Ακόμη, εισάγεται η λογική των θετικών ρυθμίσεων, λόγω ηλικίας για τους νέους, τους ηλικιωμένους, τους εργαζόμενους που συντηρούν άλλα πρόσωπα. Αφού πρώτα αφαιρεί την ίση μεταχείριση αυτών των ηλικιών εργαζομένων, στη συνέχεια θεσμοθετεί «θετικές ρυθμίσεις», δηλαδή την πολιτική των προγραμμάτων διαχείρισης της φτώχειας, της παροχής φτηνού εργατικού δυναμικού αυτών των ηλικιών.

Οσο για τους διάφορους θεσμούς που έχουν καθιερώσει ή προτείνουν τη διεύρυνσή τους, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, π.χ. σώμα επιθεώρησης εργασίας, συνηγόρους του πολίτη, Επιτροπή ίσης μεταχείρισης στο Υπ. Δικαιοσύνης κ.λπ., δεν είναι τίποτα άλλο παρά όργανα στη λογική της «κοινωνικής συναίνεσης», του συμβιβασμού, της άμβλυνσης της ταξικής πάλης.

ΠΕΡΙ ΠΟΡΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ

Ενα άλλο θέμα είναι η πορνεία και η ρύθμισή της με το νόμο για την «καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, των εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας, της πορνογραφίας κατ' ανηλίκων και γενικότερα της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής και αρωγή στα θύματα των πράξεων αυτών»¹³. Ο διαχωρισμός της νόμιμης και της εξαναγκαστικής πορνείας (trafficking) είναι υποκριτικός. Πίσω από την καταναγκαστική πορνεία υπάρχουν τεράστια κέρδη της παραοικονομίας, τα οποία μένουν ανεξέλεγκτα. Επιδιώκουν, λοιπόν, και τον έλεγχο και την αύξηση των κρατικών εσόδων. Αρκεί να σημειώσουμε ότι από το 1999 υπάρχει ο νόμος 2734/99 που κατοχυρώνει την πορνεία ως επάγγελμα, με το πρόσχημα της προστασίας της υγείας των πολιτών.

Λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, έγιναν προτάσεις τροπολογιών για να «βελτιωθεί» ο νόμος του 1999, ώστε να διευκολυνθούν οι επισκέπτες των Ολυμπιακών Αγώνων!

Μέσω της ΚΕΔΚΕ, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ και ο ΣΥΝ στήριξαν την αναγκαιότητα τροποποίησης του νόμου και τη δυνατότητα των δημοτικών συμβουλίων να αδειοδοτούν τους οίκους ανοχής της περιοχής τους. Με την παρέμβαση του αγωνιστικού γυναικείου κινήματος, των οργανώσεων της ΟΓΕ, δεν προχώρησε η σχετική διαδικασία.

Η πορνεία είναι ακραία φυλετική διάκριση των ταξικών εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Βεβαίως σήμερα έχει αναπτυχθεί και η ανδρική πορνεία και η παιδική. Η ρίζα του προβλήματος αυτού βρίσκεται εκεί ακριβώς που βρίσκεται και η ουσία του εκμεταλλευτικού κοινωνικού συστήματος, στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Συνεπώς δεν πρόκειται να εξαλειφθεί παρά μόνον στην κομμουνιστική κοινωνία.

Για τον τελευταίο νόμο (Ν. 3500/2006) που αφορά «στην αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας» έχουμε τον εξής σχολιασμό:

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα η άσκηση οικογενειακής βίας αντιμετωπίζεται ως ιδιαίτερο ποινικό αδίκημα, τιμωρείται με μεγάλες ποινές και συνιστά «μαχητό τεκμήριο κλονισμού του γάμου».

Αυτό αποτελεί θετική εξέλιξη. Ομως, ο νόμος δε θίγει την ουσία του προβλήματος, δηλαδή τις αιτίες που καθιστούν τις γυναίκες κύρια, αλλά και τα παιδιά, θύματα της βίαιης ανδρικής συμπεριφοράς μέσα στην οικογένεια. Το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας αντιμετωπίζεται μόνον από νομική πλευρά και έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και όχι χαρακτήρα πρόληψης του φαινομένου και κοινωνικής στήριξης από την εμφάνισή του.

Επίσης, οι διατάξεις περί ποινικής διαμεσολάβησης, τα κενά και οι ελλείψεις που υπάρχουν, ανοίγουν διάπλατα το δρόμο στην ουσιαστική αθώωση του δράστη. Αλλά και το γεγονός ότι εκτός από το κράτος την αρωγή των θυμάτων την αναλαμβάνουν μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων και ιδιώτες, οι οποίοι αποκτούν άλλον έναν τομέα επιχειρηματικής δράσης, καθιστά το σχετικό νόμο αντιλαϊκό.

