι' αυτές τις ρυθμίσεις από το κράτος είναι μηδαμινή (μόλις 1.350.000 ευρώ για το 2014), τα νοσοκομεία αναγκάζονται να καλύψουν τη νοσηλεία των ανασφάλιστων από τα «ίδια έσοδα». Δηλαδή, από τα νοσήλια του ΕΟΠΥΥ, που συνήθως δεν μπορεί να τα αποδώσει στα δημόσια νοσοκομεία, ή από τις εισπράξεις του «5ευρω» στα τακτικά ιατρεία και τις πληρωμές στα απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία.

Αρα, η αναγκαία παροχή υπηρεσιών Υγείας στους ανασφάλιστους «φορτώνεται» στα Ταμεία και στους ασθενείς που καταβάλλουν χαράτσια, την ώρα που το κράτος «βγάζει την ουρά του απέξω». Το ίδιο ισχύει και για την κάλυψη της φαρμακευτικής περίθαλψης των ανασφάλιστων, που καλύπτεται απ' τον ΕΟΠΥΥ και υπολογίζεται σε 5,5 - 6 εκατ. το μήνα. Δηλαδή, σε ετήσια βάση κοντά στα 72 εκατ. ευρώ.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του «Ευαγγελισμού». Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο Ηλίας Σιώρας, διευθυντής της Καρδιολογικής Κλινικής του «Ευαγγελισμού», πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων και υποψήφιος του ΚΚΕ στην Α' Αθήνας, η δωρεάν περίθαλψη στο νοσοκομείο από Σεπτέμβρη έως Δεκέμβρη του 2014 ξεπέρασε τους 150 ανασφάλιστους. Δηλαδή, σε μηνιαία βάση αφορά κοντά στα 40 άτομα και 480 - 500 ετησίως.

Απ' τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι η μέση δαπάνη νοσηλείας στο νοσοκομείο για κάθε ανασφάλιστο είναι 2.144 ευρώ. Δηλαδή, για τους 500 ανασφάλιστους, ο «Ευαγγελισμός» θα χρειαστεί τουλάχιστον 1 εκατ. ευρώ το χρόνο. Το ποσό αυτό, όμως, αντιστοιχεί στο συνολικό σχεδόν ποσό με το οποίο επιχορήγησε η συγκυβέρνηση όλα τα νοσοκομεία για τη νοσηλεία των ανασφάλιστων το 2014. Από το ποσό αυτό, μόλις οι 70.000 ήταν για τον «Ευαγγελισμό».

Ομως, ούτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προδιαγράφεται κάποια ουσιαστική αλλαγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται προεκλογικά «δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους», στο πρόγραμμά του όμως αναφέρει ότι θα διαθέσει «350 εκατ. ευρώ για τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ανασφάλιστους και άνεργους».

Το ποσό αυτό δε φτάνει ούτε για «ζήτω», αν υπολογιστεί και το εξής στοιχείο: Κάθε χρόνο νοσηλεύονται 2,2 εκατ. άρρωστοι στα δημόσια νοσοκομεία, δηλαδή περίπου το 20% του πληθυσμού. Κατ' αναλογία, αν αρθούν οι σημερινοί περιορισμοί, θα νοσηλεύεται κατ' έτος και το 20% των 2,5 εκατ. ανασφάλιστων, δηλαδή κοντά στους 500.000 ασθενείς.

Με δεδομένο ότι η κατά κεφαλήν νοσοκομειακή περίθαλψη είναι 2.144 ευρώ, θα χρειαστούν κοντά στο 1 δισ. ευρώ μόνο γι' αυτή. Επιπλέον, υπάρχει η εξωνοσοκομειακή περίθαλψη, όπως εξετάσεις, και τα 72 εκατ. ευρώ για φάρμακα. Επομένως, τα 350 εκατ. ευρώ που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα καλύψουν, στην καλύτερη περίπτωση, μόλις το ένα τρίτο των αναγκών των ανασφάλιστων...

