Λίγους μήνες πριν, ακόμα και το θέατρο που οι Μακρονησιώτες δημιουργούσαν ζωή από τα βασανιστήρια, τα κτίρια που στέγαζαν τους αρτοκλιβάνους, το διοικητήριο, οι εκκλησίες του Αγ. Αντωνίου και του Αγ. Ελευθερίου είχαν μετατραπεί σε στάνες. Με παρέμβαση του Δήμου Κέας καθαρίστηκαν. Κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει πως το ίδιο θα συμβεί το επόμενο διάστημα. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν προβλέψει καμία συντήρηση των μνημείων, καμία προστασία του χώρου.

«Φυσικά», ούτε λόγος για αξιοποίηση της Μακρονήσου, ως ενός τόπου που γράφτηκαν ηρωικές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Η εικόνα του νησιού φέρνει θλίψη και οργή για όποιον έχει έστω και στοιχειώδη γνώση της ιστορίας του. Τα σωζόμενα κτίσματα που με τα χέρια τους έφτιαξαν οι ήρωες της Μακρονήσου τώρα έχουν γίνει «στηρίγματα» για τις στάνες που «στεγάζουν» γιδοπρόβατα.

Πρόσφατα, ο «Ρ» δημοσίευσε περσινό έγγραφο του αστυνομικού τμήματος Λαυρίου, το οποίο έχει αποσταλεί στα αρμόδια υπουργεία και υπηρεσίες, και διαπιστώνεται η κατάσταση της Μακρονήσου. Εκτός των παραπάνω καταστροφών αναφέρεται πως έχει στηθεί ολόκληρη επιχείρηση. Τα γιδοπρόβατα μεταφέρονται παράνομα από το νησί σε παράνομο σφαγείο στο Λαύριο.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε τις αποφάσεις που υπάρχουν για την προστασία της Μακρονήσου, για να αποκαλυφθεί ακόμα περισσότερο πως η καταστροφή του νησιού είναι σκόπιμη. Στις 16 Μάη του 1989 το ΥΠΠΟ αποφάσισε να χαρακτηρίσει «ως ιστορικό τόπο» - σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1469/50 «περί προστασίας ειδικής κατηγορίας οικοδομημάτων και έργων τέχνης μεταγενέστερων του 1830» - ολόκληρο το νησί της Μακρονήσου, γιατί έχει σημαδέψει την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Με βάση την ίδια απόφαση χαρακτηρίζονται «ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία, όλα τα κτίρια των στρατοπέδων της Μακρονήσου».

Ακολουθεί το ΠΔ στις 30 Αυγούστου του 1995 για τις χρήσεις γης της Μακρονήσου όπου αποφασίζεται πως «οποιαδήποτε επέμβαση στα υφιστάμενα διατηρητέα κτίρια γίνεται μετά από τη γνώμη του αρμοδίου Συμβουλίου Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού. Υφιστάμενες χρήσεις γης που δεν προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος διατάγματος, απομακρύνονται σε δύο χρόνια μετά τη δημοσίευσή του. Σε περίπτωση καταστρατήγησης ή παραβίασης των επιτρεπόμενων χρήσεων επιβάλλεται η σφράγιση του ακινήτου σύμφωνα με την 44242/2361/1989 Υπουργική Απόφαση (Β 380). Σε περίπτωση υποτροπής η νέα σφράγιση είναι οριστική». Τα αυθαίρετα των καταπατητών παραμένουν ακόμα εκεί!..

Κάθε κομμουνιστής, κάθε προοδευτικός αγωνιστής δεν μπορεί να ανεχτεί αυτή την ντροπή. Η λέξη εγκατάλειψη δεν μπορεί να αποδώσει τη σκοπιμότητα των κυβερνώντων. Θέλουν να θάψουν την Ιστορία. Οσο, όμως, και να προσπαθήσουν, το Μακρονήσι δεν καταστρέφεται. Είναι χαραγμένο στην ιστορική μνήμη του λαού μας με το αίμα των αγωνιστών που έγιναν μάρτυρες. Μάρτυρες χωρίς «μεταφυσικές» δυνάμεις, άνθρωποι καθημερινοί που πάλεψαν για υψηλά ιδανικά. Οδηγοί στο δρόμο που περπατάμε και εμείς σήμερα.