• Θέση 29 - Σχετικά με την πορεία της εκλογικής δύναμης του Κόμματος, για το σχέδιο δράσης και συγκεκριμένα για την εκλογική αναμέτρηση στις 17 Ιουνίου 2012.

Νομίζω ότι θα μας επιτρέψετε κάποια καλόπιστη κριτική. Τώρα σχετικά για τη δράση από το 18ο στο 19ο Συνέδριο. Εδώ μπορούμε να πούμε ότι ήταν πέρα για πέρα θετική. Με κάποιες εξαιρέσεις που θα αναφέρουμε στη συνέχεια. Τι παρατηρήθηκε στη διάρκεια από τις 6 Μάη μέχρι την 17η Ιούνη που σίγουρα υπήρξε το σημείο καμπής; Εδώ το Κόμμα δεν κατόρθωσε να ελέγξει την κατάσταση στο βαθμό που έπρεπε και έτσι φθάσαμε στις 17 Ιουνίου να χάσουμε το 50% της εκλογικής μας δύναμης. Πάντως δεν θα βάλουμε τα κλάματα. Είναι συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια.

Τώρα την περίοδο αυτή από τη μια εκλογή στην άλλη, το Κόμμα σταύρωσε τα χέρια. Αντιμετώπισε μοιρολατρικά την επίθεση ΣΥΡΙΖΑ και των μηχανισμών της αστικής προπαγάνδας, εκτός από κάποια δήλωση της σ. Αλέκας ότι σε παρατεταμένη κρίση μπορεί να παρατηρηθεί άλμα προς τα πάνω αλλά μπορεί και να γυρίσει και πίσω. Σχεδόν τίποτε άλλο. Αφέθηκε ελεύθερος ο ΣΥΡΙΖΑ με αυταπάτες και διλήμματα «τη Δευτέρα θα έχουμε κυβέρνηση της αριστεράς» και πολλά άλλα γνωστά. Το θράσος του έφθασε μέχρι για κυβέρνηση συνεργασίας. Πάντως, ήταν φανερό ότι υπήρξε διαρροή ψηφοφόρων και από δημοσκοπήσεις και από διάφορες δηλώσεις. Ο Βενιζέλος μας έλεγε τι θέλετε και μιλάτε δεν βλέπετε ότι αποδεκατίζεστε;

Σ/φοι, σίγουρα βρισκόμαστε σε εποχή που η κυρίαρχη προπαγάνδα θέλει να πείσει το λαό ότι είναι αδύναμος και δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Εχοντας πάντα στην υπηρεσία όλα τα αναχώματα, τον οπορτουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ ή του προς διαμόρφωση κόμματος νέας σοσιαλδημοκρατίας. Προκειμένου να διαιωνίσει την κυριαρχία της αστικής τάξης και να διαχειριστεί την κρίση.

Τώρα τι μπορούσε να γίνει, τι έπρεπε να κάνουμε κατά την άποψή μου. Κατ' αρχήν να αντιπαρατεθούμε μαχητικά στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ενότητα της αριστεράς, για εκλογική συνεργασία κ.ά. Να προβάλουμε δική μας θέση για εκλογική συνεργασία αριστερών και ριζοσπαστικών δυνάμεων μέσα στα πλαίσια κοινωνικοπολιτικών συμμαχιών. Χωρίς ούτε στο ελάχιστο για κάποια αλλαγή θέσεων. Αν προσωρινά παραμεριζόταν κάποια δε νομίζω ότι θα χανόταν ο κόσμος, προκειμένου να αξιοποιήσεις την εκλογική σου συνεργασία.

Μπορούμε να το δούμε και λίγο ιστορικά για την αλλαγή θέσης και να επικαλεστούμε τον Λένιν, ακόμα και το ΕΑΜ για τις συμμαχίες κ.λπ. Ο Λένιν το καλοκαίρι του 1917 άλλαξε προσωρινά τη στρατηγική του θέση «όλη η εξουσία στα ΣΟΒΙΕΤ» και στη θέση της έβαλε «όλη η εξουσία στους εργάτες και στρατιώτες». Τώρα γιατί έγινε αυτό, διότι την πλειοψηφία στα ΣΟΒΙΕΤ την είχαν οι μενσεβίκοι και εσέροι, πράγμα που δυσκόλευε την επαναστατική έφοδο. Και έτσι άρχισε να γίνονται πλειοψηφία οι μπολσεβίκοι στα όργανα. Και φτάσαμε στον Οκτώβρη. Και οι συμμαχίες του ΕΑΜ υπήρξαν και με κόμματα αλλά και προσωπικότητες π.χ. ο δήμαρχος Πάτρας Λ. Ρούφος, πρόεδρος του ΕΑΜ Αχαΐας αλλά και βασιλόφρων. Πάντως, η πολιτική των συμμαχιών είναι ένα από τα δύσκολα προβλήματα του Κόμματος.