Στις σημερινές συνθήκες, δυνάμεις από το αστικό πολιτικό ρεύμα αλλά και από το οπορτουνιστικό απομονώνουν τους νομοθετικούς εκσυγχρονισμούς για την ισονομία των δύο φύλων από τις νέες ανισότητες που σχετίζονται με την ταξική εκμετάλλευση. Ετσι μιλούν ακόμη και για περίοδο του «μεταφεμινισμού», δηλαδή ότι τώρα η ισότητα δικαιωμάτων έχει ή τείνει να έχει καθιερωθεί, γι' αυτό έχει ξεπεραστεί η ανάγκη για διεκδίκηση ιδιαίτερων αιτημάτων για τη γυναίκα. Αμφισβητείται η αναγκαιότητα ύπαρξης γυναικείων οργανώσεων, επιτροπών γυναικών στα συνδικάτα και προβάλλονται ως «σύγχρονες» μορφές γυναικείας πάλης, κυρίως η συμμετοχή στους αστικούς θεσμούς. Ετσι κέρδισε έδαφος η θεσμοθετημένη ποσοστιαία συμμετοχή γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Αυτή η θεσμοθέτηση έγινε με το Ν. 2839/2000 που κατοχυρώνει την υποχρεωτική ανάδειξη κατά το 1/3 από κάθε φύλο στα υπηρεσιακά συμβούλια των δημοσίων υπηρεσιών ΝΠΔΔ, ΟΤΑ και στα ΔΣ των ΝΠΔΔ. Στη συνέχεια, ο Ν. 2910/2001 υποχρεώνει στη συμμετοχή τουλάχιστον κατά το 1/3 τη συμμετοχή κάθε φύλου στα ψηφοδέλτια των υποψηφίων συμβούλων στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Θεωρούμε ότι η κατεύθυνση της ποσόστωσης είναι ανεπαρκής και κυρίως ωφελεί γυναίκες της αστικής τάξης. Για τις υπόλοιπες, τη μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών που στερείται οικονομικών προϋποθέσεων, αποτελεί ένα μέτρο σε θετική κατεύθυνση, αλλά χωρίς πρακτική αξία.

Η πολιτική που εφαρμόζεται δεν καθορίζεται από το φύλο, αλλά την τάξη που είναι στην εξουσία. Τα συμφέροντα της τάξης τους υπερασπίζονται και οι γυναίκες, όπως και οι άντρες. Δεν υπήρξε ποτέ γυναίκα βουλευτής των αστικών κομμάτων να καταψηφίσει αντεργατικές ρυθμίσεις που ήρθαν στη Βουλή και είχαν ως αποτέλεσμα π.χ. να ανέβουν τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών, να καταργηθεί η 5ετής διαφορά στη συνταξιοδότηση των γυναικών ή να καθιερωθεί στην ουσία η ελαστική και μερική απασχόληση, ως κύρια μορφή εργασίας για τις γυναίκες.

Το ΚΚΕ δραστηριοποιείται για να αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών πρώτα στα εργατικά σωματεία, στις επιτροπές αγώνα, στις απεργιακές επιτροπές, στο γυναικείο κίνημα, στους μαζικούς φορείς, γενικά στο λαϊκό κίνημα, εκεί που αναπτύσσονται αγώνες και βοηθούν τις γυναίκες να συνειδητοποιήσουν τα συμφέροντά τους (ταξικά και φυλετικά). Να κατανοήσουν ότι υπάρχει πλούτος που έχει συσσωρευτεί από τον ιδρώτα και των δύο φύλων και τον ιδιοποιούνται οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής και από τα δύο φύλα. Τους κοινωνικούς και πολιτικούς όρους για να γίνει αυτός ο πλούτος κοινωνική ιδιοκτησία για να ζήσουν καλύτερα και τα δύο φύλα, πρέπει να τους διαμορφώσουν με τον αγώνα τους στο πεδίο της ταξικής πάλης.

Σε αυτό τον αγώνα η γυναίκα θα τολμήσει και θ' αναδειχτεί στις θέσεις ανώτερης ευθύνης, όχι για να διακηρύσσει και να προωθεί την κεφαλαιοκρατική πολιτική, αλλά για να εμπνεύσει, να προσελκύσει μαζικά τις γυναίκες στους αγώνες, να μπολιάσει το πλαίσιο πάλης τους με αιτήματα που αφορούν τις ιδιαίτερες ανάγκες της γυναίκας, να συμβάλει στην πολιτική πάλη για τη λαϊκή εξουσία.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Σημειώσεις:

13. Νόμος 3064/2002

2. Η επιπολαιότητα σώζει προσώρας τον Ελληνα από τα δύσκολα και τα βαθιά. Απορρίπτοντας κάθε έλεγχο στη ζωή, αρχίζοντας από τον ίδιο του τον εαυτό, δίνει το δικαίωμα να τον εκβιάζουν παράγοντες του θεάματος, δηλαδή τα γκαρσόνια της εξουσίας. Απέναντι σ' αυτό το χάλι, μόνο συλλυπητήρια αισθήματα μπορεί να διαβιβάσει ένας νοήμων άνθρωπος προς το Νεοέλληνα, που μονίμως προσπαθεί να ξεχάσει ποιος είναι και καταντάει Ταρτούφος.

3. Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: Την πρώτη σχηματίζουν σοβαροφανείς μεγαλοδημοσιογράφοι, που εκπροσωπούν αποκλειστικά το κεφάλαιο και τη δεύτερη οι λούμπεν ιμιτασιόν νούλες, προορισμένες να διασκεδάζουν το κατιναριό. Το ενδιαφέρον όμως με τις δύο κατηγορίες είναι ότι πολλές φορές η μία μπλέκεται με την άλλη τόσο καλά, που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος.

4. Θεολογική γεωμετρία: Εχθρός του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο Γιωργάκης, αλλά ο πατέρας του. Δεν είναι ο πατέρας του, αλλά ο παππούς του. Δεν είναι ο παππούς του, αλλά το προπατορικό αμάρτημα.

5. Η κυβέρνηση, μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, δε θ' αργήσει να καταφύγει στη δύναμη του αφορισμού. Φυσικά, εναντίον μας. Η δυτική κοινωνία, έχοντας εξαντλήσει όλα τα μέσα που της παρέχει η δύναμη της επιστήμης και της τεχνικής, στρέφεται πια στην επιθετική θεολογία, τη μαγγανεία και τους εξορκισμούς. Ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα με τις «τρομερές» λέξεις από το τυπικό του αφορισμού: «... να κληρονομήσει την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνη του Ιούδα και των θεομάχων Ιουδαίων, των συσταυρωσάντων τον Κύριο της Δόξης, και προκοπήν μηδέποτε ίδοι, έχων και τας αράς των από αιώνος αγίων και των οσίων και θεοφόρων πατέρων... Υπάρχων έξω της του Χριστού Εκκλησίας και της των Χριστιανών συναναστροφής και συνομιλίας. Μηδείς εκκλησιάσει αυτόν ή αγιάσει ή θυμιάσει ή αντίδωρον αυτώ δω ή συμφάγει ή συμπίει ή άλλως συναναστραφεί και χαιρετίσει αυτόν... Οι πέτρες και ο σίδηρος λυθήτωσαν και τα ξύλα ομοίως, αυτός δε μηδαμώς. Σχισθείσα η γης καταπίοι αυτόν, πατάξαι αυτόν ο Κύριος τη ψυχή, τη ανεμοφθορία και τη ώχρα...».

6. Δεν είμαστε έρμαια ενός μεγάλου έρωτα, μιας ιδέας ή ενός έργου. Είμαστε έρμαια μιας τηλεόρασης που μας περιέχει.

7. Αρχίζω να μην πιστεύω αυτά που βλέπω. Μεσημέρι, στην εκπομπή της μια - γνωστή για τις επιδόσεις της στην αθλιότητα - κυρία τηλεπαρουσιάστρια παρουσίασε δύο σιαμαίες εξ Αμερικής σε συνθήκες τσίρκου. Η εκπομπή δεν κόπηκε στον αέρα, όπως θα έπρεπε, και η ζωή κύλησε γαλανόλευκα, ελληνικά, όπως στο ποίημα του αξέχαστου φίλου μου Θωμά Γκόρπα: «Γαλανόλευκη / γαλανόλευκα λεωφορεία πάνε μαύρους επιβάτες / γαλανόλευκες ιδέες σάπιων / γαλανόλευκοι μασκαράδες / ο 7ος ο λόχος με τη γαλανή / γαλανόλευκες κορδέλες των μεγαλοσταύρων δεινοσαύρων / γαλανόλευκα και μαύρα κατάμαυρα σαν πίσσα / πατριωτικά συνθήματα ανδραγαθήματα των φουκαράδων. / Τα παιδάκια παίζουν μέχρι να μαζευτεί ο ήλιος / τ' ακούμε και δουλεύουμε τα βλέπουμε να μαζεύουν / παπαρούνες άγριες μαργαρίτες και σκυλάκια / ενώ το γαλανόλευκο της μέρας άρχισε να το τρώει το μαύρο. / Η γαλανόλευκη τυλίγει νεκρούς που υπήρξαν φίδια / η γαλανόλευκη σφίγγει ζωντανούς σαν φίδι / η γαλανόλευκη του ευζωνικού η ματωμένη / σημαία σύμβολο όπως οι τελείες στις υπογραφές των μασόνων / όπως οι νεκροί των εργατικών αγώνων / όπως τα «λάθη» των κομμάτων / όπως οι ρυτίδες και τ' άσπρα μαλλιά των αιώνων».