Πριν λίγες μέρες, στελέχη της συγκυβέρνησης ανακοίνωσαν αποζημιώσεις της τελευταίας στιγμής προς τους ροδακινοπαραγωγούς, που πλήγηκαν από το εμπάργκο της ΕΕ στη Ρωσία. Τα στελέχη αυτά επικαλούνται απόφαση της ΕΕ, που κανείς δεν μπορεί να βρει δημοσιοποιημένη. Απαντώντας στην κοροϊδία, αγρότες της Ημαθίας βγήκαν χτες με τα αγροτικά τους μηχανήματα στον κόμβο της Κουλούρας, απαιτώντας να πληρωθούν οι αποζημιώσεις μέχρι και αύριο Παρασκευή.

Το νέο εμπαιγμό σε βάρος των αγροτών καταγγέλλει η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Καλεί τους αγρότες να διεκδικήσουν την κάλυψη του χαμένου εισοδήματος του 2014, με άμεση αποζημίωση για τις ζημιές από το εμπάργκο, και να μην ξεγελαστούν από τη παροχολογία των τελευταίων ημερών πριν τις εκλογές. Καλεί την αγροτιά της περιοχής να γυρίσει την πλάτη σε παλιούς και νέους «σωτήρες», αφού όποια κυβέρνηση και να προκύψει, η ΚΑΠ θα μειώσει τις ενισχύσεις κατά 45%, οι αγρότες θα πληρώσουν βαρύτατο φόρο 13%, το κόστος παραγωγής θα αυξάνει, τα έργα υποδομής δε θα γίνουν, τα κάθε είδους χαράτσια θα διατηρηθούν κ.ά.

Ξεκίνησαν χτες οι απολύσεις στον κατασκευαστικό τομέα του Μετρό της Θεσσαλονίκης. Τηλεφωνικά ειδοποιήθηκαν για την απόλυσή τους οι πρώτοι 50 εργαζόμενοι, ενώ τις επόμενες μέρες σχεδιάζεται ν' απολυθούν άλλοι 200. Θυμίζουμε ότι η ΑΕΓΕΚ κατασκευαστική συμμετέχει στην κατασκευάστρια κοινοπραξία και για λογαριασμό της, ως υπεργολάβος, έχει προσλάβει τους εργαζόμενους στο έργο. Τώρα, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την κοινοπραξία και ζητά την απόλυση όσων απασχολούσε στον κατασκευαστικό τομέα.

Οι εργαζόμενοι εκτιμούν ότι η βιασύνη της Κοινοπραξίας (AIASA) να τους απολύσει, ενώ ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί αν θα παραμείνει ή θα αποχωρήσει από το έργο, συνδέεται με την επιδίωξή της να αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις, ώστε, αν τελικά παραμείνει, να συνεχίσει με ακόμη φθηνότερους εργαζόμενους. Ηδη, στελέχη της υπόσχονται ότι, αν η εταιρία παραμείνει στο έργο, θα επαναπροσλάβει μέρος των απολυμένων, χωρίς βέβαια να διευκρινίζουν τους όρους.

Από διαμαρτυρία των ΕΒΕ ενάντια στις απειλές του ΚΕΑΟ για κατασχέσεις

Μια σειρά από μέτρα επέτειναν τις συνέπειες που είχε για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ η κρίση, επιτάχυναν την πορεία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης σε κλάδους που δραστηριοποιούνται πολλές μικρές επιχειρήσεις.

Τέτοια μέτρα είναι, για παράδειγμα, η κατάργηση του αφορολόγητου, η φορολογία 26% από το πρώτο ευρώ, το τέλος επιτηδεύματος 650 ευρώ κατ' έτος κ.λπ., η ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου για την απελευθέρωση στον τομέα των μεταφορών, στο ψωμί, στο φάρμακο.

Τα μέτρα αυτά αποτελούν τμήμα των γενικότερων αναδιαρθρώσεων στην καπιταλιστική αγορά, επιδεινώνουν τους όρους δραστηριοποίησης των αυτοαπασχολούμενων και διευκολύνουν τη μονοπώληση. Είναι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης εδώ και πολλά χρόνια και με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης επιταχύνονται.

Εξίσου σαρωτικά ήταν τα μέτρα που αφορούν στο ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ. Με πρόσχημα την «εξυγίανση» του ασφαλιστικού συστήματος, επιβλήθηκαν εκτεταμένες περικοπές των συντάξεων και καταργήθηκαν η 13η και η 14η σύνταξη. Η μέση σύνταξη το 2009 ήταν 808 ευρώ, ενώ η αντίστοιχη το 2013 ήταν 539 ευρώ (33% μείωση). Η οικονομική κατάσταση του ΟΑΕΕ, για την οποία δεν έχουν ευθύνη οι ασφαλισμένοι, αξιοποιείται για να δρομολογηθούν νέες ανατροπές.

