Διεκδικώντας φάρμακο και Υγεία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις, μαζί με τους εργαζόμενους, εντείνουν την αγωνιστική τους δράση

Με ανακοίνωσή τους επισημαίνουν: «Οι Συνταξιούχοι, η Εργατική Τάξη και τα λαϊκά στρώματα δέχονται την πιο άγρια επίθεση σε όλα τα δικαιώματα και ό,τι με αίμα και θυσίες κατακτήθηκε. Οι αντεργατικές - αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης, με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., έχουν ακέραια την ευθύνη για την κατάσταση που βιώνουμε εμείς και τα παιδιά μας.

Το πάγωμα των συντάξιμων αποδοχών μας για πέντε χρόνια, η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, η επιβολή του ΛΑΦΚΑ, η επιβάρυνση από την αλλαγή της φορολογικής κλίμακας, η αύξηση στον ΦΠΑ, οι αυξήσεις στα φάρμακα, η εμπορευματοποίηση της Υγείας, οι ενοποιήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία για τον κλάδο της Υγείας, με τη μείωση την κρατικής συμμετοχής, καθώς πολλά ακόμη μέτρα έχουν κάνει τη ζωή μας αφόρητη και μας οδηγούν στην εξαθλίωση».

Οι συνεργαζόμενες οργανώσεις διεκδικούν:

• Αποκλειστικά Δημόσιο, Δωρεάν ενιαίο και καθολικό σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
• Να καταργηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές στον κλάδο Υγείας, κάθε είδους πληρωμή των ασθενών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στα εξωτερικά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας.
• Κανένα δημόσιο νοσοκομείο, πολυϊατρείο, ή νοσοκομείο του ΙΚΑ, ή άλλου Ταμείου να μην κλείσει ή να συγχωνευτεί.
• Αμεσες προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών για πλήρη κάλυψη των αναγκών. Κατάργηση ελαστικών σχέσεων εργασίας και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.

Ανάγκη για τους εργαζόμενους να απαντήσουν στην ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, οργανώνοντας παντού την πάλη τους

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, με ανακοίνωσή της, καλεί «όλα τα μέλη των ΔΣ των σωματείων σε δράση, με περιοδείες, συζητήσεις σε τόπους δουλειάς. Για την επιτυχία της απεργίας, να συγκροτήσουμε ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ σε κάθε τόπο δουλειάς. Τα κύρια ζητήματα πάλης: ΣΣΕ - ακρίβεια - φορολογία - ασφαλιστικό - απολύσεις, ανεργία - υγεία».

Σε αυτό το πλαίσιο, το ΠΑΜΕ καλεί τις ταξικές δυνάμεις σε δράση για τις 10 Φλεβάρη:

• Στον ιδιωτικό τομέα: Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ να πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις, συζητήσεις, συσκέψεις στους τόπους δουλειάς, αξιοποιώντας διαλείμματα και άλλους τρόπους για να συζητήσουμε και να παρθούν αποφάσεις για συμμετοχή στην απεργία.
• Στο Δημόσιο: Να αξιοποιηθεί η στάση εργασίας που υπάρχει 11.30 π.μ. - έως λήξη ωραρίου για συγκεντρώσεις, μαζώξεις σε κάθε χώρο με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, των επιτροπών αγώνα, ενημερώνοντας και καλώντας όλους τους εργαζόμενους σε αγώνα. Να αξιοποιηθούν οι συσκέψεις και να πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις - παραστάσεις για ζητήματα που αφορούν τον κάθε χώρο (Υγείας, απολύσεων, συμβασιούχων κ.λπ).
• Οι συνταξιούχοι το πρωί να οργανώσουν συγκέντρωση και πορεία που θα υποστηριχτεί από δυνάμεις του ΠΑΜΕ, από συλλόγους γυναικών και άλλους φορείς. Το απόγευμα, οι συνταξιούχοι συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις - παρεμβάσεις που θα γίνουν ανά δήμο.
• Οι φοιτητές και οι σπουδαστές συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις στους δήμους.

Και επισημαίνει: «Στις 10 Φλεβάρη, 6 το απόγευμα, με ενιαίο τόπο συγκέντρωσης και εκκίνησης από τα Δημαρχεία των πόλεων, θα πραγματοποιηθούν εξορμήσεις, συζητήσεις σε χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα καφενεία, στις πλατείες, σε σούπερ μάρκετ. Οι συγκεντρώσεις αυτές θα καταλήγουν σε πολυσύχναστους χώρους, αναδείχνοντας το πρόβλημα της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων, της ανεργίας, των απολύσεων, των αυξήσεων στα εισιτήρια, της ακρίβειας. Τα συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, οι Λαϊκές Επιτροπές θα αναπτύξουν αγωνιστικές παρεμβάσεις σε τόπους δουλειάς και σε συνοικίες για οξυμένα λαϊκά προβλήματα».

Στη Θεσσαλονίκη, για τις 10 Φλεβάρη, το αγωνιστικό ραντεβού ορίστηκε στις 6.30 μ.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου. Την Τρίτη 8 Φλεβάρη, η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ οργανώνει σύσκεψη στο ΕΚΘ, στις 7 μ.μ., με τη συμμετοχή συνδικάτων και εργαζομένων για την προετοιμασία των κινητοποιήσεων. Επιπλέον σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα, από το πρωί, προγραμματίζονται να γίνουν παρεμβάσεις στα νοσοκομεία, περιοδείες σε όλους τους χώρους της ΔΕΗ και εξορμήσεις σε βιοτεχνίες και άλλους χώρους δουλειάς. Συγκεντρώσεις θα γίνουν σε Κατερίνη, Κιλκίς, Σέρρες, Νάουσα, στα Μουδανιά (Χαλκιδική), στην Αλεξανδρούπολη, στην Κομοτηνή, στη Δράμα, σε Ξάνθη και Καβάλα, όπου, επιπλέον, θα προχωρήσουν σε αποκλεισμό των ταμείων των νοσοκομείων. Σε Φλώρινα, Καστοριά και Γρεβενά, το πρωί, θα γίνουν παρεμβάσεις στα νοσοκομεία και στη συνέχεια μαζικές εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, μόρφωσης και κατοικίας.

