Από τις εργασίες του Συνεδρίου

Για το Κόμμα μας, όπως και για κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα στη χώρα του, προβάλλει επιτακτικό και ώριμο το καθήκον της ερμηνείας της αντεπανάστασης και της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, γιατί με αυτήν είναι αλληλένδετη η αναζωογόνηση της συνείδησης και της πίστης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στο σοσιαλισμό. Αλλωστε, σαν τέτοιο καθήκον αντιμετωπίστηκε από το Κόμμα μας όλα τα χρόνια από το 14ο Συνέδριο και την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του 1995, έως σήμερα.

Οι Αποφάσεις του 17ου Συνεδρίου έθεταν ως πρώτο καθήκον για την KE στα ζητήματα του ιδεολογικού - πολιτικού μετώπου την «επεξεργασία της αντίληψής μας για το σοσιαλισμό, με συνέχιση της προσπάθειας να βγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα για τις αιτίες ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων. H νέα KE να εκπονήσει συγκεκριμένο πρόγραμμα και να μελετήσει μορφές συλλογικής συζήτησης των επεξεργασιών» (Ντοκουμέντα 17ου Συνεδρίου, σελ. 98).

Στο διάστημα μεταξύ των δύο Συνεδρίων, εντάθηκε η δουλειά αξιοποίησης όλης της μελετητικής - ερευνητικής εργασίας που είχε προηγηθεί, αποκτήθηκαν νέες πηγές πληροφόρησης, διοργανώθηκε θεωρητικό συμπόσιο της KOMEΠ με τη συμμετοχή εκπροσώπων από κομμουνιστικά περιοδικά, κέντρα μαρξιστικών ερευνών και Κομμουνιστικά Κόμματα.

Επί ένα χρόνο, σε τρεις διαδοχικούς κύκλους, πραγματοποιήθηκε πλούσια εσωκομματική συζήτηση. Στον πρώτο κύκλο πήραν μέρος τα στελέχη του Κόμματος και της KNE. Με βάση τις παρατηρήσεις τους, η KE ξαναδούλεψε το Κείμενο και προχώρησε στη συζήτηση στις KOB, σε δύο φάσεις, όπου συγκεντρώθηκε πλήθος ερωτήσεων και τοποθετήσεων. Το Κείμενο των Θέσεων της KE για το Συνέδριο ήταν προϊόν εκτίμησης όλης αυτής της διαδικασίας. Στον τρίτο κύκλο, αυτόν της προσυνεδριακής συζήτησης, πήρε και τη μορφή δημόσιου προσυνεδριακού διαλόγου.

Για τους κομμουνιστές ήταν αναμενόμενη η εχθρική και διαστρεβλωτική στάση του ταξικού αντίπαλου που εκδηλώθηκε και μέσω του αστικού Τύπου απέναντι στις Θέσεις της. Αναμενόμενη ήταν η σύμπλευση της αστικής πολεμικής, σε μεγάλο μέρος της, με την πολεμική του οπορτουνιστικού Τύπου. Ταυτίστηκαν και αναπαρήγαγαν τους διόλου καινούριους χαρακτηρισμούς σε βάρος του Κόμματός μας ως «δογματικού», «χωρίς ευαισθησία στην εσωκομματική και δημόσια δημοκρατία», «κολλημένου στο ξεπερασμένο παρελθόν». Επί της ουσίας, για μια ακόμη φορά και μέσα από μια ποικιλία τοποθετήσεων, επιχειρήθηκε να διαγραφούν από την Ιστορία οι επιτυχίες και η προσφορά της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, με επίκεντρο την ΕΣΣΔ, να καλλιεργηθεί κλίμα μηδενισμού και απόρριψης της σοσιαλιστικής προοπτικής, της στρατηγικής του Κόμματός μας.

Εναν αιώνα τώρα, η αστική πολεμική απέναντι στο κομμουνιστικό κίνημα, που συχνά παίρνει και τη μορφή διανοητικού ελιτισμού, επικεντρώνει τα πυρά της στον επαναστατικό πυρήνα του εργατικού κινήματος: Πολεμά γενικά την αναγκαιότητα της επανάστασης και το πολιτικό της προϊόν, τη «δικτατορία του προλεταριάτου», δηλαδή την επαναστατική εργατική εξουσία. Πολεμά, πιο ειδικά, το προϊόν της πρώτης νικηφόρας επανάστασης, της Οχτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, αντιπαλεύοντας με μένος κάθε φάση όπου η Επανάσταση αποκάλυπτε και αντέκρουε την αντεπαναστατική δράση, τα οπορτουνιστικά αναχώματα, τα οποία, σε τελική ανάλυση, άμεσα ή έμμεσα αποδυνάμωναν την Επανάσταση, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Εναν αιώνα τώρα, προβάλλεται ως «δημοκρατικός σοσιαλισμός», σε αντιπαράθεση με τον «ολοκληρωτικό», «δικτατορικό», «πραξικοπηματικό κομμουνισμό», κάθε ρεύμα άρνησης, υποχώρησης ή παραίτησης από την αναγκαιότητα της επαναστατικής πάλης. Γνωρίζουμε αυτήν την πολεμική και συκοφαντία κατά του επιστημονικού κομμουνισμού, κατά της ταξικής πάλης, που αφορά όχι μόνο στις συνθήκες του καπιταλισμού, αλλά, με άλλες μορφές και σε άλλες συνθήκες, αφορά και στη διαδικασία της διαμόρφωσης των νέων κοινωνικών σχέσεων, καθώς και της επέκτασης και ωρίμανσής τους σε κομμουνιστικές. Και σήμερα ο διεθνής οπορτουνισμός ανασυντάχτηκε μέσω του «Αριστερού Ευρωκόμματος», που, στις συνθήκες της συγχρονισμένης εκδήλωσης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ανέβασε τους τόνους περί «δημοκρατικού σοσιαλισμού».

Γι' αυτό το λόγο, στη συζήτηση περί «σοσιαλιστικής δημοκρατίας» με άλλα μέτρα και σταθμά κρίνονται γεγονότα της μιας ή της άλλης περιόδου με σαφή στόχο το μηδενισμό της προσφοράς της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αλλοτε μηδενίζουν όλη την 70χρονη Ιστορία της ΕΣΣΔ, άλλοτε, ειδικά, μηδενίζουν την περίοδο όπου τέθηκε η σοσιαλιστική βάση της και σε κάθε περίπτωση στηρίζουν τις πολιτικές επιλογές που συνιστούσαν παρέκκλιση από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και ανάπτυξη.

Δεν παρασυρόμαστε στο μηδενισμό από την ανάδειξη αντιφάσεων της σκληρής πορείας της ταξικής πάλης για το πέρασμα στη νέα κοινωνία, για τη διαμόρφωση και ανάπτυξή της, για την επέκταση και εμβάθυνση των νέων σχέσεων ιδιοκτησίας - κατανομής και όλων των κοινωνικών σχέσεων. Σε αυτές περιλαμβάνεται και η διαμόρφωση του νέου ανθρώπου ως εργατικής δύναμης, που συνειδητά συμμετέχει, από τη σκοπιά του κοινωνικού συμφέροντος, στην κάθε μονάδα κοινωνικής παραγωγής ή οργάνωσης κοινωνικής υπηρεσίας ή οργάνου προστασίας από κάθε εσωτερική και εξωτερική κοινωνική δύναμη, η οποία αντιστρατεύεται στο σκοπό της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής οικοδόμησης.

Βεβαίως, δεν κλείνουμε τα μάτια στις αντιφάσεις, στις πιέσεις, στα λάθη και τις παρεκκλίσεις, αλλά δεν οδηγούμαστε στο μηδενισμό. Τα βλέπουμε κριτικά και αυτοκριτικά, για να γίνει το KKE, ως τμήμα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, ισχυρότερο στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Μελετάμε και κρίνουμε την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και αυτοκριτικά, δηλαδή με πλήρη συνείδηση ότι και οι δικές μας αδυναμίες, θεωρητικές ανεπάρκειες και λαθεμένες εκτιμήσεις αποτελούσαν μέρος του προβλήματος. Αφορούσαν στο παρελθόν τη λαθεμένη αντίληψή μας για τις σοσιαλιστικές νομοτέλειες και το χαρακτήρα των αντιθέσεων στη διαδικασία διαμόρφωσης και ανάπτυξης της νέας κοινωνίας. Υποτιμήσαμε τη συνθετότητα της πάλης με τις κληρονομημένες επιβιώσεις, υπερεκτιμήσαμε την πορεία σοσιαλιστικής ανάπτυξης, ενώ υποτιμήσαμε τις αντοχές του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Προχωράμε με συλλογικότητα, με αυτογνωσία των δυσκολιών και των ελλείψεων και με ταξική αποφασιστικότητα στα κριτήρια και τον άξονα για τη διαμόρφωση ενιαίας αντίληψης. Γνωρίζουμε και δεχόμαστε ότι η μελλοντική ιστορική μελέτη, από το Κόμμα μας και διεθνώς από το κομμουνιστικό κίνημα, σίγουρα θα φωτίσει περισσότερο τα ζητήματα της πείρας της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών. Αναμφίβολα, θα προκύψουν και ζητήματα συμπλήρωσης, βελτίωσης και εμβάθυνσης κάποιων εκτιμήσεών μας. Αλλωστε, η ανάπτυξη της θεωρίας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού είναι αναγκαιότητα, ζωντανή διαδικασία, πρόκληση για το Κόμμα μας και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, σήμερα και στο μέλλον.

Η αίθουσα του «Χατζηγιάννειου» Πνευματικού Κέντρου ήταν ασφυκτικά γεμάτη από κομμουνιστές, φίλους και οπαδούς του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι οποίοι υποδέχτηκαν, με παρατεταμένα χειροκροτήματα και συνεχή αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα τις αντιπροσωπείες των ΚΚ Βενεζουέλας, ΚΚ Βραζιλίας, Μπάαθ Αραβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Συρίας, ΚΚ Καναδά, ΚΚ Μακεδονίας, Γαλλικού ΚΚ και Κόμματος του Λαού του Παναμά.

Η μουσική επένδυση της εκδήλωσης, με επαναστατικά και διεθνιστικά τραγούδια, από το συγκρότημα του μουσικοσυνθέτη Δ. Φωτιάδη, συνέδεσε τον αγώνα των κομμουνιστών για το σοσιαλιστικό αύριο της ανθρωπότητας, με την τέχνη που βρίσκεται στην υπηρεσία των λαών, στην πάλη τους για τα υψηλά ιδανικά της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Την εκδήλωση άνοιξε, καλωσορίζοντας τους προσκεκλημένους, ο Γ. Μπαμπανίκος, μέλος της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ, ενώ στην ομιλία του ο Β. Ζωγράφος, μέλος της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ, αναφερόμενος στους αγώνες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας και ιδιαίτερα στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ και τους σημαντικούς αγώνες που ανέπτυξαν το τελευταίο διάστημα οι μαθητές και οι φοιτητές, επισήμανε: «Ο Νομός Λάρισας και γενικότερα η Θεσσαλία έχει πλούσια αγωνιστική παρακαταθήκη στους κοινωνικούς αγώνες, με κορυφαίες στιγμές αυτές της Εθνικής Αντίστασης και του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Σήμερα, συνεχίζουμε, ως Κόμμα, με πρωτοπόρα δράση στο εργατικό κίνημα, από θέση ευθύνης, με την εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης του νομού μας να εκφράζεται στη στήριξη των συνδικαλιστικών μας δυνάμεων στην ηγεσία του Εργατικού Κέντρου Λάρισας».