Η πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ συνέβαλε στην ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων, στη θωράκιση και την αύξηση της κερδοφορίας του. Από την άλλη, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητούν αυτόν το δρόμο, ούτε βέβαια τις βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Από αυτήν τη σκοπιά, δεν μπορούν να δώσουν λύση στα οξυμένα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων, ούτε να ανακόψουν την καταστροφική πορεία σε βάρος τους. Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Για τα χρέη στην εφορία, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να ρυθμίζονται σε 84 μηνιαίες δόσεις, έτσι ώστε η κάθε δόση να μην ξεπερνά το 20% του εισοδήματος του οφειλέτη. Παρόμοια ρύθμιση προτείνει και για οφειλές στον ΟΑΕΕ. Τα προηγούμενα χρέη θεωρούνται «βεβαιωμένα» και θα εισπραχτούν σε βάθος 7 ετών. Από αυτήν τη ρύθμιση, ο ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει να εισπράξει 20 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμων οφειλών, που θα χρηματοδοτήσουν την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και την «επανεκκίνηση» της οικονομίας, όπως ισχυρίζεται.

Ομως, η ρύθμισή τους είτε με τις 100 δόσεις της κυβέρνησης, είτε με τις 84 του ΣΥΡΙΖΑ, από μόνη της δε λύνει κανένα πρόβλημα. Τα χρέη αναπαράγονται από τις τρέχουσες υποχρεώσεις που δεν είναι δυνατόν να εκπληρωθούν. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να τα μεταφέρουν στο διηνεκές και μάλιστα τοκισμένα. Χωρίς κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων και «κούρεμα» των χρεών, δεν μπορεί να αλλάξει η δύσκολη κατάσταση που βιώνει η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων.

• Για τα «κόκκινα» δάνεια προτείνει τη «νέα σεισάχθεια» προκειμένου να ρυθμιστούν όπως προϋποθέτει η εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των τραπεζών, η αποκατάσταση της ρευστότητας, η «αναπτυξιακή επανεκκίνηση» της οικονομίας, όπως ισχυρίζεται. Οι ρυθμίσεις που υπόσχεται, στόχο έχουν να εισφέρουν στα τραπεζικά ταμεία έστω τμήμα των χρεών, έστω και με μακρόχρονες δόσεις και ταυτόχρονα να απαλλαγούν τα τραπεζικά χαρτοφυλάκια από «τοξικά» δάνεια.

«Κούρεμα» προβλέπεται «κατά περίπτωση» μόνο σε όσους βρίσκονται κάτω από το όριο φτώχειας, εκεί, δηλαδή, που οι τράπεζες δεν έχουν τίποτα να εισπράξουν. Ως γενική αρχή, προτείνεται η συνολική εξυπηρέτηση των χρεών σε τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς οργανισμούς να μην ξεπερνά το 1/3 του εισοδήματος του δανειολήπτη. Δηλαδή, για λογαριασμό του κράτους και των τραπεζών, δεσμεύει το 1/3 του εισοδήματος των αυτοαπασχολούμενων για πολλά χρόνια.

• Για την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων υπόσχεται την ίδρυση «τραπεζών ειδικού σκοπού για τους μικρομεσαίους», με την ενίσχυση των συνεταιριστικών τραπεζών και την ανασύσταση του ΤΕΜΠΜΕ.

Οι συνεταιριστικές τράπεζες λειτουργούν εδώ και 15 χρόνια. Μερικές χρεοκόπησαν, μαζί και το ΤΕΜΠΜΕ. Ακόμα και αν αναστηθούν, κάτω από οποιονδήποτε μανδύα, δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτε περισσότερο από μικροδάνεια υψηλότερου ρίσκου, με τους συνήθεις όρους δανεισμού, που αποφεύγουν οι μεγαλύτερες τράπεζες και με την προϋπόθεση της κεφαλαιοποίησής τους, κυρίως με λεφτά των ίδιων των αυτοαπασχολούμενων.

