Και αυτή τη φορά η ετήσια έκθεση του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά - που παρουσιάστηκε στις 27.2.2002 σε όλο τον κόσμο - ήταν «γροθιά στο στομάχι» εκείνων, που πλασάρουν ψευτοδιλήμματα και πριμοδοτούν τη λογική διαχείρισης του προβλήματος: Το Διαδίκτυο αποτελεί πια το σύγχρονο δρόμο της ηρωίνης και των πάσης φύσεως ναρκωτικών, όπου εγκληματίες αναζητούν θύματα, εμπορεύονται τους «τεχνητούς παραδείσους» και ξεπλένουν τα ναρκω-χρήματα.

Το εμπόριο των ναρκωτικών, ίσως, να αποτέλεσε τον πρόδρομο της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης» και η διάδοσή τους μέσω του Διαδικτύου αποτελεί απλώς την πιστοποίησή του. Ετσι, η διαπίστωση του ΟΗΕ ότι η νομιμοποίηση της κάνναβης θα ήταν «ιστορικό λάθος» είναι ένα όπλο στη φαρέτρα όσων αντιπαλεύουν όλα τα ναρκωτικά και θέλουν τη ζωή ελεύθερη από κάθε είδους εξαρτήσεις. Ο ΟΗΕ τεκμηριώνει την άποψη αυτή απ' τις εμπειρίες των χωρών που προχώρησαν στις λεγόμενες ρηξικέλευθες λύσεις: Τα coffee shops της Ολλανδίας κάνουν τζίρο τρία δισ. δολάρια το χρόνο και αντιβαίνουν στη Συνθήκη του ΟΗΕ. Το ελβετικό σχέδιο νόμου για την κάνναβη είναι βήμα προς τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών, προσκρούει στις διεθνείς συνθήκες ελέγχου. Καμία από αυτές τις κυβερνήσεις δεν κατάφερε να δείξει τον τρόπο, με τον οποίο η εφαρμογή τέτοιων μέτρων μειώνει τη ζήτηση παράνομων ναρκωτικών ουσιών, επισημαίνει στην έκθεσή του ο ΟΗΕ.

Χαρακτηριστική είναι η αφίσα του ΟΗΕ, με το ερώτημα: «Σκοτώνουν τα ναρκωτικά;». Και η απάντηση - στην ίδια αφίσα: «Ρωτήστε τους επιζήσαντες»!

Οι επιζώντες της χρήσης των ναρκωτικών είναι εκείνοι που έδωσαν με επιτυχία τον τιτάνιο αγώνα της απεξάρτησης: Και ένα τέτοιο μήνυμα αισιοδοξίας έδωσε (5.3.2002) η Μονάδα Απεξάρτησης «18 Ανω», παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα του πενταετούς προγράμματος για τις εξαρτημένες γυναίκες: Ο αριθμός τους μεγάλος, φτάνει το 40-50% του συνόλου των τοξικομανών. Η ηλικία τους μικρή. Στην πλειοψηφία, είναι κορίτσια 18-25 ετών. Αυξάνεται ο αριθμός των γυναικών που εντάσσονται στο πρόγραμμα απεξάρτησης (το '97 προσήλθαν 30 γυναίκες, το 2001 τριπλασιάστηκε ο αριθμός, αφού προσήλθαν 96 γυναίκες). Μειώθηκε ο μέσος όρος ηλικίας των τοξικομανών που εντάσσονται στο πρόγραμμα (το 1995, μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 31 έτη, το 2001 ήταν τα 26 έτη). Μειώθηκε το ποσοστό διακοπής της θεραπείας των γυναικών και αυξήθηκε ο αριθμός προσέλευσης των εξαρτημένων μητέρων.

Ωστόσο, από τη μέχρι τώρα λειτουργία του προγράμματος, προκύπτει ότι ο αριθμός των διαθέσιμων θέσεων δεν επαρκεί για να καλύψει τη ζήτηση, με κίνδυνο να αρχίσει να δημιουργείται και γι' αυτό το πρόγραμμα λίστα αναμονής.

«Το παιδί ήταν το βασικό κίνητρο για να κάνω αυτήν την αλλαγή. Ηταν ο λόγος για να ξαναβρώ το παιδί μου. Η απόφαση της απεξάρτησης είναι δύσκολη. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που σε κρατούν πίσω, κυρίως η κοινωνική κατακραυγή, η έλλειψη βοήθειας από τους δικούς σου, ο φόβος για την επιμέλεια του παιδιού», είπε η Ματίνα Κάραλη, μια από τις μητέρες που τελείωσαν το ειδικό πρόγραμμα του «18 Ανω».

Αλήθεια, τι σχέση έχει το κουράγιο αυτής της μάνας με τους προβληματισμούς της προέδρου του Οργανισμού κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) Αννας Κοκκέβη, που δημοσιεύτηκαν την ίδια μέρα στην «Καθημερινή» (5.3.2002) με τον τίτλο: «Αποποινικοποίηση των ναρκωτικών»;

Υποτίθεται ότι ο ΟΚΑΝΑ είναι ο οργανισμός που - κατά βάση - έχει στόχο να υλοποιήσει το Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά των Ναρκωτικών, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στις 19.12.2001...