Στο χαιρετισμό του στην εκδήλωση ο Οσκαρ Φιγκουέρας, Γενικός Γραμματέας του ΚΚ Βενεζουέλας, σημείωσε ότι «με την κρίση και την αποδυνάμωση του καπιταλισμού στο διεθνές σύστημα, το διεθνές προλεταριακό κίνημα έχει, κάθε φορά, πιο ξεκάθαρες ευκαιρίες για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στον ιμπεριαλισμό. Σ' αυτόν τον αγώνα το ΚΚΕ θα καθοδηγήσει τις δυνάμεις της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού στην πάλη τους, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν, για να οικοδομήσει ένα σύστημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτή η περίσταση μας δίνει την ευκαιρία να ενισχύσουμε τους φιλικούς μας δεσμούς και να στείλουμε ένα χαιρετισμό συγχαρητηρίων και αναγνώρισης προς όλους και όλες στο ΚΚΕ για τη συμβολή του στην ισχυροποίηση της επαναστατικής αφύπνισης, για την ειρήνη και το σοσιαλισμό».

Ο Αντόνιο Κάρλος Μαξέο, μέλος του ΠΓ του ΚΚ Βραζιλίας, επισήμανε ότι «στην περίοδο της οργής, της ξενοφοβίας και της φασιστικής επιθετικότητας στην Ευρώπη, ένα κομμουνιστικό συνέδριο όχι μόνο εμφανίζεται σαν ανακούφιση, αλλά και σαν μια στιγμή αντίστασης και υπολογίσιμης δύναμης του σοσιαλιστικού πεδίου και ως πολιτισμική αποστολή που αντιτίθεται στη βαρβαρότητα. Η επιτυχία του έγκειται, επίσης, στη νίκη όλων εκείνων που πολεμάνε για έναν καινούριο κόσμο, για μια νέα κοινωνία, βασισμένη στις αξίες της ανθρώπινης ελευθερίας».

Ο Μπασάρ Αμπάς, εκπρόσωπος του Μπάαθ Αραβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Συρίας, αναφέρθηκε στη συμπαράσταση του συριακού λαού και της ηγεσίας του στην ηρωική αντίσταση των λαών της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και του Ιράκ, εκφράζοντας και την εκτίμηση στη στάση του ελληνικού λαού που, όπως είπε, παρεμπόδισε τη μεταφορά όπλων στο Ισραήλ και ειδικότερα της Αλέκας Παπαρήγα που, στη διάρκεια της ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα, επισκέφτηκε τα παλαιστινιακά εδάφη.

Ο Μιγκέλ Φιγκερόα, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Καναδά, αναφέρθηκε στην καπιταλιστική κρίση, η οποία, όπως είπε «φέρνει στο επίκεντρο την απόλυτη αποτυχία και χρεοκοπία του καπιταλισμού, οδηγώντας αντικειμενικά τις μάζες στο να αμφισβητούν τις βάσεις του συστήματος της άρχουσας τάξης και να αγκαλιάζουν την επιστημονική εναλλακτική λύση του σοσιαλισμού». Ιδιαίτερο χαιρετισμό απηύθυνε ο Ελληνας στην καταγωγή, Δ. Καπίτσας, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Καναδά, υποσχόμενος να μεταφέρει στους συμπατριώτες μας που βρίσκονται στον Καναδά τους θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς των κομμουνιστών της Ελλάδας.

Ο Πέρο Οτζαγκλιέσκι, Γενικός Γραμματέας του ΚΚ Μακεδονίας, αναφέρθηκε στη δύσκολη οικονομική και κοινωνική κατάσταση που έχει δημιουργεί στις χώρες που προήλθαν μετά τη διάσπαση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, τονίζοντας ότι είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθεί ο διεθνισμός και σημειώνοντας ότι «το ΚΚΕ είναι σε θέση να συνεισφέρει ακόμα περισσότερα για την ανάπτυξη του διεθνισμού σ' αυτήν την περιοχή».

Ο Ραφαέλ Βαέ, υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων του Γαλλικού ΚΚ, αναφερόμενος στην οικονομική κρίση, επισήμανε ότι φέρνει τους κομμουνιστές μπροστά στο στοίχημα να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις. «Αυτό - είπε - είναι που προσπαθούμε να κάνουμε στη Γαλλία απέναντι στη φιλελεύθερη πολιτική του καπιταλισμού, απέναντι στην καταστροφική πολιτική του Νικολά Σαρκοζί».

Ο Ρούμπεν Σόουζα, υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος του Λαού του Παναμά, αφού εξέφρασε την εκτίμηση του κόμματός του για τους αγώνες του ελληνικού λαού και για την ικανότητα του ΚΚΕ να παίζει το ρόλο της πρωτοπορίας του «στην πάλη για μια καλύτερη δημοκρατία στη στρατηγική κατεύθυνση για το σοσιαλισμό», αναφέρθηκε στη χώρα του στην οποία - όπως είπε - «ο γιάνκικος ιμπεριαλισμός ακόμη ασκεί μεγάλη επιρροή στις τύχες του έθνους μας, τέτοια που σήμερα, μερικούς μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές και λόγω της πολιτικής τοποθέτησης των υποψηφίων, είναι ξεκάθαρο ότι, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει, προχωράμε σε μια κατάσταση ενίσχυσης των δυνάμεων της Δεξιάς, πράγμα το οποίο πηγαίνει αντίθετα στις διαδικασίες που συμβαίνουν στην ήπειρό μας και προμηνύει δύσκολες μέρες για το λαό μας».

Η Ελπίδα Παντελάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας της ΚΟΠ, υποδεχόμενη τους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων τόνισε ότι «η εκδήλωση αυτή είναι έκφραση αλληλεγγύης και διεθνισμού και μας δίνει τη δυνατότητα να μάθουμε περισσότερα για την πάλη που δίνετε στις χώρες σας». Αναφέρθηκε στην κατάσταση της εργατικής τάξης στην πόλη του Πειραιά και επισήμανε ότι είναι η γενέθλια πόλη του ΚΚΕ. Τόνισε ακόμα ότι «θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ανταποκριθούμε στο ύψος μεγάλων καθηκόντων». Είμαστε, είπε, αποφασισμένοι «να προχωρήσουμε τους στόχους μας για να πορευτούμε για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων».

Η Ελπίδα Παντελάκη σημείωσε: «Το κομμουνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα βρίσκεται σήμερα σε αυξημένα και σύνθετα καθήκοντα, στο φόντο της εξελισσόμενης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που είναι αποτέλεσμα της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου εργασίας και της αναρχίας της καπιταλιστικής παραγωγής. Αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον η πείρα από κάθε κόμμα στις προσπάθειές του για την ανάπτυξη της πάλης του ταξικού εργατικού κινήματος».

Στο χαιρετισμό του ο Αντζελο Αλβες, μέλος του ΠΓ του ΚΚ Πορτογαλίας, επισήμανε: «Η παρούσα διεθνής κατάσταση στην οποία το καπιταλιστικό σύστημα ψάχνει τρόπο να φύγει από την κρίση, μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των εργατών και την καταπίεση των ανθρώπων, καταστρέφοντας θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, μέσω της στρατιωτικοποίησης και του πολέμου, κάνει ακόμα πιο αναγκαίο για τα κομμουνιστικά και επαναστατικά κόμματα να γίνουν πιο δυνατά και να εντείνουν τη διεθνιστική τους συνεργασία».

Ο Ανταλμέρτο Μοντέιρο, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚ Βραζιλίας, ανέφερε: «Τα σημάδια της αντίστασης συνεχίζουν να εντείνονται παίρνοντας προοδευτική μορφή και αντιιμπεριαλιστικό - αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό. Αυτό συμβαίνει τώρα στη Λατινική Αμερική, όπου τα κράτη με την ιδιαίτερη πείρα τους που προκύπτει από τις εθνικές ιδιαιτερότητες προσπαθούν να συγκροτήσουν έναν ανεξάρτητο πόλο, ως αντίπαλο δέος στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό».

Ο Ιγκόρ Μίντεφ, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας, επισήμανε: «Στις μέρες μας χρειάζεται, όσο ποτέ η αλληλεγγύη, ο συντονισμός δράσης και οι κοινές δράσεις των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, όλων των προοδευτικών και αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων του κόσμου. Μόνο το ΚΚ Ελλάδας, πιστό στο Μαρξισμό - Λενινισμό και την αρχή του Προλεταριακού Διεθνισμού είχε πάρει την πρωτοβουλία για πολλές διεθνείς και τοπικές συναντήσεις κομμουνιστών, για συνέδρια και σεμινάρια γύρω από υπαρκτά προβλήματα που αφορούν εμάς τους κομμουνιστές».

Ο Παλάμπ Σεγκούμπτα, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ Ινδίας ανέφερε: «Το ΚΚ Ινδίας διαπίστωσε με μεγάλη ικανοποίηση τις πρωτοβουλίες του ΚΚΕ να αναπτύξει το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, διεθνείς οργανισμούς μαζικών κινημάτων και το αντιπολεμικό - φιλειρηνικό μέτωπο μέσα από διάφορες συντονιστικές δραστηριότητες των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε διεθνές επίπεδο, για κοινή δράση ενάντια στον ιμπεριαλισμό». Και πρόσθεσε: «Το 20ό Συνέδριο του ΚΚ Ινδίας που πραγματοποιήθηκε Μάρτη - Απρίλη 2008 έθεσε τα καθήκοντα για την επόμενη περίοδο, δηλαδή την ενίσχυση και διεύρυνση των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο».

Ο Κρίστοφερ Τσεπ Ματλάκο, μέλος του ΠΓ του ΚΚ Νότιας Αφρικής, τόνισε: «Το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ και η παρουσίαση των ιδεολογικών του και πολιτικών του καθηκόντων μαζί με τη δουλειά που έχει γίνει από αδελφά κόμματα, από τη στιγμή που φάνηκε η παρούσα παγκόσμια οικονομική κρίση, συμβάλλουν σημαντικά στην κοινή έκφραση των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων και των δυνάμεων της εργατικής τάξης διεθνώς για την επεξεργασία των καθηκόντων τους για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και για το μέλλον του προλεταριάτου και την κοινωνική του απελευθέρωση».

Ο Ναβίντ Σομάλι, υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος Τουντέχ του Ιράν, τόνισε: «Το Τουντέχ πιστεύει ότι οι κοινωνικές και πολιτικές στο Ιράν μπορούν να αλλάξουν το καθεστώς. Αυτό απαιτεί τη συνεργασία όλων των δημοκρατικών και πατριωτικών δυνάμεων. Πιστεύουμε ότι το δικτατορικό καθεστώς θα ανατραπεί μόνο αν γίνει υπόθεση όλου του λαού. Καταδικάζουμε κάθε ξένη παρέμβαση στα ζητήματα του Ιράν, με κάθε πιθανή δικαιολογία».

