Κυριακή 10 Μάρτη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Διεκδικούν ρεκόρ εργατοπατερισμού

Δε γνωρίζουμε από πού το ...εμπνεύστηκαν, αλλά, σίγουρα, διεκδικούν μία θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες. Αυτής του εργατοπατέρα. Αναφερόμαστε στους ...συνδικαλιστές, που αποτελούν το ΔΣ του Πανελλήνιου Συλλόγου Υπαλλήλων Προσωπικού ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και συνδικαλιστές του ΣΥΝ), οι οποίοι αποφάσισαν τα εξής, σύμφωνα με όσα κατάγγειλε η ΕΣΚ ΟΤΕ: Ο πρόεδρος του ΔΣ θα παίρνει μισθό από το σωματείο, όσο το επίδομα ευθύνης διευθυντή του ΟΤΕ. Δηλαδή, ούτε λίγο - ούτε πολύ, 540.000 δραχμές μηνιαίως! Ο γενικός γραμματέας θα παίρνει μισθό, όσο το επίδομα ευθύνης του υποδιευθυντή. Δηλαδή, 375.000 δραχμές! Τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής περίπου 300.000 δραχμές! Και όχι μόνον αυτά. Αποφάσισαν, επίσης, να παίρνουν τα μέλη του ΔΣ 50.000 δραχμές για κάθε συνεδρίαση, πρόσθετες αμοιβές σε όσους παίρνουν μέρος σε περιφερειακές συσκέψεις, συμβούλια, ημερίδες που οργανώνει ο ΟΤΕ, κλπ. Κι όλ' αυτά, πέραν του μισθού, που συνεχίζουν και παίρνουν όλοι τους, από τον ΟΤΕ. Τέλος, αποφάσισαν ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι ανακοινώσιμα..!

Δε λέμε, βέβαια, έχουν και κάποιο ...δίκιο οι άνθρωποι. Στο κάτω κάτω της γραφής, τόσο τα διευθυντικά στελέχη του ΟΤΕ, όσο και αυτοί, τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν και ο ρόλος τους για το σκοπό αυτό είναι όλων τους αναντικατάστατος. Επομένως, δεν μπορεί κάποιοι να αμείβονται πλουσιοπάροχα και κάποιοι να πένονται... Είναι θέμα ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης...

Πόσα εισπράττουν;

Με αφορμή, πάντως, το γεγονός αυτό και επειδή γνωρίζουμε ότι το φαινόμενο - στον ένα ή άλλο βαθμό - δεν περιορίζεται μόνο στον ΠΣΥΠ ΟΤΕ, πολύ θα θέλαμε να μάθουμε τι ανάλογο ισχύει στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ, σε μερικές μεγάλες ομοσπονδίες ή μεγάλα πανελλαδικά σωματεία, όπως η Πανελλήνια Ενωση Τεχνικών ΟΤΕ, σωματεία τραπεζικών, εργαζομένων στη ΔΕΗ, κλπ.

Δε νομίζουν, όσοι κόπτονται τον καιρό αυτό για διαφάνεια, κλπ., κλπ., ότι έχουν κάθε δικαίωμα οι εργαζόμενοι, να μάθουν πόσα εισπράττουν κάθε μήνα επισήμως οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες, είτε από τη συμμετοχή τους στα ΔΣ, είτε για άλλες δραστηριότητες (π.χ., συμμετοχή σε Διοικήσεις Οργανισμών κλπ.); Λέμε επισήμως, γιατί τα «ανεπίσημα», έτσι κι αλλιώς, είναι και θα παραμείνουν άγνωστα...

Περιμένουμε, λοιπόν, τη συγκεκριμένη έκφραση της ευαισθησίας τους...