Στον Πειραιά το αγωνιστικό ραντεβού δόθηκε στις 6.30 μ.μ. στην πλατεία Κοραή. Επιπλέον, στις 8 Φλεβάρη το απόγευμα, θα πραγματοποιηθούν πικετοφορίες, σε όλους τους δήμους. Στις 10 Φλεβάρη, εκτός από το συλλαλητήριο, θα γίνουν το πρωί παρεμβάσεις σε διάφορους χώρους (π.χ. στο ΓΕΝΕ).

Το Συνδικάτο Εργαζομένων στους ΟΤΑ Νομού Αττικής καλεί τις ταξικές δυνάμεις να συμμετάσχουν την Τρίτη 8 Φλεβάρη στη στάση εργασίας του κλάδου (11 π.μ. - λήξη ωραρίου) με προσυγκέντρωση στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Βάθης. Επιπλέον, στις 10 Φλεβάρη, το Συνδικάτο καλεί όλους τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ, είτε είναι συμβασιούχοι (που έχουν 24ωρη απεργία) είτε είναι μόνιμοι (και έχουν στάση από 11 π.μ. έως λήξη ωραρίου), σε κάθε δήμο να δράσουν με συγκεντρώσεις, καταλήψεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας.

Στη Σάμο το ραντεβού ορίστηκε στις 6.30 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Σάμου.

Η βία, η άγρια καταστολή, ο αποπροσανατολισμός και η κάθε μορφή εργοδοτικής και κρατικής χειραγώγησης μόνο προσωρινά μπορούν να ανακόψουν την πορεία των λαών προς τα εμπρός, προς το δρόμο της κατάκτησης της πραγματικής λαϊκής εξουσίας.

Καλούμε τους εργαζόμενους της χώρας μας να εκφράσουν τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους στους λαούς αυτών των χωρών. Οσα περισσότερα θα είναι τα πλήγματα που θα δεχτεί ο ιμπεριαλισμός σε κάθε χώρα, τόσο καλύτερα για όλους τους λαούς του κόσμου.

ΤΟ ΠΑΜΕ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ,

ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΙΣ 11 π.μ.

Εργαζόμενη, εργαζόμενε, άνεργε, νέα και νέε,

Στην οργάνωση και αντεπίθεση της τάξης μας έλα κι εσύ, που έως τώρα δεν έχεις απεργήσει. Πρέπει να το κάνεις τώρα για να δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε και αποδοκιμάζουμε όσα έγιναν σε βάρος μας, ότι δε νομιμοποιούμε τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, δε σκύβουμε το κεφάλι και ότι δυναμώνουμε την αντίστασή μας στα χειρότερα που φέρνουν. Πρέπει κι εσύ να συμβάλεις, ώστε η απεργιακή κινητοποίηση να τους ταρακουνήσει. Να δείξουμε τη δύναμή μας σε κυβέρνηση, μεγαλοεργοδότες, ΕΕ, ΔΝΤ. Να ξεθαρρέψουν οι φοβισμένοι.

Οχι άλλες θυσίες για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Οχι στα αντεργατικά τελεσίγραφα και στη διαρκή λιτότητα.

Η εργατική τάξη δέχεται πόλεμο και πρέπει να απαντήσει. Από αυτή την απεργία και τους επόμενους αγώνες μπορεί και πρέπει να ηττηθούν οι άρπαγες του κοινωνικού πλούτου που παράγουμε, βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, με τα κόμματα και τα στηρίγματά τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, που τους υπηρετούν.

Εχουμε τη δύναμη να ορθώσουμε ένα αδιαπέραστο τείχος, να αποκρούσουμε τα χειρότερα που έρχονται, φτάνει να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο. Με το ΠΑΜΕ μπροστά μπορούμε να ανατρέψουμε τα αντιλαϊκά μέτρα και τις πολιτικές και να ανοίξουμε το δρόμο για άλλη πολιτική, άλλο δρόμο ανάπτυξης, που να υπηρετεί τις ανάγκες του λαού.

Καμία συναίνεση, καμία υποταγή.

Απειθαρχία και ανυπακοή στην αντεργατική, αντιλαϊκή λαίλαπα.

Ενιαίος αγώνας παντού. Οργάνωση, αλληλεγγύη.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία και τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η επιχείρηση αφαίμαξης του λαού με νέα χειρότερα μέτρα θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση. Οι εκβιασμοί σε βάρος των εργαζομένων δεν πρόκειται να σταματήσουν. Δε δεχόμαστε να πληρώσουμε την κρίση, τα ελλείμματα και το χρέος τους. Να πληρώσουν αυτοί που τα δημιούργησαν. Η πλουτοκρατία και τα κόμματά της, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Μην παρασύρεσαι από τα ψέματά τους, ότι από την επιμήκυνση του χρέους, την επαναδιαπραγμάτευση ή τα ομόλογα θα έχεις όφελος. Ωφελημένοι θα είναι πάλι οι τραπεζίτες, οι κεφαλαιοκράτες. Σε σένα θα έρθει πάλι ο λογαριασμός με πιο βαριές αλυσίδες.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ!

Με το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις θέλουν να μειωθούν δραστικά οι μισθοί σε όλο τον ιδιωτικό τομέα. Θέλουν να καταργήσουν τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις. Να επιβάλουν ατομικές συμβάσεις. Να δουλεύουμε χωρίς ωράρια, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Να καταργήσουν την Κυριακή αργία.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ:

Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Καμία διαπραγμάτευση για μειώσεις μισθών και επιδομάτων! Τώρα αυξήσεις σε μισθούς που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες.