Ο Αλεξάντερ Παούνοφ, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Βουλγαρίας, υπογράμμισε: «Το περιεχόμενο του Σοσιαλισμού διαμορφώνεται και εμπλουτίζεται από την επαναστατική κίνηση όλων των χωρών του κόσμου. Ο Σοσιαλισμός δε γεννιέται σε ένα εργαστήριο, αλλά εμφανίζεται σαν αποτέλεσμα της πάλης της εργατικής τάξης. Στόχος μας είναι να χτίσουμε στη χώρα μας το Σοσιαλισμό που θα απαντάει στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την απονομή αναμνηστικών μεταλλείων αφιερωμένων στο Μπλόκο της Κοκκινιάς. Στη συνέχεια όλοι οι συγκεντρωμένοι με υψωμένες γροθιές τραγούδησαν τη «Διεθνή».

Την εκδήλωση άνοιξε ο πρώην δήμαρχος Καισαριανής Γιώργος Κατημερτζής και καλωσόρισε τις αντιπροσωπείες. Ακολούθησε η Ευαγγελία Κολιού, μέλος του Γραφείου της Αχτιδικής Επιτροπής Ανατολικών Συνοικιών, η οποία τόνισε ότι «έχει μεγάλη σημασία για μας η πάλη των συντρόφων στις χώρες τους, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που το μεγάλο κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστικοί του οργανισμοί γίνονται πιο επιθετικοί». Στη συνέχεια ακολούθησαν οι ομιλίες των παρευρισκομένων αντιπροσωπειών.

O Σο Τσανγκ Σικ, πρέσβης της ΛΔ της Κορέας στην Ιταλία, σημείωσε ότι ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας και η πάλη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, δίνει κουράγιο και στη χώρα του να συνεχίσει τη δική της πάλη. Αναφέρθηκε στις κατακτήσεις που υπάρχουν στη χώρα του σε θέματα εργασίας, Υγείας και Παιδείας, ενώ τόνισε ότι «η ιδεολογία είναι το εργαλείο που μπορεί να εγγυηθεί τη νίκη χωρίς να αποτύχουμε. Αυτή η απλή αλήθεια είναι πάντα στο μυαλό του λαού μας».

Ο Βίκτορ Τιούλκιν, Α' πρόεδρος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας, επισήμανε ότι οι «Ρώσοι κομμουνιστές με μεγάλο σεβασμό αντικρίζουν το ΚΚΕ, όπως αξίζει σε ένα κόμμα το οποίο βασίζεται στις αρχές του επαναστατικού μαρξισμού». Τόνισε επίσης ότι «οι κομμουνιστές όλων των χωρών εκτιμούν τη δουλειά του ΚΚΕ στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, της ξεκάθαρης τοποθέτησης του στην κομμουνιστική κατεύθυνση».

Ο Μουνίρ Χαμάρνεχ, ΓΓ της ΚΕ του Ιορδανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, υπογράμμισε ότι «το ΚΚΕ κατέχει ξεχωριστή θέση και είναι αντικείμενο σεβασμού από πολλά κομμουνιστικά κόμματα στον κόσμο. Οι λαοί των αραβικών χωρών εκτιμούν τη σταθερότητα του ΚΚΕ στη στήριξη του αγώνα τους για χειραφέτηση και δημοκρατία». Πρόσθεσε ότι το Ιορδανικό ΚΚ θεωρεί το ΚΚΕ «πιστό αδελφό σύμμαχο στους κοινούς αγώνες, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για ειρήνη, δικαιοσύνη και σοσιαλισμό».

Ο Καρμέλο Σουάρες, ΓΓ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος των Λαών της Ισπανίας, χαιρέτησε το συνέδριο του ΚΚΕ, το οποίο «δείχνει την ιστορική υπεροχή των επαναστατικών ιδεών» και τόνισε ότι το κόμμα του είναι «αδερφό κόμμα με το ΚΚΕ και από το ίδιο στρατόπεδο παλεύουμε για τον ίδιο επαναστατικό σκοπό. Για εμάς ο προλεταριακός διεθνισμός δεν είναι μόνο μια ιδέα χωρίς πολιτική πράξη, αλλά μια ιδέα που επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα».

Ο Τζον Λόουρη, ΓΓ του Εργατικού Κόμματος Ιρλανδίας, χαιρέτησε το συνέδριο και σημείωσε ότι «οι θέσεις που παρουσιάζονται και για τα δύο θέματα είναι επίκαιρες και αναγκαίες, αν θέλουμε την επίτευξη της σοσιαλιστικής μετατροπής του καπιταλισμού. Η παρούσα οικονομική κρίση αποκαλύπτει τη διαφθορά, την απανθρωπιά και την αντεργατική φύση του καπιταλιστικού συστήματος». Συμπλήρωσε ότι «καμία άλλη πολιτική δύναμη δε θα ενεργήσει υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης».

Ο Αλεξάντρου Παντάζι, ΓΓ της ΚΕ του Ρουμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, μετέφερε τους πιο ειλικρινείς και σεβαστούς χαιρετισμούς στο ΚΚΕ, από το κόμμα του. Εξέφρασε «νικηφόρο διαπιστευτήριο στο ΚΚΕ, το οποίο έκλεισε 90 χρόνια από την ίδρυση του και ξεχωρίζει ως γνήσιος επαναστάτης μαχητής σε όλη του τη δράση». Επισήμανε ότι «σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι ολοφάνερη η υπεροχή της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας, πάνω σε διάφορα φιλοσοφικά συστήματα αστικών ιδεών».

Ο Ακέλ Τακέζ, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης, μετέφερε τους πιο θερμούς χαιρετισμούς από τον παλαιστινιακό λαό που γνωρίζει και νιώθει ότι έχει φίλους στην Ελλάδα. Δε θα ξεχάσει ότι η πρώτη ξένη αντιπροσωπεία που πήγε στην Παλαιστίνη, στην πρόσφατη ιμπεριαλιστική επίθεση του Ισραήλ, ήταν η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ. Ο παλαιστινιακός λαός γνωρίζει ότι έχει φίλους και δεν είναι μόνος.

Μετά τις ομιλίες ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα. Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή στην οποία οι εκπρόσωποι των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων τραγούδησαν τη Διεθνή, μαζί με τους Ελληνες κομμουνιστές που παρακολούθησαν την εκδήλωση. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο επίτιμος δήμαρχος Καισαριανής, Παναγιώτης Μακρής.

Η εκδήλωση άνοιξε με το χαιρετισμό του Παναγιώτη Κατηφέ, μέλους του Γραφείου Πόλης της ΚΟ Πειραιά και Γραμματέα της Αχτιδικής Επιτροπής Κοκκινιάς, ο οποίος καλωσόρισε τις αντιπροσωπείες «εδώ στην ανταρτομάνα Κοκκινιά που έχει τη δική της ξεχωριστή συμβολή στον αντιφασιστικό αγώνα, στην Κοκκινιά της διεθνιστικής αλληλεγγύης, που από την πρωτοχρονιά στο Δημαρχείο της πόλης κυματίζει η σημαία της Παλαιστίνης. Σας καλωσορίζουμε εδώ, στον Πειραιά, που πριν από 90 χρόνια ιδρύθηκε το ΚΚΕ», επισήμανε.

Αμέσως μετά, το λόγο πήρε ο Βίτο Σααβέντρα, από το Περουβιανό ΚΚ. «Το Περουβιανό ΚΚ», επισήμανε, «τα μέλη του, η Κεντρική του Επιτροπή, χαιρετούν θερμά το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ και εύχονται κάθε επιτυχία στις συζητήσεις και στα συμπεράσματα. Μπροστά στην κρίση του νεοφιλελευθερισμού, στην οικονομική εκατόμβη, τα λόγια των κομμουνιστών αποκτούν μια νέα διάσταση, οι ευθύνες μας αυξάνονται, γι' αυτό πρέπει να προωθήσουμε την πιο πλατιά αντιιμπεριαλιστική ενότητα, δυναμώνοντας όσο περισσότερες δυνάμεις και στρώματα θέλουν να τερματίσουν αυτήν την τάξη πραγμάτων, που βασίζεται στο κέρδος και τα συμφέροντα των πολυεθνικών».

Από την πλευρά του, ο Σεφερίνο Αλόνσο - Αλόνσο από το Κόμμα Κομμουνιστών Καταλονίας, μεταφέροντας την εμπειρία των αγώνων της περιοχής, τόνισε: «Στην Καταλονία υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτές τις μέρες οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις αυτές πραγματοποιούν σημαντικές απεργίες και κινητοποιήσεις στους δρόμους, μπροστά στην Καταλανική Βουλή ενάντια στο κλείσιμο επιχειρήσεων και στις μαζικές απολύσεις, σημειώνοντας νίκες σε πολλές περιπτώσεις. Η Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία Εργατικών Επιτροπών και η Γενική Ενωση Εργατών καλούν σε μεγάλη γενική κινητοποίηση στην Καταλονία το Σάββατο 14 Μάρτη, την οποία στηρίζει το Κόμμα μας σαν ένα πρώτο βήμα».

«Στη Δανία, το ΚΚ της Δανίας διοργανώνει διαδηλώσεις για την 60ή επέτειο του ΝΑΤΟ», τόνισε ο Χένινγκ Γκρόενβελντ. Επίσης, εργαζόμαστε πάνω στις επερχόμενες εκλογές για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Παρ' όλα αυτά, δε συμμετέχουμε σε αυτές, αλλά υποστηρίζουμε τις κινήσεις που τίθενται ενάντια στην ΕΕ. Το Συνέδριό μας θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του Σεπτέμβρη. Αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε για το νέο Καταστατικό του Κόμματος και για το νέο Πρόγραμμα». Και σε άλλο σημείο: «Στις 7 Νοεμβρίου 2009 θα ολοκληρωθούν τα 90 χρόνια από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματός μας και θα εορταστεί και από τα δύο κόμματα της χώρας, το ΚΚ στη Δανία και το ΚΚ της Δανίας. Τα δύο κόμματα έχουν διασπαστεί εδώ και 20 χρόνια, αλλά τώρα προσπαθούμε για την επανένωσή τους. Τα τελευταία 5 - 6 χρόνια, παλεύουμε για ένα πραγματικό ΚΚ».

Ο Χάιμε Γκερέρο, από το Κόμμα Κομμουνιστών του Μεξικού, επισήμανε: «Μεταξύ των πολλών αγώνων που διαδραματίζονται στο Μεξικό, στις οποίες συμμετέχουμε εμείς οι κομμουνιστές, υπάρχει μία η οποία έχει ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα. Πριν από τρία χρόνια στο ορυχείο "Πάστα ντε Κόντσος", το οποίο εκμεταλλεύεται το βιομηχανικό μονοπώλιο "Μινέρα Μέχικο", προκλήθηκε ένα εργατικό ατύχημα το οποίο κόστισε τη ζωή σε 67 εργάτες του ορυχείου. Ούτε η εργοδοσία, ούτε η κυβέρνηση ενδιαφέρθηκαν για τη μεταφορά των σωμάτων από τον τόπο του εγκλήματος. Αυτό το καθήκον διεξάγεται ανεξάρτητα από επίσημους φορείς από τις 20 του περασμένου Νοέμβρη, από το Κόμμα των Κομμουνιστών, από την Κομμουνιστική Νεολαία και την οργάνωση της "Αλλης Καμπάνιας", γιατί εκεί εκφράζεται ξεκάθαρα η αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας».

