Με την ανασφάλεια να τους συνοδεύει σε κάθε τους βήμα είναι αναγκασμένοι να σχεδιάζουν το μέλλον τους οι νέοι άνθρωποι, ενώ οι προσπάθειες που κάνουν να προγραμματίσουν τη ζωή τους προσκρούουν σε εμπόδια που συνεχώς αυξάνονται. Αυτήν την πραγματικότητα διαμορφώνει η πολιτική του κεφαλαίου για τους νέους της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, με τις συνέπειες της κλιμακούμενης επίθεσης στη ζωή συνολικά της εργατικής - λαϊκής οικογένειας να γίνονται σήμερα ιδιαίτερα αισθητές.

Τα προβλήματα για τα νεαρά ζευγάρια είναι παρόντα από τη «γραμμή εκκίνησης», από τη στιγμή που αποφασίζουν να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια. Πολλαπλασιάζονται, και, μάλιστα, με γρήγορους ρυθμούς, αφού το καπιταλιστικό σύστημα περικόπτει δραστικά και τις πιο στοιχειώδεις κοινωνικές υπηρεσίες και εμπορεύεται κάθε ανάγκη της λαϊκής οικογένειας με στόχο να αυξήσει τα κέρδη του. Αναπόφευκτα, λοιπόν, κάθε τι που θα έπρεπε να γεμίζει χαρά τα νέα ζευγάρια, από τη μετακόμιση στο «δικό τους» σπίτι μέχρι τη γέννηση ενός παιδιού, τους φέρνει παράλληλα αντιμέτωπους με νέες δυσκολίες, τους αναγκάζει να παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με καινούρια προβλήματα.

Τα θεμέλια της ζωής των νέων εργαζόμενων υποσκάπτει πρώτα απ' όλα η ανεργία, η οποία σήμερα στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης παίρνει διαστάσεις μαζικού φαινομένου. Τα υψηλότερα, μάλιστα, ποσοστά της σημειώνονται στις νέες ηλικίες και ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες. Με βάση τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), το Γενάρη του 2011 η ανεργία έφτασε στο 15,1%, με τις ηλικιακές κατηγορίες 15-24 και 25-34 ετών να καταγράφουν 37% και 21,3%, αντίστοιχα. Τα στοιχεία είναι χαρακτηριστικά, παρά το γεγονός ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνουν τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Η διόγκωση της ανεργίας, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία μέτρων ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες νέοι να βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο.

Οι άνεργοι δε στερούνται μόνο το δικαίωμά τους στη δουλειά, αλλά βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με την αντιλαϊκή επέλαση που δρομολογεί την κατάργηση ακόμα και της όποιας υποτυπώδους και ανεπαρκούς προστασίας υπήρχε μέχρι σήμερα. Με το πρόσχημα του χρέους και των ελλειμμάτων, η κυβέρνηση προωθεί την περικοπή των επιδομάτων ανεργίας, εξασφαλίζοντας παράλληλα παχυλές επιδοτήσεις δήθεν για θέσεις εργασίας και προκλητικές φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα ζευγάρια που είχαν, για παράδειγμα, το «προνόμιο» σύμφωνα με την αστική λογική της «ευημερίας» να βρουν ένα σπίτι από τους γονείς τους και να μην αναγκάζονται να πληρώνουν δυσβάσταχτα ποσά για ενοίκιο ή ληστρικά δάνεια προκειμένου να στεγάσουν την οικογένειά τους, στην περίπτωση που βρεθούν στην ανεργία θα στερηθούν, λόγω του σπιτιού αυτού, ακόμα και το πενιχρό αυτό επίδομα.

Αλλά και όσοι έχουν την «τύχη» να έχουν μια θέση εργασίας, βρίσκονται μπροστά στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, με τον οποίο τόσο η ΕΕ, όσο και η κυβέρνηση, σε συνεργασία με τα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου, εξασφαλίζουν στα μονοπώλια φθηνότερη εργατική δύναμη και, επομένως, μεγαλύτερα κέρδη. Είναι ενδεικτικό ότι στην ετήσια έκθεση του ΣΕΠΕ για το 2010 οι συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας, μερικής απασχόλησης και οι συμβάσεις έργου καταγράφονται αυξημένες κατά 17,86% σε σχέση με το 2009. Η αύξηση αυτών των μορφών απασχόλησης είναι μεγαλύτερη, αν συνυπολογιστούν και οι μετατροπές πολλών συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. Το κεφάλαιο και η εργοδοσία εκμεταλλεύονται το νομικό οπλοστάσιο, με το οποίο τους έχει εξοπλίσει η κυβέρνηση και εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αποθρασύνονται από τα αντιλαϊκά μέτρα και θέτουν στο στόχαστρο των απελευθερωμένων πλέον απολύσεων τις μητέρες, ακόμα και τις εγκύους, παρά την τυπική νομοθετική απαγόρευση. Με το συρρικνωμένο εισόδημά τους τα νέα ζευγάρια πρέπει να καλύψουν το κόστος των υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας και Παιδείας, κόστος που η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση ανεβάζει στα ύψη. Τα μονοπώλια σπεύδουν να επωφεληθούν από την υποβάθμιση και την περικοπή των υπηρεσιών αυτών. Ακόμα και η εγκυμοσύνη και ο τοκετός έχουν μετατραπεί σε πεδίο κερδοφορίας και μάλιστα ιδιαίτερα υψηλής, όπως δείχνουν τα κέρδη των ιδιωτικών μαιευτηρίων.

