• Θέση 29 - Σχετικά με την πορεία της εκλογικής δύναμης του Κόμματος, για το σχέδιο δράσης και συγκεκριμένα για την εκλογική αναμέτρηση στις 17 Ιουνίου 2012.

Νομίζω ότι θα μας επιτρέψετε κάποια καλόπιστη κριτική. Τώρα σχετικά για τη δράση από το 18ο στο 19ο Συνέδριο. Εδώ μπορούμε να πούμε ότι ήταν πέρα για πέρα θετική. Με κάποιες εξαιρέσεις που θα αναφέρουμε στη συνέχεια. Τι παρατηρήθηκε στη διάρκεια από τις 6 Μάη μέχρι την 17η Ιούνη που σίγουρα υπήρξε το σημείο καμπής; Εδώ το Κόμμα δεν κατόρθωσε να ελέγξει την κατάσταση στο βαθμό που έπρεπε και έτσι φθάσαμε στις 17 Ιουνίου να χάσουμε το 50% της εκλογικής μας δύναμης. Πάντως δεν θα βάλουμε τα κλάματα. Είναι συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια.

Τώρα την περίοδο αυτή από τη μια εκλογή στην άλλη, το Κόμμα σταύρωσε τα χέρια. Αντιμετώπισε μοιρολατρικά την επίθεση ΣΥΡΙΖΑ και των μηχανισμών της αστικής προπαγάνδας, εκτός από κάποια δήλωση της σ. Αλέκας ότι σε παρατεταμένη κρίση μπορεί να παρατηρηθεί άλμα προς τα πάνω αλλά μπορεί και να γυρίσει και πίσω. Σχεδόν τίποτε άλλο. Αφέθηκε ελεύθερος ο ΣΥΡΙΖΑ με αυταπάτες και διλήμματα «τη Δευτέρα θα έχουμε κυβέρνηση της αριστεράς» και πολλά άλλα γνωστά. Το θράσος του έφθασε μέχρι για κυβέρνηση συνεργασίας. Πάντως, ήταν φανερό ότι υπήρξε διαρροή ψηφοφόρων και από δημοσκοπήσεις και από διάφορες δηλώσεις. Ο Βενιζέλος μας έλεγε τι θέλετε και μιλάτε δεν βλέπετε ότι αποδεκατίζεστε;

Σ/φοι, σίγουρα βρισκόμαστε σε εποχή που η κυρίαρχη προπαγάνδα θέλει να πείσει το λαό ότι είναι αδύναμος και δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Εχοντας πάντα στην υπηρεσία όλα τα αναχώματα, τον οπορτουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ ή του προς διαμόρφωση κόμματος νέας σοσιαλδημοκρατίας. Προκειμένου να διαιωνίσει την κυριαρχία της αστικής τάξης και να διαχειριστεί την κρίση.

Τώρα τι μπορούσε να γίνει, τι έπρεπε να κάνουμε κατά την άποψή μου. Κατ' αρχήν να αντιπαρατεθούμε μαχητικά στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ενότητα της αριστεράς, για εκλογική συνεργασία κ.ά. Να προβάλουμε δική μας θέση για εκλογική συνεργασία αριστερών και ριζοσπαστικών δυνάμεων μέσα στα πλαίσια κοινωνικοπολιτικών συμμαχιών. Χωρίς ούτε στο ελάχιστο για κάποια αλλαγή θέσεων. Αν προσωρινά παραμεριζόταν κάποια δε νομίζω ότι θα χανόταν ο κόσμος, προκειμένου να αξιοποιήσεις την εκλογική σου συνεργασία.

Μπορούμε να το δούμε και λίγο ιστορικά για την αλλαγή θέσης και να επικαλεστούμε τον Λένιν, ακόμα και το ΕΑΜ για τις συμμαχίες κ.λπ. Ο Λένιν το καλοκαίρι του 1917 άλλαξε προσωρινά τη στρατηγική του θέση «όλη η εξουσία στα ΣΟΒΙΕΤ» και στη θέση της έβαλε «όλη η εξουσία στους εργάτες και στρατιώτες». Τώρα γιατί έγινε αυτό, διότι την πλειοψηφία στα ΣΟΒΙΕΤ την είχαν οι μενσεβίκοι και εσέροι, πράγμα που δυσκόλευε την επαναστατική έφοδο. Και έτσι άρχισε να γίνονται πλειοψηφία οι μπολσεβίκοι στα όργανα. Και φτάσαμε στον Οκτώβρη. Και οι συμμαχίες του ΕΑΜ υπήρξαν και με κόμματα αλλά και προσωπικότητες π.χ. ο δήμαρχος Πάτρας Λ. Ρούφος, πρόεδρος του ΕΑΜ Αχαΐας αλλά και βασιλόφρων. Πάντως, η πολιτική των συμμαχιών είναι ένα από τα δύσκολα προβλήματα του Κόμματος.

