1821 H Τρίπολη πέφτει στα χέρια των Ελλήνων επαναστατών, καθώς ο Εμμανουήλ Δούνιας από την Κυνουρία ξεγελά έναν Τούρκο φρουρό, ανεβαίνει στα τείχη, στρέφει το μεγάλο κανόνι προς την πύλη και με μια βολή την γκρεμίζει. Μετά απ' αυτό, οι επαναστάτες, που με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη πολιορκούσαν την πόλη, πραγματοποιούν έφοδο. Οι οδομαχίες μεταξύ των Τούρκων και των επαναστατών κράτησαν δυο μέρες έως την τελική κατάληψη της Τρίπολης.

1863 Ψηφίστηκε η Ενωση της Επτανήσου με την Ελλάδα.

1922 Απόπειρα δολοφονίας κατά των μελών της ΚΕ του ΣΕΚΕ(Κ) και της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στις φυλακές Συγγρού.

1928 Στη Ρώμη, όπου μετέβη ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος, υπογράφεται σύμφωνο φιλίας και διαιτησίας μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Ο Βενιζέλος διαβεβαιώνει τον Μουσολίνι ότι «ζήτημα Δωδεκάνησων δεν υφίσταται μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας».

1932 Βουλευτικές εκλογές. Το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών - Αγροτών εκλέγει 10 βουλευτές και τριπλασιάζει τις ψήφους του σε σχέση με το 1928.

1973 Πεθαίνει σε ηλικία 69 ετών στο Σαντιάγο της Χιλής ο Πάμπλο Νερούδα.

Σύριζα του

ΠΑΣΟΚ...

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει «κολεγιά» με το ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμά του. Θα προσθέταμε, όμως, και υποχρέωσή του να το ομολογεί ανοιχτά, χωρίς να προσδίδει σε αυτή την καθεστωτική του επιλογή «αριστερό» μανδύα. Αλλά δεν έχουμε αυταπάτες: Ξέρουμε ότι τέτοιες υποχρεώσεις, την υποχρέωση δηλαδή της ειλικρίνειας, της ευθύτητας και της συνέπειας μεταξύ λόγου και πράξης, έχουν μόνο οι αριστεροί. Οχι όσοι χρησιμοποιούν την ταμπέλα της «Αριστεράς» σαν εφόδιο πρόσκλησής τους στα σουαρέ του αστικού κυβερνητισμού.

*

Με τη συνέντευξή του στο «Εθνος» ο κ. Αλαβάνος έκανε ένα βήμα παραπέρα από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος χαιρέτισε με προχτεσινή του συνέντευξη την «αριστερή» (!) στροφή του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Αλαβάνος πρόσφερε στο ΠΑΣΟΚ και έξι προτάσεις για κοινή δράση με το κόμμα του κ. Παπανδρέου.

Δε θα μπούμε στον πειρασμό να αναλύσουμε επί μακρόν ότι προτάσεις όπως αυτή για την «Ολυμπιακή» απευθύνονται σε ένα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, που προχώρησε σε τρεις απόπειρες ιδιωτικοποίησης της εταιρείας, ή ότι προτάσεις όπως αυτή για το Βατοπέδι απευθύνονται σε ένα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, που έριξε το δικό του νόμο, το «νόμο Τρίτση» για την εκκλησιαστική περιουσία, στον κάλαθο της Ιστορίας.

*

Θα μείνουμε σ' αυτή καθ' αυτή την κίνηση Αλαβάνου: Μετά από 33 χρόνια δικομματισμού και είκοσι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ,

πόσο «αριστερός» πολιτικός φορέας είναι αυτός που, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ,

αναλαμβάνει να συντηρεί, να αναπαράγει και να εισηγείται στα λαϊκά στρώματα την αυταπάτη και την πολιτική απάτη ότι το ΠΑΣΟΚ του ΝΑΤΟ, της «Ζήμενς», του «νόμου Ρέππα» και του ξεπουλημένου κατά 67% ΟΤΕ, θα μπορούσε - τάχα μου - να είναι και... ολίγον «αριστερό»;

Με μια δημοσκόπηση... ξεχνιέσαι! Αν μάλιστα δεν είναι μια, δεν είναι δυο, αλλά καμιά ντουζίνα δημοσκοπήσεις, τότε όχι απλώς ξεχνιέσαι, αλλά μπορεί και (να σε βάλουν) να «κοιμηθείς με τα τσαρούχια»...

