Μετά από τρεις αποτυχημένες απόπειρες, που ξεκίνησαν το Μάρτη του 2006, η εταιρεία «SpaceX» κατάφερε, την περασμένη Τρίτη, να εκτοξεύσει με επιτυχία και να θέσει σε τροχιά τον πύραυλο «Falcon 1» («Γεράκι 1»). Πρόκειται για πύραυλο δύο σταδίων με υγρά καύσιμα (κηροζίνη και οξυγόνο) και συνολικό ύψος 21 μέτρων, που εκτοξεύτηκε από την αμερικανική στρατιωτική βάση στην ατόλη Κουάτζαλεϊν, 2.500 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Χαβάης και έθεσε σε τροχιά ένα αδρανές φορτίο 165 κιλών. Είναι ο πρώτος ιδιωτικός πύραυλος με υγρά καύσιμα που πετυχαίνει να μπει σε τροχιά.

Στόχος της «SpaceX», του μεγιστάνα του Διαδικτύου Ελον Μασκ, είναι να μπει στην αγορά δορυφορικών υπηρεσιών προσφέροντας τη δυνατότητα τοποθέτησης δορυφόρων σε τροχιά, με κόστος μικρότερο των 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Ηδη, έχει προγραμματιστεί η εκτόξευση ενός δορυφόρου της Μαλαισίας για το 2009, ενώ η εταιρεία σχεδιάζει για την ίδια χρονιά την πρώτη εκτόξευση του «Falcon 9», που κατασκευάζει σε συνεργασία με τη NASA. Με το «Falcon 9», η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ελπίζει ότι θα αποφύγει την εξάρτηση από τη Ρωσία και τον Ευρωπαϊκό Διαστημικό Οργανισμό για τον ανεφοδιασμό του Διεθνούς Διαστημικού Οργανισμού και, βέβαια, η «SpaceX» ελπίζει ότι θα «βάλει χέρι» στα κρατικά κονδύλια των ΗΠΑ για τη χρηματοδότηση της NASA.

Με πλήρη επιτυχία ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες η αποστολή τριών Κινέζων κοσμοναυτών, στη διάρκεια της οποίας ο Ζάι Ζιγκάγκ έκανε τον πρώτο διαστημικό περίπατο για λογαριασμό της πατρίδας του. Με το νέο αυτό βήμα, η Κίνα φαίνεται να προχωρά σταθερά στο δρόμο της εξερεύνησης και αξιοποίησης του Διαστήματος με επανδρωμένες αποστολές, που άρχισε στις 16 Οκτώβρη του 2003. Τότε, με την τροχιακή πτήση του Γιανγκ Λιουέι μέσα στο «Σεντζού 5» η Κίνα γινόταν η τρίτη χώρα μετά την ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ που έστελνε επιτυχώς άνθρωπο στο Διάστημα, αποκλειστικά με τις δικές της δυνάμεις. Ακολούθησε η πτήση του «Σεντζού 6» με διμελές πλήρωμα, τον Οκτώβρη του 2005 και τώρα η πτήση του «Σεντζού 7».

Επόμενος στόχος για το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα, με νέα πτήση μέσα στο 2009 (Οκτώβρη και πάλι άραγε;), είναι η σύνδεση δύο διαστημοπλοίων σε τροχιά. Αν και αυτή η πτήση πάει καλά, τότε ο δρόμος για την κατασκευή κινεζικού τροχιακού σταθμού είναι ανοιχτός. Οι Κινέζοι αξιωματούχοι δεν περιορίζουν τα ενδιαφέροντα της χώρας τους στην περιοχή του Διαστήματος που εκτείνεται μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη μας. Παράλληλα με τις επανδρωμένες τροχιακές αποστολές σχεδιάζουν και μη επανδρωμένες αποστολές προς τη Σελήνη, αφήνοντας ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο για ακόμα πιο φιλόδοξα προγράμματα.

Η πορεία της Κίνας στο Διάστημα, πέρα από την επίδραση που έχει στην ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας της χώρας και τα ενδεχόμενα οφέλη από αξιοποίηση στην καθημερινή ζωή τεχνολογιών που θα αναπτυχθούν για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των διαστημικών πτήσεων, έχει και άλλα, έμμεσα αποτελέσματα: Την ενδυνάμωση του γεωστρατηγικού της κύρους, την καλύτερη τοποθέτησή της σε ένα χώρο που δείχνει πιθανό πεδίο για το επόμενο κυνήγι των εξοπλισμών, την ενίσχυση της θέσης της στην αγορά δορυφορικών υπηρεσιών.

Στην πορεία αυτή η Κίνα προχωρά αξιοποιώντας την εμπειρία από τα διαστημικά προγράμματα της Σοβιετικής Ενωσης και των ΗΠΑ προ σαρακονταετίας, με αποτέλεσμα να κάνει τα απαιτούμενα βήματα με λιγότερα λάθη και μικρότερο κόστος. Ετσι, έφτασε στο στάδιο του διαστημικού περιπάτου με το ένα τρίτο των αποστολών και αντίστοιχο ποσοστό ωρών διαστημικής πτήσης σε σχέση με τους πρωτοπόρους.

Τα διαστημόπλοια της σειράς «Σεντζού» είναι βασισμένα στα σοβιετικά «Σογιούζ», αλλά τροποποιημένα και εκσυγχρονισμένα από Κινέζους ειδικούς. Οι πρώτοι κοσμοναύτες της Κίνας εκπαιδεύτηκαν στη Ρωσία, αλλά τώρα η ασιατική χώρα μπορεί να εκπαιδεύσει η ίδια ξένους κοσμοναύτες. Μία από τις τρεις διαστημικές στολές που χρησιμοποιήθηκαν στην αποστολή του «Σεντζού 7» ήταν ρωσικής κατασκευής, οι άλλες δύο όμως ήταν κινεζικής. Με αυτή την τακτική η Κίνα διευρύνει σταθερά και μελετημένα τις διαστημικές της ικανότητες.

Στον Ειρηνικό Ωκεανό κατέληξαν την περασμένη Τρίτη τα κομμάτια του διαστημικού φορτηγού «Ιούλιος Βερν» που δεν κάηκαν κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα, αφού πρώτα διέγραψαν μια λαμπρή διαδρομή στον ουρανό. Η όλη διαδικασία παρατηρήθηκε και καταγράφηκε λεπτομερώς από τους επιστήμονες. Το ενδιαφέρον για την προγραμματισμένη καταστροφή του Αυτοματοποιημένου Οχήματος Μεταφοράς (ATV), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), οφείλεται στο ότι λειτούργησε ως πείραμα μελέτης της συμπεριφοράς μεγάλων φυσικών μετεώρων κατά τη διαδρομή τους μέσα στην ατμόσφαιρα. Επίσης, με τα στοιχεία που συλλέχτηκαν θα μπορέσει να γίνει πιο ασφαλής η επάνοδος των άλλων οχημάτων ATV, που θα εκτοξευτούν τα επόμενα χρόνια.

Το κόστους 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ «Ιούλιος Βερν» είχε πραγματοποιήσει μια απολύτως πετυχημένη αποστολή ανεφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και είχε παραλάβει απ' αυτόν 2,5 τόνους σκουπίδια. Δε διέθετε προστατευτική θερμική ασπίδα και γι' αυτό διαλύθηκε σε ύψος 75 χιλιομέτρων, όταν η θερμοκρασία εξαιτίας της τριβής ανέβηκε τόσο, ώστε να λιώσει το αλουμινένιο περίβλημά του.