Προκαλεί ερωτήματα

Αμείωτη συνεχίζεται, εδώ και αρκετό καιρό, από τη μεγάλη πλειοψηφία των εφημερίδων, αλλά και ηλεκτρονικών ΜΜΕ, μια φιλολογία, γύρω από τη «17 Νοέμβρη», την «ελληνική τρομοκρατία» γενικότερα και, ιδιαίτερα, το ενδεχόμενο συλλήψεων. Στη συντριπτικά μεγάλη τους πλειοψηφία, τα δημοσιεύματα αυτά δεν περιέχουν το παραμικρό νέο στοιχείο και μόνον απορίες και ερωτήματα προκαλούν, σχετικά με τις σκοπιμότητες που θέλουν να εξυπηρετήσουν. Πρόκειται, άραγε, αποκλειστικά και μόνο, για την επιδίωξη κάποιων κύκλων, να διατηρήσουν στην επικαιρότητα - πάση θυσία - το «ελληνικό τρομοκρατικό πρόβλημα»; Θέλουν να καλλιεργήσουν ένα κλίμα επικείμενων συλλήψεων, ώστε να διευκολυνθούν οι όποιοι σχεδιασμοί των κυβερνώντων και των αντίστοιχων υπηρεσιών; Επιδιώκουν κάτι άλλο ή άλλα; Δε γνωρίζουμε. Επαναλαμβάνουμε, όμως, ότι προκαλεί εύλογες απορίες και ερωτήματα η αμείωτη αυτή εμμονή στη σχετική φιλολογία. Ιδωμεν...

Μια εξαίρεση

Από τα προαναφερθέντα δημοσιεύματα, πάντως, πρέπει να εξαιρέσουμε αυτό του «Ελεύθερου Τύπου», της Τετάρτης 6 Μάρτη. Και αυτό, γιατί φέρνει στο φως της δημοσιότητας ορισμένα νέα και ενδιαφέροντα στοιχεία. Σημειώνει το σχετικό ρεπορτάζ: «Περίεργες διασυνδέσεις με την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και με μεγάλη ξένη μυστική υπηρεσία φέρονται ότι διατηρούσαν επί σειρά ετών τουλάχιστον δύο πρόσωπα, τα ονόματα των οποίων βρίσκονταν σε λίστα που συντάχθηκε παλαιότερα και παρουσίαζε τους βασικότερους υπόπτους για συμμετοχή στη "17 Νοέμβρη" και σε άλλες ελληνικές τρομοκρατικές οργανώσεις». Το δημοσίευμα αναφέρει μια σειρά στοιχεία, καθώς και σχετικά αποσπάσματα δυο παλιότερων εκθέσεων, που είχαν συνταχθεί με εντολή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Σ' αυτά αναφέρονται και τα εξής: «Οι συμπτώσεις της χρονικής συγκυρίας, σε σχέση με το ρόλο των θυμάτων στο πολιτικό σκηνικό, πιθανόν να παραπέμπουν σε προβληματισμούς περί χειραγώγησης της οργάνωσης (σ.σ. "17 Νοέμβρη") από κέντρα εξουσίας, των οποίων η θεατότητα είναι αδύνατη». «Η μελέτη των κειμένων αυτών (σ.σ. των προκηρύξεων) μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι συντάκτες τους είναι μάλλον άνθρωποι του κρατικού μηχανισμού, που ούτε, ύστερα από τόσα χρόνια, κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα κείμενο απαλλαγμένο από επαναλήψεις, ασυναρτησίες, φλυαρίες, κακοκατασκευασμένες γλωσσικές ακρότητες, τάχα αριστερίστικες. Μια πιο τολμηρή υπόθεσή μας είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να αναζητηθούν στις μυστικές υπηρεσίες».