Στη θέση 29 γίνεται κάποια αυτοκριτική για αδυναμίες και ελλείψεις του υποκειμενικού παράγοντα. Επίσης στη θέση 67 κάνει λόγο για αστικές εκλογές, για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια ριζοσπαστών και συνεργαζόμενων και καταλήγει για τη δράση του Κόμματος. Θα ευχηθώ από το συνέδριο το Κόμμα να βγει πιο δυνατό, προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες που θα προκύψουν.

• Για το σχέδιο προγράμματος - Θέσεις 75 και 76

Ξεκαθαρίστηκε και από τις Θέσεις ο χαρακτήρας της επανάστασης που θα είναι πέρα για πέρα σοσιαλιστικός. Δε χωρούν μεσαία στάδια όπως για παράδειγμα το ΚΚΡΟ Ζουγκάνωφ που μιλάει για 3 στάδια, το ΚΚΚ για κινεζικό σοσιαλισμό, ακόμα και άλλα κόμματα που αναφέρονται στην εθνική ιδιαιτερότητα σχεδόν εγκαταλείπουν την επαναστατική στρατηγική. Ακόμη και η Κούβα έχει τέτοια προβλήματα.

Σ/φοι σε ορισμένα προβλήματα εθνικά μπορείς να ακολουθείς κάποια ιδιαιτερότητα χωρίς όμως να την ξεκόβεις από την επαναστατική στρατηγική. Η αναφορά στις οικονομικές κρίσεις, γενικά στους πολέμους, στο βάρβαρο και σάπιο κοινωνικό σύστημα λέγεται από τις θέσεις ότι μπορεί να πλησιάσει κάποια επαναστατική κατάσταση. Ενδεχομένως να παρουσιαστεί κάτι τέτοιο κάποια στιγμή.

Είμαστε στο στάδιο περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, μπορεί να αδυνατίσει κάποιος κρίκος και να είναι τόσο αδύνατος που να μπορείς να επέμβεις και ας μην έχει και τόσο ικανές κινητήριες δυνάμεις. Πάρτε την περίπτωση της κατοχής που ήταν το Κόμμα στις φυλακές και εξορίες του Μεταξά. Ακόμα και απότομες στροφές παρουσιάζονται στις εξελίξεις. Χρονικά όρια δε χωρούν στις εξελίξεις. Ο 21ος αιώνας θα είναι επαναστατικός και να μην έχουμε αυταπάτες, τα παραπάνω καθήκοντα υλοποιούνται μόνο με συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα έχει πολλά παραδείγματα και θετικά και αρνητικά. Στις σημερινές συνθήκες, η αστική προπαγάνδα προσπαθεί να πείσει το λαό ότι ο καπιταλισμός είναι αιώνιο σύστημα και ότι λέμε εμείς είναι ουτοπία. Του απαντάμε ότι η κοινωνική εξέλιξη δεν σταματά εδώ, αλλά δεν γυρίζει και ποτέ πίσω. Οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι τα όριά τους είναι περιορισμένα, θα αντικατασταθούν από κοινωνικό σύστημα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σοσιαλισμός είναι πάντα επίκαιρος. Σίγουρα θα αντικαταστήσει αυτό το βρώμικο κοινωνικό σύστημα είτε το θέλουν είτε όχι. Πολύ θετικό είναι ότι το Κόμμα πρωτοστατεί προκειμένου να δυναμώσει ο μαρξιστικός - λενινιστικός πόλος στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.

Τελειώνοντας να πω ότι σίγουρα θα έρθει μια ημέρα που θα απαλλαγεί η ανθρωπότητα από την εκμετάλλευση και τους πολέμους και θα πραγματοποιηθεί το όνειρο της κομμουνιστικής αρχής «από τον καθένα με τις ικανότητές του, στον καθένα με τις ανάγκες του».