Η αντιασφαλιστική επίθεση συνεχίζεται. Μειώνονται παραπέρα οι συντάξεις. Οι επικουρικές θα μειωθούν τουλάχιστον 20%. Κόβονται οι μισές αναπηρικές. Η 13η και η 14η σύνταξη καταργούνται οριστικά.

Οι μισοί εργαζόμενοι που ανήκουν στα Βαρέα κι Ανθυγιεινά Επαγγέλματα πετάγονται έξω. Με αυτόν τον τρόπο, τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται 5 - 7 χρόνια. Οι συντάξεις θα μειωθούν τουλάχιστον 20%. Ωφελημένη θα είναι η εργοδοσία.

Να καταργηθούν τώρα όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Οριο συνταξιοδότησης 60 για τους άντρες, 55 για τις γυναίκες.

Οι άνεργοι είναι πάνω από ένα εκατομμύριο. Ο αριθμός τους είναι βέβαιο ότι θα εκτιναχθεί σε νέα ύψη. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να μειώσει κι άλλο το επίδομα ανεργίας. Η συντριπτική πλειοψηφία δεν έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Φτάνει πια! Ουσιαστικές αυξήσεις τώρα στο επίδομα ανεργίας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Με τις ιδιωτικοποιήσεις του ΟΣΕ και των αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών φέρνουν νέες αυξήσεις - φωτιά στα εισιτήρια. Καταργήσεις δρομολογίων, των μειωμένων και «ελευθέρας» εισιτηρίων για ειδικές κατηγορίες ή ευπαθείς ομάδες του λαού.

Με το πολυνομοσχέδιο για την Υγεία δίνουν τελειωτικό χτύπημα σε ό,τι έχει απομείνει από τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προς όφελος των εμπόρων της Υγείας. Για τους ανέργους, τους χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για την εργατική - λαϊκή οικογένεια η κατάσταση θα είναι δραματική.

Η κυβέρνηση, οι μεγαλέμποροι - πολυκαταστήματα επιχειρούν να απελευθερώσουν το ωράριο, να καταργήσουν την Κυριακάτικη αργία, σκλαβώνοντας τους εμποροϋπαλλήλους, αφού οι χώροι δουλειάς μετατρέπονται έτσι σε μεσαιωνικά κάτεργα, αφού θα εργάζονται όσο και όποτε το επιθυμεί η μεγαλοεργοδοσία.

Το μέτρο αυτό θα λειτουργήσει και σαν πιλότος για όλους τους κλάδους. Το ωράριο, δηλαδή, να είναι λάστιχο στα χέρια των καπιταλιστών.

Θα αποτελέσει επίσης ένα ακόμη όπλο στα χέρια των μονοπωλίων για να μπορέσουν να αφανίσουν τους μικροεπαγγελματίες του κλάδου.

Απαιτούμε κανένας εργατοϋπάλληλος ανασφάλιστος. Κανένας εργατοϋπάλληλος να μην πληρώνεται κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις και όσα άλλα προβλέπουν.

Καμιά οικογένεια άνεργου χωρίς τα απαραίτητα. Κανένας ανοργάνωτος.

Εργάτη, εργάτρια, άνεργε, άνεργη,

Μη χάνεις άλλο χρόνο

Για να υπάρξει αποτελεσματική άμυνα και να εξασφαλιστεί σχέδιο νικηφόρας αντεπίθεσης από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας μας, χρειάζεται ισχυρή οργάνωση κι ενιαίο μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, στις κυβερνήσεις τους, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Για ένα τέτοιο κίνημα αγωνίζεται το ΠΑΜΕ. Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να υπηρετήσουν αυτόν τον αγώνα. Είναι απέναντι. Ηταν και είναι στρατευμένοι στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αποτελούν μια οργανωμένη γραφειοκρατία με στενούς δεσμούς με την εργοδοσία και το κράτος. Εκφράζουν την εργατική αριστοκρατία που έχει συμφέροντα και σκοπό να συντηρεί την άθλια κατάσταση που επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημά μας.

Η απόφαση για προκήρυξη απεργίας στις 23 Φλεβάρη πάρθηκε κάτω από την πίεση που άσκησαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ούτε θέλει, ούτε πρόκειται να παλέψει για την επιτυχία της. Το αποτέλεσμα θα κριθεί από τη συσπείρωση που θα πετύχουν και τη μάχη που θα δώσουν οι Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα, τα Πρωτοβάθμια και οι άλλες οργανώσεις σε κάθε τόπο δουλειάς.

Δίνουμε τη μάχη αποφασιστικά, οργανωμένα, με Συνδικάτα απαλλαγμένα από τους εγκάθετους των εργοδοτών και της κυβέρνησης.

Τώρα να πάρουμε στα χέρια μας την ευθύνη του αγώνα, της οργάνωσής του, της κλιμάκωσής του. Απεργιακές επιτροπές παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς.

Η Απεργία στις 23 Φλεβάρη πρέπει να γίνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός.

Μπορούμε να επιβάλλουμε το δίκιο μας. Δεν μπορούμε να πηγαίνουμε μαζί με τις δυνάμεις που παζαρεύουν τι θα χάσουμε. Το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας δεν μπορεί να καθορίζεται από τη θέληση των εκμεταλλευτών μας. Απεγκλωβισμός τώρα από τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τους δορυφόρους τους.

Σταθερά, αμετακίνητα να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ο πλούτος που παράγουμε να γίνει κτήμα της εργατικής τάξης, όλων των εργαζομένων.

Κανένας συμβιβασμός, καμιά ανοχή στην αντεργατική πολιτική. Καμιά υποταγή στο μονόδρομο της βαρβαρότητας.

Με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), την Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία απαλλαγμένη από μονοπώλια, με τα μέσα παραγωγής να είναι λαϊκή περιουσία. Εμείς είμαστε η δύναμη που θα σαρώσει και κυβερνήσεις και συμφέροντα και θα επιβάλλουμε τη δική μας λαϊκή εξουσία. Μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί πλήρης, σταθερή εργασία για όλους, θα ικανοποιούνται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση.

Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά.

Σ' αυτόν τον αγώνα σας καλεί το ΠΑΜΕ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΙΣ 11 π.μ.»

Γι' αυτό η αντιμετώπιση των ιδεολογημάτων της άρχουσας τάξης που προβάλλονται από διάφορα μέσα και διαφορετικές πλευρές είναι ένα από τα κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, για να γίνουν οι αγώνες ακόμα πιο αποτελεσματικοί, για να οργανωθεί σε βάθος και να κλιμακωθεί η ταξική πάλη.

Ιδού ορισμένες από τις ιδεολογικές «κατασκευές» της πλουτοκρατίας και όσων την υπηρετούν:

Ο ισχυρισμός αυτός διατυπώθηκε από την πρώτη στιγμή που υπεγράφη το Μνημόνιο, συνοδεύτηκε μάλιστα από φαιδρότητες πως δήθεν η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την τρόικα, ότι αντιστέκεται στις έξωθεν πιέσεις, στους «κακούς» δανειστές κλπ.

Είναι προφανές ότι όλα τα παραπάνω υπηρετούσαν την ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική προσπάθεια της κυβέρνησης να αποσείσει τις ευθύνες της, να εμφανιστεί ότι αυτή δε μετέχει του αίματος και ούτε λίγο ούτε πολύ βρίσκεται και η κυβέρνηση στη θέση του θύματος και όχι του θύτη. Και ακόμη περισσότερο: Οτι στην κυβέρνηση έλαχε ο κλήρος της Ιστορίας να πάρει σκληρές μεν, αλλά αναγκαίες αποφάσεις. Δηλαδή, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν είναι υπεύθυνη για την πολιτική και τα μέτρα που αποφασίστηκαν, αλλά είναι και ο «από μηχανής θεός», αυτός που αναλαμβάνει να δώσει τη λύση στο ελληνικό δράμα και να «σώσει» τη χώρα!

Το ουσιαστικό ζήτημα είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας που απαιτεί πάμφθηνη εργατική δύναμη. Γι' αυτό και οι αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, όπως δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, η αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, η πλήρης εμπορευματοποίηση της Υγείας - Πρόνοιας, η συνεχής επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, η αύξηση του απλήρωτου χρόνου δουλειάς, οι αυξήσεις ΦΠΑ και έμμεσων φόρων, των εισιτηρίων στις συγκοινωνίες και στα διόδια κλπ.

Το χρέος ήταν η ευκαιρία που αναζητούσαν η πλουτοκρατία, τα μονοπώλια, ντόπια και ξένα, για να περάσουν «διά πυρός και σιδήρου» την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους και όλα τα δικαιώματά τους. Γιατί η διαχωριστική γραμμή δε βρίσκεται ανάμεσα στην Ελλάδα και στους ξένους, στους μέσα και στους έξω, στην καλή κυβέρνηση και στους κακούς ξένους που πιέζουν, αλλά ανάμεσα στα συμφέροντα των μονοπωλίων και τα δικαιώματα του λαού. Αυτή τη διαχωριστική γραμμή επιχειρούν να σβήσουν όσοι παράγουν και αναπαράγουν τον ισχυρισμό της επιβολής των μέτρων από την τρόικα.

Αλλωστε, ένα ένα τα μέτρα και όλα μαζί δε θίγουν γενικά και αφηρημένα τη χώρα, όπως ισχυρίζονται οι κονδυλοφόροι του μνημονίου. Επιβάλλονται σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αλλά είναι μέτρα υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Το Ασφαλιστικό δε θίγει τις επιχειρήσεις, αλλά τους ασφαλισμένους. Δε στερεί τη σύνταξη από τους βιομηχάνους, οι επιχειρήσεις των οποίων σε ποσοστό 25% δεν πληρώνουν ούτε τις εισφορές που παρακρατούν, αλλά από τους εργάτες που τους κόβουν τη σύνταξη. Οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, η κατάργηση των συμβάσεων, η μείωση των μισθών, η επέκταση της ευελιξίας είναι μέτρα συγκεκριμένα κατά των εργαζομένων και υπέρ της μεγαλοεργοδοσίας. Και όλα αυτά επιβλήθηκαν και από την κυβέρνηση με τη βοήθεια της τρόικας. Μαζί τα συνέταξαν, μαζί τα αποφάσισαν, από κοινού τα επιβάλλουν. Είναι μέτρα εν πολλοίς προαποφασισμένα. Περιέχονται στο ίδιο το κυβερνητικό Πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο. Εχουν τη ληξιαρχική πράξη γέννησης στο Μάαστριχτ, στη Λισαβόνα, στη στρατηγική «ΕΕ-2020», σε όλα τα ντοκουμέντα και τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι αυτό που ετοιμάζονται να συμφωνήσουν στη Σύνοδο Κορυφής, το «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας», μετά και την προτροπή της Γερμανίας που καυχιέται πως συγκράτησε τα τελευταία 10 χρόνια το εργατικό κόστος επιβάλλοντας τις ίδιες αντεργατικές ρυθμίσεις, χωρίς μνημόνιο και τρόικα.

Τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν σχέση με τα ελλείμματα και τα χρέη. Τα ελλείμματα οφείλονται στις παροχές και φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, στο κόστος της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ, που συνοδεύεται από τη συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής, τη στασιμότητα της αγροτικής παραγωγής, τη μεταφορά κεφαλαίων στις εξωτερικές αγορές, γενικότερα τις συνέπειες της απελευθέρωσης της αγοράς, και στον ανταγωνισμό. Στις στρατιωτικές δαπάνες για τους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σκοπούς. Στο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων (κόστος έργων, κόστος διεξαγωγής τους) από τους οποίους ωφελήθηκαν μόνο οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Και τα χρέη οφείλονται στο γεγονός ότι το κράτος χρεώνεται, για να πληρώνει όλα τα παραπάνω. Επομένως, είναι μεγάλο ψέμα ότι τα μέτρα θα αντιμετωπίσουν το χρέος που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, δίνοντάς του χρήμα για να γιγαντώνεται.

