Με το νέο τεύχος του Δελτίου της, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) αποχαιρετά το 2025 και ετοιμάζεται να υποδεχθεί τη νέα χρονιά. Το 2026 αποτελεί για την Ομοσπονδία μια χρονιά ιδιαίτερης σημασίας, καθώς συμπληρώνονται 50 χρόνια ζωής και δράσης του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος.

Το τρέχον τεύχος ανοίγει την αυλαία αυτής της επετειακής χρονιάς και δίνει το στίγμα του τρόπου με τον οποίο θα τιμηθεί: Η συμπλήρωση μισού αιώνα αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και την ανισοτιμία δεν αντιμετωπίζεται ως επέτειος τυπικού χαρακτήρα, αλλά ως έναυσμα και εφαλτήριο για νέους, πιο μαζικούς και πιο μαχητικούς αγώνες.

Ηδη από το εξώφυλλο, η πενηντάχρονη πορεία της ΟΓΕ αποτυπώνεται συμβολικά με το σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη ως μια σκυταλοδρομία αγώνα, όπου διαφορετικές γενιές γυναικών παίρνουν η μία μετά την άλλη τη θέση τους, παραλαμβάνοντας και παραδίδοντας τη «σκυτάλη», σε μια πορεία χωρίς γραμμή τερματισμού.

Στις σελίδες που ακολουθούν, αναδεικνύονται σύγχρονες πλευρές της γυναικείας καταπίεσης, αλλά και παραδείγματα της συλλογικής απάντησης που δίνουν οι γυναίκες μέσα από την οργάνωση και τη δράση τους απέναντι σε μια πολιτική που ισοπεδώνει τις ανάγκες τους.

Την ίδια στιγμή φωτίζεται η διαχρονική επικαιρότητα των λόγων που γέννησαν την Ομοσπονδία πριν από 50 χρόνια, καθώς οι όροι που καθιστούν αναγκαία την ύπαρξή της όχι μόνο παραμένουν, αλλά οξύνονται σε συνθήκες πολεμικής οικονομίας, έντασης της εκμετάλλευσης και όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Υπενθυμίζεται ότι η ΟΓΕ ιδρύθηκε το 1976, σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών μετά την πτώση της δικτατορίας, εκφράζοντας την ανάγκη χιλιάδων γυναικών του λαού να οργανωθούν και να διεκδικήσουν συλλογικά ισότιμη θέση στην κοινωνία. Από το ιδρυτικό της Συνέδριο έθεσε στο επίκεντρο τον αγώνα ενάντια στη διπλή καταπίεση των γυναικών - ως εργαζομένων και ως γυναικών - συνδέοντας τη γυναικεία ανισοτιμία με το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Στα 50 χρόνια που ακολούθησαν, με σταθερό προσανατολισμό στα συμφέροντα των γυναικών του μόχθου, βρέθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της πάλης, φωτίζοντας τις αιτίες της ανισοτιμίας τους και οργανώνοντας τον αγώνα για όλα όσα είναι σύγχρονα και αναγκαία για τη ζωή τους.

Κεντρική θέση στο τεύχος κατέχει η αντιιμπεριαλιστική δράση της ΟΓΕ. Μέσα από εκτενή άρθρα και παρεμβάσεις αναδεικνύεται ότι τα τύμπανα του πολέμου ηχούν ολοένα και πιο δυνατά, με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις να προετοιμάζουν ανοιχτά πλέον τον πόλεμο και να καλούν τους λαούς να φορτωθούν τεράστιες θυσίες, ακόμα και να πληρώσουν με το αίμα τους τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Στο φόντο αυτό, ξεχωρίζουν οι πρωτοβουλίες με τις οποίες η ΟΓΕ συμβάλλει ώστε τα πολεμοκάπηλα σχέδια να συναντούν οργανωμένη απάντηση. Ιδιαίτερη σημασία είχε η παρέμβασή της στη διεθνή συνάντηση της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΔΟΓ) στην Αβάνα, που ανέδειξε τις αιτίες που γεννούν τον πόλεμο, προετοιμάζοντας όλα τα στρατόπεδα για μια ευρύτερη ιμπεριαλιστική σύγκρουση.

Σημαντικό είναι επίσης το ρεπορτάζ για τις μαζικές κινητοποιήσεις στον Βόλο, με τη συμμετοχή του Συλλόγου Γυναικών Μαγνησίας, ενάντια στη μετατροπή της περιοχής σε ενεργειακό και στρατιωτικό ορμητήριο. Το σύνθημα «Βόλος λιμάνι των λαών, όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών» συμπυκνώνει τη θέση της ΟΓΕ: Καμία εμπλοκή στα πολεμικά σφαγεία, καμία θυσία για τα κέρδη των λίγων.