Στη θέση 29 γίνεται κάποια αυτοκριτική για αδυναμίες και ελλείψεις του υποκειμενικού παράγοντα. Επίσης στη θέση 67 κάνει λόγο για αστικές εκλογές, για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια ριζοσπαστών και συνεργαζόμενων και καταλήγει για τη δράση του Κόμματος. Θα ευχηθώ από το συνέδριο το Κόμμα να βγει πιο δυνατό, προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες που θα προκύψουν.

• Για το σχέδιο προγράμματος - Θέσεις 75 και 76

Ξεκαθαρίστηκε και από τις Θέσεις ο χαρακτήρας της επανάστασης που θα είναι πέρα για πέρα σοσιαλιστικός. Δε χωρούν μεσαία στάδια όπως για παράδειγμα το ΚΚΡΟ Ζουγκάνωφ που μιλάει για 3 στάδια, το ΚΚΚ για κινεζικό σοσιαλισμό, ακόμα και άλλα κόμματα που αναφέρονται στην εθνική ιδιαιτερότητα σχεδόν εγκαταλείπουν την επαναστατική στρατηγική. Ακόμη και η Κούβα έχει τέτοια προβλήματα.

Σ/φοι σε ορισμένα προβλήματα εθνικά μπορείς να ακολουθείς κάποια ιδιαιτερότητα χωρίς όμως να την ξεκόβεις από την επαναστατική στρατηγική. Η αναφορά στις οικονομικές κρίσεις, γενικά στους πολέμους, στο βάρβαρο και σάπιο κοινωνικό σύστημα λέγεται από τις θέσεις ότι μπορεί να πλησιάσει κάποια επαναστατική κατάσταση. Ενδεχομένως να παρουσιαστεί κάτι τέτοιο κάποια στιγμή.

Είμαστε στο στάδιο περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, μπορεί να αδυνατίσει κάποιος κρίκος και να είναι τόσο αδύνατος που να μπορείς να επέμβεις και ας μην έχει και τόσο ικανές κινητήριες δυνάμεις. Πάρτε την περίπτωση της κατοχής που ήταν το Κόμμα στις φυλακές και εξορίες του Μεταξά. Ακόμα και απότομες στροφές παρουσιάζονται στις εξελίξεις. Χρονικά όρια δε χωρούν στις εξελίξεις. Ο 21ος αιώνας θα είναι επαναστατικός και να μην έχουμε αυταπάτες, τα παραπάνω καθήκοντα υλοποιούνται μόνο με συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα έχει πολλά παραδείγματα και θετικά και αρνητικά. Στις σημερινές συνθήκες, η αστική προπαγάνδα προσπαθεί να πείσει το λαό ότι ο καπιταλισμός είναι αιώνιο σύστημα και ότι λέμε εμείς είναι ουτοπία. Του απαντάμε ότι η κοινωνική εξέλιξη δεν σταματά εδώ, αλλά δεν γυρίζει και ποτέ πίσω. Οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι τα όριά τους είναι περιορισμένα, θα αντικατασταθούν από κοινωνικό σύστημα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σοσιαλισμός είναι πάντα επίκαιρος. Σίγουρα θα αντικαταστήσει αυτό το βρώμικο κοινωνικό σύστημα είτε το θέλουν είτε όχι. Πολύ θετικό είναι ότι το Κόμμα πρωτοστατεί προκειμένου να δυναμώσει ο μαρξιστικός - λενινιστικός πόλος στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.

Τελειώνοντας να πω ότι σίγουρα θα έρθει μια ημέρα που θα απαλλαγεί η ανθρωπότητα από την εκμετάλλευση και τους πολέμους και θα πραγματοποιηθεί το όνειρο της κομμουνιστικής αρχής «από τον καθένα με τις ικανότητές του, στον καθένα με τις ανάγκες του».

