1945 Τα γερμανικά στρατεύματα στην Ιταλία υπογράφουν τους όρους της παράδοσής τους. Οι συμμαχικές δυνάμεις καταλαμβάνουν τη Βενετία. Στη Γερμανία, την ίδια μέρα, ο Χίτλερ παντρεύεται την Εύα Μπράουν και χρίζει διάδοχό του τον ναύαρχο Ντένιτς.

1975 Εικόνες αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στην πρεσβεία των ΗΠΑ και στο λιμάνι της Σαϊγκόν, καθώς έχει αρχίσει η αποχώρηση και των τελευταίων Αμερικανών στρατιωτών από το Βιετνάμ και την πανωλεθρία του ιμπεριαλισμού.

1980 Πεθαίνει ο «πατέρας» των κινηματογραφικών ταινιών θρίλερ, ο σερ Αλφρεντ Χίτσκοκ.

1989 Η τραγωδία του Χέιζελ κατά τον ποδοσφαιρικό αγώνα Λίβερπουλ - Γιουβέντους, το 1985, «ζωντανεύει» στη δικαστική αίθουσα και 14 Αγγλοι οπαδοί καταδικάζονται σε πολυετή φυλάκιση για τη συμμετοχή τους στα αιματηρά επεισόδια, που είχαν στοιχίσει, πέντε χρόνια πριν, το θάνατο 39 Ιταλών.

Και μη...

χοιρότερα

Και τώρα παρακαλούμε την προσοχή σας. Διατηρούμε τη μορφή του κειμένου, όπως αυτό διανεμήθηκε στους δημοσιογράφους, παίρνουμε βαθιά ανάσα και πάμε:

*

«Αγαπητοί σύντροφοι θα νικήσουμε.

Οι Σοσιαλιστές της Ευρώπης θα νικήσουν

Στις 7 Ιούνη, θα νικήσουμε

Στις 8, η Ευρώπη δεν θα είναι πια η ίδια.

Οι λαοί της θα στρίψουν το τιμόνι αριστερά:

Αλλαγή στην Ευρώπη τώρα.

Γιατί την χρειάζονται οι κοινωνίες μας.

Για μια Ευρώπη κοινωνική, για μια δίκαιη κοινωνία.

Θα νικήσουμε και όλοι μαζί θα χτίσουμε μια Ευρώπη σοσιαλιστική,

μια Ευρώπη πολιτική, οικονομική και κοινωνική»!

*

Τούτο που διαβάσατε είναι το προοίμιο, η εισαγωγή της ομιλίας που έκανε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου απευθυνόμενος την περασμένη Παρασκευή, ως πρόεδρος της «σοσιαλιστικής διεθνούς», στους Ευρωπαίους «σοσιαλιστές» που συναντήθηκαν στην Τουλούζη.

Το ενδιαφέρον, δε, της υπόθεσης δεν είναι τι είπε ο κ. Παπανδρέου. Είναι το σε ποιους τα είπε. Για να ξέρετε, λοιπόν, οι «σοσιαλιστές» που αφού «νικήσουν» στις ευρωεκλογές, από την επόμενη κιόλας μέρα, στις 8 του Ιούνη, «θα χτίσουν μια Ευρώπη σοσιαλιστική» (!), είναι:

• Το κόμμα του Μπράουν και του Μπλερ, οι Εργατικοί της Βρετανίας, που - εκτός όλων των υπολοίπων που έχουν κάνει - ψήφισαν και τη διά νόμου επιβολή της μείωσης των ημερών εργασίας με αντίστοιχη μείωση μισθού των εργαζομένων, την ώρα που μοιράζουν δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων στις τράπεζες.
• Το κόμμα του Θαπατέρο στην Ισπανία, ο οποίος τα κατάφερε περίφημα, όπως δείχνουν τα ποσοστά της ανεργίας που έχουν εκτιναχτεί στην Ισπανία στο 17%.
• Το κόμμα των Γάλλων σοσιαλιστών και της Σεγκολέν, η οποία κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία ζητούσε την ίδρυση «στρατοπέδων σωφρονισμού» των νέων.
• Το κόμμα των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι εδώ και μερικά χρόνια συγκυβερνούν με την Μέρκελ στη Γερμανία και ανάμεσα στα άλλα ανέβασαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των εργαζομένων στα 67 χρόνια.