Επίσης, δεν μπορούν να απευθυνθούν στο σύνολο των αυτοαπασχολούμενων. Οι δυνατότητές τους δεν επαρκούν για να εξυπηρετήσουν πάνω από 3 - 4 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η θέση αυτή αποτελεί τον βασικό πυλώνα της «αναπτυξιακής» πρότασης της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί διέξοδο.

Την ίδια ώρα που παρουσιάζει τα παραπάνω σαν σανίδα σωτηρίας για τους μικρούς ΕΒΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει έξω από τη συζήτηση όλα τα καυτά ζητήματα, που σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν και την πορεία των μικροεπιχειρήσεων σε κάθε κλάδο. Ετσι:

• Δεν λέει τίποτα για τη λεγομένη «απελευθέρωση των επαγγελμάτων», παρότι χτυπά μεγάλο τμήμα των αυτοαπασχολούμενων και έχουν γίνει αξιόλογοι αγώνες. Ο λόγος είναι ότι η πολιτική του δεσμεύεται απέναντι στις φιλομονοπωλιακές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
• Δεν αναφέρεται στη φάμπρικα απειλών και κατασχέσεων, που έχει δρομολογηθεί με την ένταξη στο ΚΕΑΟ των οφειλών προς τον ΟΑΕΕ. Καμιά αναφορά στην κατάργησή του. Αντίθετα, με τα μέτρα που προτείνει, θεσμοθετείται ένας ακόμα μεγαλύτερος εισπρακτικός μηχανισμός, που περιλαμβάνει τώρα το σύνολο των οφειλών των αυτοαπασχολούμενων.
• Απουσιάζει κάθε αναφορά στο Ασφαλιστικό και ειδικότερα τον ΟΑΕΕ, που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Πέρα από την κουτσουρεμένη «επαναφορά» της 13ης σύνταξης σε τμήμα των συνταξιούχων, δεν λέει κουβέντα για τις καταιγιστικές μειώσεις των συντάξεων τα προηγούμενα χρόνια, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, την αναιμική κρατική χρηματοδότηση, τη ληστεία των αποθεματικών κ.λπ. Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει με μείωση των εργοδοτικών εισφορών και αντίστοιχη μείωση των συντάξεων, που καταλήγει σε συντάξεις πρόνοιας, όπως και η κυβέρνηση, από άλλον δρόμο.
• Για τα χρέη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάει για κατάργηση των προηγούμενων βαρών. Απλά, όπως και η συγκυβέρνηση, τα διευθετεί τα επόμενα χρόνια. Την ίδια ώρα, καμιά κουβέντα δεν γίνεται για τις φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, σαν «αναπτυξιακό» μέτρο, που είναι η μόνιμη επωδός όλων των κυβερνήσεων.

Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ έχουν πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσουν μπροστά στην κάλπη. Το ΚΚΕ μπήκε μπροστά στην οργάνωση της πάλης για το εμπόδισμα των μέτρων, την προστασία από κατασχέσεις, την ανακούφιση των άνεργων ΕΒΕ. Οι συνδικαλιστές του επιδίωξαν να προσανατολίσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Εκαναν ό,τι μπορούσαν για να συμμετέχουν ενεργά στα σωματεία όλο και περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι, να τα μετατρέπουν σε εστίες αντίστασης στα αντιλαϊκά μέτρα.

Το ΚΚΕ προτείνει τη Λαϊκή Συμμαχία των αυτοαπασχολούμενων με τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Στο δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας υπάρχει προοπτική υπεράσπισης των πραγματικών συμφερόντων των αυτοαπασχολούμενων, που είναι δεμένα με χίλια νήματα με τα συμφέροντα των άλλων λαϊκών στρωμάτων, για να εξασφαλιστεί μόνιμη και σταθερή δουλειά, απαλλαγή από το βραχνά των χρεών, από την καθημερινή εξοντωτική εργασία. Σ' αυτή την προοπτική θα συμβάλει η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές της Κυριακής.

Συνδικαλιστές, που κατεβαίνουν υποψήφιοι με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, μιλούν στο «Ριζοσπάστη» για την εκλογική μάχη.