Δεκάρα τσακιστή δε θα μπει στα κρατικά ταμεία από τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις. Τι κερδίζουν τα κρατικά ταμεία π.χ. από τη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα; Ολα τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα έχουν σχέση με τη διαχείριση της βαθιάς οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και την έξοδο της καπιταλιστικής οικονομίας απ' αυτήν σε βάρος της εργατικής τάξης, του λαού και σε όφελος του κεφαλαίου. Τι κάνουν τα μέτρα; Μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Οι εργάτες φτηναίνουν για το κεφάλαιο. Οι καπιταλιστές καταναλώνουν λιγότερο κεφάλαιο για την αγορά της, δηλαδή πληρώνουν τους εργάτες αρκετά λιγότερο απ' αυτό που χρειάζεται η εργατική οικογένεια για να καλύψει τις ανάγκες της. Επιδίωξή τους είναι να αυξάνουν την εκμετάλλευση, για να αυξάνεται η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ερχόμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ ετοιμάζουν το λεγόμενο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Και τα μέτρα είναι μόνιμα, ενώ συνεχώς θα παίρνονται νέα. Για την εργατική τάξη, το λαό, διέξοδος από την κρίση είναι η αντιμονοπωλιακή πάλη, με στόχους για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του, πάλη να μην πληρώσει ο ίδιος την κρίση και το χρέος, που δημιούργησε η πλουτοκρατία ληστεύοντάς τον. Τώρα να απεγκλωβιστεί από τα κόμματά της, να αντεπιτεθεί οργανωμένα για ριζικές αλλαγές στην οικονομία, πάλη που να οδηγεί στην ανατροπή του καπιταλισμού, στη λαϊκή εξουσία και οικονομία, με αποδέσμευση από την ΕΕ.

Η οικονομία δεν είναι ουδέτερη ούτε ωφέλιμη για όλους. Είναι καπιταλιστική, αναπτύσσεται και δρα με κριτήριο το νόμο του κέρδους και εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη για να το πετύχει. Ο πλούτος των καπιταλιστών βγαίνει από τη δουλειά των εργατών.

Επομένως, αυτό που υπονομεύεται είναι όχι η οικονομία γενικά, αλλά τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλά ίσα ίσα αυτό τους ασκεί πίεση, με βάση το συσχετισμό δύναμης στο εργατικό κίνημα, για να κάνουν πίσω από την αντεργατική επίθεση, να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις στις εργατικές διεκδικήσεις. Οι απεργίες υπονομεύουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες και πρέπει να τους υπονομεύουμε ώσπου να απαλλοτριώσουμε την ιδιοκτησία τους.

Τα ελλείμματα και τα κρατικά χρέη τα δημιούργησε η πολιτική των κυβερνήσεων των καπιταλιστών με τις φοροαπαλλαγές προς αυτούς, τις επιδοτήσεις για να επενδύουν, για να κάνουν εξαγωγές εμπορευμάτων και κεφαλαίων (έχουν επιδοτηθεί με νόμους για να μεταφέρουν κεφάλαια και επιχειρήσεις στα Βαλκάνια, επιδοτούνται με προγράμματα της ΕΕ για να αυξάνουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες), με τις δημόσιες επενδύσεις για έργα υποδομής που χαρίζονται στους καπιταλιστές (π.χ. έργα όπως η Αττική Οδός, η γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, το αεροδρόμιο έγιναν με μόνο 9,5% κεφάλαια των εταιρειών που τα εκμεταλλεύονται και κερδοφορούν, τα άλλα ήταν δάνεια με εγγύηση του Δημοσίου και λεφτά της ΕΕ και του κράτους).

Ο λαός δεν αυξάνει τα ελλείμματα, ίσα ίσα τον χρεοκοπεί η πολιτική μείωσης μισθών - συντάξεων, η εμπορευματοποίηση Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, η τεράστια αύξηση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, οι αυξήσεις στα εισιτήρια και στα διόδια κλπ. Επομένως, ο λαός υπονομεύεται στο εισόδημά του, που σε συνδυασμό με την ανεργία τον στέλνει στον Καιάδα.

Αλλωστε, η καπιταλιστική οικονομία υπονομεύεται από την κρίση και όχι από τις απεργίες. Αλλά η κρίση είναι αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που δεν μπορούν να επενδυθούν, υπερπαραγωγής εμπορευμάτων που δεν μπορούν να πουληθούν, και οφείλεται στην τεράστια αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, δηλαδή την τεράστια κερδοφορία. Και για να την αντιμετωπίσουν, ρίχνουν τις συνέπειες στις πλάτες των εργαζομένων με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή που κάνουν φτηνό τον εργάτη φορτώνοντας τα βάσανα της φτώχειας και της εξαθλίωσης στην οικογένειά του, προκειμένου να μη χάσουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Καταστρέφουν την εργατική δύναμη για να σωθεί από την καταστροφή της κρίσης όσο γίνεται το κεφάλαιο.

Οτι δηλαδή οι απεργίες δεν φέρνουν αποτελέσματα.

