Τα τραγούδια τους, οι χοροί τους και οι παραδόσεις τους «έσμιξαν» με τις ανησυχίες τους και την αγανάκτησή τους. Κι όλα μαζί, η ζωή τους, ο πολιτισμός του κάθε λαού, οι κουβέντες τους κι η οργή τους, «γονιμοποιήθηκαν» σε υπόσχεση για οργάνωση του αγώνα τους. Του κοινού αγώνα με τους Ελληνες εργάτες σαν ταξικά αδέλφια που είναι. Γιατί η ίδια η ζωή έχει δείξει ότι δεν υπάρχουν «φιλεργατικά» μονοπώλια, ούτε «καλός» ιμπεριαλισμός. Γιατί ήρθαν στην Ελλάδα για «καλύτερη ζωή» και «σκόνταψαν» πάνω στην, εξίσου αντεργατική και εγκληματική με της χώρας τους, αστική τάξη της Ελλάδας. Πάνω στη φτώχεια, στην ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό των Ελλήνων εργατών και των παιδιών τους. Γι' αυτό εδώ και δυο μέρες βρέθηκαν όλοι μαζί στο πάρκο ΦΙΞ.

Σήμερα, ολοκληρώνονται οι τριήμερες πολιτικές εκδηλώσεις του ΚΚΕ για Ελληνες και Μετανάστες Εργάτες. Εκδηλώσεις που, έξι χρόνια τώρα, κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στη συνείδηση των εργατών. Ο ταξικός προσανατολισμός των εκδηλώσεων, οι πολιτικές ομιλίες και οι συζητήσεις που αναδεικνύουν τις αιτίες των μεγάλων προβλημάτων των εργαζομένων όλου του κόσμου, απαντούν στα ερωτήματα των ντόπιων και ξένων εργατών. Η πρόταση για κοινό αγώνα με προοπτική, τους δίνει διέξοδο και τους γεμίζει πίστη στις δυνάμεις των εργατών και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων. Η αντιμετώπιση των μεταναστών σαν ανθρώπων που πρέπει να παλέψουν για τα δικαιώματά τους, και όχι σαν «προστατευόμενο είδος» που θα φροντίσουν οι κάθε λογής «ανθρωπιστικές», «αντιρατσιστικές οργανώσεις» για χάρη τους, τους γεμίζει με το αίσθημα της ευθύνης και της αξιοπρέπειας.

Το μήνυμα που «εκπέμπει» εδώ και δυο μέρες από το πάρκο ΦΙΞ είναι δυνατό, μεστό και ξεκάθαρο: Ο ιμπεριαλισμός είναι ένας και ίδιος για τους εργάτες όλου του κόσμου. Βαθύτατα αντιλαϊκός, απάνθρωπος και αντιδραστικός. Ο καπιταλισμός, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για να αυξάνουν οι κεφαλαιοκράτες τα κέρδη τους, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι όπου πρωτοστατούν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι η αιτία για το ξερίζωμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Κι αυτό πρέπει και, με τον κοινό οργανωμένο ταξικό αγώνα, μπορεί να αλλάξει.

Στο ΦΙΞ αυτές τις μέρες συζητούν εργάτες με εργάτες, για την Παιδεία, για τη συμμετοχή τους στα ταξικά συνδικάτα, για τη νεολαία, για ό,τι τους απασχολεί. Τα παιδιά τους παίζουν μαζί. Δεκάδες κοινότητες και σύλλογοι μεταναστών μαζί με ελληνικούς μαζικούς φορείς και συνδικάτα βρίσκονται εκεί και «χτίζουν» σταθερά το Μέτωπό τους. Τραγουδούν και χορεύουν μαζί. Μέσα από τα τραγούδια και τις κουβέντες τους έρχεται η καταδίκη του καπιταλισμού, που είναι η αιτία για τη φτώχεια των εργατών όλου του κόσμου, για τις στρατιές των ανέργων, τις κοινωνικές ανισότητες, για την ένταση του αυταρχισμού, του ρατσισμού και του εθνικισμού, για τις εμφύλιες συγκρούσεις και τους πολέμους.