Ο Γιουτζίν Μακάρνταν, Γενικός Γραμματέας του ΚΚ Ιρλανδίας, ανέβηκε στο βήμα: «Η κυβέρνηση επέβαλε περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας. Πρόσφατα επέβαλαν 10% φορολόγηση στις συντάξεις των δημόσιων υπαλλήλων μετά και από νέους φόρους που επιβλήθηκαν τρεις μήνες νωρίτερα. Προσπαθούν την κρίση να την πληρώσουν οι εργάτες. (...) Πέρυσι, ο Ιρλανδικός λαός απέρριψε τη Συνθήκη της Λισαβόνας με μεγάλη πλειοψηφία. Εργάτες, ψαράδες, η μικρή αγροτιά, γυναίκες και νεολαία βγήκαν μπροστά στον αγώνα για καταψήφιση της Συνθήκης. Δεν πέρασε καιρός από τα αποτελέσματα και η ιρλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε επανάληψη του δημοψηφίσματος. Είναι η περίπτωση του "θα σας βάζουμε να ψηφίζετε μέχρι τα αποτελέσματα να είναι τα σωστά για μας"».

Αμέσως μετά, ο δήμαρχος Νίκαιας, Στ. Μπενετάτος, έδωσε στις ξένες αντιπροσωπείες αναμνηστικά δώρα, για να θυμούνται την πόλη της Κοκκινιάς: ένα CD με τραγούδια της Κοκκινιάς και ένα Νόμισμα προς τιμή των 60 χρόνων από το Μπλόκο της Κοκκινιάς. Ακολούθησε η «Διεθνής». Σύντροφοι, με υψωμένες τις γροθιές, τραγουδούσαν τη Διεθνή, ο καθένας στη γλώσσα του, ενώ αμέσως μετά η αίθουσα σείστηκε από συνθήματα: «Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» και «Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών, κάτω η νέα τάξη των ιμπεριαλιστών».

Σήμερα Σάββατο, σε εκδήλωση με μετανάστες εργάτες, στο παράρτημα Αιγάλεω του Συνδικάτου Οικοδόμων, Ερμού και Ανδριανουπόλεως 5, στις 6 μ.μ., θα μιλήσει ο Σαφίκ Αχμάντ, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Πακιστάν.

Εκατοντάδες ήταν οι προσκεκλημένοι που ανταποκρίθηκαν θετικά στην πρόσκληση και παραβρέθηκαν στην έναρξη των εργασιών του 18ου Συνεδρίου, το πρωί της Τετάρτης. Προσωπικότητες της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου, από το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, εκπρόσωποι των Τεχνών και των Γραμμάτων, κινήσεων και μαζικών φορέων, της τιμημένης Εθνικής Αντίστασης. Αρκετοί απ' αυτούς έκαναν μια σύντομη δήλωση στο «Ρ» για το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εκφράζοντας όλοι την ευχή, οι εργασίες του να στεφθούν με επιτυχία.

Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα η πρόσκληση του ΚΚΕ να συμμετέχω στην έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου. Αυτό που προσδοκώ από το Συνέδριο είναι να βγούνε εκείνες οι αποφάσεις που θα έχουν σαν αποτέλεσμα να συνεχίσει το ίδιο σταθερά το ΚΚΕ να υπερασπίζει τα συμφέροντα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Ολα τα Συνέδρια του ΚΚΕ έχουν ιδιαίτερη αξία για την εργατική τάξη. Περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εργασίες του 18ου Συνεδρίου, μέσα από αυτές να βγουν τέτοια αποτελέσματα ώστε να μπορεί το ΚΚΕ να στηρίζει τα εργατικά και λαϊκά στρώματα από καλύτερες θέσεις.

Το 18ο Συνέδριο είναι ένα Συνέδριο αντεπίθεσης, για τη συνένωση όλων αυτών που πρέπει και μπορούν να συνενωθούν για την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων και για το σοσιαλισμό. Το Συνέδριο αυτό φέρνει στην επιφάνεια το πολύ σημαντικό θέμα της διερεύνησης των αιτιών της ανατροπής του σοσιαλισμού, σ' αυτό το θέμα έγινε διάλογος, έτσι ώστε στο μέλλον, μετά την επικράτηση πάλι του σοσιαλισμού, να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη.

Το Συνέδριο του ΚΚΕ, τέτοια συνέδρια είναι διαχρονικά και επίκαιρα γιατί μεταφέρουν αξίες, σε μια εποχή απαξιωτική, σε μια εποχή χαμένων ευκαιριών. Τέτοια συνέδρια προάγουν και τη δημοκρατία αλλά στέλνουν και μηνύματα σε όλους, ότι αυτή η χώρα έχει ένα δυναμικό συσσωρευμένο, ένα δυναμικό που έχει σχέση με την αγωνία και ανησυχία των πολιτών που εκφράζεται σε τέτοια συνέδρια.

Πολύ μικρή αποδείχτηκε τελικά η μεγάλη αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων στο Μενίδι, την Παρασκευή το βράδυ, για να χωρέσει το πλήθος κόσμου που συμμετείχε στη διεθνιστική εκδήλωση αλληλεγγύης που διοργάνωσε η Αχτιδική Επιτροπή Μενιδίου, Λιοσίων, Ζεφυρίου και Βόρειων χωριών, στα πλαίσια το 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Σε μια ιδιαίτερα ζεστή εκδήλωση, εκπρόσωποι εφτά ξένων αντιπροσωπειών, προσκαλεσμένων του ΚΚΕ, μετέφεραν τις εμπειρίες τους από τους αγώνες που γίνονται στις χώρες τους. Ταυτόχρονα τόνισαν τη μεγάλη συμβολή που διαδραματίζει το ΚΚΕ στην προσπάθεια συντονισμού του διεθνούς κομμουνιστικού - εργατικού κινήματος.

Από νωρίς το απόγευμα, η ντυμένη στα κόκκινα αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων είχε γεμίσει με μέλη, φίλους και οπαδούς του Κόμματος, για να υποδεχτούν τους εκπροσώπους των ξένων αντιπροσωπειών και συγκεκριμένα από τα: ΚΚ Αρμενίας, ΚΚ Αλβανίας, ΚΚ Μάλτας, ΚΚ Βρετανίας, Πόλο για την Κομμουνιστική Αναγέννηση Γαλλίας, ΚΚ Εσθονίας, Κομμουνιστική Επανίδρυση Ιταλίας. Με την είσοδο των εκπροσώπων το σύνθημα «Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών - κάτω η νέα τάξη των ιμπεριαλιστών» αντήχησε στην αίθουσα, για να ακολουθήσουν θερμά χειροκροτήματα και συντροφικές χειραψίες.

Ο Ηλίας Βαγγέλης, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου, καλωσόρισε τους εκπροσώπους στο χώρο και τόνισε στο χαιρετισμό του ότι η εργατική τάξη της χώρας, Ελληνες και οικονομικοί μετανάστες, που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα που δημιουργεί το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, ελπίζουν στις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Την εκδήλωσε άνοιξε στη συνέχεια η Γιούλη Αγγελοπούλου από την ΝΕ Αττικής του ΚΚΕ, η οποία τόνισε μεταξύ άλλων ότι «Στις σημερινές συνθήκες η ανταλλαγή της πείρας, ο προλεταριακός διεθνισμός και η αλληλεγγύη είναι πολύτιμη υπόθεση. Πάνω από όλα όμως είναι η κοινή στρατηγική απέναντι στον ιμπεριαλισμό, που θα δυναμώσει συνολικά το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα».

Στη συνέχεια πρώτος το λόγο πήρε ο Βίκτορ Πετζιοβάνι, ΓΓ του ΚΚ Μάλτας, ο οποίος αναφέρθηκε στην πάλη του λαού της χώρας του να διώξει τους αποικιοκράτες. Μίλησε ταυτόχρονα για τους αγώνες κάτω από αντίξοες συνθήκες που έχουν δώσει οι κομμουνιστές της Μάλτας και για το ΚΚ Μάλτας που βρίσκεται σε φάση αναγέννησης.

Ακολούθησε ο Ντανιέλ Αντονίνι, υπεύθυνος Διεθνών Θεμάτων του Πόλου για την Κομμουνιστική Αναγέννηση Γαλλίας, ο οποίος μίλησε για την επικίνδυνη δράση της «ψευτοαριστεράς», όπως τη χαρακτήρισε, στη χώρα του αλλά και την προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης να ποινικοποιήσει την πάλη των κομμουνιστών με την εξίσωση ναζισμού - κομμουνισμού.

«Είμαστε ευγνώμονες στους Ελληνες κομμουνιστές γιατί εμπνεόμαστε και από τους αγώνες που δίνουν και τις επιτυχίες του στις εκλογές. Και αν παλιά το ΚΚΕ μάθαινε από την ΕΣΣΔ, σήμερα το δικό μας κόμμα και πολλά ακόμα διδασκόμαστε από το ΚΚΕ», είπε χαρακτηριστικά ο Γιούρι Μίσι, εκτελών χρέη προέδρου του Συμβουλίου του ΚΚ Εσθονίας.

Ο Φραντζέσκο Μαρίνιο, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Ιταλίας, αναφέρθηκε στους πρόσφατους αγώνες στη χώρα του από φοιτητές και εργαζόμενους και συμπλήρωσε ότι ο εχθρός είναι κοινός: Το μεγάλο κεφάλαιο και η ΕΕ.

Ο Μουχαρέμ Χάφα, ΓΓ του ΚΚ Αλβανίας, διάβασε το χαιρετιστήριο του Κόμματός του προς το 18ο Συνέδριο και σημείωσε, ότι αυτό θα παίξει ξεχωριστό ρόλο στην ενδυνάμωση του κομμουνιστικού κινήματος διεθνώς.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Ρόμπερτ Γκρίφιθ, ΓΓ του ΚΚ Βρετανίας, ο οποίος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις απεργίες που γίνονται αυτή την περίοδο στη χώρα του στους τομείς της ενέργειας και των κατασκευών και την προσπάθεια αντιδραστικών και εθνικιστικών στοιχείων να διεισδύσουν και να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από το στόχο, που δεν είναι άλλος από τα μονοπώλια και τους καπιταλιστές.

Τέλος το λόγο πήρε ο Ασιγκαπιάν Αβάγκ, μέλος του ΠΓ του ΚΚ Αρμενίας, ο οποίος επισήμανε ότι οι αποφάσεις του Συνεδρίου του ΚΚΕ θα είναι μεγάλη συνεισφορά στην ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος.

Η εκδήλωση έκλεισε με αναμνηστικά δώρα που δόθηκαν στους εκπροσώπους και στη συνέχεια με υψωμένες τις αριστερές γροθιές να τραγουδούν όλοι μαζί τη «Διεθνή».