Με το 18ο Συνέδριο, το ΚΚΕ έδωσε το έναυσμα για την «αντεπίθεση», όπως ήταν και ο τίτλος του Συνεδρίου του, ιδίως με την απόφαση για το Σοσιαλισμό. Με τις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου μιλάμε πλέον για ένα επαναστατικό ΚΚ με ξεκάθαρη κατεύθυνση το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Οι Θέσεις που παρουσιάζονται για συζήτηση στον προσυνεδριακό διάλογο απεικονίζουν το ανέβασμα του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου στο Κόμμα, που κατέστη δυνατό να εκλαϊκεύσει ένα πρόγραμμα με καθαρή προοπτική και στόχευση τον κομμουνισμό, απαλλαγμένο από κυβερνητικές και άλλες αυταπάτες όπως συνεργασίες με οπορτουνιστικές και άλλες δυνάμεις. Οι θέσεις αυτές κατακτήθηκε να συζητηθούν σήμερα, μέσα από μια πορεία που ξεκίνησε από το 15ο Συνέδριο και μετά. Αποδεικνύουν τη σημαντικότερη κατάκτηση που είχε τα τελευταία χρόνια το Κομμουνιστικό Κόμμα και έχει να κάνει με την ορθή λειτουργία των οργάνων, αλλά και τη διαλεκτική σχέση μεταξύ ΚΕ και κομματικών μελών. Οι Θέσεις αυτές δε θα μπορούσαν να παρουσιαστούν αν δεν υπήρχε η απαιτούμενη ωριμότητα στη συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μελών.

Αυτό κατακτήθηκε με την έντονη ιδεολογικοπολιτική και ιστορική επεξεργασία προς τα κομματικά μέλη από την ΚΕ. Επεξεργάστηκαν ζητήματα αλλά και πάρθηκαν αποφάσεις σε μια σειρά ζητήματα που απασχόλησαν το σύνολο της κομματικής οργάνωσης, και βοήθησαν στην κατεύθυνση αυτή, όπως η Απόφαση του 18ου Συνεδρίου για την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ, η έκδοση του Β' τόμου της Ιστορίας, οι εκδόσεις της ΣΕ, η αναβάθμιση της ιδεολογικο-πολιτικής παρέμβαση μέσω της ΚΟΜΕΠ και του «Ριζοσπάστη», η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη δουλειά μας στην εργατική τάξη, ο σχηματισμός κλαδικών οργανώσεων, τα μαθήματα σε επίπεδο ΝΕ και ΚΟΒ - ΟΒ, η κομματική αποκατάσταση των Ζαχαριάδη, Βαβούδη και η πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη.

Είναι αλήθεια ότι στην τελευταία εκλογική περίοδο του Μαΐου και του Ιουνίου συγκρούστηκαν οι έννοιες διαχείριση της κρίσης ή διέξοδος υπέρ του λαού! με άλλα λόγια μπήκε το ζήτημα αν πρέπει να είναι το ΚΚΕ Μεταρρυθμιστικό ή Επαναστατικό Κόμμα γνήσια κομμουνιστικό.

Η γενική αντιμνημονιακή γραμμή και το μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα πάλης (στάδιο) οδηγεί ουσιαστικά το εργατικό κίνημα κάτω από τη σημαία τμήματος της αστικής τάξης.

Δεν ήταν καθόλου εύκολη η στάση που κράτησε το Κόμμα στις δύο αυτές εκλογικές αναμετρήσεις και κάτω από αρνητικό συσχετισμό ακόμα και στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα. Η σαφής θέση του Κόμματος, με την καθοδήγηση της ΚΕ, αποκρυσταλλώνεται στις Θέσεις του 19ου με την Λαϊκή Συμμαχία και κυρίως το Πρόγραμμα του Κόμματος όπου ξεκάθαρα και με σαφήνεια μιλάει για σοσιαλιστική επανάσταση και αναλύεται, για πρώτη φορά σε κείμενο συνεδρίου, η επαναστατική κατάσταση.