Αυτή η προπαγάνδα θέλει την εργατική τάξη καθηλωμένη, έρμαιο των διαθέσεων των καπιταλιστών, να μη διεκδικεί την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της και μάλιστα σε περίοδο που της αφαιρούνται δικαιώματα και κατακτήσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ενώ η οικονομική κρίση αυξάνει στο έπακρο την επιθετικότητα του κεφαλαίου ενάντιά της. Οι εργάτες θα αφήσουν στο απυρόβλητο αυτή την πραγματικότητα, χωρίς την παραμικρή αντίδραση στο δρόμο της καταστροφής τους; Μ' αυτή τη λογική αφοπλίζεται η εργατική τάξη. Αυτή η προπαγάνδα βάζει εμπόδια στη χειραφέτηση από την αστική πολιτική, υποτάσσει τους εργάτες στην αστική νομιμότητα, δηλαδή στη νομιμότητα των αντεργατικών μέτρων. Καλεί στην εγκατάλειψη διεκδίκησης του δίκιου απέναντι στον αντίπαλο, την τάξη των καπιταλιστών, που κλέβει το μόχθο της δουλειάς τους, στην εγκατάλειψη του «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

Αντιπαραβάλλουν πως αν θέλουν αλλαγή πολιτικής, αυτό τάχα μπορούν να το κάνουν με την ψήφο τους στις εκλογές, επιλέγοντας κάποιο άλλο αστικό κόμμα. Ως τότε όμως οι αντεργατικοί νόμοι, που συνθέτουν την ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική, θα εφαρμόζονται και οι εργάτες θα υποτάσσονται στην ολοένα αυξανόμενη εκμετάλλευση, που αυξάνει τα δεινά και τα βάσανά τους. Θα αφήνουμε αναπάντητη αυτή την πολιτική; Αν η εργατική τάξη δεν οργάνωνε πολύμορφους ταξικούς αγώνες, απεργίες, συλλαλητήρια, καταλήψεις, άλλες κινητοποιήσεις, συγκρούσεις με το κεφάλαιο και την πολιτική της εξουσίας του, δε θα είχε κατακτήσεις. Εχει συσσωρευτεί πείρα. Με την απεργία η εργατική τάξη πρέπει να δείξει ότι δε νομιμοποιεί στη συνείδησή της τα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα. Είναι ένα βήμα προκειμένου να σταματήσει η κυβέρνηση, η αστική προπαγάνδα να προβάλλει πως ο λαός συναινεί στα μέτρα. Γι' αυτό πρέπει να είναι καθολική η συμμετοχή και η απάντηση. Δε νομιμοποιεί να υπάρχει μια κυβέρνηση που να υλοποιεί τις απαιτήσεις των μονοπωλίων, πολύ περισσότερο που η ίδια συνεχώς προπαγανδίζει ότι τα μέτρα είναι στο πρόγραμμά της. Δε νομιμοποιεί τους καπιταλιστές και την πολιτική τους.

Με την απεργία η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να κατακτά την ενιαία ταξική δράση, ως τάξη κόντρα όχι σε κάθε εργοδότη μεμονωμένα, αλλά στο σύνολο των κεφαλαιοκρατών και στην εξουσία τους. Και εδώ βεβαίως έχει σημασία η επιλογή του πλαισίου αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο, δηλαδή η ολοκληρωτική εναντίωση στην πολιτική που αφαιρεί κατακτήσεις και δικαιώματα σε συνδυασμό με το πλαίσιο διεκδίκησης για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής οικογένειας και όχι παζάρια για το πόσα θα χάσουν. Που σημαίνει συσπείρωση με το ΠΑΜΕ, απεγκλωβισμός από τις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, και των συνοδοιπόρων τους, των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δήθεν αντικαπιταλιστών, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κλπ. Αρα, με την απεργία ανοίγει ο δρόμος συνειδητοποίησης της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων πρώτ' απ' όλα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε όφελος των εργατών. Αν ο συσχετισμός δύναμης ήταν διαφορετικός, αν δεν υπήρχαν τα εμπόδια των εργοδοτικών, κυβερνητικών και των άλλων συνοδοιπόρων τους δε θα μπορούσε η κυβέρνηση να περνά τέτοια μέτρα.

Μέσα από την κάθε απεργία, μαζί με την ανάδειξη της δύναμης της εργατικής τάξης στον ταξικό αγώνα, καταχτιέται η πείρα στην οργάνωση του αγώνα, η συγκέντρωση δυνάμεων για να δοθεί ακόμη πιο αποτελεσματικά η επόμενη ταξική μάχη ως συνέχεια στον ταξικό πόλεμο για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής.

Πράγματι, μια απεργία δε φτάνει για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής, που απαιτεί άλλη, υπέρ των εργατών πολιτική, άρα και άλλη εξουσία. Οι απεργίες συμβάλλουν στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας απεγκλωβισμού από τα αστικά κόμματα, της αλλαγής του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων σε όφελος των εργατών. Η απεργία αποτελεί δράση απειθαρχίας, ανυπακοής στην πολιτική του κεφαλαίου που πρέπει να φτάνει μέχρι την ανυπακοή στην εξουσία του, βοηθά στη συνειδητοποίηση της ανάπτυξης πολιτικής πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση, τα αστικά επιτελεία και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, όταν μιλούν για έξοδο από την οικονομική κρίση και ανάπτυξη, εννοούν ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, δυνάμωμα του κεφαλαίου. Ταξική η οικονομία, ταξική και η ανάπτυξη, άρα σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού. Μάλιστα συζητούν μέτρα για ένταση της ανταγωνιστικότητας που θα φέρει την ανάπτυξη, που σημαίνει ακόμη φτηνότερη εργατική δύναμη, άρα ακόμη περισσότερα κέρδη, ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Τα μέτρα που έχουν παρθεί και αυτά που έρχονται, όπως π.χ. παραπέρα μείωση μισθών και συντάξεων, έχουν ήδη εξαγγελθεί, αυτό σημαίνει πως έχουν μόνιμο χαρακτήρα.

Να, γιατί η σύγκρουση των εργαζομένων με το κεφάλαιο, τα κόμματά του, την ΕΕ και με αυτές τις επιδιώξεις είναι αναπόφευκτη. Και η απεργία είναι βήμα που μπορεί να δώσει ώθηση, πρέπει να την κάνουμε να δώσει ώθηση στην αντεπίθεση, στη ρήξη. Αλλωστε, ο πλούτος που παράγεται στη χώρα μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, των μικροπαραγωγών, αν καταργηθεί το κέρδος, δηλαδή η καπιταλιστική ιδιοκτησία, αν γίνει λαϊκή, κοινωνική ιδιοκτησία και η Ελλάδα να αποδεσμευτεί από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Τότε δε θα υπάρχουν και ανάπτυξη σε όφελος του λαού θα υπάρχει.