Από την προχτεσινή εκδήλωση στο Ιλιον

Οπως σημείωσε ο Γρηγόρης Ρήγας εκ μέρους της Αχτιδικής Οργάνωσης Δυτικών Συνοικιών της ΚΟΑ του ΚΚΕ, το Συνέδριο του ΚΚΕ αποτελεί και σημείο συνάντησης δεκάδων κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, μια καλή ευκαιρία οι Ελληνες κομμουνιστές «να μάθουμε περισσότερα για την πάλη που δίνετε στις χώρες σας». Αναφέρθηκε - μεταξύ άλλων - στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση, ενώ τόνισε τις προσπάθειες του Κόμματος να στεριώσει και να ανανεώσει τους δεσμούς του με τους εργαζόμενους, τους νέους, τα λαϊκά στρώματα στους τόπους δουλειάς και κατοικίας. Η οικονομική κρίση απασχόλησε το σύνολο σχεδόν των ομιλητών.

«Οποιος θέλει να εμποδίσει να ξαναεμφανιστούν και άλλες νέες πιο καταστροφικές κρίσεις, που στα πλαίσιά τους δεν αποκλείεται να υπάρξουν συρράξεις και πόλεμοι, θα πρέπει να καταλάβει ότι το ζήτημα δεν είναι να βρούμε λύσεις για το πόσο πιο ανώδυνα μπορεί να ξεπεράσει αυτήν την κρίση ο καπιταλισμός, αλλά πως πρέπει να ανατραπεί και να αντικατασταθεί από το σοσιαλισμό», υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο Αλί Ρουκέρτ, Πρόεδρος του ΚΚ Λουξεμβούργου. «Αυτό προϋποθέτει να φτιαχτεί σε κάθε χώρα ένα ισχυρό ΚΚ, που θα πατά σε ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τους υπόλοιπους εργαζόμενους», συμπλήρωσε.

Στους χιλιάδες Ελληνες κομμουνιστές που εγκαταστάθηκαν στην Τσεχοσλοβακία ως πολιτικοί πρόσφυγες αναφέρθηκε στην αρχή της ομιλίας του ο Πάβελ Οντσεντάλεκ, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Βοημίας - Μοραβίας, Τσεχία, λέγοντας ότι «προσπαθήσαμε να γίνει η χώρα μας ένα ήσυχο, ειρηνικό και φιλικό λιμάνι γι' αυτούς». Σημείωσε ακόμα ότι «είναι αναγκαίο σήμερα να βαθύνουμε τη συνεργασία μας και να προχωράμε πιο ενωμένοι και πιο δραστήριοι. Το ΚΚΕ αποτελεί μια σημαντική και αναγνωρισμένη δύναμη αυτής της πάλης. Για πολλούς είναι μεγάλο παράδειγμα».

«Βρισκόμαστε συνεχώς σε έναν αγώνα με σκοπό να προωθήσουμε τα δημοκρατικά δικαιώματα, την πρόοδο και να βαθύνουμε την κοινωνική δικαιοσύνη», τόνισε ο Ράχα Κολούρ, Πρόεδρος του ΚΚ Σρι Λάνκα, το οποίο αποτελεί μέλος της κυβέρνησης συνασπισμού. «Το κυρίως θέμα, με το οποίο έρχεται αντιμέτωπη η Σρι Λάνκα είναι η επίλυση του εθνικού προβλήματος. Το ΚΚ Σρι Λάνκα πιστεύει ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στο πρόβλημα, η λύση τελικά έγκειται στην πολιτική επίλυση, βασιζόμενη στην ουσιώδη μεταβίβαση της δύναμης».

«Την κρίση που περνά το καπιταλιστικό σύστημα δεν πρέπει να την πληρώσει η εργατική τάξη που δεν ευθύνεται σε τίποτα. Ευθύνεται αποκλειστικά το σάπιο και διαβρωμένο καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο εμείς οι κομμουνιστές στη Σουηδία αντιπαλεύουμε για πάνω από 100 χρόνια», τόνισε με τη σειρά του ο Αλί Κιναλί, μέλος της ΚΕ και της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του Σουηδικού ΚΚ. «Με το ίδιο πάθος θα πρέπει να δυναμώσουμε περισσότερο την πάλη ενάντια στο ρεφορμισμό, που ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί όλο και πιο φανερά για να υλοποιεί τις πολιτικές τους και να παραπλανεί το λαό», υπογράμμισε.

«Ιστορικό» χαρακτήρισε ο Σοφίκ Αχμέντ μέλος της ΚΕ του ΚΚ Πακιστάν το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, λέγοντας, ότι το ΚΚΕ θα μπορέσει να «υιοθετήσει πιο κατάλληλη στρατηγική σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή της Ιστορίας», όπου «η κακοήθης προπαγάνδα ενάντια στο μαρξισμό εκτοξεύτηκε μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ». Σημείωσε ακόμα: «Οι ταξικές διαφορές είναι εντονότερες στις αναπτυσσόμενες χώρες τώρα. Η εργατική τάξη μπορεί ευκολότερα να κινητοποιηθεί σε θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος, οι ευκαιρίες αναδιοργάνωσης των κομμουνιστικών δυνάμεων είναι μεγαλύτερες τώρα».

«Η εμπειρία σας στους πρόσφατους αγώνες, η πάλη ενάντια στην καταπίεση του καπιταλιστικού κράτους και την ωμότητα της αστυνομίας αποτελούν έμπνευση για το κίνημα της Πολωνίας», επισήμανε η Μπεάτα Καρόν, υπεύθυνη του τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚ Πολωνίας. «Σήμερα η εργατική τάξη χρειάζεται κομμουνιστικό κίνημα που να είναι ικανό να αντιπαλέψει και να προτείνει εναλλακτικό οικονομικό σύστημα, ακόμα περισσότερο», είπε. Σημείωσε ακόμα την αντιιμπεριαλιστική αντίσταση στην Ελλάδα, όπως ο φραγμός της αποστολής από τις ΗΠΑ όπλων στο Ισραήλ για να επιτεθεί στη Γάζα.

Την καταδίκη της ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό στον Εθνικό Νόμο Ασφαλείας που αποκλείει το δικαίωμα ύπαρξης κάθε κομμουνιστικού κόμματος ή κίνησης στη Ρουμανία, επισήμανε ο πρόεδρος της Πρωτοβουλίας για την Επανασύσταση του Ρουμανικού ΚΚ, Κονσταντίν Κρέτσου. Εκανε, επίσης έκκληση στη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη των εργατικών, σοσιαλιστικών, κομμουνιστικών, δημοκρατικών και προοδευτικών κομμάτων από όλες τις χώρες.

Τέλος, εκ μέρους του Κόμματος Εργασίας Τουρκίας ο αντιπρόεδρος του Κόμματος και υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων, Καμίλ Τεκίν Σουρέκ, είπε ότι η ανεργία στην Τουρκία έχει φτάσει στο 20% εξαιτίας της κρίσης, που σημαίνει 3 εκατ. άνεργοι στη βαριά βιομηχανία. Υπογράμμισε όμως ότι ο λαός συμμετέχει μαζικά σε κινητοποιήσεις, όπως την περασμένη Κυριακή, όπου όπως είπε πάνω από 100.000 κόσμος διαδήλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Είπε ακόμα ότι ενόψει των 60 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ «προετοιμάζουμε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και θα ενώσουμε τη φωνή μας και τη γροθιά μας με άλλους λαούς ενάντια στον ιμπεριαλισμό». «Θα νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό με τον κοινό αγώνα των λαών του κόσμου», κατέληξε.

Πρέπει συνεπώς να εντοπίσουμε για να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες και τις δυσκολίες που παρουσιάζονται όσον αφορά στη παρέμβασή μας στην εργατική τάξη, στις μαζικές οργανώσεις, στο μαζικό κίνημα. Πρώτο και σημαντικό είναι η βελτίωση της ιδεολογικής - πολιτικής μας παρέμβασης στο λαϊκό κίνημα.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαιότητα η ανάπτυξη αγώνων τέτοιων που συνενώνουν σε κοινή δράση τους εργαζόμενους, τους μικροεπαγγελματίες, τη φτωχή αγροτιά.

Δεύτερο, πρέπει να μιλάμε συγκεκριμένα και κατανοητά, όχι γενικόλογα και συνθηματολογικά για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα και συγχρόνως για την πολιτική μας πρόταση διεξόδου από την κρίση, για την πρόταση εξουσίας.

Πρέπει να δουλεύουμε έτσι ώστε να συμβάλλουμε αποφασιστικά στην καλλιέργεια και στο βάθεμα της εργατικής ταξικής συνείδησης. Η ταξική συνείδηση αποκτιέται δύσκολα. Η συνείδηση που αποκτιέται εύκολα και συνήθως την ονομάζουμε ταξική δεν είναι παρά η οικονομίστικη συνείδηση της εργατικής τάξης.

Η ταξική συνείδηση απαιτεί επιστημονική γνώση της πραγματικότητας, δράση και επαφή με την επαναστατική κοσμοθεωρία μας. Οι αγώνες που αναπτύσσει η Ε.Τ. για μικροβελτιώσεις απαιτούν μόνον πρακτική πείρα και συνδικαλιστική οργάνωση. Εμείς στοχεύουμε η Ε.Τ. να συνειδητοποιήσει τον ιστορικό της ρόλο και μαζί με τους συμμάχους της να ανατρέψει την εκμετάλλευση. Το κομμουνιστικό κόμμα είναι αυτό που θα μεταφέρει τις επαναστατικές ιδέες στο εργατικό κίνημα. Αυτός ο στόχος, όχι μόνο δεν εμποδίζει τον αγώνα για τη βελτίωση της ζωής της Ε.Τ. στον καπιταλισμό, αλλά βοηθάει να κατανοήσει ο εργαζόμενος τη πολύπλευρη εκμετάλλευση που υφίσταται και να δημιουργεί αντίστοιχη συνείδηση ρήξης και ανατροπής.

Αν το ΚΚΕ δεν είναι ισχυρό, καμιά συσπείρωση δεν μπορεί να επιβιώσει, αλλά και όσο οι συσπειρώσεις και τα μέτωπα πάλης ριζώνουν στην Ε.Τ. και το λαό, τόσο θα δυναμώνει και το ΚΚΕ. Ο ισχυρός μηχανισμός που έχουμε είναι η δημιουργία του λαϊκού μετώπου μέσα από ισχυρές συσπειρώσεις σ' όλα τα κινήματα.

Η ΚΟ χωρίς ταλαντεύσεις στήριξε τις κινητοποιήσεις. Μπαίνοντας σ' αυτές μάθαμε σε μεγαλύτερο βάθος τις οικονομικές δραστηριότητες στον τομέα της αγροτικής παραγωγής. Οι ενώσεις νέων παραγωγών που συγκροτήθηκαν (επί ΠΑΣΟΚ) με επιδοτήσεις και κατευθύνσεις της ΕΕ, είναι ο χώρος που δραστηριοποιούνται οι νέοι καπιταλιστές αγρότες.