*

Αυτοί ήταν το ακροατήριο του κ. Παπανδρέου. Αυτοί, δηλαδή, που θα «χτίσουν» τη «σοσιαλιστική» Ευρώπη...

Στα χέρια του Γιάννη Ρίτσου η Ιστορία γίνεται ποίηση. Η ποίηση του Ρίτσου είναι μια συνομιλία με την Ιστορία από την πλευρά των ανθρώπων που γνωρίζουν το πώς γράφεται η Ιστορία. Οχι μέσα από διηγήσεις, αλλά επειδή είναι οι ίδιοι παρόντες όταν αυτή γράφεται. Στρατευμένοι στο όραμα ενός άλλου κόσμου, στην πρώτη γραμμή ενός αγώνα όπου «μια σιωπηλή μεταβολή γίνεται μέσα μας που αλλάζει το θάνατο σε ζωή, την ερημιά σε συντροφιά, την ταπείνωση σε περηφάνια».

*

«Α. Β. Γ.

Τρία μεγάλα γράμματα

γραμμένα μ' ασβέστη στη ραχοκοκαλιά της Μακρόνησος.

(Οταν ερχόμαστε με το καράβι

στριμωγμένοι ανάμεσα στους μπόγους και στις υποψίες μας

τα διαβάσαμε πάνου απ' το κατάστρωμα

κάτου απ' τις βρισιές του χωροφύλακα, τα διαβάσαμε

εκείνο το ήσυχο πρωινό του Ιουλίου,

κι η αρμύρα κι η μυρουδιά της ρίγανης και το θυμάρι

δεν καταλάβαιναν καθόλου τι θα πουν αυτά τα τρία ασβεστωμένα γράμματα.)

Α' Τάγμα.

Β' Τάγμα.

Γ' Τάγμα.

Κι η θάλασσα του Αιγαίου ήταν γαλάζια όπως πάντοτε

πολύ γαλάζια, μόνο γαλάζια.

Α' -

Α, ναι, μιλούσαμε κάποτε για μια ποίηση αιγαιοπελαγίτικη,

Β' -

για το γυμνό στήθος της υγείας κεντημένο με μιαν άγκυρα και

μια γοργόνα,

Γ' -

για το θαλάσσιο φως που πλέκει τα κουρτινάκια των γλάρων.

Α.Β.Γ.

300 σκοτωμένοι.

Μιλούσαμε, ναι, για μια ποίηση αιγαιοπελαγίτικη -

ο κάβουρας που ρεμβάζει στο νοτισμένο βράχο,

αντίκρυ στη μαλαματένια δύση, καθώς ένα μικρό μπρούντζινο άγαλμα του Ωκεανού.

Α.Β.Γ

600 τρελοί

(Οι γυάλινες γαρίδες κυνηγώντας στα ρηχά τον ίσκιο του πρωινού άστρου,

το χρυσό και γαλανό καλοκαίρι πετροβολώντας με κουκουνάρια το μεσημεριάτικο ύπνο των κοριτσιών,

τα παλιά πεύκα ξύνοντας τη ράχη τους στην ασβεστωμένη μάντρα.)

Α.Β.Γ.

900 κουτσοί.

Ζήτω

ο βασιλεύς Παύλος.

(Κι η Παναγιά του πόντου φλωροκαπνισμένη απ' το σούρουπο

να σεργιανάει ξυπόλυτη στην αμμουδιά

συγυρίζοντας τα σπίτια των μικρών ψαριών

καρφώνοντας μ' ένα θαλασσινό σταυρό τη φεγγαρίσια της πλεξούδα.)

Α.Β.Γ.

Α.Β.Γ.

(Μιλούσαμε για μια ποίηση αιγαιοπελαγίτικη, ναι, ναι.)

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ -

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ - ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ

Κι η θάλασσα είναι ακόμη γαλάζια όπως πάντοτε

κι ο αμερικάνικος στόλος ταξιδεύει στο Αιγαίο

ήσυχος, ήσυχος, ωραίος,

και τ' άστρα ανάβουν κάθε βράδυ μικρές φωτιές

να ψήσουν οι Αγγελοι την ψαρόσουπα της Παναγίας.

Α.Β.Γ.

Α.Β.Γ.

Κι από κάτου απ' τ' αστέρια περνάνε

καραβιές καραβιές οι εκτοπισμένοι

και τσουβάλια με κομμένα ποδάρια

και τσουβάλια με κομμένα χέρια

και τσουβάλια με νεκρούς

ξεβράζουν οι φουρτούνες στις αχτές του Λαυρίου.

(Αιγαιοπελαγίτικο τοπίο

χρυσό και γαλάζιο.)

Α.Β.Γ.

Σε τούτα τα βράχια τουφεκίστηκαν οι 300 του Α' Τάγματος, τούτα τα φύκια είναι μια τούφα μαλλιά ξεκολλημένα μαζί με το

δέρμα

απ' το καύκαλο ενός συντρόφου που αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση.

Α.Β.Γ.

Τα συρματοπλέγματα.

Οι νεκροί.

Οι τρελοί.

Α.Β.Γ.

(Γαλάζια η θάλασσα - πολύ γαλάζια.

Χρυσό αιγαιοπελαγίτικο τοπίο.

Οι γλάροι.)

Α.Β.Γ.

Μαύρη, κατάμαυρη θάλασσα.

Μαύρο, κατάμαυρο τοπίο.

Τα συρματοπλέγματα.

Α.Β.Γ.

Μαύρο, κατάμαυρο τοπίο με σφιγμένα δόντια,

κόκκινο, κατακόκκινο τοπίο με σφιγμένη γροθιά,

μαύρη και κόκκινη καρδιά πηγμένη στο αίμα της

κι ένας κόκκινος ήλιος πηγμένος μες στο αίμα του».

Η γρίπη των χοίρων επαναφέρει το αιώνιο θέμα σχετικά με το πώς η ανάγκη για επαγρύπνηση όσον αφορά την δημόσια υγεία καταπίπτει στο επίπεδο μιας παγκόσμιας επιχείρησης που κανοναρχείται από τις επιδιώξεις των πολυεθνικών για τον προσπορισμό αστρονομικών κερδών.

Το φάρμακο, εν ολίγοις δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά «προϊόν» και «εμπόρευμα» καπιταλιστικής κερδοσκοπίας.

Για παράδειγμα οι δυο εταιρείες - «Γκλάξο» (Glaxo) και «Ρος» (Roche) - που παράγουν τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη γρίπη των πουλερικών και τη γρίπη των χοίρων, ασκούν το «δικαίωμα» που τους παρέχει ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα που έχει για προμετωπίδα του το «ο θάνατός σου - η ζωή μου»: Αποτρέπουν (σ.σ.: στην ουσία απαγορεύουν) την παραγωγή εκείνων των ποσοτήτων φαρμάκων που είναι απαραίτητα, ώστε να κρατούν ψηλά την τιμή και να κερδοσκοπούν με τον πανικό, αλλά και με τη γρίπη, εφόσον αυτή εκδηλωθεί.

*

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές της δεκαετίας του '90, η Ινδία και η Βραζιλία αποφάσισαν να σπάσουν την πατέντα των φαρμάκων που κατείχαν οι φαρμακοβιομηχανίες και προχώρησαν στην παραγωγή αντιγράφων - και εξίσου θεραπευτικών - φαρμάκων για την αντιμετώπιση του έιτζ. Το αποτέλεσμα ήταν το ποσό των 10.000 - 15.000 δολαρίων που απαιτούνταν για την ετήσια θεραπεία ενός ασθενή έιτζ, να πέσει κατά 95%!

*

Τότε ακριβώς «επενέβησαν» οι φαρμακοβιομηχανίες και το 1994 και στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) επέβαλαν τη συμφωνία TRIPS. Οπως προέβλεπε εκείνη η συμφωνία, για μια τουλάχιστον 20ετία, η εταιρεία που θα ανακάλυπτε κάποιο φάρμακο θα είχε την απόλυτη «πνευματική» ιδιοκτησία του.

Ενεκα, όμως, της «φιλανθρωπίας» τους, οι φαρμακοβιομηχανίες υποσχέθηκαν ότι θα έκαναν δεκτό το αίτημα να σπάει η πατέντα τους, εφόσον ετίθετο ζήτημα δημόσιας υγείας. Υπό μία προϋπόθεση: Εκείνος που θα αναλάμβανε την παραγωγή των αντιγράφων φαρμάκων θα ήταν η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία κάθε χώρας. Μόνο που εδώ υπάρχει μια σημαντική «λεπτομέρεια»: Οι περισσότερες φτωχές χώρες δε διαθέτουν εγχώρια φαρμακοβιομηχανία...