Μέσα στο πλαίσιο αυτών των πολιτικών, επιχείρησαν να αλώσουν και τις λαϊκές αγορές για να τις παραδώσουν στα μονοπώλια. Το ίδιο κάνουν για όλη την οικονομία. Εξολοθρεύουν τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους και τους προσφέρουν θυσία στο βωμό των κερδών των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Καταστρέφουν την οικονομία και πετάνε στην ανεργία άξιο εργατικό δυναμικό. Απαξιώνουν τους νέους μας και τους καταντάνε επαίτες για δουλειά χωρίς αμοιβή και χωρίς μέλλον.

Απέναντι σε όλ' αυτά, απέναντι στην ΕΕ, στα μονοπώλια και το διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο, απέναντι στους εδώ υπηρέτες τους, στάθηκε αγωνιστικά και αταλάντευτα μόνο το ΚΚΕ. Υπεράσπισε τους επαγγελματίες των λαϊκών αγορών, το λαό, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς. Ηταν στο πλευρό των λαϊκών αγορών στη μεγάλη δεκαήμερη απεργία που κάναμε, το ΚΚΕ μάς στήριξε σε κάθε δίκαιο αίτημά μας στη Βουλή και στο δρόμο του αγώνα. Ετσι στήριξε και κάθε δίκαιο αίτημα του λαού μας. Το μόνο κόμμα που θέτει ευθέως θέμα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και εξόδου από την ΕΕ. Το μόνο κόμμα που συνδυάζει τη ριζική λύση των καθημερινών μας προβλημάτων με το σύνολο των προβλημάτων που έχει ο λαός μας.

Συστρατεύομαι με το ΚΚΕ, αυτό το κόμμα πρέπει να επιλέξει και να ψηφίσει ο λαός στις εκλογές, αν θέλει να απαλλαγεί από τα μέτρα που του φορτώνουν.

Το προηγούμενο διάστημα, στο εργοστάσιο που δουλεύω κάναμε αγώνες για να κρατήσουμε τη δουλειά μας, να πάρουμε τα δεδουλευμένα μας που μας χρωστάνε μήνες τώρα, να έχουμε ένα αξιοπρεπές μεροκάματο για να ζήσουμε την οικογένειά μας. Εκεί είναι που συναντήθηκα με το ΚΚΕ, που ήταν δίπλα μας με όλες του τις δυνάμεις. Εκεί στο μετερίζι του αγώνα είναι που αποφάσισα και εγώ να συστρατευτώ με τους κομμουνιστές και ας μη γνωρίζω τα πάντα για την πολιτική τους. Αλλά η ίδια η καθημερινότητα της ζωής τους επιβεβαιώνει για τα δίκια τους. Γι' αυτό καλώ και όλους τους συναδέλφους μου, όλους τους εργαζόμενους να δείξουν εμπιστοσύνη στην ίδια τους την εμπειρία, να μην ξεγελαστούν, για άλλη μια φορά, από τις κοκορομαχίες των μονομάχων, να δείξουν εμπιστοσύνη σε αυτούς που όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν δίπλα τους, σε όλους τους αγώνες, λέγοντάς τους πάντα την αλήθεια. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια πήραμε το μάθημά μας. Μπορούμε τώρα να τους γυρίσουμε την πλάτη. Γιατί όποια και αν είναι η κυβέρνηση την επόμενη μέρα θα συνεχίσουν να είναι εδώ οι αντεργατικοί νόμοι, το χτύπημα των συντάξεων, τα κουτσουρεμένα μεροκάματα, τα νέα μέτρα που μας ετοιμάζουν. Και τότε είναι που θα χρειαστούμε ένα ισχυρό ΚΚΕ και μέσα στη Βουλή και παντού. Γιατί χωρίς ισχυρό ΚΚΕ δεν υπάρχει ταξικό κίνημα που να συγκρούεται, να αμύνεται, να διεκδικεί, δεν υπάρχει προοπτική για το σήμερα και πολύ περισσότερο για το αύριο.

Καλώ όλους όσους ανησυχούν και βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τη συναίνεση και την αναμονή για λύσεις «από τα πάνω», όσους δεν εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε μια άλλη κυβέρνηση και διαχείριση, να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του ΚΚΕ, για μια ισχυρή αντιπολίτευση στη Βουλή και το Λαό.