*

Είναι πανθομολογούμενο ότι το δικομματικό πολιτικό σύστημα ασθμαίνει. Η κρίση του είναι ευθεία αντανάκλαση της φθοράς του στη συνείδηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων που για χρόνια εγκλωβίστηκαν μεταξύ Βένετων και Πρασίνων. Οι υποσχέσεις που ποτέ δε βρήκαν αντίκρισμα, οι «καλύτερες μέρες» που αποδείχτηκαν ψηφοθηρικά συνθήματα για τα μπαλκόνια της δημαγωγίας, τα μεγάλα λόγια που συγκρινόμενα με τις πράξεις τους αποδείχτηκαν μεγάλες «φούσκες» έχουν μετατρέψει το έλλειμμα εμπιστοσύνης των εργαζομένων απέναντι στους δυο «μονομάχους» σε βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης των λαϊκών διαθέσεων και κυρίως των λαϊκών αναγκών στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.

*

Δεν είναι ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν αποφασίσει, πλέον, «να μη λένε ψέματα», ότι αποφάσισαν να είναι «χρήσιμοι και όχι ευχάριστοι», όπως αρέσκεται να δηλώνει ο πρωθυπουργός. Είναι ότι όσο πιο αδηφάγος γίνεται ο χαρακτήρας των ταξικών συμφερόντων που εκπροσωπούν, όσο πιο ανελέητη καθίσταται η επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου για τη γιγάντωση των κερδών και των προνομίων του, τόσο περιορίζεται - σε ασφυκτικό βαθμό - η δυνατότητα των πολιτικών του εκφράσεων, των κομμάτων του, να «παραμυθιάζουν» τους πληβείους.

*

Αυτό που έχει απομείνει επομένως στο γήπεδο του κατεστημένου είναι «δυο άδεια πουκάμισα», δυο σκοροφαγωμένες «φανέλες», που κουβαλούν επάνω τους όλων των ειδών τα στίγματα της μεταπολιτευτικής απάτης και που πρέπει για το «καλό» της καθεστηκυίας τάξης να φαίνεται ότι αυτά τα δυο θλιβερά σκορποχώρια συνεχίζουν να δίνουν το μεταξύ τους «ντέρμπι».

Αλλά το θέαμα είναι από ανυπόφορο μέχρι αποκρουστικό. Βαρετό και εξοργιστικό. Τόσο βαρετό και τόσο εξοργιστικό, που τα δικομματικά επιτελεία είναι αναγκασμένα να απευθυνθούν στη βοήθεια των «ειδικών».

*

Οι «ειδικοί», από την πλευρά τους, ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με δυο ομάδες που αγκομαχούν. Που το βάρος των κίβδηλων «κοκορομαχιών» τους δεν έχει καν κάτι από εκείνη τη γοητεία που αναδύεται από έναν αγώνα Βραδυποριακού - Ταλαιπωριακού. Που πρέπει το μεταξύ τους «φιλικό» παιχνιδάκι να το κάνουν να μοιάζει σαν τελικός «Παγκόσμιου Κυπέλλου»!

Συνεπώς, όσες ικανότητες κι αν διαθέτουν οι «ειδικοί», εντούτοις δεν μπορούν να κάνουν και θαύματα. Ο,τι ταχυδακτυλουργία κι αν μηχανευτούν δεν μπορούν να κρύψουν ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα (παρά μόνο τις καρέκλες της κυβερνητικής διαχείρισης). Η επιλογή που τους απομένει είναι μονόδρομος: Ντόπα και πάλι ντόπα! Αναπαραγωγή του σικέ παιχνιδιού μέσω του ντοπαρίσματος.

Μόνο που η «ευρεσιτεχνία» ξεκινάει από δω και πέρα: Στις παρούσες συνθήκες η «ντόπα» δεν απευθύνεται στους εντός του αγωνιστικού χώρου γαλαζοπράσινους συμπαίχτες (και ουχί αντιπάλους). Ο,τι ντόπα και να ρίξεις σε αυτές τις περιπτώσεις «μουλάρι ο Αστραχάν», που έλεγε και ο Βέγγος.

*

Το νέο στοιχείο, λοιπόν, είναι ότι η «ντόπα» στοχεύει πλέον ευθέως στους θεατές! Οι θεατές, οι πολίτες, οι εργαζόμενοι που κουράστηκαν επί δεκαετίες να παραμένουν όμηροι του γαλαζοπράσινου θιάσου, και επειδή δε γίνεται να επιστρέψουν στο μαντρί συνεπαρμένοι από το «κλοτσοσκούφι» μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κατευθύνονται και χειραγωγούνται μέσω της τηλεκατευθυνόμενης γκαλοπολογίας να προτάξουν τα... «οπαδικά» τους συναισθήματα.

Ξεχάστε, δηλαδή, ότι το παιχνίδι είναι σικέ. Ξεχάστε ότι όλα είναι στημένα. Ξεχάστε ότι το θέαμα είναι για κλάματα. Κι εσείς, που μέχρι χτες ψηφίζατε ΝΔ, που είδατε τη «σεμνότητα» να γίνεται υπουργικές ΕΠΕ και την «ταπεινότητα» να μεταμορφώνεται σε φιλέτα για το Βατοπέδι, «λογικευτείτε» γιατί «οι άλλοι» μας πλησιάζουν, μας ξεπερνούν και γυρίστε πίσω για το καλό της ομάδας! Οσο για εσάς, που μέχρι χτες ψηφίζατε ΠΑΣΟΚ, που είδατε την «αλλαγή» να γίνεται «νέα τζάκια» και τον «εκσυγχρονισμό» να εισπράττει εμβάσματα από τη «Ζήμενς», επίσης «συμμορφωθείτε», γιατί το παιχνίδι ξαναγίνεται «ντέρμπι» και η ομάδα σάς χρειάζεται...

*

Αυτού του είδους των παραινέσεων γίνονται αποδέκτες οι θεατές, ο λαός, το τελευταίο διάστημα. Καλούνται να αποδεχτούν ρόλο πειραματόζωου στο πλαίσιο της επίκλησης του «κομματικού πατριωτισμού» τους, από εκείνους που θεωρούν ότι η πατρίδα έχει ένα μόνιμο χρέος:

Να στέλνει πότε τον έναν και πότε τον άλλον στις ίδιες καρέκλες που, ίδια και απαράλλαχτα, κρατάνε τις συντάξεις στα 500 ευρώ, αλλά εκτινάσσουν τα κέρδη 300 οικογενειών του Χρηματιστηρίου στα 11,5 δισ. ευρώ. Που θεωρούν «νόμιμο και ηθικό» να τζογάρουν δισ. στη Σοφοκλέους «για την ατομική τους ευημερία», όπως έλεγε ο εκλεκτός του κ. Σημίτη ή να «μιζάρουν» με δομημένα ομόλογα, όπως οι εκλεκτοί του κ. Καραμανλή, αλλά την ίδια ώρα λεηλατούν τα ασφαλιστικά ταμεία και διαλύουν την «Ολυμπιακή».

*

Ο δικομματισμός και οι «ειδικοί» του, μην έχοντας να προτείνουν τίποτα άλλο στο λαό, του προτείνουν να γίνει ένα κοπάδι «οπαδών» που θα το μαντρώσουν στήνοντας ένα «ντέρμπι» μεταξύ «πουλημένων παικτών». Αλλά μια τέτοια «ποδοσφαιροποίηση» της πολιτικής μπορεί να έχει και απρόοπτα. Οπως αυτό που συνέβη το 1964, όταν στο στημένο παιχνίδι μεταξύ Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού, οι φίλαθλοι και του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού μπήκαν μέσα στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και το έκαναν «καλοκαιρινό». Μακάρι...