Τα παιδιά στη Ρωσία

Πάνω από 1,1 εκατ. ανήλικοι, ανάμεσά τους περισσότερα από 300.000 παιδιά, κάτω των 12 ετών, συνελήφθησαν πέρυσι στη Ρωσία, για διάφορες αξιόποινες πράξεις, στη διάρκεια επιχειρήσεων της αστυνομίας σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, αεροδρόμια και αποθήκες κτιρίων, όπου είχαν βρει καταφύγιο. Τα στοιχεία είναι επίσημα και ανακοινώθηκαν από τον γενικό εισαγγελέα της χώρας, Βλαντιμίρ Ουστίνοφ. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ανάμεσα στα συλληφθέντα παιδιά ήταν και 1.600, τα οποία κατηγορούνται για φόνους, ενώ 45.000 ήταν αναλφάβητοι. Επίσημα, η Ρωσία αριθμεί περίπου ένα εκατομμύριο εγκαταλειμμένα παιδιά, αλλά ο πραγματικός αριθμός υπολογίζεται από τους ειδικούς ότι πρέπει να είναι διπλάσιος έως τριπλάσιος. Πολλά από τα παιδιά αυτά έχουν πέσει στα δίχτυα κύκλων του οργανωμένου εγκλήματος, οι οποίοι τα ωθούν στο δρόμο της πορνείας, χρησιμοποιώντας τα παράλληλα και ως φτηνά «εργατικά χέρια», για τη διακίνηση ναρκωτικών.

Εικόνες της καπιταλιστικής Ρωσίας, δώδεκα μόλις χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού. Εικόνες, από μια χώρα, όπου, μόλις πριν 15 χρόνια, τα δικαιώματα του παιδιού ήταν πλήρως και στην πράξη κατοχυρωμένα.

ΒΙΒΛΙΟ
Διηγήματα - «φέτες ζωής»

Εικόνες καθημερινές, ανθρώπων της «διπλανής πόρτας». Εικόνες, ίσως, και δικές μας ή δικών μας ανθρώπων, σε φτωχικές γειτονιές, σε άχαρα τσιμεντόκουτα της Αθήνας, αλλά και σε «γωνιές» της επαρχίας. Κάθε άνθρωπος και ένα βάσανο, μια πίκρα, ένας καημός, ένας πόθος. Ενα δράμα, μικρό ή μεγάλο. Αναπάντεχο ή προδιαγεγραμμένο. «Φέτες ζωής» ανώνυμων ανθρώπων. Κυρίως, φτωχών και αδικημένων. Γυναικών, ανδρών, γονιών, παιδιών, αυτού του λαού και τόπου. Ζωές, σημαδεμένες από λογής - λογής «Χαμένες ευκαιρίες». Αυτό τον τίτλο έδωσε στο πρώτο πεζογραφικό βιβλίο της η Μαρίνα Αντωνίου («Σύγχρονη Εποχή»). Πρόκειται για συλλογή διηγημάτων, στα περισσότερα από τα οποία «πρωταγωνιστεί» η γυναίκα, όπως υποδηλώνει ο αισθαντικός πίνακας της Μαριάννας Αναστασοπούλου, στο εξώφυλλο του βιβλίου. Η λαϊκή γυναίκα, που μοχθεί καθημερινά για το σπιτικό της, τα παιδιά και τον άντρα της, και η εργαζόμενη γυναίκα, που αντικατοπτρίζει το πιο καταπιεσμένο τμήμα της ταξικής κοινωνίας. Η φτωχή, στερημένη και τις μικρότερες χαρές, γυναίκα. Η απατημένη σύζυγος. Η ασυνειδητοποίητη γυναίκα, που υπομένει αδιαμαρτύρητα μια πνιγηρή καθημερινότητα κι άλλοτε την παίρνει το παράπονο, άλλοτε κάνει μια μικρή «επανάσταση», άλλοτε υποτάσσεται στη «μοίρα» της.