Σ' αυτές τις ενώσεις συναντιούνται με μεγάλη αρμονία τα στελέχη και οι τοπικοί άρχοντες ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ. Στέλεχος του ΣΥΝ είναι στη ομάδα παραγωγών με επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Εξηγείται γιατί ο ΣΥΝ έκανε την πάπια σε αυτές τις κινητοποιήσεις. Ο πρόεδρός του επέλεξε να επισκεφθεί την ένωση των καπιταλιστών φραουλάδων.

Στην πράξη βγήκαν δυσκολίες στην παρέμβαση ενός αγώνα που κινητοποιεί πάνω από χίλιους μετανάστες εργάτες και δεν υπήρχε αντίστοιχη πείρα.

Ορισμένοι σύντροφοι θεωρούσαν ότι κύριο κριτήριο για την ταξική διαστρωμάτωση στους αγρότες είναι το ύψος της στρεμματικής καλλιέργειας που δεν είναι σωστό. Υπάρχει ένα σύνολο κριτηρίων που ξεχωρίζει σαν κύριο, το ύψος της μισθωτής εργασίας που απασχολεί κάποιος την αγροτική παραγωγή. Οι καπιταλιστές φραουλοπαραγωγοί δήλωναν πριν δυο χρόνια τζίρο συνολικό ανά στρέμμα 7.000 ευρώ.

Το σύνθημα, επομένως, «ίσα μεροκάματα σε Ελληνες και μετανάστες» και το πλαίσιο του ΠΑΜΕ δεν αρκούσε, έπρεπε να δουλέψουμε την κοινωνική συμμαχία εργατικής τάξης αγροτών, με επίκεντρο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, και την λαϊκή εξουσία. Ανέβαινε ο πήχης της ιδεολογικής αντιπαράθεσης για να ακυρώσουμε την παρέμβαση των καπιταλιστών αγροτών.

Κεντρικό σύνθημα της αντισυγκέντρωσης που έστησαν ήταν «ΚΚΕ - ΠΑΜΕ καταστρέφουν τον αγρότη, το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για τους Ελληνες αλλά για τους μετανάστες». Επιμείναμε να εκλαϊκεύσουμε τη γραμμή συσπείρωσης. Εργάτες και φτωχομεσαίοι αγρότες είναι θύματα της ίδιας καπιταλιστικής ανάπτυξης που πρέπει να αμφισβητήσουν, να ανατρέψουν.

Συμπερασματικά, η δουλειά με τη στρατηγική μας είναι ένα σύνθετο καθήκον που υλοποιείται σε δύσκολες συνθήκες με κυρίαρχη την αστική ιδεολογία και ισχυρούς μηχανισμούς, προϋποθέτει:

• Ακούραστη πρωτοπόρα δράση των στελεχών που ν' αντανακλάται στο επίπεδο της ΚΟΒ.
• Καλή γνώση της κατάστασης σε κάθε κλάδο της παραγωγής.
• Οργάνωση της εργατικής τάξης στο Κόμμα της.
• Βήματα στην κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα. Δουλεύουμε και έχουμε κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό μας επιτρέπει με πνεύμα μαχητικής αισιοδοξίας στα επόμενα χρόνια να ανέβει η προσφορά μας.

Με αυτήν τη γραμμή πάλης παλέψαμε τα προηγούμενα χρόνια στην περιοχή της Β.Δ.Ε. για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων της εργατικής τάξης. Με βάση αυτήν τη γραμμή πήραμε τα τελευταία χρόνια την πλειοψηφία σε άλλα 2 Εργατικά Κέντρα, ενώ στις τελευταίες αρχαιρεσίες βελτιώθηκε ο συσχετισμός υπέρ των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και στα 4 Εργατικά Κέντρα που έχουμε την πλειοψηφία, όπως επίσης βελτιώθηκε στα υπόλοιπα Εργατικά Κέντρα.

Με τη γραμμή του ΠΑΜΕ μαζικοποιήσαμε αρκετά Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων - Ξενοδοχοϋπαλλήλων στους περισσότερους νομούς της περιοχής. Συγκροτήσαμε νέα Σωματεία, είχαμε ορισμένες κατακτήσεις. Στη δράση μας ασφαλώς υπάρχουν αδύνατες πλευρές:

-- Στο πώς παρακολουθούμε και επεξεργαζόμαστε την κατάσταση στους εργασιακούς κλάδους και σε βασικούς εργασιακούς χώρους και κατά συνέπεια πώς οργανώνουμε την παρέμβαση των Κ.Ο. και των Σωματείων.

-- Πώς και σε ποιο βαθμό βάζουμε συνολικά την αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης μέσα στα Σωματεία, στους εργαζόμενους του κλάδου. Εδώ έχουμε προβλήματα, παραλείψεις που συνολικά κωδικοποιούνται σε ένα «συνδικαλιστικό» μπατάρισμα που αντικειμενικά υποβαθμίζει την πολιτικοποίηση της πάλης, αδυνατίζει ή δεν κάνει επαρκή την αντιπαράθεση με τα αστικά ιδεολογήματα και την πρακτική του εργοδοτικού - ρεφορμιστικού συνδικαλισμού. Και κατά συνέπεια μειώνει την αποτελεσματικότητα της πάλης, δεν προβληματίζει με επάρκεια ευρύτερες δυνάμεις εργατοϋπαλλήλων. Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος μπορεί και πρέπει να γίνει με επεξεργασία της στρατηγικής μας, τη συζήτηση της πείρας στα καθοδηγητικά όργανα, στις ΚΟΒ, στις κομματικές ομάδες, το ανέβασμα της ιδεολογικής δουλειάς.

-- Στην περιοχή μας με τη δράση των ΚΟ έχουμε κατακτήσεις στο μαζικό κίνημα:

• Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν την πλειοψηφία σε 4 Εργατικά Κέντρα από τα 9 που υπάρχουν στην περιοχή.
• Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ έχουν την πλειοψηφία στις 3 Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων.
• Εχουμε σημαντικές δυνάμεις στους μ-μ ΕΒΕ.

Υπάρχουν, δηλαδή, προϋποθέσεις να προωθηθεί η κοινή δράση με πλαίσιο αντιμονοπωλιακών στόχων, ανάμεσα στο ταξικό εργατικό κίνημα, και το αγωνιστικό κίνημα των ΕΒΕ και μικρών αγροτών. Βήματα έχουν γίνει στην κοινή δράση, δεν έχουν σταθεροποιηθεί, δεν έχουν βαθύνει. Η υστέρηση που υπάρχει σε σημαντικό βαθμό οφείλεται σε ευθύνες που έχουμε σαν καθοδηγητικά όργανα της περιοχής και των νομών, γιατί δεν επιμένουμε στην πρακτική προώθηση της αναγκαιότητας της κοινής αντιμονοπωλιακής πάλης, δεν έχουμε επεξεργαστεί όσο χρειάζεται πλαίσιο στόχων κοινής δράσης. Στην πράξη φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα κατανόησης και από δυνάμεις μας στο πώς προωθείται η κοινωνική συμμαχία. Κατά συνέπεια απαιτείται να δουλέψουμε πολύ περισσότερο, ώστε να έχουμε εμφανή αποτελέσματα στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας σε Α-Α κατεύθυνση.

Ομως, μια πλευρά της παρέμβασής μας στην Εργατική Τάξη, αποτελεί και η δράση μας στο χώρο κατοικίας των εργαζομένων, των μικροεπαγγελματιών, της λαϊκής οικογένειας.

Οπως σωστά τονίζεται και στη Θέση 97 για τα καθήκοντα του Κόμματος έως το 19ο Συνέδριο, και επισημάνθηκε στην εισηγητική τοποθέτηση της Κεντρικής Επιτροπής: «Οι μαζικές οργανώσεις στο χώρο κατοικίας αποκτούν σήμερα μεγαλύτερη σημασία και οι τοπικοί αγώνες ευρύτερη πολιτική διάσταση, καθώς προχωρά η νέα διοικητική δομή της χώρας με τον "Καποδίστρια ΙΙ" και μια σειρά κρίσιμοι τομείς περνάνε σε δημοτικό επίπεδο και συνδέονται με τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Τα Οργανα και οι ΚΟ να αναλάβουν την ευθύνη τους στην καθοδήγηση..., στον έλεγχο πώς δουλεύουμε, πώς συσπειρώνουμε, πώς κερδίζουμε πείθοντας λαϊκές δυνάμεις».

Σημείο κλειδί για την ανάπτυξη της πάλης μας και προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η συνδυασμένη, καλά οργανωμένη και σχεδιασμένη δουλειά και η στενή και καλή συνεργασία Κλαδικών και Εδαφικών Οργανώσεων. Ομως, πρώτα - πρώτα πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλη την Οργάνωση και σε κάθε μέλος μας χωριστά ο αντιδραστικός θεσμικός ρόλος της ΤΑ, η μετατροπή της σε μοχλό υλοποίησης μεγάλου μέρους των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Να γίνει συνείδηση ότι, τον εργάτη ή τον υπάλληλο που βρίσκουμε και επηρεάζουμε με τόση προσπάθεια στο χώρο δουλειάς του, θα πρέπει να τον βλέπουμε και να μας βλέπει κι αυτός μπροστά και στους αγώνες και για τα προβλήματα στο χώρο κατοικίας του, εκεί που ζει αυτός και η οικογένειά του.

Βέβαια, πρέπει να τονίσουμε ότι τα περισσότερα από τα προβλήματα αγγίζουν και μια σειρά χώρους εργασίας, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Αθήνα, μια και σε μεγάλο μέρος των συνοικιών συνυπάρχουν οι χώροι κατοικίας με τους χώρους εργασίας.

Σωστά και στη θέση 84 για τη δράση του Κόμματος στις μάζες αναφέρεται ότι «Οι Οργανώσεις και οι μαζικές δραστηριότητες στους τόπους κατοικίας, ανεξάρτητα από την ιδιαιτερότητα του αντικειμένου τους και το επίπεδο πολιτικοποίησης, πρέπει να έχουν ως άξονά τους τα οξυμένα προβλήματα της δουλειάς και του εισοδήματος, τα προβλήματα των γυναικών και της νεολαίας, της Παιδείας και της Υγείας, του περιβάλλοντος, εργασιακού και γενικότερου, του αθλητισμού και του πολιτισμού...».

Σύντροφοι,

Περάσαμε δύσκολες μέρες. Η κρίση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είχε άμεσες συνέπειες και στο Κόμμα μας, το ΚΚΕ. Τα καταφέραμε να ξεπεράσουμε την κρίση, να αναδιοργανωθεί το Κόμμα σε όλα τα διαμερίσματα της χώρας, αποκαταστήσαμε την επιρροή του στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Ισχυρή ήταν και είναι η ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση του ΚΚΕ στην αντιπαράθεση με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Οργάνωσε και ανάπτυξε πρωτοπόρα ταξική πάλη που δυσκόλεψε τα σχέδια της κυβέρνησης και της αστικής τάξης να περάσουν με άνεση τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που επιδίωκαν.

Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας, το Κόμμα είναι σε θέση να οργανώσει την αντεπίθεσή του για την προώθηση του Μετώπου σε μια πορεία για την κατάκτηση του στρατηγικού μας στόχου, τον κομμουνισμό.