Ρωτάνε κάποιοι: Μπορεί η Ελλάδα να σταθεί μόνη της; Βεβαίως μπορεί, αλλά χωρίς τους καπιταλιστές, με λαϊκή εξουσία. Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής, των μέσων παραγωγής, του εμπορικού δικτύου και ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό. Διαθέτει αξιόλογες πλουτοπαραγωγικές πηγές, σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, που είναι σημαντικό πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων. Εχει το μεγάλο πλεονέκτημα να μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά και για το εξωτερικό εμπόριο. Διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών. Χρειάζεται κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός, εργατικός λαϊκός έλεγχος. Ετσι θα αναπτύσσονται η βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή χωρίς κρίσεις, ικανοποιώντας όλες τις λαϊκές ανάγκες. Δίπλα στην κοινωνική παραγωγή θα υπάρχει και η συνεταιριστική παραγωγή για τους μικροπαραγωγούς. Αυτός είναι ο δρόμος του λαού.

Είναι η γενιά που έμεινε απλησίαστη από τις πολιτικές πρωτοβουλίες, για λόγους που δεν χωράνε στην παρούσα στήλη, ποτισμένη με ψευδαισθήσεις και παροράματα, πολύ καλά εκπαιδευμένη, αλλά εξειδικευμένα μονοδιάστατα.

Τώρα γεμίζει τα πεζοδρόμια με τη στάμπα του άνεργου συμβασιούχου. Αδυνατεί να ακουμπήσει σε γεννήτορες με σφαγμένα δικαιώματα και συκοφαντημένους ως βολεμένους ή λαμόγια. Η γενιά των 30+ είναι αμήχανα απογοητευμένη. Εμεινε ξαφνικά σταματημένη στην επιβίωση, ενώ είχε την ψευδαίσθηση του κατακτητή της ζωής. Γυμνή από ιδεολογία, με συνήθειες βαρίδια, όπως η σχετικά εύκολη κατανάλωση, ενίοτε με αθροισμένα μεταπτυχιακά, αλλά κανέναν ποιητή ή τραγουδοποιό ικανό να εκφράσει τους νταλκάδες και τα βάσανα της εποχής της, αυτή η χρυσή ηλικιακά για κάθε κοινωνία νεότης «σωφρονίζεται» βίαια από δυνάστες που διδάχτηκε να θεωρεί «φυσικά» αφεντικά, προϊστάμενους, βύσματα, κύκλους, γνωριμίες και σπανίως παρέες, συναδέλφους, συντρόφους.

Τώρα, άοπλη απέναντι στον πόλεμο που μπήκε σπίτι της και στην ψυχή της, δεν έχει χρόνο να κατανοήσει όσα ζει, τον εφιάλτη της τον αντιμετωπίζει με χάπια ή φυγή και όσους συνομήλικους ξέφυγαν απ' το «σιδέρωμα» τους αντιμετωπίζει ως εχθρούς. Προλεταριοποιούμενη τάχιστα μισεί την εργατική τάξη, ωσάν να είναι όχι συνείδηση αλλά προορισμός της. Θα κάνει τα πάντα για να μείνει στον αφρό ως ανώτερη τάξη και ...εποχική φυλή. Είναι ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο. Φοβάται ακόμα να στρατευθεί σε κοινούς σκοπούς, συντηρητικοποιείται με δανεικό λεξιλόγιο κι αβίωτη προσπαθεί να ζήσει ένα βίο αβίαστο με διλήμματα που δεν μπορεί να απαντήσει κι ας ξέρει ότι είναι τεχνητά.

ΥΓ: Το σλόγκαν σε τοίχο συνοψίζει: «Μη βάζεις ζάχαρη στα σκατά. Δε θα γίνουν μαρμελάδα».

Οι εργαζόμενοι να αποδοκιμάσουν και να καταδικάσουν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που αποδεδειγμένα δε διστάζει σε τίποτα

«Οργια της ΠΑΣΚΕ στην ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ με την κατασκευή σωματείων και την παραγωγή νόθων αντιπροσώπων για την αλλοίωση των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα με σκοπό να παρουσιάσει αύξηση των δυνάμεων της!!!

Θέλουν να "πείσουν" τους εργαζόμενους ότι τι κι αν το ΠΑΣΟΚ "λιανίζει" δικαιώματα και κατακτήσεις σπρώχνοντας στη φτώχεια και την εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερο τμήμα του λαού, η ΠΑΣΚΕ ανεβαίνει, συσπειρώνει και κερδίζει!!

Βιομηχανία νοθείας - απάτης και σαπίλας.

Να ποιο είναι το σύγχρονο ΠΑΣΟΚ της διαφάνειας και της καταπολέμησης της διαφθοράς.

Στην ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ το "Σωματείο" (Πανθεσαλλικό Σωματείο Υπαλλήλων) με 921 ψηφίσαντα μέλη, στις αρχαιρεσίες του τον Δεκέμβρη του 2009, με 37 αντιπροσώπους για το Εργατικό Κέντρο, (Σωματείο με μέλη συνταξιούχους ΤΕΒΕ - Δημοσίων Υπαλλήλων - ΟΓΑ - εργαζομένων που δεν ξέρουν ότι είναι μέλη και έχουν ψηφίσει κλπ.) είναι ο τροφοδότης για την επιχείρηση παραγωγής νόθων αντιπροσώπων.