Τα βάρη που ρίχνει αυτή η πολιτική στους ώμους του ζευγαριού και κυρίως των γυναικών, κάνει τη ζωή τους έναν ατελείωτο αγώνα δρόμου, τους στερεί κάθε έννοια ελεύθερου χρόνου, κάθε δυνατότητα ανάπαυσης και ψυχαγωγίας. Θέτει σοβαρά εμπόδια στη συμμετοχή τους στο κίνημα και την πάλη. Στην καλλιέργεια του συμβιβασμού και τις μοιρολατρίας προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες οι «λύσεις» που προτείνουν όλοι αυτοί που ευθύνονται για την κατάσταση που βιώνουν οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Με ένα στόμα όλοι τους, από την ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν μέχρι την εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, υποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία πως η «λύση» στα οξυμένα προβλήματα βρίσκεται στον καλύτερο συνδυασμό των επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, στο μοίρασμα και την ισοκατανομή των ευθυνών ανάμεσα στο ζευγάρι. Στην ουσία, πετάνε το μπαλάκι στην ίδια την οικογένεια και απαλλάσσουν πλήρως το αστικό κράτος από την υποχρέωσή του να μεριμνά για τις κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες, υποχρέωση που είναι γεγονός ότι ποτέ δεν υλοποίησε με τρόπο ολοκληρωμένο.

Τα προβλήματα και τα αδιέξοδα έχουν τη ρίζα τους στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, γεννιούνται από την οργάνωση της παραγωγής με στόχο το κέρδος. Γι' αυτό δεν είναι δυνατό να λυθούν στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, στα στενά πλαίσια της οικογένειας. Αντιθέτως απαιτούν ριζικές αλλαγές, ώστε να πάψουν οι ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας να αποτελούν εμπόρευμα και να αξιοποιούνται για να αυξάνονται τα κέρδη των μονοπωλίων. Η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών δεν είναι ευθύνη ατομική ή οικογενειακή, αλλά υπόθεση όλης της κοινωνίας. Απαραίτητος όρος για να αντιμετωπιστεί ως τέτοια, είναι να βρεθεί στο προσκήνιο ο λαός, να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία. Βασική προϋπόθεση είναι τα νέα ζευγάρια να αρνηθούν τις ατελείωτες θυσίες που τους ζητά το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση του, να μην υποκύψουν στην τρομοκρατία που τους ασκούν με αιχμή το χρέος, αλλά να παλέψουν για την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, για να καρπωθούν τον πλούτο που υπάρχει και που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.

Η μάχη που δίνουν τα νέα ζευγάρια καθημερινά ενάντια στις δυσκολίες θα είναι στην ουσία μάχη χωρίς αποτέλεσμα, αν δε συνοδεύεται από βήματα στην οργάνωση της πάλης τους, αν δε συνδέεται με το ταξικό συνδικαλιστικό, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, αν δεν ενισχύει τα σωματεία, τους συλλόγους γυναικών, τις αγωνιστικές συσπειρώσεις των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών. Η κοινωνική συμμαχία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ χρειάζεται τη συμμετοχή και των νέων ζευγαριών, προκειμένου να ισχυροποιηθεί, να παλέψει ενάντια στην αντιλαϊκή επέλαση και να ανοίξει το δρόμο σε μιαν ανάπτυξη σε όφελός τους χωρίς τα δεινά που σήμερα τα εξοντώνουν.

Η πάλη απέναντι σε κάθε πρόβλημα θα είναι λειψή, αν δε φωτίζεται από την υπαρκτή σήμερα δυνατότητα να ικανοποιηθούν σε ανώτερο επίπεδο οι ανάγκες της λαϊκής οικογένειας: Να εξασφαλιστεί το δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία - Πρόνοια - Υγεία, το δικαίωμα στη λαϊκή στέγη, στον ελεύθερο χρόνο, στον Πολιτισμό. Με πυξίδα τη δυνατότητα αυτή, οι νέοι και οι νέες πρέπει να παραμερίσουν κάθε δισταγμό και φόβο, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στην πάλη για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση και τα προβλήματα που αυτή γεννά.