Σύντομη, πυκνή, απέριττη, «γυμνή» από λογοτεχνίζοντες εντυπωσιοθηρισμούς, ρεαλιστική, γυναικείας ευαισθησίας, με τη γλώσσα της καθημερινής ομιλίας όλων μας, σε ρυθμούς φυσικούς - χαλαρούς, κοφτούς, αγχωμένους - με ευθύβολες πινελιές, η γραφή της Μ. Αντωνίου «ζωγραφίζει» βιώματα, συναισθήματα, προβλήματα, στιγμές ζωής ή και ολόκληρους κύκλους ζωής, που σ' όλους, λίγο - πολύ, κάτι μας θυμίζουν... Οπως η ασφυκτιούσα - και οικονομικά - μάνα, που με τα παιδιά της σκαρφαλώνει στην κορφή του Λυκαβηττού για να ακούσει τσάμπα μια συναυλία. Η στερημένη μάνα και απατημένη σύζυγος. Η άλλη που θυμίζει το τραγουδάκι «Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά/ μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά/. Δεν έχω τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό./ Είμαι ένα ζώον, δηλαδή, κανονικό»... Οπως ο ορφανός Κυριάκος, που ρημάζεται από την τσιφουτιά του θετού του πατέρα. `Η, το φτωχό, εργατικό, φιλομαθές, ντροπαλό με τις κοπέλες, παλικάρι. Η δυστυχία που προκαλούν τα ναρκωτικά. Η έλλειψη γονικής αγάπης για τα παιδιά. Η αποτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις, ο παραλογισμός του νεοπλουτισμού. Ο βιασμός ενός παιδιού. Το ξόδεμα του πρώτου μισθού για τον αιφνίδιο θάνατο του βασανισμένου γονιού του. Το διήγημα που ξεχωρίζει με το βαθύτερο ανθρωπιστικό μήνυμά του τιτλοφορείται «Μια συνηθισμένη μέρα».


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Γρηγοριάδης Κώστας

Πρόσωπο
Νάτζι Σάμπρι

Γρηγοριάδης Κώστας

Τον Απρίλη θα ξανασυναντηθούν ο Ιρακινός ΥΠΕΞ, Νάτζι Σάμπρι, και ο ΓΓ του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, που, μετά από ένα χρόνο, συνομίλησαν, την Πέμπτη, στη Νέα Υόρκη για το ενδεχόμενο επανάληψης των επιθεωρήσεων στο ιρακινό οπλοστάσιο. Οι δύο πλευρές δήλωσαν ικανοποιημένες από τον πρώτο γύρο συνομιλιών, τον οποίο χαρακτήρισαν «εποικοδομητικό και θετικό». Μάλιστα, διπλωμάτες του ΟΗΕ άφηναν να εννοηθεί ότι η ιρακινή αντιπροσωπεία δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο επανάληψης των επιθεωρήσεων, ενώ ταυτόχρονα διαβεβαίωναν ότι εφόσον «ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις που θέτει ο Οργανισμός, θα αρθεί το εμπάργκο σε βάρος του Ιράκ».

Οι συνομιλίες διεξήχθησαν υπό το βαρύ κλίμα της ολοένα εντεινόμενης φημολογίας περί στρατιωτικού πλήγματος κατά του Ιράκ στο πλαίσιο της δεύτερης φάσης της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας. Η Ουάσιγκτον δεν έκρυψε τη δυσπιστία της για τα αποτελέσματα των συνομιλιών, ενώ ο Βρετανός πρωθυπουργός, παρά τις οξυνόμενες διαφωνίες εντός των κόλπων της κυβέρνησής του, που αγγίζουν και την πιθανότητα αποχώρησης ορισμένων υπουργών, συντάσσεται ξεκάθαρα με το πλευρό του Αμερικανού Προέδρου. Μάλιστα, ο περίφημος «άξονας του κακού» αναμένεται να είναι και το κύριο θέμα συζήτησης κατά την επικείμενη επίσκεψη Μπλερ στην Ουάσιγκτον. Ο Ανάν, πάντως, δήλωσε ότι «δε θα ήθελε να δει μια νέα σύρραξη στην περιοχή», ενώ η Αγκυρα δημοσιοποιούσε τις ανησυχίες της.


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