Στις 22/1/2010 πάντα στην Καλαμπάκα, το νεοσύστατο Σωματείο στις επισιτιστικές επιχειρήσεις και στα τουριστικά επαγγέλματα εμφανίζει 581 ψηφίσαντα μέλη και 23 αντιπροσώπους για το Εργατικό Κέντρο από τους οποίους οι 5 αντιπρόσωποι ήταν οι ίδιοι και στο Πανθεσαλλικό Σωματείο. Εχουμε ράμματα για τη γούνα και των υπολοίπων 18.

Η μεγάλη όμως πρόκληση για όλους τους εργαζόμενους ήταν στην ίδρυση του Συνδικάτου Μετάλλου Τρικάλων με έδρα την Καλαμπάκα όπου και η ΜΑΦΙΑ θα έτριβε τα μάτια της.

Στις 22/9/10 συζητήθηκε η αίτηση για αναγνώριση του Σωματείου και στις 1/10/10 δημοσιεύτηκε!! (σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις καθυστερούν μήνες).

Το "Σωματείο" καταχωρήθηκε στις 18/11/10 στο Βιβλίο του Πρωτοδικείου Τρικάλων. Στις 22/11/10 τρεις εργάσιμες μέρες αργότερα, συνήλθε η Εφορευτική Επιτροπή στις 10 π.μ. που είχε εκλεγεί την ίδια μέρα. Παρέλαβε τις υποψηφιότητες, τις έλεγξε και στις 10.30 ξεκίνησε η ψηφοφορία. Δηλαδή στις 22/11/2010 μέχρι τις 10.00 το πρωί συγκλήθηκε η Γενική Συνέλευση!!, διαπιστώθηκε απαρτία!! και συγκροτήθηκε σε σώμα!!! Εγιναν οι εργασίες και αποφασίστηκε σε ποιες δευτεροβάθμιες οργανώσεις θα εκπροσωπείται με μυστική ψηφοφορία.!!!

Στις 10 π.μ. η Εφορευτική Επιτροπή αναλαμβάνει και στις 10.30 ξεκινά η ψηφοφορία. Την ίδια πάντα μέρα μέχρι τις 18.30 ψήφισαν 352 μέλη!!! (1 περίπου λεπτό της ώρας έκαστος) σε τρεις διαφορετικές κάλπες για ΔΣ - ΕΚ - ΠΟΕΜ!!!

Η ψηφοφορία συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα μέχρι τις 19.00 μ.μ., όπου προσήλθαν ακόμη 14 μέλη. Μισή ώρα πριν ολοκληρωθεί η ψηφοφορία (στις 19.00 μ.μ.) συνεδριάζει το ΔΣ το οποίο δεν έχει εκλεγεί ακόμη και συνέρχεται σε Σώμα!!!

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην Ομοσπονδία Μετάλλου έδωσαν μάχη να αποκλειστούν οι σύνεδροι του συγκεκριμένου "Σωματείου". Αλλά ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ τους νομιμοποίησαν.

Στην συνέχεια οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προσπάθησαν να αποκαλύψουν την "επιχείρηση" νοθείας. Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους. Οι 4 από τους 5 που αιτούνται για την ίδρυση Σωματείου είναι ήδη εκλεγμένοι και στελέχη του Πανθεσσαλικού αλλά και του Σωματείου Επισιτισμού - Τουρισμού, ψηφίσαντες και εκλεγμένοι σε διάφορα όργανα ακόμα και στου Εργατικού Κέντρου.

Τα 8 από τα 20 ιδρυτικά μέλη του "Σωματείου Μετάλλου" είναι ήδη εκλεγμένα στελέχη και συμμετέχουν και σε άλλα Σωματεία και στο Εργατικό Κέντρο. Το ΔΣ, οι αντιπρόσωποι που εκλέχτηκαν σε Εργατικό Κέντρο, Ομοσπονδία στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν ταυτοχρόνως αξιώματα και σε άλλα σωματεία. Αλλά το κυριότερο που προέκυψε είναι ότι από τους 366 δήθεν ψηφίσαντες στο "Σωματείο Μετάλλου" οι πραγματικοί ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και επομένως οι μισθωτοί είναι ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα, και αυτοί δεν είναι σίγουρο ότι είναι μεταλλεργάτες!! Που σημαίνει με ψεύτικα στοιχεία, με ανύπαρκτους εργαζόμενους ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ!!

Οι δικαστικοί λειτουργοί που εκτέλεσαν χρέη δικαστικών αντιπροσώπων είναι συνένοχοι, αφού στήριξαν και έβαλαν την υπογραφή τους σε αυτή την αθλιότητα των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ».

«Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός επιδιώκει να κρατάει στα χέρια του τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αυτούς τους μηχανισμούς και με αυτούς τους άθλιους τρόπους. Γιατί θέλουν εργατικό κίνημα συμβιβασμένο, υποταγμένο. Για να σπέρνουν τη μοιρολατρία και τη συναίνεση. Για να περνούν πιο εύκολα και χωρίς κραδασμούς οι αντεργατικές πολιτικές κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ.

Το ΠΑΜΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα, να αποδοκιμάσουν και να καταδικάσουν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που αποδεδειγμένα δε διστάζει σε τίποτα προκειμένου να κρατά χειραγωγημένους και σε ομηρία τους εργαζόμενους.

Τα συνδικάτα να δουλέψουν για την οργάνωση της εργατικής τάξης στα ταξικά συνδικάτα. Να βελτιώσουν τη λειτουργία τους, να είναι το δεύτερο σπίτι των εργαζομένων, το αποκούμπι τους. Να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο την ταξική αντίληψη στους χώρους δουλειάς. Τα συνδικάτα να είναι ζωντανά κύτταρα συλλογικής δράσης, αποφάσεων και συσπείρωσης. Οργανωμένης ανυπακοής στην αντεργατική θύελλα. Είναι μεγάλη συμβολή και προϋπόθεση στην αντεπίθεση του εργατικού κινήματος η συνεχής προσπάθεια για την αλλαγή συσχετισμών δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να παλέψουν με όλη τους τη δύναμη ενάντια στην αντεργατική πολιτική και αυτούς που την εφαρμόζουν».