Συγκεκριμένα «για τη Λαϊκή Συμμαχία» μπορεί να συσπειρώσει αντιμονοπωλιακές, αντικαπιταλιστικές κοινωνικές δυνάμεις σε μια συσπείρωση που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των κοινωνικών της συμμάχων. Θα συγκεντρώνει δυνάμεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος με σκοπό την αντεπίθεσή του. Δε θα χαρακτηρίζεται από συντεχνιασμό και δε θα διεκδικήσει εναλλαγές κυβερνήσεων αλλά κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό κοινωνικό έλεγχο. Η μόνη ρεαλιστική και άμεση λύση είναι η πάλη για εργατική - λαϊκή εξουσία. Είναι βήματα μπροστά από το ΑΑΔΜ, αφού διατηρεί τον αντιμονοπωλιακό και αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του μετώπου με εξασφάλιση της κοινής δράσης με βάση τον κλάδο και τις σύγχρονες δομές της καπιταλιστικής οικονομίας (π.χ. συμβασιούχοι, επινοικιαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι του κλάδου σε συνθήκες προλεταριοποίησης κ.λπ.) και δεν αφήνει το περιθώριο και πιθανή σκέψη για μεταβατικό στάδιο στην πορεία για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Η Θέση 30 για την πορεία της κομματικής οικοδόμησης κάνει ξεκάθαρο ότι η δουλειά μας ανά κλάδο μας δίνει τη δυνατότητα να πλησιάζουμε κόσμο με κοινωνικοταξικά κριτήρια και όχι με μία μικροαστική λογική «μην πάμε εκεί ψηφίζει π.χ. ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ», που επικρατούσε σαν αντίληψη.

Εκτιμώ σωστή τη Θέση 29 για τη δουλειά στην Τοπική Διοίκηση. Η Τοπική Διοίκηση είναι ένας πολυδαίδαλος οργανισμός με εκατοντάδες εργαζόμενους, που διαχειρίζεται σημαντικά έργα, όπως η Υδρευση, η Διαχείριση των Απορριμμάτων, ενώ δένει χιλιάδες οικογένειες με προσλήψεις, κοινωνικές δραστηριότητες όπως ιατρεία, παντοπωλεία κ.λπ. και μέσω του Πολιτισμού, με αποτέλεσμα η φθορά των αστικών κομμάτων να μην επεκτείνεται και στα τοπικά τους στελέχη που στηρίζουν τη γενική πολιτική γραμμή του συστήματος.

Ηταν σωστή η επιλογή του Κόμματος να εμφανιστεί με ενιαίο όνομα στο ψηφοδέλτιο και θέσεις πανελλαδικά στις τοπικές εκλογές. Χρειάζεται μεγαλύτερη επεξεργασία στις θέσεις μας στην Τοπική Διοίκηση, ενιαία στάση και καλύτερη εξειδίκευση με καλή γνώση του αντικειμένου από τους αιρετούς μας.

ΠΡΟΤΑΣΗ

Στις Θέσεις του Προγράμματος 99 και 100 εκτιμώ ότι πρέπει να αναφερθεί ότι θα υπάρξει σκληρή διαπάλη, ότι θα υπονομεύεται ο ρόλος των μελών του ΚΚΕ από οπορτουνιστικές δυνάμεις που θα δρουν και μέσα στο Κόμμα και από υπολείμματα που επιδιώκουν την επιστροφή τους στο παλιό. Αυτή η μάχη θα είναι σκληρή και κρίσιμο παράγοντα θα παίξει η σχέση των κομματικών οργανώσεων με τις μάζες, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και η ουσιαστική συμμετοχή των μαζών στην οικοδόμηση και διατήρηση της σοσιαλιστικής εργατικής εξουσίας.

Είναι σίγουρο ότι πολλοί «φίλοι», «αριστεροί» κ.ά. θα μας πουν ότι το ΚΚΕ παραπέμπει τη λύση για το λαό στην β' παρουσία και ότι θα μπορούσαμε με μία κυβέρνηση «αριστερή» να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για λαϊκή εξουσία.

Και τώρα, και στο παρελθόν, και στο μέλλον οι κομμουνιστές ήταν και θα είναι μπροστά σε κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη, όμως την «οριστική» λύση θα τη δώσει η πορεία στον σοσιαλισμό.

Οι Θέσεις του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο είναι η μόνη άμεση, ρεαλιστική και ουσιαστική πρόταση που θα δώσει οριστική λύση στην καθημερινή προσπάθεια για επιβίωση, στα εκατομμύρια των μισθωτών, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων.

Οι Θέσεις του 19ου Συνεδρίου μας πάνε μπροστά στο μέλλον και το παρόν.

Αποτελεί ύψιστη τιμή η δράση ενός κομματικού μέλους σε ένα αληθινά Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα.