1961 Συνάντηση Κένεντι - Γκρομίκο στην Ουάσιγκτον για την κατάσταση στο Λάος. Ο Κένεντι αποφασίζει να μην προχωρήσει σε δυτική στρατιωτική επέμβαση στη χώρα.

1961 Κλείνουν οι φυλακές της Γυάρου με τη μεταφορά σε άλλες φυλακές των τελευταίων 137 κρατουμένων, πολιτικών στη μεγάλη τους πλειοψηφία, που βρίσκονταν εκεί.

1977 Στο πλέον πολύνεκρο δυστύχημα στην ιστορία των αερομεταφορών, 562 άτομα χάνουν τη ζωή τους, μεταξύ αυτών κι ένας Ελληνας, όταν «Μπόινγκ 747» της ολλανδικής «KLM» συγκρούεται κατά την απογείωσή του με αεροσκάφος του ιδίου τύπου της αμερικανικής «Παναμέρικαν», που τροχοδρομούσε στο αεροδρόμιο της Τενερίφης.

1980 Εκατό άτομα βρίσκουν το θάνατο στα παγωμένα νερά της Βόρειας Θάλασσας, όταν ανατρέπεται το «πλωτό ξενοδοχείο», δηλαδή η πλατφόρμα στην οποία κατοικούν οι εργαζόμενοι των συνεργείων γεωτρήσεων.

1984 Πέντε χιλιάδες αγρότες με τρακτέρ καταλαμβάνουν τη Βέροια, διαμαρτυρόμενοι για την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης.

«Δημοκρατία της Μακεδονίας παύλα ΗΠΑ»...

«Δεν κάνει το παιδί» είχε πει ο Μητσοτάκης για τον Παπανδρέου. «Καλώς τα παιδιά» είπε ο Αλαβάνος για το ΠΑΣΟΚ σχετικά με την πρόταση μομφής. «Καλομοίρα της Αριστεράς είναι το παιδί», είπε για τον Τσίπρα ο Ανδρουλάκης στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. «Παιδότοπο» ψάχνει και ο Καρατζαφέρης, σύμφωνα με τον τελευταίο εξυπνακισμό του στη Βουλή.

Εν ολίγοις, «τα παιδία παίζει». Και παίζουν όλοι τους μαζί το παιχνίδι των εύκολων εντυπώσεων, του τακτικισμού και των μικροκομματικών ακροβατισμών, που τελικά οδηγεί στο να πετούν την μπάλα στην εξέδρα.

Σε αυτό το σικέ παιχνίδι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν: Οταν τα 9/10 της συζήτησης για το Ασφαλιστικό καταναλίσκονται στα περί του Προέδρου της Δημοκρατίας, στο αν πρόλαβε ο ΣΥΝ το ΠΑΣΟΚ για το δημοψήφισμα, ή στο αν ο Ρέππας είναι πιο «φιλόστοργος» από την Πετραλιά,

την ίδια ώρα

η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ είναι 462 ευρώ, του ΤΕΒΕ είναι 386 ευρώ και του ΟΓΑ είναι 300 ευρώ!

Η προτροπή που ουσιαστικά απηύθυνε ο κ. Παπανδρέου στον κ. Καραμανλή κατά τη συζήτηση που προκάλεσε το ΚΚΕ στη Βουλή για τη νεολαία την περασμένη βδομάδα, ήταν: «Ελα να κάνουμε κάτι γιατί στα γκάλοπ πέφτουμε».

Για όσους δεν κατάλαβαν, η παράσταση που ήδη στήθηκε και θα παίζεται επί τριήμερο στη Βουλή με την πρόταση μομφής, είναι ένα κομματάκι αυτού του εντυπωσιοθηρικού «κάτι»...

Το ΠΑΣΟΚ (του Ρέππα) και των προτάσεων του κ. Παπανδρέου για ανασφάλιστη εργασία των νέων (στο Λαύριο) έκανε πρόταση μομφής στην κυβέρνηση, προτάσσοντας την ...ευαισθησία του περί το Ασφαλιστικό.

Ας θυμηθούμε ένα χαρακτηριστικό δείγμα από την εν λόγω «ευαισθησία»:

• «Κάθε ασφαλιστικό σύστημα θέλει διαρκή παρακολούθηση των παραμέτρων και των παραδοχών για τη διαρκή βελτίωσή του (...) η παράταση του προσδόκιμου επιβίωσης του κάθε ατόμου ανοίγει νέα ευκαιρία αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού. Σήμερα, μετά τα 60, μετά τα 70, υπάρχουν ακόμα παραγωγικά χρόνια, αυτό το γεγονός - πρόσθεσε - δημιουργεί νέα αιτήματα αξιοποίησης και υποστήριξης της μακρύτερης, πλέον, ζωής, από ένα κοινωνικό σύστημα»!

(Γιώργος Παπανδρέου, Γιάννενα, 5/12/2004, από τα επίσημα πρακτικά του ΠΑΣΟΚ, «3η Θεματική Συνδιάσκεψη» με θέμα «Το σύγχρονο κοινωνικό κράτος»)

• «Θεωρώ αδιανόητο που ακόμη δεν έχουμε πει, συνολικά ως πολιτική τάξη, ότι δε νοείται στη χώρα μας να υπάρχουν συνταξιούχοι κάτω των 60 χρόνων. Οτι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί»...

(Αλέκος Παπαδόπουλος, «Εθνος», 25/4/2006)

• «Πιστεύω ότι η ίδια η εποχή, τα τεχνολογικά και ιατρικά επιτεύγματα επιβάλλουν στο σύγχρονο κοινωνικό κράτος να αναθεωρήσει την αντίληψή του για την εργασία και να μη θέτει στους πολίτες όρια στην ηλικία συνταξιοδότησης ούτε προς τα πάνω ούτε βεβαίως προς τα κάτω»!

(Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, «Νέα», 15/5/2006)

*

Είναι προφανές. Το ΠΑΣΟΚ θα της «τρίψει τα μούτρα» της ΝΔ στη συζήτηση της πρότασης μομφής για το Ασφαλιστικό...

«Η χρηματοδότηση του συστήματος (σ.σ.: κοινωνικής ασφάλισης) εξασφαλίζεται μέσα από τη δέσμη μέτρων που ανέφερα και βέβαια (...) χωρίς πρόσθετες εισφορές, χωρίς αύξηση των ορίων ηλικίας, και χωρίς μείωση των συντάξεων».

(Κώστας Καραμανλής, προγραμματικές δηλώσεις κυβέρνησης, 28/9/2007)

*

Πρόκειται για τα περίφημα τρία «δεν» του Καραμανλή. Από τα οποία έμεινε το ...τέταρτο «δεν»:

«Δε» λένε την αλήθεια, «δεν» πιστεύουν τίποτα από αυτά που λένε, «δεν» έχουν καμία σχέση αυτά που λένε με αυτά που κάνουν.

*

Πρόκειται για πάγια τακτική του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος. Και τελικά συνιστά ασφαλή τρόπο για τους εργαζόμενους να «προφητεύουν» τι τους περιμένει. Ας αναλογιστούμε πόσα «δε» θα έκαναν κατά καιρούς. Είναι ο ασφαλής τρόπος για να θυμηθούμε τι τελικά έκαναν. Η πολιτική τους κινείται πάντα στον αντίποδα των «δεσμεύσεων» και των «υποσχέσεών» τους.

Ηταν ο Αντρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του '80 που «δε» θα μείωνε μισθούς και συντάξεις, που θα έφερνε εκείνες τις «καλύτερες μέρες». Τελικά, μείωσαν τους μισθούς και τις συντάξεις και μάλιστα διά νόμου!

Την ίδια περίοδο ήταν που έλεγαν ότι «δε» θα επιτρέψουν την παραμονή των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα. Τελικά, υπέγραψαν την παραμονή των βάσεων στην Ελλάδα.

Οι ίδιοι είναι που «δε» θα συμμετείχαν στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Τελικά, και οι γαλάζιοι και οι πράσινοι μετέτρεψαν την Ελλάδα στον πιο «πρόθυμο» σύμμαχο των ΗΠΑ. Και στη Γιουγκοσλαβία, και στο Ιράκ, και στο Αφγανιστάν.

Η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή ήταν που «δε» θα υπέκυπτε στους «νταβατζήδες», που «δε» θα ξεπουλούσε τα «ασημικά του σπιτιού», που «δε» θα κουκούλωνε όζουσες υποθέσεις. Το αποτέλεσμα: Οι «νταβατζήδες» γελάνε, τα «ασημικά» βγήκαν στο σφυρί, οι Πακιστανοί ψάχνουν ποιος τελικά τους απήγαγε και όλοι οι υπόλοιποι ποιος έκανε τις υποκλοπές...

*

Η αξιοπιστία των «μεγάλων» (από άποψη ψεμάτων) κομμάτων είναι παροιμιώδης και στο Ασφαλιστικό. Εκτός των τριών «δεν» του Καραμανλή είχαν προηγηθεί τα «δεν» του ΠΑΣΟΚ, που τάχα μου «δε» θα εφάρμοζε τους νόμους Σιούφα - Σουφλιά. Τελικά, τους εφάρμοσε. Κατόπιν ήρθαν τα «δεν» της ΝΔ, που ούτε εκείνη θα εφάρμοζε το νόμο Ρέππα. Τον εφάρμοσε.

*

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και θα επαναλαμβάνεται μέχρι να ειπωθεί το «δεν» του ελληνικού λαού: «Δε» σας πιστεύουμε, «δε» σας ψηφίζουμε, «δεν» ξαναπαραδίδουμε τις τύχες των παιδιών μας στα χέρια σας, «δε» σας επιτρέπουμε να εφαρμόσετε μια πολιτική που δεν αφήνει όρθιο τίποτα.

Του Τάσου Αναστασίου (από τα «Νέα»)