Σ' αυτήν την αντεπίθεση το Κόμμα μας δε θα πάει μόνο του. Το Κόμμα μας ποτέ δεν επιδίωξε να πάει μόνο του. Τους στόχους του Μετώπου θα τους κατακτήσει με συμμάχους. Αυτό μπορεί να μας το εξασφαλίσει η άσκηση μιας πολιτικής που να συσπειρώνει, μια πολιτική που να εμπνέει το λαό μας στην πάλη του για την κοινωνική χειραφέτηση, που θα συσπειρώνει τους μικρομεσαίους στην πάλη τους ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων, σε συνεργασία με τους μισθωτούς και τους φτωχούς αγρότες.

Σύντροφοι,

αναγκαία λοιπόν η προσπάθεια που πρέπει να κάνει το κίνημα για να πείσει το λαό μας για την αναγκαιότητα της συμμετοχής του σε πρώτο πρόσωπο και να μη μένει απλός παρατηρητής στους αγώνες που ξεδιπλώνονται από τις διάφορες κατηγορίες των εργαζομένων.

Το Κόμμα μας μπορεί και πρέπει να συμβάλει στη συνειδητοποίηση από τις λαϊκές μάζες ότι είναι οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Αυτό προϋποθέτει, το Κόμμα σε μεγαλύτερη ακόμη κλίμακα να κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού μας ιδιαίτερα των τμημάτων της εργατικής τάξης.

Είναι απαραίτητο, το Κόμμα μας να αναδειχθεί μπροστά στις μάζες που υποφέρουν από τη σημερινή κατάσταση ως το Κόμμα που βρίσκεται κοντά τους περισσότερο από τα άλλα κόμματα, που κατανοεί τις ανάγκες τους και τους παρέχει βοήθεια.

Στο δεύτερο θέμα, του Σοσιαλισμού, αναδεικνύουμε και σωστά τις συνέπειες από τη μακραίωνη απόσπαση της εκτελεστικής από την επιτελική δουλειά, της χειρωνακτικής από την πνευματική. Το Κόμμα μας στην 90χρονη διαδρομή του έχει αναδείξει στελέχη της εργατικής διανόησης και διανοούμενους προλετάριους.

Είναι ζήτημα καθοδηγητικής ευθύνης, αν το κάθε εργατικό στέλεχος ανταποκρίνεται στις συλλογικά επεξεργασμένες διαδικασίες για ν' αναπτυχθεί η κομμουνιστική του μόρφωση, αν θεωρεί μέρος της κομματικής του δουλειάς να αναδεικνύει τα προβλήματα και τις κατακτήσεις της ταξικής πάλης και μέσα από τον γραπτό λόγο, αν συμβάλλει για ν' ανοίξουν ιδεολογικά - μορφωτικά ζητήματα στην ΚΟΒ αλλά και στα σωματεία, στις άλλες μαζικές οργανώσεις, κλπ.

Εξίσου ζήτημα καθοδηγητικής ευθύνης είναι να ανταποκρίνεται ο κομμουνιστής επιστήμονας στις ανάγκες της εργατικής πάλης είτε αφορούν την έρευνα και επεξεργασία θέσεων είτε την πρακτική δράση.

Είναι πράγματι δύσκολο ζήτημα να κριθεί αυτή η επιλογή για ηλικίες που μόλις έχουν τελειώσει τις σπουδές τους, που δεν έχουν ακόμη εργασιακή εμπειρία. Τα κριτήρια όμως είναι καθαρά και μερικές φορές χρειάζεται η τόλμη της καθοδηγητικής μας δουλειάς να συμβάλλει στο να γίνουν οι επιλογές και το ατσάλωμα των στελεχών σε πολύ μικρότερες ηλικίες και σε πιο σύνθετες καταστάσεις. Το πτυχίο δεν είναι από μόνο του επιβεβαίωση της επιστημονικής ικανότητας, πολύ περισσότερο μαρξιστικής πληρότητας ή κριτήριο ένταξης στα μεσαία στρώματα.

Η ουσία του ζητήματος είναι ότι το Κόμμα μας, πρώτ' απ' όλα στην ΚΕ αλλά και στις Επιτροπές Περιοχών και Πόλεων, χρειάζεται εργάτες και εργάτριες με μαρξιστική μόρφωση, με υψηλό βαθμό δημιουργικής αφομοίωσης των θεωρητικών μας θέσεων. Χρειάζεται ικανούς καθοδηγητές του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, των άλλων κινημάτων. Χρειάζεται μαρξιστές επιστήμονες με προλεταριακή συνείδηση και ανάλογο τρόπο ζωής και δράσης. Χρειάζεται οργανωτικά στελέχη με πολύπλευρες ικανότητες καθοδήγησης όλων των παραπάνω δράσεων.

Νομίζω ότι είναι ίσης αξίας η ανάγκη καλής στελέχωσης των Κομματικών Οργάνων, με την ανάγκη καλής στελέχωσης των τμημάτων της ΚΕ, των Κεντρικών Κομματικών Ομάδων.

Η νέα ΚΕ μπορεί ν' ανταποκριθεί καλύτερα, να βαδίσει προς το 19ο Συνέδριο με διακριτά επιτεύγματα σε όλους τους στόχους που το Συνέδριό μας θα καταλήξει.

Σωστά θέτουμε αντιμονοπωλιακούς στόχους πάλης αλλά είναι επιτακτική η εξειδίκευσή τους κλαδικά και τοπικά. Ενας τέτοιος είναι η εκμετάλλευση των εγχώριων ενεργειακών πηγών και ειδικά των υδρογονανθράκων του Β. Αιγαίου, που πρέπει να απασχολήσει συνολικά το Κόμμα ως εθνικής σημασίας ζήτημα με δεδομένα:

• Η Ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό που δεν πρέπει να λυμαίνονται τα μονοπώλια.
• Το 2011 λήγει η Σύμβαση με την DENISON, που εξακολουθεί να ελέγχει το σύνολο των κοιτασμάτων.
• Είναι ανορθολογική επιλογή να αγνοείς τον δικό σου ορυκτό πλούτο για να εισάγεις.
• Το ειδικό βάρος των πετρελαίων της Θάσου στην πολιτική μας ζωή αναδείχτηκε με έμφαση το 1987 κι όχι μόνο.
• Ο αστικός Ενεργειακός Σχεδιασμός προβλέπει κόμβο Μεταφοράς και όχι Παραγωγής Ενέργειας από εγχώριες πηγές, με γνώμονα ιδιωτικά συμφέροντα και κριτήριο, όχι τις λαϊκές ανάγκες, αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Εδώ χρειάζεται απάντηση στο πλαίσιο της αντεπίθεσής μας, με εξειδίκευση και Σχέδιο Δράσης κλαδικής και τοπικής. Πέρα από τα αμύθητα κοιτάσματα, υπάρχει και πλούσια δική μας δουλειά σε βάθος (στοιχεία, Ερωτήσεις, εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, ημερίδες). Ειδικά η περσινή πετυχημένη συσπείρωση Σωματείων (Πετρέλαια, Λιπάσματα) και επιστημονικών φορέων (ΓΕΩΤΕΕ, Μηχανολόγοι) της Καβάλας, με εντυπωσιακή συμμετοχή και ανάπτυξη δεσμών, λειτούργησε στον αντίποδα της «απολίτικης» αντίληψης, δίχως εμβάθυνση στις αιτίες, της κεντροαριστερής «αντίδρασης στο λιθάνθρακα». Πρέπει να συνεχιστεί η δουλειά εκείνη. Να βοηθηθεί η οργάνωση στην οικοδόμηση ενός Ενεργειακού Μετώπου στον αντίποδα του αστικού σχεδιασμού. Παράλληλα, να δοθεί απάντηση και στον Αστικό Περιβαλλοντικό Σχεδιασμό, που δεν υπηρετεί την Περιβαλλοντική Προστασία αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων. Είναι καιρός να απομυθοποιηθεί η ΕΕ ως προστάτης του Περιβάλλοντος, ιδιαίτερα τώρα στον αστερισμό της Πράσινης Ενέργειας. Οι πολυεθνικές για να πουλήσουν τεχνολογία και τεχνογνωσία εξωθούν μόνο στα αναποτελεσματικά φωτοβολταϊκά και στα, ασύμμετρων συνεπειών σε βάρος της ελληνικής υπαίθρου, αιολικά πάρκα. Εμείς, πρέπει να εντάξουμε στην αντιπρότασή μας τις πλούσιες ελληνικές ΑΠΕ, που συνδέονται με την αγροτική οικονομία, τη Γεωθερμία (θερμοκήπια, ιχθυοκαλλιέργεια) και τις Υδατοπτώσεις (άρδευση, διαχείριση υδατικών πόρων).

Δεν αμφισβητώ τις διαφοροποιήσεις στην προέλευση των εξοπλισμών ή των ενεργειακών πηγών. Η συμμετοχή στην αντιπυραυλική ασπίδα, η αναβάθμιση του ΝΑΤΟικού στρατηγείου της Θεσσαλονίκης μέχρι και με πυρηνικά πιθανόν, οι ίδιες οι βάσεις, επιβεβαιώνουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις δεν καθορίζουν μόνο τις ροές των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα και τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς.

Η ανισόμετρη οικονομική ανάπτυξη αποτυπώνεται σε όλο το πλέγμα της αλληλοδιαπλοκής των καπιταλιστικών χωρών και όχι μόνο στην οικονομία.

Το αν μετά την κρίση χάσουν την πρωτοκαθεδρία οι Ηνωμένες Πολιτείες κι έχουμε άλλους να ελέγχουν όλο αυτό το στρατιωτικό πλέγμα, αυτό δε θα 'ναι πρόοδος για το λαϊκό κίνημα. Εχουμε και το ιστορικό προηγούμενο που οι Εγγλέζοι παρέδωσαν στους Αμερικάνους την επικυριαρχία.

Νομίζω ότι είναι υπαρκτό πρόβλημα πώς θα ελέγξεις αυτό το σύστημα που εμπλέκεται με πυρηνικά και τεχνογνωσία τέτοια που μάλλον χάνει το νόημα ακόμα και το κλείσιμο, στα πλαίσια του καπιταλισμού, αλλά που μπορεί αμυντικά να σε παραλύει.

Στους στόχους μας, επομένως, χρειάζεται να αναδείξουμε και αυτήν την πλευρά με επαρκέστερη επεξεργασία.

Δε νομίζω ότι φτάνει το «έξω από το ΝΑΤΟ» ή «έξω οι Βάσεις» ή η μείωση των στρατιωτικών δαπανών.

Αυτά τα ζητήματα αφορούν εξίσου και την οικονομική κρίση, τόσο από την πλευρά ενδεχόμενης εκτόνωσής της με πόλεμο, όσο και από την πλευρά αλλαγής των ιμπεριαλιστικών συσχετισμών.

Το θέτω αυτό το θέμα χωρίς να υπονοώ ότι πρέπει το Κόμμα να κάνει άλλες κοινωνικοπολιτικές συμμαχίες, από αυτές της Οικοδόμησης του Μετώπου, όπως τις έχουμε επεξεργαστεί, ούτε να χαράξει άλλο δρόμο προσέγγισης του σοσιαλισμού στην Ελλάδα.