Το τεύχος περιλαμβάνει ρεπορτάζ από την κινητοποίηση της ΟΓΕ στο υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα για την Εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών. Η Ομοσπονδία αναδεικνύει ότι η βία σε βάρος των γυναικών δεν είναι «ατομική υπόθεση», αλλά γεννιέται και αναπαράγεται στο έδαφος της φτώχειας, της εργασιακής ανασφάλειας, της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Πρόνοιας, καθώς και της απουσίας δημόσιων και δωρεάν δομών στήριξης.

Στην ίδια ενότητα φιλοξενείται κείμενο των Επιτροπών Αλληλεγγύης Γυναικών από την Τουρκία, που με το σύνθημα «Είστε ένοχοι» απαιτούν λογοδοσία από το κράτος και τους μηχανισμούς του για τις γυναικοκτονίες και τη βία κατά των γυναικών. Η διεθνής αυτή ματιά αναδεικνύει ότι οι αιτίες της βίας δεν γνωρίζουν σύνορα - το ίδιο και ο αγώνας του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικές είναι οι σελίδες για τα εργασιακά, που δίνουν τον λόγο σε εργαζόμενες σε μεγάλες αλυσίδες του κλάδου του Εμπορίου. Οι μαρτυρίες τους είναι εύγλωττες: Εξοντωτικά ωράρια, 13ωρα, εντατικοποίηση και μισθοί πείνας συνθέτουν μια πραγματικότητα που εξηγεί γιατί η δράση της ΟΓΕ παραμένει σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ.

Αντίστοιχα, τα άρθρα για την Υγεία, την Ψυχική Υγεία, τη δράση των νοσηλευτριών, αλλά και για τις σπουδάστριες και τις νέες γυναίκες αναδεικνύουν ότι η ανισοτιμία διαπερνά κάθε πλευρά της ζωής: Από την εργασία και τη μόρφωση μέχρι τη μητρότητα.

Οπως κάθε τεύχος, έτσι και αυτό που διακινούν αυτή την περίοδο οι Σύλλογοι και οι Ομάδες Γυναικών, δεν είναι απλώς μια καταγραφή δράσεων, αλλά ένα αγωνιστικό κάλεσμα. Το επιβεβαιώνει εξάλλου από τις πρώτες σελίδες και γραμμές του: «50 χρόνια μετά, η ΟΓΕ πρωτοστατεί αγωνιστικά, μαχητικά και ασυμβίβαστα σε κάθε διεκδικητική σπίθα που αφορά τις γυναίκες του μόχθου για να τη δυναμώσει, να την κάνει πυρκαγιά, για να πάρουν οι ανάγκες και τα όνειρά μας εκδίκηση...».

Το 2026, χρονιά που η ΟΓΕ κλείνει τα 50 της χρόνια, η ατζέντα της νέας χρονιάς, του 2026 είναι αφιερωμένη στην πιο νέα από τις τέχνες: Τον κινηματογράφο. Αναδεικνύεται η δύναμή του να συγκινεί, να διαπαιδαγωγεί και να αποτυπώνει τη ζωή των πολλών.

Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου: Τα μυστικά του σινεμά / είναι σαν της ποιήσεως τη μαγεία.../ ...Και ουδέποτε χάνεται ο ειρμός/ όχι στο νόημα μα στη μαγεία/ όσο και αν ρέουν τα καρέ/ βωβού ή ομιλούντος.

Μια μικρή περιπλάνηση σε κάποια «μυστικά» του σινεμά, όπου παρουσιάζονται γυναίκες του καθημερινού μόχθου και η σχέση τους με την κινηματογραφική τέχνη, ως εργαζόμενες, ως θεατές.

Η ΟΓΕ επιλέγει να αφιερώσει την ατζέντα της στην δολοφονημένη από τους Ισραηλινούς 25χρονη Παλαιστίνια φωτορεπόρτερ Φατμά Χασούνα και στην Ιρανή σκηνοθέτιδα Σεπιντέ Φαρσί, που εμπνεύστηκε από τη ζωή της στην ταινία της, που βραβεύτηκε στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών με τίτλο «Κράτα την ψυχή σου στο χέρι και περπάτα». Με το βλέμμα στραμμένο στις γυναίκες και τα παιδιά της Παλαιστίνης, στον λαό που μάχεται για το δίκιο του.

Η ΟΓΕ και μέσα από την ατζέντα της καλεί τις γυναίκες της βιοπάλης να συναντήσουν το 2026 ανυποχώρητα στις επάλξεις του αγώνα! Με σύντροφο την τέχνη που πηγαίνει με το μέρος των πολλών, μαθαίνουμε από το χθες, παρεμβαίνουμε στο σήμερα, παλεύουμε συλλογικά για τη ζωή που μας αξίζει! Η συνέχεια «επί της οθόνης»...