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε επίπεδο νομού και με αιχμή στους χιλιάδες εποχιακούς ξενοδοχοϋπάλληλους, στους εργατοϋπάλληλους, στους ναυτεργάτες και χωρίς να αγνοούμε τις κατηγορίες εργαζομένων και επαγγελματιών που υποφέρουν από το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης του νησιού, σχεδιάσαμε την παρέμβασή μας μέσα από μια έντονη αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό ρεφορμιστικό συνδικαλισμό, με τη γραμμή ρήξης και σύγκρουσης με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Μια σύγκρουση που δεν περιορίστηκε μόνο στα πλαίσια αιτημάτων αλλά πήρε σάρκα και οστά, στα ξενοδοχεία, πάνω στους καταπέλτες των πλοίων για την υπεράσπιση του δικαιώματος της απεργίας των ναυτεργατών, έξω από εμπορικά καταστήματα και τα σούπερ μάρκετ για την υπεράσπιση του ωραρίου και της κυριακάτικης αργίας, μέσα στο λιμάνι ενάντια στην ιδιωτικοποίησή του και τελευταία στους ΧΥΤΑ για την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.

Μ' αυτή τη γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης διευκολύνεται η εργατική τάξη, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται γενικότερος αγώνας που θα έχει ως στόχο την αλλαγή της εξουσίας. Οτιδήποτε άλλο υποτάσσεται στις δυσκολίες του αρνητικού συσχετισμού δύναμης είναι ενσωμάτωση.

Οι θετικές διεργασίες που έχουμε πετύχει για να σταθεροποιηθούν, να βαθύνουν και να αποκρυσταλλωθούν σε ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος απαιτείται να αντιμετωπίσουμε άμεσα την υστέρηση που έχουμε και να προχωρήσουμε με βάση τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου σε ιδεολογική αντεπίθεση που θα αποτελεί συστατικό στοιχείο της καθοδηγητικής δουλειάς.

Δουλειά δική μας είναι η συσπείρωση δυνάμεων πάνω στα προβλήματα σε Αντιιμπεριαλιστική, Αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και η ανάπτυξη των αγώνων.

Αγώνες, που, από τη μια, θα μπαίνουν φραγμός στα αντεργατικά μέτρα και, από την άλλη, θα δείχνουν τη διέξοδο, που βρίσκεται φυσικά στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας, που δε θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ολα τα τελευταία χρόνια, είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είτε με κυβέρνηση ΝΔ, έχουν παρθεί μια σειρά αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που έχουν χειροτερεύσει την κατάσταση των εργαζομένων και συνταξιούχων. Με δικαιολογίες πότε τα άδεια ταμεία, πότε η καμένη γη, τώρα η κρίση.

Χρόνια τώρα, έχουν και οι δυο μπροστά τους ένα τεράστιο ψέμα και καταφέρνουν να το περνάνε σε ένα μεγάλο μέρος του λαού σαν αλήθεια, αναγκαιότητα, μονόδρομο.

Πρέπει να αλλάξουμε την κατάσταση, να 'χουμε τουλάχιστον 450.000 ανέργους και η μεγάλη τους πλειοψηφία να ψηφίζουν αυτούς που τους έκαναν άνεργους και, μάλιστα, το ένα τέταρτο από αυτούς να παίρνει ένα μικρό επίδομα και οι άλλοι τίποτα. Αυτοί που παίρνουν επίσης το «τίποτα» είναι χιλιάδες νέοι και νέες που πρωτομπαίνουν στην παραγωγή και δε βρίσκουν δουλειά.

Για να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση, χρειάζεται ένταση της ιδεολογικής και οργανωτικής δουλειάς. Χρειάζεται αξιοποίηση περισσότερο της επιρροής του Κόμματος για να φθάσουμε σε πολλούς χιλιάδες εργαζόμενους ακόμα.

Νομίζω ότι σήμερα μπορούμε καλύτερα από χθες να δουλέψουμε και να έχουμε αποτελέσματα, όπως έδειξαν οι τελευταίες κινητοποιήσεις μετά τη δολοφονία του μαθητή, το Κόμμα φάνηκε πιο έμπειρο, πιο οργανωμένο, όχι μόνο το να κάνει καλή παρουσία και να δώσει σωστό προσανατολισμό, με σωστά συνθήματα στους αγώνες, αλλά και να τους προφυλάξει από τις προβοκάτσιες που είχε στήσει ο αντίπαλος. Και γι' αυτό μας βρίζουν, με πρωταγωνιστή και τον Γλέζο ο οποίος ισχυρίστηκε ότι φυλάμε τα τομάρια μας.

Πρέπει να του πούμε ότι κατέβασε τη χιτλερική σημαία μαζί με τον Σάντα από την Ακρόπολη και μπράβο του. Από τότε όμως, πολλές φορές προσπάθησε να κατεβάσει την κόκκινη σημαία, του λέμε λοιπόν, δε θα τα καταφέρεις. Σε αυτές τις σημαίες είναι γραμμένα τα αιτήματα του σήμερα και τα πιο τολμηρά οράματα του αύριο και γι' αυτό θα νικήσουν.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ο εργατικός και λαϊκός αγώνας σε συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ανεβάζει απότομα πολύ ψηλά τις απαιτήσεις στις οποίες καλούμαστε να ανταποκριθούμε, και αυτό γιατί ανοίγονται νέες δυνατότητες συνειδητοποίησης και συσπείρωσης δυνάμεων σε μια φάση που κινδυνεύουν με ισοπέδωση οι λαϊκές ανάγκες.

Σήμερα καλούμαστε να απαντήσουμε στην κατάσταση που διαμορφώνουν οι χιλιάδες απολύσεις εργατών, που μέχρι χτες άκουγαν πολλές φορές στον βρόντο τα επιχειρήματα και τις προειδοποιήσεις μας για την προωθούμενη μείωση του κόστους της εργατικής δύναμης, τις αναδιαρθρώσεις, την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Οι Θέσεις για το 18ο Συνέδριο δείχνουν ότι είμαστε έτοιμοι να σταθούμε στο ύψος των απαιτήσεων της ταξικής πάλης.

Το Κόμμα μας σήμερα είναι σε θέση να καθοδηγήσει τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Θέλουν δε θέλουν οι αντίπαλοί μας, οι θέσεις και η δράση του Κόμματός μας επιβεβαιώνονται στην πράξη γιατί στηρίζονται σε σωστές βάσεις, και αυτό είναι ένα μεγάλο όπλο στην επαναστατική πάλη για το Σοσιαλισμό, στηριγμένη στο Μαρξισμό - Λενινισμό και στον προλεταριακό διεθνισμό.

...Είναι κρίσιμο ζήτημα για τη δουλειά μας στα κλαδικά σωματεία, να δημιουργήσουμε εργοστασιακές επιτροπές. Η εμπειρία μας λέει ότι όπου έχουμε εργοστασιακές επιτροπές, έχουμε και καλύτερα αποτελέσματα, σε ό,τι αφορά την προετοιμασία και τη συμμετοχή σε απεργίες, την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, το σπάσιμο της εργοδοτικής τρομοκρατίας, την ανάκληση απολύσεων, όπως πρόσφατα συνέβη στην επιχείρηση Σταφ όπου πετύχαμε την ανάκληση απόλυσης σε εργαζόμενες. Το ίδιο πετύχαμε στα Καρφούρ, στο Ιμπέριαλ και στο Διβάνι παλιότερα.

...Εχουμε κάνει βήματα στη συμμαχία με τη φτωχομεσαία αγροτιά και τους μικρούς ΕΒΕ. Η στήριξη του αγώνα των αγροτών του μπλόκου της Νίκαιας από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, του Εργατικού Κέντρου και των ταξικών σωματείων, ήταν το αποτέλεσμα της κοινής δράσης που αναπτύσσουμε, για να βρεθούμε σε θέση αντεπίθεσης, για να αποτρέψουμε τα χειρότερα.

Σαν Κόμμα λέγαμε στις Θέσεις του 17ου Συνεδρίου ότι: «Η ανεργία πήρε μαζικότερες διαστάσεις σε εξαγωγικούς μεταποιητικούς κλάδους χαμηλής οργανικής σύνθεσης κεφαλαίου, όπως είναι η κλωστοϋφαντουργία, και σε ορισμένες περιοχές, με αποτέλεσμα, σ' αυτές να εμπεδώνεται η αντίληψη περί "αποβιομηχάνισης", και μάλιστα ως ιδιαίτερο ελληνικό φαινόμενο. (...) Η ενδοκλαδική αναδιάρθρωση της μεταποίησης, σε βάρος κλάδων όπως π.χ. της κλωστοϋφαντουργίας, επήλθε από την άρση προστασίας της εγχώριας παραγωγής, με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και το σταδιακό άνοιγμα της ελληνικής αγοράς σε ανταγωνιστικά εμπορεύματα από τρίτες χώρες ύστερα από διμερείς συμφωνίες της ΕΕ με άλλες τελωνειακές ενώσεις. Οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου για το ποιος επιχειρηματικός όμιλος θα κερδίσει μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά. Ολες οι μερίδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου απαιτούν ταχύτερες μεταρρυθμίσεις, σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ώστε να διασφαλίσουν κερδοφορία και δυνατότητες να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες απαιτήσεις του διεθνούς ανταγωνισμού».

Πλούσια η εμπειρία μας από τους μέχρι τώρα αγώνες στη Νάουσα, του Κόμματος, του ΠΑΜΕ και του ταξικού Εργατικού Κέντρου για την υποστήριξη - κατοχύρωση - διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και απολυμένων του Λαναρά από το 2004 που ξεκίνησε να κλείνει εργοστάσια. Επιβεβαιώθηκε πως η σταθερότητα στην ταξική γραμμή είναι αυτή που μπορεί να κινητοποιεί, να δραστηριοποιεί τους εργάτες και να υπάρχουν κατακτήσεις (π.χ. «εισοδηματική ενίσχυση» για τους απολυμένους).

Το στήσιμο Επιτροπής Αγώνα από τους εργαζόμενους στα εργοστάσια του Λαναρά στη Νάουσα εμπλουτίζει την προαναφερόμενη πείρα.

Ξεπερνιέται ο σκόπελος της συμβιβασμένης πλειοψηφίας στο ΔΣ του σωματείου, που μαζί με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στον κλάδο, υποτάσσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Λαναρά και των τραπεζών.

Νέα προοπτική ανοίγεται στους αγώνες των κλωστοϋφαντουργών που πρέπει να ισχυροποιηθεί.

Στην Ελλάδα ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας μπορεί να εξακολουθεί να βρίσκεται σε πορεία επιδείνωσης, όμως δεν εξαφανίζεται, έχει προοπτική και αυτή είναι σε μια άλλη οικονομία, τη λαϊκή οικονομία, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και επίκεντρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Που όμως απαιτεί και αλλαγές στο συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων υπέρ του ΚΚΕ, αλλαγή στην τάξη που εξουσιάζει.